• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: september 2015

GeenPeil op te trekken.

28 maandag sep 2015

Posted by Dick Koopman in Europa, GeenPeil

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burgers, EU, europa, GeenPeil, politiek, referendum

Mooi he, meer dan 450.000 handtekeningen om te komen tot een referendum. Het feit dat dit zo snel kan worden georganiseerd en bereikt is prachtig. Blijkbaar kunnen er virtueel heel veel mensen op de been worden gebracht. Dat is mooi. Echt.

En toch mis ik iets.

Om bij het begin te beginnen. Ik mis duidelijkheid. Het onderwerp van het referendum is er met de haren bijgesleept: het associatieverdrag met Oekraïne. Het had ook de Europese richtlijn met betrekking tot de minimale ronding van urinoirs kunnen zijn. De echte reden is een diep wantrouwen van de opstellers ten opzichte van de Europese Unie. Dat kan. Is niet mijn mening, maar het kan. Stond alleen niet op de agenda en je kunt geen referendum houden over iets algemeens dus is dit onderwerp gevonden. De mensen die nu hebben getekend weten niet eens wat dat verdrag inhoudt.

En dan de uitwerking. Ik mis intelligentie. In de media bleven de opstellers van GeenPeil benadrukken dat dat verdrag een enorm gevaar inhoudt voor zo ongeveer alles en iedereen. En het is de eerste stap naar uitbreiding van Europa met Oekraïne, volgens hen. Zo buitelden de argumenten over elkaar en ging men van onzin naar onzin. Nog vanmorgen, maandag, hoorde ik op de radio dat Europa de veroorzaker was van de inmenging van Rusland in  Oekraïne. En zo gaat dat door. Daar gaat het verdrag dus helemaal niet over.

Als laatste mis ik betrouwbaarheid. De basis is een ressentiment dat kenmerkend is voor onze tijd: het volk wordt niet vertegenwoordigd door dit parlement en door Brussel. Ook dit is pure nonsens want zowel het Nederlandse parlement als het Europese zijn gekozen lichamen. Dat een groot deel van de kiezers thuis blijft doet daar niets aan af. Als mensen gaan stemmen dan kies je je vertegenwoordiging en als je thuisblijft doe je dat niet. Simpel.

Wat mis ik dus? Duidelijkheid, intelligentie en betrouwbaarheid.

Dat zijn drie zaken die essentieel zijn, zeker als je ergens voor tekent. Zeker als er meer dan 450.000 mensen tekenen. Al deze mensen zijn voor hetzelfde gebruikt: het maken van een dikke middenvinger naar de zittende macht in Den Haag en in Brussel. Dát is waar het om gaat. GeenPeil bedenkers zouden moeten zeggen waar het om gaat – weg met de EU – en zij zouden moeten zeggen dat dit verdrag gewoon een excuus is om duidelijk te maken dat zij tegen de EU zijn. Dat zij daar jouw handtekening voor nodig hebben. Verder niets. En dat hebben ze knap geregeld.

Triomfalisme overstemt ook een andere kern van deze actie: blijkbaar zijn er heel veel mensen die klaar zijn met de huidige politiek. Er zijn er meer die niet getekend hebben dus al met al valt het ook wel weer mee. Maar toch. Er wordt openlijk getwijfeld aan de legitimiteit van de huidige politiek, zelfs door politici als Wilders die zelf al 17 jaar deel ervan uitmaken. En de huidige politiek heeft geen antwoord. Kan er niet mee omgaan.

Ik denk dat dit referendum een oproep kan zijn aan politici om even de rug te rechten. Nu dus niet meegaan in het ressentiment maar uitleggen hoe wetten en verdragen tot stand komen. Uitleggen dat niet de politiek verdeeld is maar het land. Dat dat zich uit in een parlement met 91 partijen en afscheidingen. Dat dat weer betekent dat alles op een compromis uitloopt en dat dat nu eenmaal zo is in een democratie. Dat dat niet anders is dan in het gemiddelde gezin. En dat er maar één alternatief is: de sterke man. Dat ons systeem het minst slechte is van alle denkbare slechte systemen. Dat men geduld moet hebben en niet alleen uit moet gaan van het eigen belang. En dat referenda bedoeld zijn voor belangrijke zaken.

Maar ja, een politiek geregeerd door de waan van de dag oogst geen bewondering. Slechts kritiek.

