• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Categorie Archief: Burger serieus nemem

Wantrouw politici

13 dinsdag dec 2016

Posted by Dick Koopman in Burger serieus nemem

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burgers, Cultuur, Politici, politiek

Gek is het niet, dat wantrouwen in de politiek. De politiek heeft het er zelf naar gemaakt.

In mijn jeugd was er Joop den Uyl, een man met een visie. Hij ging de verkiezingen in met een heldere boodschap. Hij stond voor spreiding van kennis, macht en inkomen. Nee, je hoefde het er helemaal niet mee eens te zijn, maar zijn boodschap was duidelijk. Als je op hem stemde wist je waar hij voor ging. Hij vertelde ook dat je je verwachtingen moest temperen omdat de ‘marges in de democratie erg smal’ waren.

Zijn idee werd niet doorgerekend door een CPB en vervolgens neergesabeld vanwege een procent hier of daar. Zijn stelling was: dit is wat ik wil, waar ik me kapot voor ga vechten en weet dat er iets anders uit zal komen omdat er een coalitie  komt. Die coalitie kwam er, Den Uyl vocht zich kapot en het kabinet viel. Over grondpolitiek.

De stemming in het land was erg verdeeld over Den Uyl. Ik kom uit een SDAP familie en Den Uyl was een held. Een warrige professor die het beste met de werkende arbeider voorhad. Hijzelf was heel duidelijk geen arbeider maar er was iets in hem dat vertrouwen wekte. Zijn groezelige voorkomen, zijn gedram over een betere wereld. Zijn visie ook, die dus niet was doorgerekend maar gewoon insteek was van de verkiezingen. We gaan het doen en we zien wel wat het kost want we willen een betere wereld.

Kabinet Den Uyl viel in 1977.

kabinet_-_sfa001006480

Na Den Uyl kwam het kabinet Van Agt. Een totaal ander mens maar net zo bevlogen. Hij startte ethisch reveil, een ethisch gemotiveerde oproep om van Nederland weer een fatsoenlijk christelijk land te maken. Waardegedreven dus, net als Den Uyl. Dat werd overigens niet echt een succes.

De polarisatie in Nederland was groot in mijn jeugd. Nergens leidde dat tot grote scheldpartijen of bedreigingen. Soms ontving een minister een ‘kogelbrief’ en dat was dan ook direct groot nieuws.

Tijdens dat kabinet werd er voor het eerst serieus werk gemaakt van begrotingsdiscipline en gingen zaken doorgerekend worden. Er gebeurde nog veel meer. In de jaren 80 (tijdens het kabinet Lubbers) was er sprake van een grote economische crisis. De jaren van bloei waarin mijn vader opeens veel meer ging verdienen, waren voorbij. Nederland was ‘ziek’ volgens Lubbers. Het regime werd wat harder. Er was minder begrip voor mensen met een uitkering. Aanstellers waren dat.

De decennia daarna laten steeds minder waardegedreven politiek en steeds meer begrotinggedreven politiek zien. Opeens werd er gesproken over het huishoudboekje. Mensen werden een kostenpost. Er kwam een neo-liberale geest waarin solidariteit een woord uit het verleden werd.

Grote stappen naar het heden.

Hedendaagse politici laten zich nauwelijks meer uit over echt intrinsieke waarden. Laat staan dat zij er met gestrekt been ingaan om die waarden te realiseren. En als het eens mocht gebeuren, dan worden de ideeën zorgvuldig gefileerd door het CPB. Financieel onhaalbaar en dus onzin.

Politici maken ook niet duidelijk dat waar zij voor staan altijd anders wordt in de praktijk. Den Uyl zei voor herverdeling van inkomens te zijn. Hij vocht, verloor een beetje en legde vervolgens uit wat hij wel en wat hij niet had gerealiseerd. Rutte spreekt bijvoorbeeld met dubbele tong. In Nederland tegen Brussel tekeergaan, in Brussel heel veel steunen en kritiek hier pareren met een ‘ik kon niet anders’. Tuurlijk wel. Je kunt altijd anders. Wat er beloofd wordt is ook nog eens flinterdun. €1000 voor iedere Nederlander! Oh nee, toch niet. Mensen zijn niet gek maar keren zich af van dit soort doorzichtig geneuzel.

Het wachten is op een politicus met een echt verhaal. Zo’n verhaal waar je naar toe wilt, als een goede film. Waar het wel en waar het niet om gaat. Wat wel en wat niet wordt geaccepteerd. En van wie. Een politicus die inspireert en mensen in ieder geval het gevoel geeft dat zij hun mandaat voor vier jaar kunnen geven. Zo’n politicus ontbreekt. Discussies gaan over doorgerekende details. Overwinningen gaan over onduidelijke details waarvan de relevantie menigeen ontgaat. Mensen hebben niet meer het gevoel dat er namens hen wordt opgetreden maar vooral tégen hen.

