Ik rij iedere dag over de A2 langs de afslag Geldermalsen. Afgelopen week nog vroeg ik me af waar ik dat van moet kennen. Ik heb er ooit op het station gestaan vanwege een treinstoring. Verder had ik er geen enkele associatie bij.
Dat is veranderd.
In alle media heb ik gevolgd, als ieder ander, wat er gebeurd is tijdens een avond over de vestiging van een AZC in Geldermalsen. En natuurlijk heb ik alle argumenten gelezen van voor- en tegenstanders. Dat 1.500 teveel is voor een dorp met 11.500 inwoners. Dat men niet tegen vluchtelingen is maar wel tegen zoveel. Het zal. Ik geloof iedereen op zijn blauwe of bruine ogen. Echt, het zal.
Mijn opwinding zit ergens anders.
De mensen die zoveel stennis maken, een openbare meeting verstoren, zoveel vernielingen aanrichten hebben ten diepste niets met welke democratie dan ook. Zij zijn overtuigd van het eigen gelijk en willen dat met geweld doordrijven. Die houding is anti-democratisch, anti-westers en anti-burgers. Zij zijn anti. Mensen die zich zo gedragen zijn ten diepste reactionair en verlangen naar een sterke man die zijn wil oplegt aan anderen. Die sterke man moet dan wel doen wat zij willen want anders is het een onbetrouwbare vent. En die sterke man moet zijn wil aan anderen opleggen en zeker niet aan hen. Het zijn mensen die als dreinende driejarigen hun gelijk willen halen.
Wat moet je nou eigenlijk met dit soort mensen die -Gode zij dank- in de minderheid zijn?
In ieder geval niet voeden met leuzen en hashtags als #kominverzet. Wie dat doet is te kwader trouw. Wel het gedrag afstraffen omdat het niet acceptabel is dat een democratische bijeenkomst zo wordt verstoord. Politici moeten hier heel duidelijk over zijn.
En bij dat afstraffen toch ook gewoon het gesprek aangaan. Waar komt die woede vandaan? Waarom wil met horde zijn en niet een weldenkend mens? Wat denkt men te bereiken?
Ik zal niet beweren dat dat leidt tot enorm diepe inzichten. Het zal er wel toe leiden dat je laat zien dat je niet tot dezelfde horde behoort. Dat de enige manier om ergens uit te komen het gesprek is. Het is niet anders. Dat je niet altijd je zin kunt krijgen. En dat als politici luisteren dat niet betekent dat ze gaan doen wat jij wilt. Dat dat echt iets anders is.
De afslag Geldermalsen zal voor mij nooit meer dezelfde zijn. Ik heb er beelden en emoties en opvattingen bij gekregen. En ook daar zal men uiteindelijk met elkaar in gesprek moeten. Dat moet nou eenmaal in Nederland.
Maar hoe krijg je iedereen zo ver dat een gesprek mogelijk is?