Het nieuwe Griekenland

22 dinsdag sep 2015

Posted by Dick Koopman in griekenland

≈ 1 reactie

Tags

griekenland, Syriza, Tsipras

Interessant volk de Grieken.

Stel je voor. Ergens aan het begin van het jaar ga je met zijn allen naar de stembus. Als grote winnaar komt een nieuwe partij naar boven met een tegendraads geluid. Anders. Jong. Geen deel van de Papadopoulaki’s van de wereld. Van de oude wereld.

Die jonge nieuwe partij gaat voortvarend aan de gang en wil met Europa iets anders dan Europa met hen wil. Wel de lening, maar niet meer terugbetalen. Wel geld maar geen voorwaarden waaronder dat geld moet worden besteed. Als helden trekken de heren Tsipras en Varoufakis  naar Brussel om de autonomie van Griekenland te bevechten. En de Grieken zijn enthousiast. Na jaren van ellende en bezuinigen krijgen ze iets terug van hun eigenwaarde.

Er komt een referendum en de Grieken spreken zich massaal uit tegen de voorwaarden van Europa. Het lijkt wat te worden.

Helaas voor hen. Europa is onvermurwbaar. Varoufakis treedt af en Tsipras moet alle voorwaarden slikken. Hij gaat terug naar Athene en legt daar uit dat hij het niet eens is met de uitkomst maar het toch gaan uitvoeren. Met tegenzin.

Niet lang daarna treedt ook hij af en schrijft hij verkiezingen uit.

En dan. Syriza komt weer als grootste uit de verkiezingen. Ondanks dat Tsipras een enorme nederlaag heeft geleden in Brussel. Ondanks dat hij geen enkele verkiezingsbelofte eerder dat jaar heeft kunnen nakomen. Ondanks dat zegt Griekenland tegen hem: je mag verder.

Grieken zijn niet gek. Men weet dat het kabinetsbeleid vastgelegd is in de voorwaarden vanuit de EU. Dat de beleidsruimte minimaal is. Dat er verdere bezuinigingen komen. En toch zeggen zij ‘je mag door’.

Dat betekent dat de Grieken verder zijn dan de rest van Europa. Dat zij niet gaan voor de korte termijn. Dat zij weten dat het shit wordt maar nog steeds vertrouwen hebben in een fundamentele vernieuwing. Een vernieuwing van een bestel waar zij vanaf willen.

Dát maakt Grieken tot een interessant volk. Waar Nederland zich bezighoudt met korte termijnresultaten op de vierkante millimeter, durven de Grieken de sprong te maken naar een betere toekomst. Hier worden politici met de grond gelijk gemaakt om veel minder. Veel minder.

De Grieken doen het anders. Erg indrukwekkend.

De glimlach van Geert

20 zondag sep 2015

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Geert Wilders, ironie, nepparlement, tweede kamer, vluchtelingen

Afgelopen week buitelden alle politieke kopstukken over elkaar heen in het debat over de vluchtelingen. Het was het één – barmhartig zijn – én het ander – streng tegen gelukszoekers. Iedereen kon er wat van vinden en ieders mening was ergens wel verwoord. Veel duidelijker werd het er niet op en dus moesten gemeenten aan de slag. Stoere bestuurder worden ze tegenwoordig genoemd in al die gemeenten. Je moet wel, denk ik dan, als er zich duizenden in Nederland melden. Die vluchtelingen gaan niet naar Den Haag om de Tweede Kamer te bewonen. Zij melden zich gewoon bij de een of andere gemeente.

Tijdens het debat ging Wilders weer eens vol op het orgel. De onrust in het land neemt grootse proporties aan zo zei hij. Dat hij zelf onderdeel is van die onrust valt volgens mij niemand meer op, maar à la. Zijn betoog was wederom qua toonhoogte zelfs uitstijgend boven Roemer, bij wie iedere interruptie zo wordt uitgesproken alsof het eind eraan zit te komen. Zijn woorden waren opmerkelijk. Hij sprak zijn collega kamerleden toe en kwam tot de conclusie dat hier sprake is van een nepparlement. Hij riep het volk op Rutte tot aftreden te dwingen. Hij wist in al zijn wijsheid dat Nederland zich niet meer vertegenwoordigd voelt door dit kabinet in het bijzonder en door dit parlement in het algemeen.

Dat is best knap. Dat inzicht. Moet ik zeggen.