Als politici niet weer vanuit een heldere set van waarden gaan opereren, en daarbij ook duidelijk maken dat iedere coalitie leidt tot een compromis dan verliest de politiek nog veel meer legitimiteit. Het land zal zich meer afkeren en desinteresse tonen of luidkeels de onderbuik uiten. De kloof zal groot zijn.

Leiders van een leeg land.

 

Mannen met een partij

04 zondag dec 2016

Posted by Dick Koopman in Burger serieus nemem

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Baudet, elite, FVD, GeenPeil, Jan Roos, politiek, populisme, PVV, VNL

Het is me wat met mannen. Ik ben er zelf een en toch kijk ik met verbazing toe naar mannen in de publieke ruimte. Om nog veel duidelijker te zijn: mannen die opeens allemaal een politieke partij oprichten. Mannen met ambitie.

Ze hebben iets met elkaar gemeen. Ze kennen elkaar, ze zijn elkaar in verband eerder tegengekomen (bij GeenPeil of Forum voor Democratie) en ze zitten allen aan de rechterkant van de politiek.

Ze hebben nog wat met elkaar gemeen, een totaal gebrek aan twijfel en zelfironie. Ze nemen zichzelf doodserieus en hun eigen plannen ook. Elkaars plannen overigens niet want daar deugt niet veel van. Nuance is niet een van hun sterkste kanten.

Mannen met politieke ambitie en een gebrek aan twijfel en zelfironie zijn zorgwekkend. Ze delen zich, door hun eigen gedrag, in bij de rabiate fanatici waar er al veel te veel van zijn in de wereld. Fanatici waar zij zich dan weer tegen afzetten, meestal omdat het Islamitische fanatici betreft. Wij hebben nu onze eigen westerse fanatici. En ze richten partijen op.

Ze hebben weinig op met het wel en wee van Nederland. Ook al beweren zij van wel, ik vrees dat de stemmers op deze partijtjes van een koude kermis thuis gaan komen. Waarom denk ik dat?

Geen van hen heeft enig verstand van politiek bestuur. Dat willen ze ook niet want niets zo verfrissend om zonder verstand van zaken de boel op te willen schudden. Het volk zit op de tribune, kijkt toe en is enthousiast. Het is spektakel. Eindelijk eens mensen die ook ergens geen verstand van hebben en toch macht willen veroveren. Dat is mooi, dat is bijna Romeins: brood en spelen.

Alles is dus in het voordeel van deze mannen. Volgens de laatste peilingen slepen zij nog zetels binnen ook. Dus het gaat voor hen nog goed komen. Voor ons ook? Ik betwijfel het.

Best volk, wie je ook bent en waar je ook woont, stel je de volgende situatie eens voor:

Je voelt je beroerd, al tijden lang. Je hebt pijntjes, je bent humeurig en je besluit naar de huisarts te gaan. Die luistert eens naar je darmen en verwijst je naar de internist. Een elitaire man die veel te lang heeft gestudeerd van jouw centen. Hij woont in een groot huis, gaat vaak op vakantie en -het allerergste- hij stemt D66! Een elitaire low life dus van het ergste soort! Maar hij heeft wél ergens verstand van en jij niet. Daarom zit je in het ziekenhuis. Deze internist wil je onderzoeken maar opeens zwaait de deur open en komt er een klein mannetje met een grote mond en een nog veel grotere bril binnen. Schreeuwend. “Elitaire flapdrol” roept hij naar de internist, die geschrokken opzij springt. Het mannetje zegt dat hij het beter weet omdat hij niet al jaren hetzelfde werk doet, hij is nieuw in dit veld! Hij pakt een scalpel en zegt “zullen we dan nu maar gelijk gaan opereren?”.

Wat denk je dat je dan doet? Precies.

Politiek is ook een vak, vooral omdat het niet gaat om de korte termijn effecten op de publieke opinie maar om het voor jaren en jaren besturen van het land. Alles heeft met alles te maken. Een euro hier is een euro minder ergens anders. Je hebt met wetten te maken, met verdragen, met heel erg veel buitenland. Als je het vak niet beheerst kun je geen goed politicus zijn.

De zittende politieke partijen hebben het aan zichzelf te danken dat de schreeuwende mannen in opkomst zijn. Die zittende partijen zijn als de internist uit mijn voorbeeld die beleefd opzij stapt en jou laat opereren door een dilettant, een kwast. De zittende politiek is slap en heeft zich afhankelijk gemaakt van opiniepeilingen en alle rechtse main stream media.

De huidige politiek moet in opstand komen en altijd vragen hoe de ideeën dan moeten worden gerealiseerd. De PVV moet je niet bestrijden maar serieus nemen. En steeds weer vragen naar de samenhang tussen alle losse punten. Ik weet zeker dat ze geen idee hebben van een antwoord. Sterker nog: ze geven geen antwoord en komen ermee weg. Die nieuwe partijtjes gaan hetzelfde doen. Geen clou hebben van bestuur en toch macht willen. Dat is een gevaarlijke combinatie. Het ergste: ze komen er mee weg. Het levert niets op en het volk wordt alleen maar bozer.

We leven in duistere tijden en de kiezer zelf doet het licht uit.

 

 

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....