• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: april 2019

Een ontroerende brand

18 donderdag apr 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Brand, God, Notre-Dame, parijs

Afgelopen week zag ik al heel vroeg op Twitter de brand in de Notre-Dame voorbijkomen. Ik schrok me dood. De uren daarna heb ik het niet meer gevolgd omdat ik bang was voor de afloop: de totale vernietiging van deze kerk. Pas ’s avonds laat durfde ik weer te kijken en was ik klein beetje gerustgesteld.

Ik was ten diepste geroerd door de brand.

Kerken zijn gekke dingen. Van binnen zijn zij altijd groter dan van buiten. Het meest extreme voorbeeld daarvan heb ik ooit meegemaakt in de basiliek van Saint Quentin. Dat is een redelijk onopvallende en niet heel erg mooie kerk in een drukke straat. Vooral de entree ziet er armetierig uit. Maar dan, als je binnenloopt opent zich een ruimte voor je die immens is. Hier ervaar je de werking van goede en juiste verhoudingen. De Gulden Snede in de praktijk, de perfecte verhoudingen, het universum teruggebracht tot een gebouw.

Zelfs de kleinste kerk doet dat met de mens: de verbinding maken tussen jou en iets anders. Voor de een met God, voor de ander met de geschiedenis en voor weer een ander met iemand voor wie je een kaarsje brandt.
Als je je openstelt voor het wonder dan komt het binnen. Het onzegbare.

Ooit, in 1994, liep ik de Sint Willibrord Basiliek in Echternach binnen. Het was een koude heldere winterdag. Er waren geen toeristen, het was stil. Toen ik uit de crypte omhoog liep zag ik de zon die door de gebrandschilderde ramen viel op de muur. In alle kleuren die er zijn. De ruimte was leeg en enorm. Op het moment dat ik dacht “en nu Bach”, begon de organist te spelen. Pa da dam, pa da da dam dam…. God werd plausibel.

Als ik naar de kerk in mijn woonplaats ga en de deuren sluiten zich achter me dan daalt er rust over mij. Ik voel de stilte over mij heen komen en langzaam kom ik in een totaal relaxte toestand. Dat heb ik op geen andere plek.

Los van dit soort ervaringen en betekenisgevingen, verbindt een kerk ons ook met het verleden. Gebouwd ter meerdere ere en glorie van God is het een hoog complex gebouw waar heel veel mensen jaren aan hebben gewerkt. In tijden die niet gemechaniseerd waren, waarin handwerk uiteindelijk leidde tot dit gebouw. Ook dat voel je als je binnenloopt. Het is ook gewoon knap gemaakt.

Dan is er nog de symboliek van de kerk die ons met andere tijden en andere verhalen verbindt. Van het labyrinth op de vloer in Chartres tot aan de heilige Sint Expeditus in Lille, iedere vierkante meter betekent iets. Niets is zomaar gedaan, over ieder detail is nagedacht. Ieder detail vertelt ons een verhaal als we het verhaal willen ontdekken.

Een kerk is op zich een rijke wereld waarin een veelvuldige gelaagdheid zit. Je kunt er oppervlakkig doorheen gaan óf je kunt je erin verliezen. Van laag tot laag. Het maakt niet uit. Het is altijd goed.

Een kerk is een vergevingsgezind gebouw. Je wordt er klein in én heel belangrijk. Je bent alleen én onderdeel van een veel groter verhaal.

Iedere kerk verbindt de mens op de aarde met de hemel. Die verbinding stond deze week in brand.

Dat was de bron van mijn ontroering.

All the King’s horses: Engeland is stuk

02 dinsdag apr 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Brexit, politiek, UK, VK

Humpty Dumpty

Vooral de laatste dagen moet ik aan het rijmpje van Humpty Dumpty :

Humpty Dumpty sat on a wall,

Humpty Dumpty had a great fall .

All the king’s horses, and all the king’s men,

Couldn’t put Humpty together again.

Humpty Dumpty is een fantasiefiguur uit een kinderrijmpje. Klein, eivormig en onhandig. Waar het mij om gaat is de tekst dat zelfs ‘all the king’s horses and all the king’s men’ niets meer konden doen toen hij uit elkaar viel.

De politiek in Engeland is kapot. Niets is er meer dat die politiek kan maken. De politici zelf doen niets meer voor het land en de inwoners ervan. De aanstichters van de Brexit zijn gevlucht. Cameron is weg, Farage gaat door met zijn sloopwerk op de loonlijst van de door hem zo verfoeide EU. Hij bijt in de hand die hem voedt. Rees-Mogg heeft zijn financiële schapen op het droge. De politici die nu de boel slopen en traineren zullen geen last hebben van de Brexit. De mensen die zij zouden moeten vertegenwoordigen gaan de rekening betalen. Letterlijk.

Als er iets ontbreekt in het VK is het leiderschap. Een leider die opstaat en een einde maakt aan deze wanvertoning waar het parlement eerst de macht grijpt, zelf met alternatieven komt en die dan een voor een wegstemt. Dát is de deconfiture van de democratie. Een stel ongeloofwaardige egoïsten die dit alles zien als een spel, meer niet. Er is niemand meer die geeft om het land op zich. En er dan van opkijken dat mensen de politiek niet meer geloven.

Het gaat me ook echt aan het hart. Ik voel geen Schadenfreude, geen blijdschap of wat dan ook. Ik kijk toe en zie een land zonder leiding, zonder idee van een oplossing naar een Hard Brexit glijden. Stomverbaasd ben ik. Dat is het. Het land waarover ik lees in de memoires van Churchill, waar er duidelijkheid was, eenheid en de zekerheid van een doel. Dat alles ontbreekt. Al meer dan twee jaar heeft deze regering de tijd om alles te regelen en er ligt niets. May is al jaren machteloos heen en weer gegaan tussen Straatsburg en Londen en is vergeten de thuisblijvers te managen.

Het ooit zo machtige Engeland is verworden tot de gemeenteraad van een vechtgemeente. Meer niet.

De beste songtekst over deze situatie komt van The Alan Parsons Project:

“There’s a sign in the desert that lies to the west
Where you can’t tell the night from the sunrise
And not all the king’s horses and all the king’s men
Have prevented the fall of the unwise..”

I rest my case.

Duurzaamheid is niet alleen een milieuvraag (*)

01 maandag apr 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

duurzaamheid, milieu, sociaal

Nederland maakt serieus werk van duurzaamheid. De politiek buitelt over elkaar heen om maar duidelijk te maken welke partij het meest is gericht op het milieu. Als de ene partij dit weekeinde een scoop heeft, dan hoef je maar te wachten op de andere partij op maandag.

De Klimaattafels hebben een pakket geformuleerd van meer dan 600 maatregelen die nog in een mist van onduidelijkheid zitten. Eigenlijk weet niemand precies welke maatregelen er worden voorgesteld. Soms komt er een naar buiten en dan vaak als karikatuur. Zo mogen we, volgens een landelijk dagblad, in de toekomst nog maar twee gehaktballen per week eten.

Duurzaamheid is kortom door iedereen erkend als serieus item, maar hoe geef je er concreet handen en voeten aan? Een dilemma dus. Tenminste, het is alleen een dilemma als je puur kijk naar het biologische milieu.

Er is ook iets als sociale duurzaamheid.

Sociale duurzaamheid

Draagvlak voor allerlei maatregelen wordt groter naarmate mensen meer grip op hun eigen bestaan hebben. Dat varieert van goed geïnformeerd zijn tot aan het heft in handen hebben. Dat betekent dat het invoeren van milieumaatregelen makkelijker gaat als mensen goed geïnformeerd zijn, maar vooral als mensen in een wijk het gevoel hebben betrokken te zijn bij hun wijk en alles wat er gebeurt.

In veel steden lijkt dat een brug te ver. Buurten kennen veel onderlinge anonimiteit. En als dat het geval is dan sta je als bouwer of woningcorporatie op achterstand. Verzet en onbegrip zullen dan dominant zijn.

Hoe werk je aan sociale duurzaamheid?

Als je streeft naar een buurt die met het klimaat bezig is, moet je werken aan sociale duurzaamheid. De manier om daaraan te werken is door de veiligheid per buurt te verhogen, door bewoners bij elkaar te betrekken. Vroeger was er de dorpspomp of de buurman die op je huis kon passen, de overbuurvrouw die alles zag omdat ze achter het raam zat. Dat is allemaal verdwenen.

Wat ervoor terug is gekomen is het “internet der dingen”. Slimme moderne technologie die jouw huis in de gaten houdt, je informatie verschaft over energieverbruik én die op je past ook als je er zelf niet bent. Technologie die je buren betrekt bij jouw veiligheid áls het nodig is.

Technologie zorgt voor meer contact met de buren

Uit onze ervaring weet wij, dat met dat soort toepassingen mensen tot 40% meer contact hebben met hun buren. Dat de buurt gezelliger en veiliger is geworden. Gemiddeld scoort het gevoel van veiligheid in een sociale huur wijk na een project met Homies een 7,6 én het veiligheidsgevoel in huis een 8,35. Met technologie mensen ondersteunen in hun alledaagse leven. Mooier kan niet.
In die buurten staat men meer open voor vernieuwingen, verbeteringen en waarderen de bewoners de inzet van hun woningcorporatie gemiddeld met een 9!

Milieukwaliteit begint dus met sociale duurzaamheid. Kwaliteit van leven komt eerst, pas dan willen mensen openstaan voor de langere termijn.

Het milieu begint dus vandaag in de geborgenheid van je eigen woonomgeving. Technologie ondersteunt ons daarbij.

(*) Ook gepubliceerd op corporatie.nl

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....