Allereerst betekent het dat Wilders onze parlementaire democratie naar de prullenbak verwijst. Verkiezingen zijn ondergeschikt aan opiniepeilingen. De wil van het volk wordt slechts verwoord door één man, en dat is Hij.

Daarnaast doet hij een opmerkelijke oproep aan dat volk. Het afzetten van deze regering. Nou gebeurt dan wel eens hier en daar, Afrika, het Midden-Oosten, maar het resultaat is niet echt een vooruitgang te noemen. Het is ook niet echt democratisch om te verwachten dat de horden in staat zijn een betere wereld te scheppen. Van alle slechte staatsvormen leven wij in de minst slechte.

Ik zat naar hem te luisteren en dacht ‘dit kan niet waar zijn. Zelfs Wilders is niet zo knettergek dat hij dit meent. Zelf 17 jaar kamerlid en dan dit als conclusie?’

Ik denk ook dat het anders is.

Wilders is geen domme man. Integendeel. Hij weet wat hij wanneer zegt. Debatteren doet hij nooit maar hij is de perfecte zender. Hij zendt meningen en oproepen. Aan eenieder die het horen wil.

Deze week kwam hij ’s avonds thuis en zei met een glimlach dat hij weer een steen in de Hofvijver had gegooid. Dat hij weer op alle nieuwsuitzendingen heel veel tijd had gekregen. En! Dat ze er weer in waren getrapt. Hij zei dat hij natuurlijk weet dat hij geen enkele macht heeft. Dat met alles wat hij zegt hij niets voor elkaar heeft gekregen. Ja, een beetje stemmingmakerij. Verder niet. Maar dat was niet zijn punt. De glimlach werd breder. Het belangrijkste was dat al die anderen niet door hadden wat zijn superieure ironie was. Zeventien jaar trouw kamerlid, zeventien jaar goedbetaald kunnen zeggen wat je wilt. Zelfs Miltenburg greep niet in.

Nee, het belangrijkste zei hij, was dat de uitspraak over een nepparlement natuurlijk ging over hem. Hij hield het al die tijd al uit in dat parlement. Waar anderen wel wat voor elkaar kregen, wel macht hadden. Waar naar anderen wel werd geluisterd. Waar anderen ook gewoon het parlement verlaten als ze er niets meer aan vinden.

Het was de uitspraak van een man die op zijn werk stil mompelt ‘ik werk bij een nepbedrijf’ en blijmoedig ’s morgens in zijn stoel gaat zitten en de pc opstart. Innig tevreden met de omstandigheden. En om zes uur weer naar huis.

En niemand heeft dat door, zei hij. Niemand ziet hoezeer ik het naar mijn zin heb. Niemand ziet dat ik vol zelfrelativering zit met deze uitspraak. Echt niemand. Hoogstens Martin. Die heeft het ook.

En Geert glimlachte nog veel breder.

Alleen maar fantastische mensen, toppers

14 maandag sep 2015

Posted by Dick Koopman in mensbeeld, politiek

≈ 1 reactie

Tags

Excellente mensen, fantastische mensen, Schippers, zesjescultuur

Via Linkedin kreeg ik een bericht over uitmuntend leiderschap. De kern was dat als je groots wilt zijn, je je moet omringen met grootse mensen. Je moet afkomen van iedereen die minder dan groots is want, ja, dan wordt je zelf niet groot.

Ik hoorde laatst minister Schippers op tv beweren dat zij niet zit te wachten op mensen die problemen aangeven. Oplossingen wil ze, en het liefst op een A4-tje. Zo ongeveer als: ‘als je geen deel van de oplossing bent, ben je deel van het probleem.’

De universiteit die geen zesjes meer aanneemt voor het master programma omdat dan de kwaliteit van het onderwijs omhoog gaat. Even los van het feit dat zo oorzaak en gevolg worden omgedraaid door mensen die beter moeten weten: een zes is voldoende. Daarom is het een zes. Of is zeven de nieuwe zes?

Het is een trend, de zoektocht naar adembenemende hoogstaande mensen die allemaal in eloquent Nederlands op minder dan één pagina hun werkende oplossing voor ieder probleem kunnen geven. Schreef ik Nederlands? Ik bedoel natuurlijk The King’s English want anders doet Nederland niet mee in het internationale speelveld.

Maar wat wordt hier nu allemaal mee bedoeld? Hoe kan ik me omringen met uitmuntende mensen? Wat bedoelt Schippers nu precies?

Ten eerste de uitmuntende mensen. Stel je gaat doen waar ik toe werd opgeroepen. Welke criteria ga ik gebruiken en hoe vertel ik het iedereen. Hoe kom ik ook aan nieuwe mensen want ik denk dat ik wel wat nieuwe mensen kan gebruiken. Ik kijk naar vrienden, familie, collega’s en ik kijk eens in de spiegel. Ik constateer dat er grootsheid in ieder zit maar die komt er niet altijd uit en ook nog eens ongelijkmatig. Moeten ik en de mensen om mij heen altijd groots zijn of hebben we soms ook vakantie? Mogen we ook slecht zijn in dingen? Ik denk erg slecht te zijn in neurochirurgie, mag dat? Mag ik dan nog in de buurt komen van anderen? Die groots willen zijn?

Dan Schippers. Een machtsvrouw die duidelijk maakt dat… ja wat maakt zij duidelijk? In het kort dit: ‘dit is mijn idee. Kom met een verbetering van mijn idee en kom niet met kritiek. Want mijn idee is prachtig en perfect. Omarm het en als het beter kan schrijf dat op maximaal één velletje papier. Kom niet aan met bezwaren want die zijn er niet.’ Het is de taal van de macht, van degeen die de lakens uitdeelt. Van iemand zonder twijfel. Ze lachte erbij.

Zo’n berichtje en Schippers alarmeren mij. Hier zit een wereldbeeld achter van een diepe scheidslijn tussen hen die weten en willen en hen die er niet meer bijhoren. Uit eigener beweging waarschijnlijk. Hierachter zit het dédain voor de gemiddelde mens. Maar ook voor de briljante pessimist die juist altijd wijst op mogelijke problemen. Dit is de taal van mensen die niet meer willen luisteren maar anderen gebruiken als spiegel voor hun eigen geweldige ego. Dit zijn uitspraken van mensen die zichzelf nooit als minder dan geweldig zien en zich altijd zien als onderdeel van iedere oplossing. Het is een neurotisch mensbeeld. Als dit dominant is dan ziet het er niet best uit.

Leve de gemiddelde mens die gewoon zijn best doet.

Zelfhaat is mooi

09 woensdag sep 2015

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger en politiek, politiek, PvdA, Rottenberg, Samsom

Op de dag van mijn vorige blog, waarin ik schreef over het interview met Hans Spekman, werden de uitspraken van Felix Rottenberg bekend. Uitspraken over Diederik Samsom en zijn status. Wat was het ook al weer: de bedrijfsleider van het kabinet. Dat is wat Samsom is in de ogen van Rottenberg. Prominent partijgenoot, voorzitter van de commissie die de kandidaatstelling gaat doen.

Dit is niet nieuw voor de PvdA: in eigen gelederen elkaar de maat nemen in openbare media, karaktermoord plegen door middel van een interview of een open brief. Bos, Cohen hebben het ook achter de kiezen. En dat op een moment dat de partij er historisch slecht voor staat, geen wenkend perspectief biedt aan potentiële kiezers en redelijk bleek oogt.

Dat is waar potentiële kiezers nou echt van houden moet Felix gedacht hebben, een volwassen discussie en tonen dat de partij niet uit doetjes bestaat. Niet is minder waar. De interne dingen kunnen beter intern blijven. Als er shit is, ruim die op met elkaar op een volwassen manier.

Samsom deed nog een poging er een politiek volwassen draai aan te geven door te zeggen dat niet zijn positie onderwerp van gesprek moet zijn maar de echte problemen van nu. Vluchtelingen, economie et cetera. Na zo’n aanval komt dat echter niet meer goed over. Aangeslagen, mond vol tanden en niet kunnen of durven reageren. Niet wrijven in de vlek moet hij gedacht hebben. Hij heeft gedacht wie is die Rottenberg nou eigenlijk helemaal? Is ie gek geworden. Maar het siert de man dat hij daar niets mee doet.

En zo is de interne pikorde opeens prominent geworden. Stel dat Rottenberg gelijk heeft, wát is dan die sociaal democratische inhoud van Asscher? Welke ideeën en uitgangspunten worden bedoeld.

Net als in het interview met Spekman is dit weer een voorbeeld van metataal en ultieme vaagheid. Niets wordt gezegd over het doel, het perspectief, de waarden die leidend zijn.

