• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Categorie Archief: Europa

Godwin in Europa

27 maandag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Amersfoort, EU, europa, Godwin, PDA

Ik ben van na de oorlog. Mijn navelstreng met de oorlog is vooral mijn vader maar ook mijn moeder.

Om met de laatste te beginnen, mijn moeder heeft in de jaren 40-45 meegemaakt dat op de Vleutenseweg in Utrecht tegen de muur van de toenmalige Jaffa-fabriek mensen door Duitse soldaten werden geëxecuteerd. Dat, en andere maatregelen, maakte dat de bezetter altijd in je hoofd zat, zo zei zij later tegen mij. Er waren niet veel Duitse soldaten nodig om een volk te onderdrukken. Gewoon de kans op terreur, de kans om ’s nachts van je bed gelicht worden, maakten dat je wel uitkeek.

Voor de oorlog ging zij uit in Rotterdam. Dansen en feesten met vrienden en vriendinnen. Daar kwam natuurlijk een einde aan. Tijdens het bombardement van Rotterdam kwamen de as en verbrande snippers in Utrecht uit de lucht naar beneden dwarrelen. Jaren na de oorlog kon mijn moeder panisch worden van het geluid van vliegtuigen hoog in de lucht.

Dan mijn vader. Een grote sterke vent die in de oorlog is opgepakt. Hij was 18 jaar oud toen hij in het Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort (PDA) terechtkwam. Daar is hij door onder anderen Berg en vooral Kotälla halfdood geslagen. Uren moest hij in de rozentuin staan en als hij, met veel anderen, wankelde was er altijd wel een soldaat of kapo die erop los ging slaan. Na de oorlog bleef hij altijd een gevoelloze rug hebben. De zenuwen waren volledig vernield. Eenmaal op transport naar Duitsland is hij ontsnapt en te voet naar Bretagne gegaan met een aantal kameraden. Opnieuw is hij vastgezet en door inmenging van de directeur van het Stads- en Academisch Ziekenhuis Utrecht is hij op 7 augustus 1944 vrijgelaten uit Kamp Amersfoort.

Jaren later op 7 augustus ben ik in hetzelfde ziekenhuis te wereld gekomen. De tweede wereldoorlog is een deel van mij en mijn historisch bewustzijn.

Waarom schrijf ik dit?

Dit weekeinde zag ik demonstranten tegen de EU. Jonge mensen die oprecht tegen de EU zijn. Ik zet bij hun motieven geen vraagtekens. Wel bij hun historisch besef. De EU is voor ons niet alleen de brenger van welvaart en voorspoed maar vooral van vrede. Door het ontstaan van de EU zijn belangen van landen meer gemeenschappelijk geworden. Het ontstaan van een gedeelde markt heeft gemaakt dat er minder in termen van nationalisme werd gedacht. Na de oorlogen van 1870, 1914 en 1939 is er al meer dan 70 jaar vrede. Frankrijk en Duitsland betwisten geen gebieden meer.

Ik durf te stellen dat deze 70 jaar van vrede, vrijheid en welvaart ervoor hebben gezorgd dat die toestand als een soort natuurlijke toestand wordt gezien door velen. Als een toestand die niets te maken heeft met de EU. En dus kun je zonder de die EU.

Dit is een grote denkfout. Een grote gemakzuchtige en gevaarlijke denkfout. Een denkfout die alleen maar slecht kan aflopen.

Ik ben voor een sterke EU. Niet uit welbegrepen eigenbelang maar omdat je het betere herkent als je je erin verdiept. De EU is beter dan welk nationalistisch scenario ook. Samen is te verkiezen boven alleen. Internationalisme is te verkiezen boven nationalisme. Altijd en voor iedereen.

De Brexiters zijn gewoon boeven. Nu eenmaal gekozen is verlaten zij een voor een het parlement. Zij hebben het volk voorgelogen en het volk, althans een groot deel, is er ingetrapt. Degeen die in de EU tegen de EU zijn hebben stuk voor stuk een agenda waarin Poetin een fijne vriend is. Zij zijn er op uit de EU te ontmantelen en in te ruilen voor een slechter alternatief. Geen van hen wordt concreet met betrekking tot de gevolgen van bijvoorbeeld een Nexit. Ik hoop en verwacht dat zij nergens een meerderheid krijgen. Dat de gemiddelde kiezer gevoel heeft voor en kennis van de oorsprong van ons leven in rust en welvaart. De EU.

Dat verwacht ik.

 

Brussel/Bruxelles

12 woensdag okt 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Armoede, brussel, Bruxelles, EU, europa, Molenbeek, terrorisme

Brussel. Ik kom er net weer vandaan. Een groot congres met allerlei startups uit Europa. Startups die, net als mijn bedrijf, een grant hebben gekregen vanuit de EU om ondernemers in Europa te stimuleren. En dat heeft effect. Als ik zie welke bedrijven en bedrijfjes vertegenwoordigd waren dan kijk ik toe in diep respect.

Een zaal bomvol met vaak jonge ondernemers die een duwtje in de rug nodig hebben. Veel energie maar weinig focus. Zoveel ideeën, zoveel kennis in Europa. Je wordt er stil van. En trots. Hier doet de door velen verfoeide EU heel goed werk. Maar weinigen die dit zien.

Maar Brussel, de stad, hoe zit het daar mee?

Na ongeveer een uur rondrijden langs afzettingen, wegomleggingen et cetera kwam ik aan bij station Bruxelles Midi. Daar was ook mijn hotel. Op de grens van Anderlecht en Sint Gillis.

Rijdend door Brussel viel me een aantal dingen op.

Bij ieder stoplicht staan bedelaars. Van oudere mannen tot aan jonge vrouwen met een kind op hun arm. Er zijn veel stoplichten in Brussel en er zijn dus veel bedelaars. Op straat vind je hen ook. Onder een afdak van een gebouw, een soort galerij, hadden twee zwervers een huiskamer gebouwd. Banken en een stoel in carré opstelling, dekens ertussen en slapen maar. De hond had ook een plek. Overdag waren ze niet thuis. Bedelaars dus.

2016-10-10-17-00-03-1

Er is erg veel bewaking door de hele stad. Straten zijn afgezet met betonblokken (mijn navigatie verzocht mij door de blokken heen te rijden). Heel veel militairen op drukke plaatsen. Bij het station bijvoorbeeld op ieder hoek, althans overdag.

’s Avonds waren er geen militairen te bekennen. De wijk waar ik ging wandelen, op zoek naar een restaurant, kende ik al een beetje. Nog niet zo lang geleden was ik in Sint Gillis geweest. Het viel me niet mee. Op twee manieren. Ten eerste kon ik geen restaurant vinden. Waar ik in bijvoorbeeld Parijs weet dat, in welk arrondisement je ook bent, je kunt eten in een brasserie, is dat in Brussel anders. Het kan ook aan mij liggen natuurlijk, maar straat na straat bood geen brasserie. Tegenover het station was een aantal brasseries, verlicht door TL buizen of de moderne variant daarvan. Niet echt aantrekkelijk.

Daarnaast hing er een nare sfeer. Hangende mensen, groepjes schreeuwende mannen. Schreeuwend met elkaar en naar elkaar. Spanning op straat. In de shopping mall bij het station was het niet veel beter. Het voelde niet goed. Zoals ooit mijn pastoor zei: “de Goede Geest kun je niet aantonen, maar je weet wel precies wanneer die er niet is”. De Goede Geest hing niet in Sint Gillis over de wijk.

Een wijk met grote armoede. Je kijkt naar de huizen, de staat waarin ze verkeren. Niet onderhouden. Gestapelde woonblokken. Vaak geen gordijnen maar lappen achter de ramen. De winkels zijn alle van de soort “veel voor weinig”. Afgestemd op de portemonnee van de buurtbewoners.

Het contrast is dus enorm. Een luxe hotel volgepakt met zakenmensen die ’s morgens uitgebreid lunchen en daarna zich snellen naar hun afspraak. Een wijk waarin rijkdom of zelfs gewone welvaart ver te zoeken zijn.

Dit is Brussel. De hoofdstad van de EU. Waar EU ambtenaren zich uit de naad werken om start ups een zetje te geven. Waar dezelfde ambtenaren weten dat ze door grote groepen burgers van die EU gewantrouwd of zelfs gehaat worden. Brussel waar men ieder moment een nieuwe aanslag verwacht. Waar in Molenbeek een infrastructuur is voor terroristen. Waar militairen op hoeken staan met mitrailleur en helm aan de riem. Waar bedelaars zo ongeveer het raampje van je auto opentrekken. Brussel waarover Brel ooit zo mooi zong. De vergangenheid.

Brussel is het levende bewijs van een verscheurd Europa.

 

 

Boerkinee of boerkija?

24 woensdag aug 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

boerkini, Frankrijk, fundamentalisme, isis, jihad, strand

Europa is een onzeker continent geworden. Aanslagen vonden altijd plaats op comfortabele afstand maar sinds enige jaren ook in hier in Europa. Madrid, Londen, Parijs zijn grote steden waar aanslagen gepleegd zijn. Ook tegenwoordig in kleinere steden of dorpen. Wat een doelwit kan zijn is ook niet meer heel duidelijk. Eerst plekken waar grote concentraties mensen bijeen waren, toen een redactie en een supermarkt en laatstelijk een RK kerk waar slechts een handvol mensen bijeen was.

Ook de plegers leveren onzekerheid op. Wie plegen aanslagen? Zijn dat immigranten? Nou nee, soms wel, maar soms is het ook iemand die al lange tijd in een land woont en een vrachtwagen huurt om 85 mensen dood te rijden.

Aanslagen kunnen overal plaatsvinden en aanslagplegers kunnen overal vandaan komen. Dat levert een enorme onzekerheid op. Een overheid kan waarschuwen dat het dreigingsniveau gestegen is, maar kan nooit voorkomen dat er ergens iets gebeurt. Er bestaan geen garanties.

In Frankrijk komt dit allemaal heel erg dichtbij. Parijs. Ik sprak iemand vlak na de aanslagen op de Bataclan en de cafés. Zij woonde tegenover een van de terrassen en hoorde schoten. Als Braziliaanse herkende ze direct geweervuur en ging kijken op haar balkon. “Ze stopten pas met schieten toen niemand meer bewoog”, vertelde ze me. Dat is heel dichtbij. Dat is gruwelijk en er vallen veel doden bij. En dat moet ook zonder mededogen worden bestreden. Hard en duidelijk.

Al die aanslagen zijn geïnspireerd door wat in ieders taalgebruik normaal is geworden: de jihadistische islam. Eerlijk gezegd heb ik er te weinig kennis van om te kunnen inschatten wat dat precies betekent binnen de islam. Wat ik wel weet is dat het een dreiging op zich is geworden. En niet alleen theoretisch maar heel reëel. ISIS roept fanatici op in het westen te blijven en hier de samenleving te ontwrichten. En ik weet dat dat ook zal gebeuren. Sterker nog: dat gebeurt al.

Veel woorden om te komen tot de discussie over boerkini’s.

Mijn stelling is deze. Omdat er geen enkele manier is om de reële dreiging te verminderen, geen enkele manier om aanslagen te voorkomen, richt de overheid in Frankrijk zich nu op een symbool. Het verkeerde symbool wat mij betreft. Gaan vrouwen eindelijk naar het strand om daar te genieten, moeten zij zich ontdoen van hun boerkini! Als ik hen was ging ik de volgende keer in een wetsuit. Alsof zij aanslagen gaan plegen.

Het gaat om iets anders. Het is laten zien dat de overheid en wellicht de bevolking klaar is met een andere cultuur en met iedere uiting van die cultuur. Dan begin je met die mensen waar je het minst van te vrezen hebt. Vrouwen op het strand. Je vernedert ze voor het oog van iedereen. Lekker puh. Kijk eens wat we kunnen! Erg stoer. Ik kan me niet voorstellen dat je als politieagent daar enige beroepstrots aan ontleent.

Wat we doen is feilloos de normen overnemen van repressieve religieuze regimes waar ook een kledingpolitie bestaat, waar het ook over vrouwen gaat en de dwang zich aan te passen. We raken daarmee op een hellend vlak waar we niet op moeten willen zitten. We doen paradoxaal waar we zo bevreesd voor zijn: we worden fundamentalistisch.

Echt, er zijn grotere problemen dan de boerkini. Problemen die niet makkelijk zijn op te lossen of te bestrijden. Problemen die intelligentie vereisen in hun aanpak. Een aanpak die moet komen vanuit een diepe overtuiging van onze eigen waarden en waar we weigeren die op te geven. Het verbieden van een boerkini heeft daar weinig mee te maken.

Zo.

Angst voor Merkel

30 zaterdag jul 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

EU, isis, islam, Merkel, Rutte, terreur

De afgelopen week is er veel beroering geweest over de toespraak die Angela Merkel heeft gehouden naar aanleiding van alle aanslagen in Duitsland. Het wachten was op een reactie van haar na die aanslagen. Ze was op vakantie en liet op zich wachten. Weloverwogen want ze doet niets niet weloverwogen. Die toespraak kwam. En hoe. Op z’n Merkels. Feitelijk, los van emotie en halsstarrig in opvattingen en uitgangspunten. ‘Wir schaffen das’ blijft haar mantra. Ze blijft vasthouden aan haar uitgangspunten. Ze blijft herhalen dat Duitsland in oorlog is met de (islamitische) terreur maar niet met de islam. Ze blijft dit doen terwijl ze weet dat dit voor haar populariteit waarschijnlijk  niet goed is. Maar ze doet het wel.

Nog maar kortgeleden heeft ISIS een video heeft uitgebracht waarop ze dreigen Duitsland in een bloederig slagveld te zullen veranderen. Daarnaast dreigen ze Angela Merkel te vermoorden. Het gaat om een video van april jl. Laatstelijk is dat nog eens overgedaan. ISIS heeft heel duidelijk Duitsland en Merkel getarget. Waarom zouden ze dat doen?

Laten we eens kijken naar het doel dat ISIS heeft. Ze zijn met te weinig om Europa te bestormen en over te nemen. Ze zijn aan het verzwakken, althans zo lijkt het in het Midden-Oosten. Ze hebben wel een duidelijk doel. Het stichten van een Kalifaat en het verzwakken en vernietigen van het westen. Van ons. Van ons als mensen maar zeker van ons als dragers van idealen en overtuigingen die zij haten. Als kinderen van de verlichting en een joods-christelijke cultuur worden wij gehaat door ISIS.

De strijd die zij aangaan is er een met en van terreur. Zomaar ergens toeslaan. Gedaan door mensen die al jaren hier wonen of door mensen die net zijn gearriveerd. In een theater, op een redactie, een terras, een groot feest en laatst in een kerkje in Normandië. Wat zij daarmee bereiken is dat wij langzaamaan de idealen uit die verlichting aan de kant schuiven. Privacy wordt opgeschort. De vrijheid van mensen wordt beperkt. De gelijkheid van mensen wordt onrecht aangedaan met iedere onterechte aanhouding. En van broederschap is steeds minder sprake. Nederlanders die zich totaal afkeren van moslims. Turken die het opeens hebben over ‘onze president Erdogan’ terwijl ze al tientallen jaren in Nederland wonen. Marokkaanse jongeren die overlast bezorgen. Joden die niet meer veilig over straat durven.

Langzaamaan krijgt ISIS wat ze wil: een gedestabiliseerd en onmachtig Europa. Onze leiders zijn oorverdovend stil. De EU is stil. Rutte is op vakantie en stil. Diegenen die moeten leiden, leiden niet. En maken daarmee de onzekerheid groter. Verzaken hun plicht.

Behalve Merkel.

Zij blijft volharden in haar standpunten. Zij weigert haar christelijke én humanistische waarden op te geven en mee te gaan in een gemakkelijk populisme. Zij leidt. En daarmee is zij een grote bedreiging voor ISIS. Zij weigert mee te gaan in hun praatje van een strijd tussen geloven. Zij zegt gewoon dat er een strijd is met Moslim terroristen, niet met de islam als geloof. Zij maait hen het gras voor hun geperverteerde voeten weg.

Daarom die video’s. Daarom richten zij zich op Merkel persoonlijk. Daarom is zij een groot leider en is de rest, inclusief onze eigen zeer stille MP, een stel dwergen.

En wie weet zal er nog meer bloed worden vergoten in Duitsland. En wie weet zal zij tijdens de verkiezingen in 2017 een grote nederlaag lijden. Wie weet. Wat ik weet is dat zij niet toegaf. Zij wil de boel bij elkaar houden en recht doen aan de traditie en grondwet van haar land. Ze doet geen stap terug.

Daarom is ISIS bang voor Merkel.

Nostalgie als ziekte

30 donderdag jun 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Brexit, brussel, burger en politiek, EU, europa, politiek, Regenten

FullSizeRenderBrexit achter de rug, dat wil zeggen het referendum. De echte Brexit moet nog komen en zal grote gevolgen hebben. Niemand weet welke gevolgen, maar er zit zeker een lijn in alle analyses. En de eerste voortekenen zijn als zichtbaar. Het Pond is hard onderuit gegaan, de koers van Britse banken is min 12%,  om er maar twee te noemen. Amsterdam, Dublin en Frankfurt lopen zich al warm om hét financiële centrum te worden.

Daarnaast zal men aan den lijve gaan ervaren wat het betekent niet meer in de EU te zitten. Van grenscontroles tot aan studeren in het buitenland. Van invoerrechten tot aan onderhandelen met tientallen landen voor nieuwe handelsakkoorden. Van wegvallen van subsidies tot aan geen geld krijgen uit Londen. Het gaat allemaal gebeuren. Het VK zal armer en leger worden. De verwachting van nee-stemmers dat Londen ook geld zal geven aan arme regio’s zal niet uitkomen. Brexiters zullen wederom teleurgesteld worden. En weer krijgen politici de schuld.

En waarom wilde men uit de EU? Om verder te kunnen als soevereine staat? Als wraak op de elite? Vanuit angst voor de toekomst? Of uit nostalgie? Uit ongeïnformeerdheid?

Als ik naar de uitslag kijk dan loopt er een scheiding op een aantal punten. Het is oud tegenover jong, het is laagopgeleid tegenover hoogopgeleid en het is arm tegenover rijk. Om het maar even scherp te stellen. Naar mijn idee is er een scheiding tussen twee grote groepen. Hen die vat hebben op de toekomst, zich zelfstandig voelen, zelfverzekerd zijn en stedelijk georiënteerd. En hen die dat niet hebben. Die voelen dat de wereld zoals die was verdwijnt, niet het gevoel hebben daar iets aan te kunnen doen en niet in de stad leven of in de armere buitenwijken. Hen die ergens de aansluiting hebben gemist en tegelijkertijd niet zijn aangesloten door de politiek.

Sinds de jaren 80 van de vorige eeuw is Europa en de EU in toenemende mate liberaler en minder sociaal-democratisch geworden. Dat betekent veel goeds maar niet alleen dat. Het betekent ook dat mensen aan hun lot worden overgelaten en het zelf moeten uitzoeken. Het betekent ook dat minder bedeelden voor politici niet meer interessant zijn. En dus uit het zicht verdwijnen. En zo voelt men zich in de steek gelaten. Eerst door de eigen regering en vervolgens door Brussel. Twee instellingen die men overigens zelf kan kiest en dus zeer democratisch tot stand komen.

Daarnaast hebben regeringsleiders zich altijd negatief uitgelaten over Brussel. Ook Rutte. We zouden ons geld terug gaan halen. We zouden niets meer betalen aan Griekenland. Het was nu echt de laatste keer. Et cetera. En steeds weer was de werkelijkheid anders. En steeds weer werd men ongeloofwaardiger. Dit zijn dezelfde regeringsleiders die nu zeggen dat de EU prima is. Maar toch. Ook deze week weer zei Rutte dat zijn prioriteiten zijn: op 1, 2 en 3 Nederland! Dus niet de EU maar Nederland. Zo zet je het beeld neer van continu vechten tegen de vijand en opkomen voor jezelf.

Dus mensen in de schaduw voelen zich alleen gelaten, zien politici die het één zeggen en wat anders doen en vinden dat er beter voor het buitenland en buitenlanders wordt gezorgd dan voor henzelf.

En je kunt veel zeggen van mensen die achterblijven in sociaal economische ontwikkeling, maar ze zijn niet gek. Ze hebben net zo’n scherp beeld van de werkelijkheid als de rest. De betekenis die ze eraan geven is een andere. Het is een verlangen naar vroeger toen alles nog overzichtelijk was. Vandaar de roep om de Gulden. Alsof dat wat oplost overigens. Vandaar de Brexit. Alsof je niet afhankelijk blijft van de rest van de wereld. Het is de hang naar een fijne wereld van Dik Trom in het dorp waar de populisten in alle landen (ook in Nederland van Wilders tot Roemer) zo graag naar verwijzen.

Dat is echter zinloos. De wereld was toen ook goed en slecht, vol beloften en teleurstellingen. En, belangrijker, die wereld komt nooit meer terug. Godzijdank. De wereld die er wel is moet door politici dichter bij de mens worden gebracht. Door luisteren, vertellen, praten, mensen serieus nemen, helder zijn in eigen standpunten, staan voor je mening, leiderschap tonen en vooral deemoed.

Ik las in de krant vandaag dat de president van Litouwen in de EU gezegd heeft: “De EU gaat door. Wie houdt ons tegen?” Wat te denken van je kiezers, je achterban, van diegenen die je zegt te vertegenwoordigen, van hen aan wie je verantwoording moet afleggen, de mensen die geen regent meer kunnen zien? Dat heeft niets met nostalgie te maken, dat is realiteit van nu.

Zelfs ík werd boos van zoveel hybris. Stop daar mee.

 

 

 

Brexit sucks

18 zaterdag jun 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Baudet, Brexit, Churchill, europa, Nexit, vrede

Het zou zo maar kunnen dat de Britten komende week stemmen voor een Brexit. Met aandacht heb ik de campagnes gevolgd, in het VK maar ook hier in de krant en op Twitter. Beide kampen gebruiken sterke beelden om hun argumenten kracht bij te zetten en beide kampen beschuldigen elkaar van leugens, bedrog en bangmakerij. Zal dus wel ergens een kern van waarheid inzitten denk ik dan.

En net als hier in Nederland en in andere landen is de toon in de politiek en van de campagne hard en ongenuanceerd. Als politici zich bedienen van de taal van de straat, zal de straat voelen macht te hebben. Woorden zijn daden en daden worden opgeroepen door woorden. Dat is in Engeland zo, dat is ook zo in Nederland.

(De moord afgelopen week op Jo Cox is een absoluut dieptepunt. Wat de moordenaar ook bewogen heeft, zij was vooral bekend van haar pro-EU standpunt en haar positieve houding ten opzichte van immigratie. Zeggen dat die moord niets daarmee te maken heeft is óf wegkijken óf hopeloos naïef. Alles heeft met alles te maken.)

Maar goed, het wordt dus eventueel een Brexit. Als dat zo is dan is het wachten op het volgende land dat uit de EU wil. Mijn inschatting is dat dat wel eens Nederland zou kunnen zijn. Nederland immers herbergt een van ’s werelds topintellectuelen, Baudet, en die wil niets liever dan uit de EU. Waarom overigens is mij nooit helemaal duidelijk maar waarschijnlijk kan ik zijn tempo en complexiteit van denken niet bijbenen. Dus laat ik het maar zo.

Waarom is een Brexit een slecht idee?

De EU is ontstaan uit een diep verlangen naar een toekomst zonder oorlog. Na drie grote oorlogen in Europa waren de mensen in 1945 oorlogsmoe en de leiders wilden een vreedzaam Europa. De enige manier om dat voor elkaar te krijgen is te zorgen dat men gemeenschappelijke belangen krijgt. Gemeenschappelijk over grenzen heen en dus niet per land. Als het grote gemeenschappelijke belang vrede is, dan is een voorwaarde daarvoor dat je economische belangen deelt, militaire belangen, sociale belangen et cetera. Dat is de EEG en later de EU geworden. Een formeel systeem van samenwerking waarin belangen worden behartigd, uitgeruild en uiteindelijk gemeenschappelijk worden gemaakt. Een deel van je autonomie als land lever je in. Je krijgt daar vrede, stabiliteit en voorspelbaarheid voor terug. Saaiheid zelfs. Politieke saaiheid is het hoogste ideaal.

Churchill zei in 1946 dat een voorwaarde voor een EU is dat binnen Europa iedereen zich Europeaan moet noemen en zich zo gaan gedragen “voor zover ze politieke macht, invloed of vrijheid bezitten”. En daar steekt volgens mij de grootste angel in de EU. De gemiddelde burger heeft niet meer het gevoel macht of invloed te hebben. Wel vrijheid overigens. Dat hij vergeten is waaraan we die vrijheid danken doet er nu even niet toe.

Een Brexit is een slecht idee omdat het voorbijgaat aan de kern: het gesprek over de taken van de EU en de mate van soevereiniteit van iedere lidstaat. Als mensen weer het gevoel hebben iets te zeggen te hebben over hun eigen leven én tegelijkertijd weten dat je ook zeggenschap moet inleveren voor een rustig vreedzaam bestaan, dán heeft de EU weer kans van slagen. Een Brexit is het verwend weglopen voor je eigen verantwoordelijkheid. Een Brexit is dom en onbezonnen omdat het totaal blind is voor de geschiedenis.

De EU-lidstaten moeten weten dat zij meer legitimiteit moeten creëren. Dat weten ze ook want dit is trending topic in Brussel. Dat doe je door diep in te grijpen in een aantal zaken. Symbolisch: geen reizend circus meer tussen Brussel, Luxemburg en Straatsburg maar gewoon op één plek nog zitten. Inhoudelijk door zich alleen nog bezig te houden met vrede, economie, milieu en immigratie en verder niets. Een slanke, sterke, zelfbewuste EU waar het parlement -en dus ieder land- de baas is. En dat dan ook altijd uitdragen in heldere bewoordingen.

Geen NEXIT dus in de toekomst, geen BREXIT nu.

Ik wil leven in een politiek enorm saai Europa, als Europeaan en als Nederlander.

 

 

Air KLM: een kwestie van tijd

10 vrijdag jun 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

air france, en grève, Frankrijk, klm, piloten, schiphol, staken

Interessante ontwikkelingen in de luchtvaart. Ik las in mijn krant een artikel over de zogenaamde samenwerking tussen Air France en KLM. Over de stroefheid, over de Fransen, over dreigingen voor KLM en indirect voor Schiphol.

Waar gaat het nou eigenlijk allemaal om?

Franse piloten gaan staken omdat zij vinden dat het met KLM beter gaat dan met Air France en zij willen nu dat het evenwicht wordt hersteld. De Nederlandse politiek loopt uit en roept heel hard dat er nu iets moet gebeuren. Dát is nog eens interessant.

In de sociologie bestaat zoiets als “onbedoelde gevolgen van een bedoelde handeling”. Je doet iets -laten we zeggen dat je een vriend een heel groot cadeau geeft- en dat is goed bedoeld. Een van de gevolgen is dat een andere vriend zich enorm in de steek gelaten voelt en boos op je wordt. Dat had je niet bedoeld, maar het gebeurt toch.

De politiek wordt nu geconfronteerd met dit fenomeen. De staat heeft een heel klein belang in KLM nadat het verkocht is aan Air France. Het is verkocht om zo Schiphol sterker te maken, nog meer van belang dan nu. En om KLM -als Nederlandse trots- te versterken op wereldschaal. Maar het is verkocht! Dat wil zeggen dat Air France kan doen wat zij wil omdat KLM van haar is. Nu dreigt er iets te gebeuren, wat menigeen overigens voorzien heeft, en nu zijn de rapen gaar. Ja, ho eens even: dat hadden we niet bedoeld. Nee, precies. En toch gebeurt het. De nieuwe topman die volgende maand begint lijkt wel wat te voelen voor de eis van de piloten. Hij  Frans, de piloten Frans, KLM Frans dus waarom ook niet? De politiek zou er goed aan doen alle scenario’s te bekijken voordat men in een hoera appelvla stemming akkoord gaat met dingen.

Voorts is er zoiets als cultuur en ondernemingscultuur. De cultuur van Frankrijk wordt gekenmerkt door een sterke hiërarchie (de patron is de patron, of het nu de President is of de PDG van een bedrijf) en vanuit die hiërarchie is er maar één manier om je zin te krijgen. En grève, staken dus. Men zoekt de confrontatie op, omdat men nooit met elkaar aan tafel zit om er uit te komen. Nederlanders zijn daarin naïef, en denken dat een goed gesprek tot en oplossing leidt. Dat is niet zo. Niet in Frankrijk.

Dan is er nog het fenomeen van de hoge organisatiegraad in Frankrijk. Vakbonden zijn sterk en iedereen is wel aangesloten bij een groter geheel. Dat kan een vakbond zijn maar ook de winkeliersunie in een dorp. Samen sta je sterk. Dus treedt je samen op tegen de tegenstander. Wie dat ook is. De tegenstander wil wel altijd maar één ding: morrelen aan jouw verworven rechten.

En daarmee heb je nog een sterk punt in Frankrijk: met houdt erg van verworven rechten en iedereen die daar aan waagt te komen zal het bezuren. Que flexibiliteit scoort Frankrijk erg laag. Niet zo vreemd in een land waar 60% van de werkenden ambtenaar is en dus onderdeel van een inerte staat.

Den Haag had beter kunnen weten. Dit drama lijkt wel heel erg op wat er in de EU gebeurt. Nederland doet alles volgens afspraak, bezuinigt, is transparant, loopt voorop en krijgt dus de boel op orde. Frankrijk taalt, doet moeilijk, vraagt uitstel, heeft duizend redenen waarom er voor hen een uitzondering moet worden gemaakt enzovoort. Dát herhaalt zich nu op kleinere schaal.

Ik denk dat, omdat KLM van Air France is én goed draait het een kwestie van tijd is dat vanuit Parijs wordt bekeken hoe het succes naar Frankrijk kan worden gehaald. Zoals ieder bedrijf zou doen overigens. En als je daarmee je eigen piloten binnenboord houdt, des te beter. Het zijn de voortekenen van iets dat niet fraai gaat worden. Fransen zijn erg volhardend. Dat zal nu ook het geval zijn.

Overigens hou ik erg van Fransen en het Franse leven.

 

 

 

De Verenigde Staten van Europa

29 zondag mei 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Brexit, brussel, economie, EU, europa, politiek, soevereiniteit, verzuiling, vluchtelingen, VSE

Groter is beter. Groot betekent kunnen combineren van kennis, talent, macht, mensen, cultuur. Groot betekent dat je in een wereld die open is een betere plek kunt creëren voor je land. Groot betekent ook dat je je kleiner voelt in je eigen land, dat je het gevoel hebt dat de ellende van buiten komt, gewoon zomaar over je heen. Zonder dat je erom hebt gevraagd.

Ik ben voor de VSE: de Verenigde Staten van Europa. Groot.

Er leven illusies in de verschillende landen in Europa. Zo is er de illusie dat je de buitenwereld tegen kunt houden door meer soevereiniteit op te eisen. Kijk naar het referendum over een eventuele Brexit. Daar gaat het over de eigenheid van de Britten en het buiten de deur houden van Europa. Ook al stemt men voor een Brexit, de buitenwereld gaat nooit meer weg. We leven in een open samenleving waar geen muur, met een slot op de deur, omheen kan.

Er is de illusie dat een land economisch zelfstandig kan zijn. Dat is onmogelijk, tenzij je collectief wilt vervallen in grote eentonige armoede. Andere landen zullen minder investeren. De export en import van producten zal teruglopen. Geen land in Europa is zelfvoorzienend en dus zal ieder aanbod verschralen. Winkels raken leeg. Mensen gaan voelen wat hun keuze betekent.

Er is de illusie dat je per land een eigen normen en waardensysteem kunt ophouden. Dat je je terug kunt trekken op eigen bodem en dat er dan een eenvoudige en eenvormige cultuur bestaat waarin we alle waarden en normen met elkaar delen. Die wereld heeft nooit bestaan en waarden en normen houden zich niet aan grenzen. Media maken dat de wereld toegankelijk wordt en binnendringt.

Het is niet anders. De wereld waar menigeen naar terugverlangt heeft nooit bestaan. Wel was er een sterk verzuilde samenleving waarin mensen in ieder hun eigen kring vreedzaam langs elkaar heen konden leven. Die samenleving bestond doordat een aantal zaken centraal en voor iedereen gelijk geregeld waren.

Er was scholing voor iedereen, huisvesting, dienstplicht (waar je leerde om te gaan met andersdenkenden), politieke consensus over een aantal ideologische zaken (zoals de AOW), de Verzorgingsstaat.

Wat ik voor ogen heb bij een Verenigde Staten van Europa is een verzuild Europa. Alle landen hebben hun eigen tradities en gewoonten. De inwoners voelen zich op de een of andere manier met elkaar verbonden, al was het maar door taal. Alle zaken die niet centraal hoeven worden geregeld, niet groot hoeven zijn, worden per land geregeld.

Wat centraal wordt geregeld moet groot zijn omdat het anders niet eens werkt in deze wereld. Defensie, economie, immigratiepolitiek zijn de belangrijkste.

Een Europese defensie. Niet meer per land, maar één defensie. Het is ook een illusie te denken dat Europa dat niet nodig heeft. Dat er alleen een vredesmacht per land nodig is. Het is lief gedacht maar het gaat voorbij aan het feit dat de wereld niet lief is. Dat oorlogen ontstaan uit kleine dingen. Gemaakt door bijvoorbeeld een leider die zich gekwetst voelt. Uit onverwachte hoek. Om dat te beantwoorden heb je meer nodig dan twaalf gehuurde tanks. Daar moet macht tegenover staan. Niet per land, centraal.

De economie. De enige manier waarop de landen in Europa de strijd met de rest van de wereld aankunnen is gezamenlijk. Dat er verschil is in de economische kracht van Noord en Zuid Europa is en blijft een gegeven. Er is ook verschil tussen de Randstad en Limburg of Zuid-Oost Groningen, maar dat hebben we geaccepteerd. De landen rond de Middellandse Zee zijn het Limburg van Europa. Prachtig, heerlijke gastvrijheid, lekker klimaat, goed eten, maar er moet geld bij. Accepteer het maar.

Immigratiepolitiek. Zoals het nu is geregeld, cynisme ten top, is niet houdbaar. Een deal met Turkije zorgt ervoor dat Italië nu een grote instroom krijgt. Europa is een waterbed. Het enige dat helpt is een gemeenschappelijke aanpak. Duidelijk zijn in toelatingseisen, die ook eisen en vervolgens binnen een week mensen duidelijkheid geven over hun toekomst. Als die niet in Europa ligt, volgens de Europeanen, dan niet. Dat wordt je niet toegelaten. Anders wel en dan is er per land een quotum. Doorreizen kan niet en je wordt toegewezen aan een land. Dat land weet dan waar het aan toe is. Jij als vluchteling ook. Dit is je nieuwe thuis en zorg ervoor dat je er onderdeel van wordt.

Het klinkt simpel maar is het niet. Niets is simpel in dit leven. Ik ben er wel van overtuigd dat het de moeite waard is. Europa heeft namelijk veel gemeen. Er is een gemeenschappelijke culturele achtergrond. Gedeeld worden ook de vrijheden die we zo gewend zijn, en waarvan we denken dat ze vanzelfsprekend zijn. Meningsuiting, vorming, scholing, mogen vinden wat je vindt, mogen geloven wat je wilt, helemaal niets geloven, muziek maken als je dat wilt, dansen omdat dat kan, lezen omdat er gelezen kan worden. Kortom, heel veel waar in grote delen van de wereld straf op staat. Als we ons dat beseffen dan is er een kans dat we dat ook willen verdedigen. Niet per land, dat gaat namelijk niets worden, maar gezamenlijk.

De EU is hierbij aan zet. Landen met rust laten als het niet gaat over kerntaken. Kerntaken goed organiseren en verantwoording afleggen aan de bevolking van Europa.

Het zal niet snel gaan maar wat mij betreft komen de VS van E er.

Nationalisme is de dood in de pot.

Het leven in België, na de aanslagen

25 maandag apr 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

aanslagen, België, Cervela, Frietkot, Sint Truiden, terreur

2016-04-23 18.45.48Sint Truiden, niet echt een stad waar je snel terechtkomt. Ergens in de buurt van Hasselt en Leuven. Wegen leiden je er langs en de afslag laat je rechts liggen. Tenzij je er moet zijn. Ik moet er zijn. Ik ben dus in Sint Truiden. De eerste korte keer kon het me niet bekoren. Het was niet al te best weer en al snel zat ik in de auto naar Maastricht. Waar ik me altijd thuis voel.

Deze keer ben ik er wat langer en heb ik de kans de stad goed te verkennen. En ik moet zeggen: dit is een leuke stad. Een zoals – hoewel veel kleiner – Lille. Ook zo’n verborgen schoonheid, waar je snel langs rijdt op weg naar het zuiden.

Afijn, Sint Truiden dus.

Een appartement dat prima is op 200 meter van de Grote Markt met prachtige gebouwen. Volop cafés zodat ik iedere dag wel een paar keer op café ga. De beste garnalenkroketjes, goed bier (Karmeliet Tripel) bij een café zoals je ze in België tegenkomt. Iedereen zit er, jong en oud, arm en rijk. De sfeer is prima, gemoedelijk.

De lokale Carrefour waar ze je de tweede keer al herkennen, en naar je lachen omdat ze de eerste keer één fles wijn ook wel wat weinig vonden. Waar ze echt van alles verkopen behalve verse melk. Want dat drinkt men hier niet.

Een appartement ook zonder WiFi, zodat de rust gedwongen op je neerdaalt en je gaat lezen en denken en stil wordt.

België zoals we het ons altijd voorstellen.

Op Zaterdagavond ga ik met mijn zoon naar de frituur op de Houtmarkt. Het is stil en de uitbater is een kleine gedrongen man met een snor, bril en een vriendelijke blik. Ik bestel friet, frikandellen, een kroket en voor mezelf een Cervela uit de frituur met mosterd. Een echte delicatesse. Op TV is net het journaal. Er wordt weer aandacht geschonken aan de aanslagen in Brussel en op Zaventem. De frietman kijkt zuchtend naar me en begint te praten.

