• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: september 2017

Schaamteloos optimisme

28 donderdag sep 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Web

De wereld zoals die is, komt voort uit het brein van mensen. Alles wat we zien, al het werkelijke, is ooit ontsproten aan een idee van een mens. Dat betekent dat de werkelijkheid begint met denken over die werkelijkheid. Ook bij alles wat er al is is de betekenis die we daaraan geven ons eigen werk. Mensen bouwen hun eigen leven maar doen dat met bouwstenen die er al zijn, zoals een groot man ooit zei.

Dus als mensen als Buma een toespraak houden over de ondergang van het avondland is het oppassen geblazen. Natuurlijk, de toespraak klinkt als een doorwrocht betoog van een belezen man. Hier en daar wat namen noemen, de bijbel erbij halen en hop, voor je het weet zijn mensen diep onder de indruk.

Maar wat een treurnis die uit zijn woorden opstijgt. Hier spreekt een mens die vol angst naar de toekomst kijkt. Niet alleen naar de toekomst overigens, maar ook naar het nu. Al die vreemde mensen die ons land overspoelen en als die zielige echte Nederlanders! Al die Nederlanders die zo enorm veel met elkaar gemeen hebben en dat vervolgens op moeten offeren aan vreemdelingen die qua cultuur nog niet in onze schaduw kunnen staan. Zijn toespraak ademt heimwee naar de jaren vijftig. Naar een wereld die er nooit is geweest. Het King pepermuntje onder de tong, de vrees voor het oordeel van de Heere Heere in het hart. De betekenis die hij geeft aan wat hij ziet is er een van waakzaam zijn, heimwee hebben, verlangen naar ooit. Naar de wereld van Cornelis Jetses en Anton Pieck.

Totaal anders kan het ook. Gewoon schaamteloos optimistisch zijn. Dat ben ik.

Mijn optimisme zit in het feit dat ik dus in mijn hoofd alles kan laten beginnen. En dat dat niet alleen voor mij zo is, maar voor iedereen. De auto waarin ik rij, de kleren die ik draag, de kinderen die ik heb, de boeken die ik lees, de pan waarin ik kook, de Tweede Kamer waarvoor ik ga stemmen: alles is ooit als idee begonnen. En omdat dat zo is kan ik vanuit mijn ideeën alles laten beginnen. De keuze is simpel: een positief idee staat aan het begin van wat moois, een negatief idee staat aan het begin van iets slechts.

Optimistisch ben ik over de fundamentele maakbaarheid van het leven en de wereld. Als Buma dus zijn lezing uitspreekt over een restauratie van een wereld die er nooit is geweest, hoogstens in zijn milieu, dan kan dat idee het begin zijn van een beweging terug in de geschiedenis. Dat heimwee leidt er nu toe dat we het Wilhelmus moeten gaan zingen op school. Daar word ik dan weer niet blij van.

Wat dan wel?

Allereerst moeten we de wereld omarmen zoals die is: open, kosmopolitisch, volop in beweging, multicultureel, interessant, vol van rampspoed en ellende, potentieel bedreigd op alle fronten, vol liefde, vol haat, vol onverschilligheid et cetera. Zie deze wereld aan met een zekere gelatenheid: hij is er en gaat niet meer weg.

Bedenk vervolgens hoe het beter kan worden, voortbouwend op wat er is. Kapitalisme zonder schadelijke restproducten (letterlijk én figuurlijk), vluchtelingenopvang die én menselijk én hard is, verdeling van welvaart die recht doet aan de harde werkers en aan hen die niet kunnen, multiculturalisme in een Nederlandse context, openheid naar de hele wereld zonder protectionisme of locale sentimenten, een mooi Europa. Zie die toekomst met vertrouwen tegemoet: immers, het is ook jouw toekomst en je bent er zelf bij. Wees opbouwend en nooit destructief. Wees aardig voor anderen en nooit bitter of verzuurd. En leef daar naar. Wat gij wilt dat u geschiedt, doe dat vooral een ander.

In iedere zin die ik hier schrijf zit een heel programma verborgen, want hoe ziet dat er dan allemaal uit? Terechte vragen. Maar ook die vragen beginnen met het positief bevragen en niet met de overtuiging dat het toch nooit gaat lukken.

Alleen zo kunnen we uit de spiraal komen waar Europa soms in lijkt te zitten. Een spiraal van ongenoegen en ressentiment, van niet meer naar elkaar luisteren en elkaar verketteren, van wij-zij denken. En ik weet ook wel dat het een minderheid is die zo negatief in de wereld staat, kijk maar naar de verkiezingsuitslag in Duitsland. Maar ook de mensen die op de AfD of PVV hebben gestemd willen uiteindelijk ook gewoon een lekker en beter leven. Dat betere leven begint echter nooit met haat in het eigen brein. Haat denken is haat maken.

Peter Gabriel zong het al in de beginwoorden van zijn nummer Mercy Street:

looking down on empty streets/all she can see/are the dreams all made solid/ are the dreams all made real. All of the buildings/all of those cars/were once just a dream/in somebody’s head.

Schaamteloos optimisme is een plicht.

Waarom kook ik?

13 woensdag sep 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Alchemie, Dehillerin, Jean Gabin, koken, Nigel Slater, robuchon

Toen ik jong was zag ik op tv een film met Jean Gabin in de hoofdrol. Hij zat in de gevangenis en kreeg te eten. Hij had tomatensoep besteld. Het bord werd voor hem neergezet, hij goot er een slok rode wijn in, brak stukken af van zijn baguette en gooide ook die stukken in de soep en begon te eten. Met smaak. Dat wilde ik ook.

De volgende dag maakte ik tomatensoep en at dat voor de buis met stukken brood erin. Geen wijn. Thuis dronk ons gezin nooit wijn. Ik zal een jaar of veertien zijn geweest. Ik wist vanaf dat moment dat je alles kunt maken wat je wilt in de keuken en dat dat betekenisvol is. En ik voelde me een beetje Jean Gabin.

Ik ben toen begonnen met koken en ik ben nooit meer gestopt. Vrijwel iedere dag kook ik. Voor mijn gezin, voor vrienden, voor mezelf. Iedere dag denk ik ’s morgens al na over het eten van die avond. Welke keuken wordt het, Frans, Italiaans, Koreaans? Vlees? Welke groenten? En iedere dag weer doe ik dit allemaal met plezier.

Ik verzamel kookboeken. Ik heb er een paar honderd. Van mijn culinaire held Joël Robuchon, mijn favoriete kookschrijver Nigel Slater tot aan obscure boekjes als ‘Het kookboek van mevrouw Maigret’ (Maigret is ooit geweldig gespeeld door Jean Gabin overigens) tot ‘La cuisine de A à Z’.

unnamed-4
FullSizeRender

 

Ik kook nooit uit al die kookboeken. Niet één keer gedaan. Ik lees ze, veelal ’s avonds in bed. Ik lees over smaakcombinaties, ingrediënten die het goed samen doen of juist helemaal niet. Ik kijk naar de, wat ouderwetse, opmaak van de borden bij Robuchon. De perfectie. De neurotische manier waarop ieder bord er hetzelfde uit moet zien in zijn restaurants. Ik kijk naar youtube om daar bijvoorbeeld Keith Floyd nog een keer dronken bezig te zien. Glas rode wijn in de hand en beginnen maar met de opname. Ik kijk op Netflix naar Chef’s Table, over bijvoorbeeld over Michel Troisgros, die eindelijk weer een gerecht van zijn vader serveert.

Ik ga naar de groothandel – vaak met mijn kookvrienden – om daar de eerste truffels te kopen. De goede wijnen uit te zoeken. De juiste rijst voor de risotto. Maar ik ga niet alleen voor ingrediënten. Ook voor een nieuw pannetje, een mooie pincet, een spuitflesje. Ik ga naar Parijs om daar bij Dehillerin een mes te kopen. Juist van hen natuurlijk. FullSizeRender-2

Je kunt dus wel zeggen dat mijn liefde voor koken ver gaat. Maar waarom? Waarom kook ik?

Allereerst omdat het een scheppende bezigheid is. Het is bouwen met ingrediënten om tot een verrassend resultaat te komen. Ik zal nooit halffabrikaten gebruiken maar altijd de grondstof, het originele product. Goed vlees, goede groenten, goede kruiden. Vanuit al die verschillende onderdelen komen tot een mooi gerecht, is heel erg bevredigend.

Verder staat het koken in de traditie van Hermes Trismegistus, de oervader van de alchemie. Op allerlei wonderbaarlijke wijzen, door verhitting, koeling, vermenging et cetera, treedt er een verandering van de ene substantie in de andere op. Je begint met rauwe ingrediënten en na enige tijd is er sprake van een heerlijke maaltijd. Koken is gewoon toveren.

Maar ook brengt koken rust in hoofd en hart. Zelfs na een hectische dag waarin stress met hoofdletters worden geschreven is het bereiden van een bord goede risotto dé manier om tot rust te komen. À la Floyd: goed glas wijn erbij en roeren maar. Na twintig minuten zijn geest en ziel geheel tot rust en kun je de volgende dag weer aan.

En natuurlijk kook ik voor anderen. Voor mijn gezin, voor vrienden. ’s Morgens op zondag al bezig zijn zelf een rollade te maken en de mise en place voor te bereiden zodat je aan het eind van de middag heerlijk met elkaar kunt eten. Dat zijn de beste zondagen.

Ik zal zeker wel wat vergeten zijn. Maar in kort bestek is dit waarom ik iedere dag kook. Beginnen met een lege, open geest en vervolgens creëren om iets heerlijks neer te zetten is een van de mooiste dingen die ik ken.

Ik zal koken tot ik niet meer kan.

 

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....