Een symptoom van wat er mis is in de PvdA momenteel: gebrek aan een boeiend verhaal waar mensen zich in kunnen herkennen en anderen helemaal niets van moeten hebben. Duidelijkheid.

Rottenberg laat zien dat hij bovenop de apenrots zit. En dat ook lekker vindt.

De PvdA kan niet meer dromen

07 maandag sep 2015

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger en politiek, communicatie, politiek, PvdA

Ooit, lang geleden, liep mijn opa mee tijdens 1-mei-optochten. Trots lid van de SDAP was hij, betrokken bij het oprichten van de bond voor houtbewerkers. “Mijn bloed is rood en mijn hart zit links” zei hij altijd. Dat is lang geleden. Hij is al meer dan veertig jaar dood. Altijd gelovend in een betere wereld waarin de arbeider een prominentere plek zou krijgen.

Deze week las ik een interview met de voorzitter van de PvdA, de opvolger van de SDAP, Hans Spekman. Dat interview was een voorbeeld van hoe het allemaal niet moet. Als het al ging over de inhoud dan waren de antwoorden warrig, veel te algemeen en vooral niet inhoudelijk. Het standpunt van de PvdA bestaat uit het profileren tegen de VVD in. Coalitiepartners overigens.

Intussen is het niet eens meer interessant hoeveel zetels de PvdA volgens de peilingen nog heeft. Of het er nu dertien of negen zijn, het gaat om het snel afkalven van ooit een grote machtige partij. Wat gaat er mis? Wat gaat er ook weer mis in dat interview?

Allereerst het gebrek aan een verhaal. Waarom is er een PvdA, waar komt die partij vandaan en waarom is er toekomst? De wortels, zie mijn opa, zijn achterhaald. Er is geen arbeidersklasse meer. Er is wel een maatschappelijke klasse die de aansluiting heeft gemist bij alle ontwikkelingen. Mensen die al te lang niet meer meedoen in de wereld van betaald werk. Die onvoldoende geschoold zijn.

Er is echter ook een middenklasse, die groot is, die zich niet meer herkent in het zieligheidsdenken voor de minderbedeelden. De dubbeltjes zijn kwartjes geworden en hebben andere wensen en behoeften gekregen. Zoals voorspelbaarheid van bijvoorbeeld inkomen, voorspelbaarheid in belastingvoordeel voor hun hybride lease-auto, een zicht op en verhaal over een betere, duurzamer toekomst. Veiligheid in de buurt waar men woont. Geen afbraak van de zorg voor hun ouders of grootouders die ooit wel dubbeltjes waren. Goed onderwijs voor hun kinderen zodat ook zij het beter hebben.

Die grote middenklasse, burgers waar de sociaal democratie het nooit zo mee heeft op gehad, wil best verleid worden door een goed verhaal. In ieder geval door een verhaal dat niet alleen gaat over begrotingen of over procenten. Ik zie nu al Samsom voor me die vertelt hoe de koopkrachtplaatjes eruit gaan zien en hoe de zorg voor ouderen en bijstandsgerechtigden voor de poorten van de VVD-hel zijn weggehaald. Mensen geloven niet in koopkrachtplaatjes. The map is not the territory. Mensen geloven ook niet meer in machtsstrijd tussen partijen. Mensen willen verleid worden door een verhaal dat het hart raakt.

Dát ontbreekt bij de PvdA. Teveel gaat het over hoe regelingen werken, hoe het uitpakt voor groepen en wat er gewonnen is op andere partijen. Te vaak wordt ook gedacht dat beter moet worden uitgelegd aan het volk wat er gebeurt. Dat het daaraan ligt. Maar dat is het niet.

De voorzitter van de PvdA moet in enkele zinnen kunnen uitleggen wat zijn droom is. Op een manier die iedereen begrijpt maar vooral op een manier die mensen raakt. Durf weer verder te denken dan de kabinetsperiode, schets een beeld van over tien jaar. Aboutaleb doet dat. Je hoeft het niet met hem eens te zijn, maar hij heeft een toekomstperspectief dat krachtig is, helder, onderbouwd, een wenkend perspectief.

Kom weer met een wenkend perspectief. Als de PvdA het niet doet, dan doet een ander het wel. Durf te dromen en doe het hardop. In normale taal.

Richt je op de kwartjes.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen