Wegkijkers. Zo worden mensen genoemd die de problemen van de multiculturele samenleving negeren of goedpraten. Linkse wegkijkers. Goedmenschen. Gutmenschen. Politiek correcten. Allerlei namen voor dezelfde groep. Niet best in ieder geval.
Allemaal mooi, maar deze bewoordingen worden gebruikt door rechtse wegkijkers, rechtse Schlechtmenschen. Politiek incorrecten. Niet best in ieder geval.
Wat is er aan de hand namelijk?
Laat ik eerst maar eens de eerste groep bekijken. De naïeven. Die groep bestaat. Het zijn mensen die zeggen dat terreur niets met de islam te maken heeft, omdat islam staat voor vrede. En dat terwijl ISIS zichzelf islamitisch noemt. Dan moet de conclusie toch wel zijn dat het er alles mee te maken heeft. Ze vergoelijken straatterreur door te zeggen dat wij vroeger ook geen lieverdjes waren. Terwijl het tuig hele buurten onveilig maakt. Je zult er maar wonen en je onveilig voelen. Over vluchtelingen wordt bijna lyrisch gedaan, alsof het allemaal mensenrechtenactivisten zijn die hier naartoe vluchten. En het is allemaal niet waar. Naïef zijn deze mensen omdat je door te zwijgen het probleem niet wegmaakt. Integendeel: het probleem wordt groter. Je moet nooit zwijgen over misstanden, je moet ze gewoon benoemen. Ook en misschien wel juist als die misstanden botsen met je mensbeeld.
Dat zit deze mensen in de weg: hun mens- en wereldbeeld.
De tweede groep is niet veel beter. De bozen en bangen. Het zijn mensen die zeggen dat álles met islam te maken heeft. Die voorbijgaan aan het feit dat het tuig ook gewoon pubers zijn die de boel willen opkloten. Die ieder opstootje door niet Nederlanders (met 24 Nederlandse voorouders dan) uitvergroten tot een “zie je wel” en zwijgen over de shit van Nederlanders met wel 24 Nederlandse voorouders. Die “daar moet een piemel in” schreeuwers tot geuzen weten te maken. Die de feiten niet accepteren. Dat je bijvoorbeeld de koran niet uit huizen kúnt halen. Dat er geen tsunami is gekomen. Dat het aantal asielzoekers ver achterblijft bij de zwarte voorspellingen. Maar ook dat er moslims zijn die zich doodschamen, die gewoon hier lekker willen wonen en leven. Moslims die niet willen dat wij allen onder de sharia zullen leven. De bozen en bangen die wegkijken van alles wat niet overeenkomt met hun mening. Die mensen die anders denken dom vinden. Omdat die mensen en hun meningen niet passen in hun mensbeeld.
Dat zit deze mensen in de weg: hun mens- en wereldbeeld.
We hebben dus twee groepen in de samenleving die niet met elkaar praten, elkaar weigeren te horen. Beide groepen zijn beperkt in opvatting, zicht op de werkelijkheid en intelligentie. Beide groepen zullen Nederland geen millimeter verder helpen. Zij zorgen voor scheiding van geesten en mensen en groepen. Een maatschappij is niet gebaat bij polarisatie.
De oplossing is niet simpel, maar wel haalbaar.
Kijk in de spiegel en bedenk dat je eigen wereldbeeld beperkt en bevooroordeeld is. Dat de oplossing ligt in het gesprek met elkaar. In opschuiven van perspectief. In het compromis. Dat dat moet omdat het niet anders kan. Dat de multiculturele samenleving een feit is en dat dat al eeuwen zo is en zo zal blijven. Dat er groepen oververtegenwoordigd zijn in de misdaadstatistieken en dat dat moet worden aangepakt. Door praten én door snoeihard optreden. Dat niet alle mensen tot het goede geneigd zijn. En dat niet alle mensen slecht en egoïstisch zijn. Dat de werkelijkheid heel complex is en onoverzichtelijk en dat het niet overzichtelijker wordt door te polariseren. Dat de snelle simpele oplossing vrijwel nooit de oplossing is. Althans, als je een samenleving wilt zijn waarin het nog redelijk goed toeven is.
De oplossing is haalbaar omdat je bij jezelf moet beginnen en dat dat altijd kan. Een ander veranderen is moeilijk, jezelf veranderen kan.
De oplossing is niet simpel omdat beide groepen zich niet kunnen voorstellen dat ze het beide bij het verkeerde eind hebben.
Waar geen twijfel is, stopt ieder denken.
