• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: mei 2016

De Verenigde Staten van Europa

29 zondag mei 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Brexit, brussel, economie, EU, europa, politiek, soevereiniteit, verzuiling, vluchtelingen, VSE

Groter is beter. Groot betekent kunnen combineren van kennis, talent, macht, mensen, cultuur. Groot betekent dat je in een wereld die open is een betere plek kunt creëren voor je land. Groot betekent ook dat je je kleiner voelt in je eigen land, dat je het gevoel hebt dat de ellende van buiten komt, gewoon zomaar over je heen. Zonder dat je erom hebt gevraagd.

Ik ben voor de VSE: de Verenigde Staten van Europa. Groot.

Er leven illusies in de verschillende landen in Europa. Zo is er de illusie dat je de buitenwereld tegen kunt houden door meer soevereiniteit op te eisen. Kijk naar het referendum over een eventuele Brexit. Daar gaat het over de eigenheid van de Britten en het buiten de deur houden van Europa. Ook al stemt men voor een Brexit, de buitenwereld gaat nooit meer weg. We leven in een open samenleving waar geen muur, met een slot op de deur, omheen kan.

Er is de illusie dat een land economisch zelfstandig kan zijn. Dat is onmogelijk, tenzij je collectief wilt vervallen in grote eentonige armoede. Andere landen zullen minder investeren. De export en import van producten zal teruglopen. Geen land in Europa is zelfvoorzienend en dus zal ieder aanbod verschralen. Winkels raken leeg. Mensen gaan voelen wat hun keuze betekent.

Er is de illusie dat je per land een eigen normen en waardensysteem kunt ophouden. Dat je je terug kunt trekken op eigen bodem en dat er dan een eenvoudige en eenvormige cultuur bestaat waarin we alle waarden en normen met elkaar delen. Die wereld heeft nooit bestaan en waarden en normen houden zich niet aan grenzen. Media maken dat de wereld toegankelijk wordt en binnendringt.

Het is niet anders. De wereld waar menigeen naar terugverlangt heeft nooit bestaan. Wel was er een sterk verzuilde samenleving waarin mensen in ieder hun eigen kring vreedzaam langs elkaar heen konden leven. Die samenleving bestond doordat een aantal zaken centraal en voor iedereen gelijk geregeld waren.

Er was scholing voor iedereen, huisvesting, dienstplicht (waar je leerde om te gaan met andersdenkenden), politieke consensus over een aantal ideologische zaken (zoals de AOW), de Verzorgingsstaat.

Wat ik voor ogen heb bij een Verenigde Staten van Europa is een verzuild Europa. Alle landen hebben hun eigen tradities en gewoonten. De inwoners voelen zich op de een of andere manier met elkaar verbonden, al was het maar door taal. Alle zaken die niet centraal hoeven worden geregeld, niet groot hoeven zijn, worden per land geregeld.

Wat centraal wordt geregeld moet groot zijn omdat het anders niet eens werkt in deze wereld. Defensie, economie, immigratiepolitiek zijn de belangrijkste.

Een Europese defensie. Niet meer per land, maar één defensie. Het is ook een illusie te denken dat Europa dat niet nodig heeft. Dat er alleen een vredesmacht per land nodig is. Het is lief gedacht maar het gaat voorbij aan het feit dat de wereld niet lief is. Dat oorlogen ontstaan uit kleine dingen. Gemaakt door bijvoorbeeld een leider die zich gekwetst voelt. Uit onverwachte hoek. Om dat te beantwoorden heb je meer nodig dan twaalf gehuurde tanks. Daar moet macht tegenover staan. Niet per land, centraal.

De economie. De enige manier waarop de landen in Europa de strijd met de rest van de wereld aankunnen is gezamenlijk. Dat er verschil is in de economische kracht van Noord en Zuid Europa is en blijft een gegeven. Er is ook verschil tussen de Randstad en Limburg of Zuid-Oost Groningen, maar dat hebben we geaccepteerd. De landen rond de Middellandse Zee zijn het Limburg van Europa. Prachtig, heerlijke gastvrijheid, lekker klimaat, goed eten, maar er moet geld bij. Accepteer het maar.

Immigratiepolitiek. Zoals het nu is geregeld, cynisme ten top, is niet houdbaar. Een deal met Turkije zorgt ervoor dat Italië nu een grote instroom krijgt. Europa is een waterbed. Het enige dat helpt is een gemeenschappelijke aanpak. Duidelijk zijn in toelatingseisen, die ook eisen en vervolgens binnen een week mensen duidelijkheid geven over hun toekomst. Als die niet in Europa ligt, volgens de Europeanen, dan niet. Dat wordt je niet toegelaten. Anders wel en dan is er per land een quotum. Doorreizen kan niet en je wordt toegewezen aan een land. Dat land weet dan waar het aan toe is. Jij als vluchteling ook. Dit is je nieuwe thuis en zorg ervoor dat je er onderdeel van wordt.