Dat België voorop wil lopen in de wereld met het ondersteunen van de NAVO. Met het leveren van vliegtuigen en het bombarderen van targets. Dat België dat nooit had moeten doen omdat België genoeg aan zichzelf heeft. Dat zelfs Cervela’s verschillend worden gegeten in Vlaanderen en Wallonië, dus waarom zou men zich mengen in het buitenland.

De man trekt berustend zijn schouders op en zegt dat er nog veel meer gaat komen. In België maar ook in Nederland en andere landen. In heel Europa. Dat er geen einde aan zal komen omdat zij met meer zijn en je niet iedereen altijd kunt controleren. Dat dat nou eenmaal zo is.

Ik reken af, groet hem en we lopen naar buiten met een tas gefrituurd voedsel.

Tot de dag dat het misgaat kunnen we terecht bij de frietkot op de Houtmarkt, denk ik. En dat voelt best geruststellend aan.

België na de aanslagen.

Wakker worden in een land dat Nee zei

08 vrijdag apr 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

brussel, europa, GeenPeil, Nee, politiek, referendum

De vermoeidheid van het feest der democratie eruit geslapen en dan wakker worden in een land dat Nee zei. Best apart. Het overkwam me de dag na het referendum.

Ik ben geen fan van referenda die gaan over complexe onderwerpen waar je ook nog eens niets over te zeggen hebt. Zoals het verdrag met de Oekraïne. Dat is complex, niemand heeft het gelezen. Dat is niet van ons, de EU gaat over het grootste deel ervan. En erger nu nog, het is aangegrepen om iets anders te bereiken. Namelijk de weerzin tegen Brussel een stem te geven.

In die zin is de uitslag een grote teleurstelling voor de initiatiefnemers. Nog geen 20% van alle stemgerechtigden heeft zijn protest laten horen. En dat terwijl de protestpartijen in de Tweede Kamer meer zetels in handen hebben dan die 20%. Het parlement, de vertegenwoordigende democratie, werkt dus beter en betrouwbaarder dan een referendum. Maar goed, iedere uitslag wordt uitgelegd ten eigen faveure. In die zin doet GeenPeil echt mee met de gevestigde politici. Snel geleerd en aangepast.

Referenda moeten gaan over zaken die we ten eerste kunnen begrijpen en -belangrijker- waar we ook effect op hebben. De aanleg van een weg. Een bestemmingsplan in je gemeente. Een heldere vraag over een helder onderwerp. Het Nee van woensdag, wat betekent dat nou in de praktijk? Wát moet de politiek nou precies met deze uitslag. Het moet anders, dat is duidelijk. Maat wát moet anders? Geen clou. Niemand trouwens.

Dit kan alleen maar op een deceptie uitlopen. Want het verdrag gaat door. Dat is zeker. Het zal iets worden aangepast, iets in de tekst of een ander dingetje. Meer niet. Dit referendum loopt uit op een nog grotere afstand tussen “Het Volk” en “De Politiek”. Want het volk zal roepen dat er weer niets mee is gebeurd. Dus de netto opbrengst negatief.

Althans zoals het nu zal gaan.

Hoe om te buigen naar een positieve opbrengst?

Als iets duidelijk is geworden de laatste jaren dan is het dat er een groeiende afkeer is van Brussel. Dat is niet gek. We hebben een premier die hier zegt dat hij niets zal toegeven in Brussel en vervolgens terugkomt en uitlegt wat hij heeft toegegeven. De politiek zegt voor de bühne dat we altijd voor Nederlandse belangen op zullen komen en vervolgens voelt dat anders aan. Geen cent meer naar Griekenland en vervolgens gaan de miljarden de grens over.

Dat leidt ertoe dat ten eerste de Nederlandse politiek de eigen geloofwaardigheid ondergraaft en ten tweede dat Brussel de boeman wordt.

Wat dan wel?

De politiek, het kabinet, de premier moet een aantal zaken duidelijk gaan maken. Helder vertellen. Eerlijk zijn. Dat Europa er is, dat de EU er is. Dat diezelfde EU heeft gezorgd voor een houdbare en groeiende welvaart. Voor het ontbreken van oorlog. Voor meer onderlinge handel. Voor open grenzen die handig zijn bij vakantie. Voor uitwisseling van studenten, van werknemers. Dat tegen de EU zijn getuigt van een totaal gebrek aan historische kennis. En vooral dat we daar blij over mogen zijn en nooit afstand van moeten nemen.

Dat ieder besluit dat genomen wordt gebaseerd is op twee uitgangspunten. Het eerste is dat Brussel bestaat dankzij alle nationale parlementen en landen. Als het Nederlandse parlement, democratisch gekozen, niet had ingestemd met alles dan zou Brussel Brussel niet zijn.

Het tweede uitgangspunt is dat alle besluiten altijd een compromis zijn. Altijd. Dat niemand ooit zijn hele zin krijgt. En dat als mensen dat niet willen dat zij dan eens moeten reflecteren op hun eigen leven dat barst van de compromissen. Dat het gewoon niet anders is.

Laat Rutte daar eens mee beginnen, dat scheelt een slok op een borrel. Daar hoef je het niet mee eens te zijn maar het is wel duidelijk. Ik denk dat het ontbreken van een visie, van een verhaal en het niet duidelijk zijn over simpele feiten ertoe leidt dat mensen zich in de maling genomen voelen. Dat is wat er gebeurd is met het referendum. Men heeft laten zien klaar te zijn met de huidige toestand.

En intussen is Nederland een land dat Nee zegt.

 

 

← Oudere berichten

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....