
Stel je voor, je houdt op alle plekken waar je bent rekening met corona. Met kerst ontvang je heel beperkt mensen en die doen allen een test vooraf. Negatief. Met oud en nieuw zie je vooral vrienden buiten bij een vuurtje en ook zij zijn getest: negatief. En dan word je wakker op 1 januari en voel je je brak. Zoveel heb je niet gedronken en heel erg laat was het ook niet. De volgende dag word je wakker met een enorme keelpijn en doe je voor een derde keer een zelftest: bam, twee vette roodroze strepen. Positief.
Het overkwam mij.
Ik hoefde niet na te denken en ging direct in isolatie op de slaapkamer. Het gezin ging in quarantaine en bleek negatief te testen. Dat was winst. Ik maakt een afspraak bij de GGD en op 4 januari reed ik naar Doorn en werd flink in neus en keel gepord. `s Nachts om een uur of vier kreeg ik de uitslag die ik al kende. Positief. Ik had corona.
Ik zat toen al voor de derde dag in isolatie en besloot dat nog even vol te houden. Hoe heb ik dat ervaren?
Op het moment dat ik positief bleek schrok ik wel wat. Ik heb astma en ik had geen idee wat de gevolgen zouden zijn voor me. Zou het op mijn longen slaan, zou ik het benauwd krijgen of zou het gewoon voorbij gaan? Je kunt niet anders dan gewoon afwachten en lezen over corona. Bij benauwdheid de huisarts bellen, las ik.
Ik besloot me er maar gewoon aan over te geven. Ik heb altijd de mond vol van allerlei filosofen en nu dacht ik aan Heidegger. Die heeft veel geschreven over Gelassenheit: de dingen, de wereld nemen zoals die zich aan je voordoen, zonder dat allemaal te willen interpreteren of te begrijpen. Ik zou me er niet tegen te verzetten. Verzet je niet.
Je gezin krijgt opeens een heel gekke plek, namelijk aan de rand van je bestaan. Ze mogen niet binnenkomen maar willen wel voor je zorgen. De jongste zoon die de deur op een kiertje doet en vraagt ‘heb je zin in een stroopwafel?’ en die dan op het kastje legt en heel snel weer verdwijnt. Je wordt je heel erg bewust van het kleine geluk in het leven. Je gezin is er zonder er te zijn. Dat gevoel is heel waardevol. Vier ieder mooi moment.
Ik heb met alles veel meer tijd genomen dan ik ooit doe. Lang douchen en lekker warm worden. Heel bewust scheren. Niet éen Netflix-aflevering over de Tweede Wereldoorlog kijken maar gewoon drie achter elkaar. Ongegeneerd lang in een kookboek lezen en bedenken wat ik allemaal zou koken als het leven weer normaal werd. Urenlang luisteren naar Radio 1. Soms met heel veel aandacht, soms als ruis op de achtergrond. Leven alsof je over een bochtig bospad loopt langs een riviertje. Soms ben je dichtbij en zie je het riviertje en hoor je de stroming, soms is het een geruis in de verte. Soms met heel veel aandacht en soms achteloos. Ik vertraagde de tijd waarmee de dagen korter werden. Heel lekker. Sluit je dus op in het nu en laat dat heel lang duren en langzaam voorbijgaan.
En zo kom ik op drie tips bij isolatie:
- Verzet je er niet tegen
- Vier ieder mooi moment, hoe klein ook
- Verdicht de tijd tot een punt
De belangrijkste manier om er doorheen te komen is natuurlijk weten dat er een einde komt aan je isolatie. Bij mij betekende dat overigens dat het gezin na mij ook corona had. En dan na enige dagen gaat het leven weer aan en ga je dat ene gerecht koken, luister je alleen nog naar Met het oog op morgen en neem je niet meer de tijd om veel tv te kijken.
Het was een raar soort mini-vakantie.