Het klinkt simpel maar is het niet. Niets is simpel in dit leven. Ik ben er wel van overtuigd dat het de moeite waard is. Europa heeft namelijk veel gemeen. Er is een gemeenschappelijke culturele achtergrond. Gedeeld worden ook de vrijheden die we zo gewend zijn, en waarvan we denken dat ze vanzelfsprekend zijn. Meningsuiting, vorming, scholing, mogen vinden wat je vindt, mogen geloven wat je wilt, helemaal niets geloven, muziek maken als je dat wilt, dansen omdat dat kan, lezen omdat er gelezen kan worden. Kortom, heel veel waar in grote delen van de wereld straf op staat. Als we ons dat beseffen dan is er een kans dat we dat ook willen verdedigen. Niet per land, dat gaat namelijk niets worden, maar gezamenlijk.

De EU is hierbij aan zet. Landen met rust laten als het niet gaat over kerntaken. Kerntaken goed organiseren en verantwoording afleggen aan de bevolking van Europa.

Het zal niet snel gaan maar wat mij betreft komen de VS van E er.

Nationalisme is de dood in de pot.

Aandacht: schaars én goedkoop

20 vrijdag mei 2016

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

aandacht, Benedictus, contact, drukte, privé, werk

Ieder boek, ieder artikel over commercie en marketing begint met de opmerking dat de mens per dag gemiddeld 10.000 commerciële uitingen ziet. Of 50.000, of minder. Hangt af van de schrijver en echt belangrijk is het niet want onverifieerbaar. Waar het om gaat is ook altijd hoe je in die wereld van overprikkeling als bedrijf kunt opvallen. Met mijn eigen bedrijf is het niet anders: je moet opvallen om klanten te krijgen. Opvallen is namelijk aandacht krijgen en aandacht leidt tot kopen. Dat is zo ongeveer de denktrant.

De wereld dringt zich aan de mens op en er is geen ontsnappen aan. Of toch?

Een alledaagse dag begint met wakker worden en daarna ontbijten. Dat doe je met producten die je kent, producten die je in je keuze bevestigen. Wat goed dat je mijn yoghurt eet want er zit nu nog meer calcium in. De zwarte bessen zitten vol vrije radicalen en die maken je gelukkig en gezond. De krant of je favoriete nieuwssite schreeuwen je niet alleen het nieuws toe, maar ook allerlei commerciële boodschappen. Banners, pop-ups et cetera. En dan ben je nog maar een half uur op weg. Kun je nagaan hoe de rest van de dag eruit gaat zien. Iedere dag opnieuw, je leven lang.

En over de wereld heb je niets te zeggen. Over jezelf wel. Hoe kun je in die wereld zorgen dat je met meer aandacht leeft en dat je in die tsunami van informatie zelf het heft in handen houdt?

Aandacht hebben is moeilijk. De neiging om meer tegelijkertijd te willen doen, zien, ervaren is altijd aanwezig. Aandacht hebben is een oefening in zelfbeheersing. Aandacht hebben is allereerst stil worden in jezelf. Proberen alle gedachten stop te zetten. Alle oordelen. Dat is moeilijk maar doenbaar.

Benedictus schrijft dat als je iets doet, je dat moet doen met een opgaan in het moment. Als je in de tuin werkt moet je ervoor zorgen dat je ook volkomen in de tuin werkt en niet al met je gedachten bij het middaggebed zijn. Dat vraagt dat je vooraf weet wat je gaat doen en waarom en dat je je daaraan volkomen overgeeft. Omdat je dat ook zelf gekozen hebt.

Voorbeeld. Mijn dagen begin ik altijd met datgene waar ik het meest tegenop zie. Waar ik het minst zin in heb. Dat kan een telefoontje zijn, een gesprek dat moeilijk is. Ik bereid me in de auto daarop voor en als ik op mijn werk ben ga ik dat als eerste doen. Vanaf dat moment is het weg uit mijn systeem. De dingen daarna zijn lichter doordat het zware achter me ligt. Alle andere taken doe ik met dezelfde aandacht. Als ik mijn mail doe heeft dat altijd een begintijd en een eindtijd. Tussen die twee doe ik mijn mail. Daarbuiten niet. Als ik een gesprek heb ligt mijn mobiel omgekeerd en stil op tafel. Ik heb me op dat gesprek een kwartier voorbereid, bedenkend waar het over gaat, wat mijn positie is, welke uitkomsten mogelijk of wenselijk zijn et cetera. Door mijn tijd in compartimenten op te delen kan ik met volledige aandacht aanwezig zijn.

Dat kan altijd. Privé kun je dit ook. Als je eet met elkaar doe dan alleen dat. Geen tv aan op de achtergrond, geen mobieltjes, niet snel even toch appen. Wees met elkaar. Heb aandacht. Eet dus niet even snel op de bank.

