• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: mei 2019

Lunchen in Cannes (*)

23 donderdag mei 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Cannes, lunch, rijkdom, Vakantie

Cannes is een heerlijke stad om een dag in rond te lopen. De luxe van de Boulevard de la Croisette (met de jongste zoon auto’s kijken terwijl de oudste zich vergaapt in de luxezaken van Moncler et cetera), de heerlijke drukte van de stad en de vele soorten mensen.

In de zomer waren er bijvoorbeeld twee sheiks om te praten met Elon Musk. Niet alleen hadden de heren twee hotels afgehuurd voor hun familie, maar ze hadden ook een power car of 50 meegenomen. Op de Croisette waren die geparkeerd. Mijn jongste zoon zag eerst alleen maar een rij toegedekte auto’s, tot een voor een de dekjes werden verwijderd. Eronder bleken Bugatti’s, Pagani’s, Ferrari’s etc etc te zitten. Onze inschatting was dat er voor minimaal €80 miljoen aan auto’s stond. Je zal maar sheik zijn en bij het ontbijt nog niet weten met welke auto je wilt rondrijden.

Cannes dus.

Vooral in de Rue d’Antibes is er een mooie mix van de oude inwoners die zich nonchalant tussen iedereen door bewegen en de jonge mooie hippe rijke jeugd. Die jongelui met spijkerbroeken met zeer veel slijtplekken en gaten of met de juiste schoenen. Altijd zich zeer bewust van hun plek in de wereld. De toeristen zijn in mei nog redelijke afwezig, wat het in deze tijd van het jaar heel prettig maakt. Het is nog niet enorm druk. Tenminste, als je voor of na het filmfestival in Cannes bent.

Wij hebben altijd onze vaste route. Auto parkeren achter het station, straat doorlopen naar de Rue d’Antibes en acclimatiseren. Wat vaste winkels, waaronder de FNAC, en na een paar uur krijgen we trek. Zin in lunch met uitzicht op de zee.

Voor die lunch hebben we ook een vaste stek gevonden: Plage du Goéland. Perfect gelegen, een mooi strand voor je neus. De bediening is vriendelijk en het eten is prima. Goede wijnen, waaronder goede rosés: wat wil een mens nog meer. Als je reserveert weet je zeker dat je aan het strand zit met het mooiste uitzicht dat je wilt hebben. Gewoon genieten, en dat moet je ook wel want goedkoop is het niet! Maakt niet uit. Je leeft maar een keer en waarom zou je voor een resto in een van de straatjes kiezen als je ook hier kunt zitten?

En de kaart biedt keus te over. Salades, fruits de mer, vis, vlees (zelfs de klassieker niertjes).
Fundamentalisten zouden erover kunnen vallen dat de salade Niçoise met haricots verts is opgeleukt. Dat is tegen de regels. Maar wel lekker.
We hebben in de loop der jaren een en ander aan horeca getest maar dit restaurant komt toch steeds weer als beste naar voren.

Een echte aanrader dus.

Plage Le Goéland,
Boulevard de la Croisette, Cannes
+33 (0)4 93 38 22 05

(*) Eerder gepubliceerd op coteprovence.nl

‘Stoptip!’: Sillans-la Cascade! (*)

17 vrijdag mei 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Frankrijk, Provence, Var

Het is eigenlijk gewoon een kruising die je passeert als je richting Aups rijdt vanuit het zuiden: Sillans-la-Cascade. Praat je over de Var. Wat vooral opvalt in de zomer is de drukte en dat je niet direct snapt waar die drukte mee te maken kan hebben. Zo gebeurde het ons al jaren. Nooit gestopt.

Tot dit voorjaar.

Niks drukte, het weer was top en dus zijn we gestopt. Vlak voor het dorp is een parkeerplaats. Als je dan de bordjes volgt naar La Cascade zie je dat dat een anderhalve kilometer lopen is. Gewoon doen. Een prachtige wandeling door het bos, steeds bergafwaarts. Mooie plekjes die je voorbijkomt en in de verte hoor je opeens geruis van water. Verder, verder naar beneden en opeens sta je midden in het bos bij een prachtige plek. Schaduwrijk, koel, uitnodigend water dat overigens redelijk koud is. En tussen de bomen door, omhoogkijkend zie je waar het allemaal vandaan komt: de waterval. Hoog, 42 meter, het begin van de rivier La Bresque. Zwemmen overigens verboden.

Op ons gemak teruggewandeld naar het middeleeuwse dorpje. Klein, mooi, een paar terrassen. Op het moment dat wij er waren was er een expositie. Over smaak valt niet te twisten zeg maar, maar ga wel even kijken. Altijd leuk, kunst. Je kunt er eten in een erkende ‘bistrot de pays’, La Cascade in de Grand Rue.

Zo hebben we toch anderhalf uur doorgebracht in het dorp waar we vaak alleen maar langsreden: Sillans-la-Cascade.

Ook gepubliceerd op coteprovence.nl

Twitter sucks

15 woensdag mei 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 2 reacties

Tags

humor, radicaal, twitter

Jaren, jaren geleden had ik een etentje met de directie van het bedrijf waar ik toen werkte. We hadden wat te vieren, al weet ik niet meer wat.

Ik zat aan tafel tegenover mijn collega voor HR en zij zat de hele tijd op haar telefoon te kijken. Ik zei daar iets over omdat ik altijd zeg wat ik denk. Ik vroeg of ik niet interessant genoeg was en of zij liever ergens anders was. Met een grijns dat wel. Zij zei dat ze op Twitter keek. Ik zat op dat moment niet op Twitter dus het was ergens rond 2010 schat ik zo.

Ik deed een beetje lacherig omdat ik het echt ongelooflijk idioot vond, dat hele Twitter. En vooral haar gedrag.

En toen nam ik ook een account. Mijn eerste tweet was geloof ik ‘dit is mijn eerste tweet’. Ik begon met het posten van dingen die me opvielen en ik ging ménsen volgen die me opvielen. Omdat zij grappig waren, leuke invalshoeken op de werkelijkheid hadden, een interessante ava hadden, een leuk profiel. Ik ging accounts volgen die me nieuws brachten of over onderwerpen gingen die ik interessant vind: filosofie, wiskunde, wetenschap, koken, literatuur. Ik ging kortom doen wat ik in irl ook doe: omgaan met leuke interessante mensen en lezen.

Omgaan met leuke interessante mensen en lezen.

Ik raakte gegrepen door Twitter. Mijn lieve collega van toen, waar ik nog veel Twittercontact mee heb, heeft me daarvoor redelijk vaak uitgelachen. En terecht. Van rabiaat tegenstander tot hyperactief twitteraar. Alleen een steen blijft bij zijn mening zal ik maar zeggen.

Dat is inmiddels 8 jaar en 36.882 tweets verder.

Twitter is de moderne versie van het dorpsplein. Je komt elkaar tegen, je kletst, je maakt plezier en soms krijg je woorden. En zoals het altijd gaat met groepen mensen, op een zeker moment gaan de gemiddelden naar huis. Zoeken hun bed op, moeten nog koken, willen wat anders doen.

Die overblijven zijn óf de feestvierders óf de querulanten. En dat is wat er met Twitter is gebeurd. De gewone, gemiddelde, gematigde mensen -waar je uiteindelijk het mees mee omgaat en waar je langst mee bevriend blijft- zijn weg. Of staan op een afstand toe te kijken.

Die overgebleven zijn maken ruzie, luisteren niet meer naar elkaar, gaan niet de discussie aan maar komen met jij-bakken. Het zijn de mensen die energie halen uit conflict, uit de scherpte opzoeken. Het zijn mensen met één mening en die dan overal bijhalen. Meestal extreme meningen. Links én rechts.

Twitter sucks.

Twitter was ooit een gezellig feestje. Het is verworden tot een vergadercentrum waar per ongeluk twee radicale groepen op hetzelfde moment een bijeenkomst hebben en elkaar in de lobby tegenkomen. En dan gaat het los.

Soms stap ik ook die lobby in, meestal sta ik aan de rand en zie toe.

Vermoeid Europa

09 donderdag mei 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

EU, europa, verkiezingen, WOII

Deze maand zijn de Europese verkiezingen. Ik kijk er naar uit. Ik ga zeker stemmen. Ik vind dat iedereen moet gaan stemmen.

Ik ben behept met de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader, in de oorlog in het kam gezeten, en mijn moeder waren jongvolwassen toen WO2 uitbrak. Nog net geen twintig en dan in een bezet land leven. Mijn moeder vertelde over de as die in Utrecht neerkwam na het bombardement op Rotterdam. Ze vertelde over de gefusilleerden die dagen voor de Jaffa op de Vleutenseweg lagen, bij haar om de hoek. Ze vertelde over de Duitsers in haar hoofd die altijd meekeken. Zoveel militairen waren niet nodig om een volk te onderdrukken. Wel de mogelijkheid van terreur.

Mijn vader vertelde helemaal niets. Pas toen de mogelijkheid besproken werd om de ‘Drie van Breda’ vrij te laten (Van Agt wilde dat en pas nu weet ik waarom) mompelde mijn vader dat als dat zou gebeuren zij niet lang zouden leven. Vooral Kotälla.

Rond 4 mei werd het altijd vervelend in huis. Een slapeloze vader. De Waalsdorpervlakte en dan na de twee minuten bij het Wilhelmus een huilende vader. Ieder jaar weer.

Zij hebben op mij en mijn zus overgebracht wat Europa echt betekent. Eerst de EEG en nu de EU. Allerlei landen die met elkaar gemeen hebben dat zij eenzelfde komaf hebben (historisch, cultureel), die alle heel veel meegemaakt en doorstaan hebben, oorlog hebben gevoerd, opnieuw zijn ingedeeld, afspraken hebben gemaakt en -vooral- geen nieuwe grote oorlog zijn begonnen. Frankrijk en Duitsland die normaal met elkaar omgaan en niet twisten over de Elzas bijvoorbeeld.

Europa is een grote familie met vriendschappen, belangen, animositeiten, vervelende ooms en tantes, kleine en grote ruzies maar altijd wel familie. Verbonden.

Om dat een beetje te managen is er een groot apparaat ontstaan dat tussen alle voordelen van Europa en de individuele burgers in is gaan staan. Een technocratische bestuurslaag zonder gevoeld fundament in de samenleving. Dat laatste komt ook door individuele politici zoals bijvoorbeeld Rutte. Als je steeds benadrukt dat je de idiote regels vanuit Brussel weet te weerstaan en dat het enige is wat je doet het belang van Nederland verdedigen, dan zal men de EU als de vijand gaan zien. Een logge ongeïnteresseerde gevoelloze vijand.

De boodschap vanuit onze politieke elite moet veranderen. Rutte moet zeggen hoe het is. Namelijk dat Brussel de optelsom is van alle lidstaten. Dat Nederland daar wordt vertegenwoordigd. Dat ons belang juist ook daar ligt. Van groot, vrede, tot klein, geen grenscontroles bijvoorbeeld.

Europa is niet vermoeid, de mensen zijn niet vermoeid. Wij zijn collectief losgezongen van het gruwelijke verleden van WO2, wij weten niet meer welke shit er ooit was en in welke luxe we nu leven. Het vanzelfsprekende is niet vanzelfsprekend. Dat zijn we vergeten. Huidige generaties zijn dat vergeten. Niet vermoeid zijn we, we hebben geheugenverlies.

Nou ja, we…ik niet. Ik ga stemmen. Zeker en vast.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....