En nu de stap naar buiten. Als je de straat opgaat kun je je voornemen dat te doen als bijvoorbeeld toerist. Kijk anders naar gevels, naar straten, naar mensen. Stel je voor dat je vreemdeling bent in je eigen stad. Kijk ook zo naar alle reclames bijvoorbeeld. Zie wat ze met je doen, wat jij wilt wat ze met je doen. Richt je aandacht alleen op datgene wat jij wilt. Je zult zien dat de wereld groter, rijker en verrassender is dan je denkt. En als je ondergedompeld wilt worden in de drukte die de wereld is, doe dat dan ook met voorbedachte rade. Geniet van de herrie en de veelheid.

De kunst van aandacht is het uitschakelen van alle prikkels die je niet wilt en je volledig te richten op dat wat je wel wilt.

Aandacht is schaars én goedkoop. Een vreemde combinatie.

Weg met 4 Mei

03 dinsdag mei 2016

Posted by Dick Koopman in mensbeeld

≈ Een reactie plaatsen

Tags

4mei, dodenherdenking, europa, geen4meivoormij, herdenken, oorlog, vrijheid van meningsuiting

Net uit bed zag ik een tweet van iemand die tegen dodenherdenking op 4 Mei is omdat het hier pure hypocrisie betreft. Ik stopte met lezen, haalde diep adem en retweette met mijn tekst: “Leve de totale leeghoofdigheid. Fijn om dom te zijn.”

Daarop kreeg ik van iemand een antwoord dat het hier maar een mening betreft. ‘Maar een mening’ bestaat niet volgens mij. Iedereen die een mening uit, tracht daarmee de wereld te veranderen, te beïnvloeden. Als dat niet het doel is kun je net zo goed je mond houden.

De initiatiefneemster wil dus iets veranderen in de wereld. Niet alleen moeten we onze doden herdenken zoals we dat al decennia doen, maar eigenlijk alle doden. Het moet ook allemaal minder Eurocentrisch, want Europa is maar een deel van de wereld. En er vallen bommen wat heel erg is. En er lopen nazi’s door onze straten. Zij wil ook haar voorouders herdenken.

Het is waar. Er vallen veel te veel doden in deze wereld vanwege allerlei verkeerde redenen. Er is overal geweld tegen onschuldige mensen, ook dat is waar. Het zijn niet alleen witte mensen die zijn omgekomen (zeker ook niet in WOII), ook dat is zo. En Europa is maar een deel van de wereld, niet de gehele wereld.

Het is toevallig, en het was toeval, wel het deel van de wereld waar ik geboren ben. Net zoals ik toevallig in Nederland geboren ben. En wat ben ik daar blij mee. Ik woon in een land waar ik me vrij voel, waar ik kan zeggen wat ik wil, waar ik me ongegeneerd kan uiten. Een land met een democratisch systeem waarvan Churchill ooit terecht zei dat het het minst slechte systeem denkbaar is. Een land ook waar je zomaar tegen herdenken op de 4de Mei kunt zijn.

Maar ik niet.

Los van het feit dat de initiatiefneemster allerlei zaken door elkaar haalt en vervolgens op een hoop veegt, wat mag, maar niet getuigt van goed doordenken van je standpunt. Los daarvan is het goed om te blijven herdenken wat we doen. Waarom?

Omdat men vergeten schijnt te zijn dat die gemakkelijke luxe die we hier ervaren ook dankzij die gevallenen tot stand is gekomen. We kunnen zeggen wat we willen omdat er mensen voor zijn gestorven in een oorlog die anders had kunnen aflopen.

Het is als met inenten tegen polio. Daarvan vergeet ook iedereen dat het ooit een grote ziekte was en dat die weg is dankzij inenten. Dan kan zomaar de mening ontstaan dat je niet meer hoeft in te enten omdat die ziekte weg is. Omdraaien van oorzakelijkheid.

Nu zeggen dat je tegen 4 Mei bent omdat je ook nog wat, ook relevante, issues te bespreken hebt getuigt van slechte smaak. Je keert je dan af van de reden van het herdenken. We herdenken juist zodat rechts kan demonstreren in onze straten, en links, en iedereen. En als je issues te bespreken hebt doe dat, ook al valt de hele wereld over je heen. In die zin reageerde ook ik verkeerd op twitter. Ik had moeten zeggen:

‘Wat een onzin, maar ik zal je verdedigen zodat je iedere onzin kunt uiten.’

En daarna gaan we praten. Over geschiedenis, kennis van zaken, hoofd- en bijzaken, emoties en rede. En verder zal ik weer met een brok in mijn keel op 4 Mei twee minuten stil zijn. Zoals ik dat altijd doe. En zal blijven doen.

Dus zomaar een mening bestaat niet.

 

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen