• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: januari 2017

De VS als open inrichting

26 donderdag jan 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Democraten, Republikeinen, Trump, VS

Stel je voor dat je partner ’s morgens tegen je zegt dat hij je niet vertrouwt, dat hij al een hele tijd helemaal klaar met je is en dat hij je eigenlijk verschrikkelijk vindt. Dat zal inslaan als een bom, lijkt mij. ’s Avonds komt hij thuis uit zijn werk en vertelt je hoe heerlijk je altijd kookt, hoe lief je bent, hoe hij blij is dat hij nou juist met jou getrouwd is en dat hij tot over zijn oren verliefd is op je. En dat de buurvrouw je woorden heeft verdraaid.

De volgende dag heeft hij het over dat feestje voor zijn verjaardag waar nog geen tien vrienden kwamen. ‘Het grootste feest ooit’ zegt hij. Als hij om zich heen keek zag hij alleen maar vrienden en de tafel zat ook vol. Je sputtert wat, dat veel zich hadden afgemeld. Hij wuift dat boos weg. Alsof je niet wilt dat hij een goed feest had. Dat je het hem niet gunt.

De dag erop loopt hij met hout te slepen. ‘Wat ga je doen?’, vraag je. ‘Een schutting bouwen tussen ons en de buren. Ik vertrouw ze niet en voor je het weet staan ze in onze tuin en willen meedoen met de BBQ.’

Voer voor psychologen zou je denken. De kans dat je zo’n partner blijft vertrouwen en liefhebben is niet groot. Sterker nog, ik schat zo in dat je, al dan niet in stilte, werkt aan je scheiding. Leven met een gek is moeilijk, zo niet onmogelijk.

Dat een man die ressentiment en wantrouwen tot kunst heeft verheven tot president is gekozen, zegt wat over de VS. Toch het land met een oeroude democratie, met checks and balances, met een journalistieke traditie waar we in Europa een puntje aan kunnen zuigen en een land ook met altijd een president voor iedere Amerikaan. Of het nu een democraat of een republikein was, eenmaal gekozen wist de president mensen te verbinden en in ieder geval niet uit te sluiten.

Trump zit er heel anders in. De wereld is voor hem heel simpel: je bent vóór hem en anders ben je tegen hem. Zijn ressentiment en narcisme zet hij om in beleid. Diegenen die dachten dat hij anders zou zijn, eenmaal aan de macht, vergissen zich. Hij zal dit blijven doen tot zijn laatste dag als president. Diegenen, ook hier in Europa en in Nederland, die vol bewondering kijken hoe er nu een man is die doet wat hij zegt, gaan voorbij aan wat hij zegt en zien alleen maar het doen. Luister goed naar zijn leugens en verdraaiingen en vraag je af of je met zo’n man zou kunnen leven. Ik heb een flauw vermoeden.

Feit is ook dat de VS een totaal gespleten land is en dat deze president daar het gevolg van is. Dat veel, heel veel mensen klaar waren met Washington en de gevestigde orde. Feit is ook dat Trump duidelijk maakt dat hij er niet is voor iedereen die niet op hem gestemd heeft. Die kunnen de pot op, worden afgeserveerd of achter een muur gezet. Dat gedrag zal de VS nog veel meer splijten en wat er over zal blijven is een land waarin wantrouwen regel wordt. Zo’n neurotische samenleving, die ook in ons land zichtbaar maar niet dominant is, is te vergelijken met een open inrichting. Je mag naar buiten, de straat op maar ontsnappen is niet mogelijk. De burgers van de VS en wij ook, zullen het ermee moeten doen.

Trump is een feit. De inrichting ook.

 

Dr. A. Vogel als president

23 maandag jan 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ 1 reactie

Tags

alternatieve feiten, Dr. Vogel, Trump, VS

Al vele jaren verbaas ik me over het bestaan van alternatieve geneesmiddelen en alternatieve geneeskunde in het algemeen. Alternatief voor wat? Oh wacht, voor geneesmiddelen waarvan de werkzaamheid wel is bewezen en in iedere nieuwe test opnieuw bewezen kan worden. Alternatief betekent hier zoiets als “werkt vooral als je erin gelooft, maar pin me er niet op vast”.

Nu is er sinds het aantreden van Trump ook zoiets als ‘alternatieve feiten’. Kijk, nu wordt het pas echt interessant. Er zijn feiten – bij de inauguratie van Trump kwamen minder mensen dan bij Obama – en er zijn alternatieve feiten – de inauguratie van Trump is de best bezochte ooit. Nu kun je aan dat laatste twijfelen. Als je de foto’s12763356 ziet dan zie je toch echt dat er minder mensen waren. Maar, zeggen de gelovers van alternatieve feiten, dat is een kwestie van tellen en de manier waarop wordt geteld. Of, ook een argument, de tweede foto is in de ochtend genomen. Ver voor de inauguratie. Je kunt zelfs zeggen dat de foto’s bewerkt zijn. Of verwisseld. Waarom niet? De linker is Trump en de rechter is Obama. Alternatieve feiten die we moeten bekijken.

Moeten we dat?

Het is een alternatief feit dat Utrecht de hoofdstad van Nederland is met zijn meer dan 700.000 inwoners. Dat er in Nederland nog geen 12 miljoen mensen wonen en dat ik 28 jaar oud ben. Allerlei alternatieve feiten. Die overigens door iedereen als pure onzin worden herkend.

Nu is er dus een nieuwe president van de VS en die houdt er zo zijn eigen feitendatabase op na. De media zijn volstrekt onbetrouwbaar en worden bevolkt door de oneerlijkste mensen op aarde, is zijn uitgangspunt. Dus moet deze president zijn eigen feiten maken want anders worden er continu leugens over hem verspreid. Dat is echt nieuws. Nieuws omdat de machtigste man op aarde eigenlijk volkomen paranoïde is en niemand vertrouwt. Niet alleen dat, hij gelooft ook niet in een onafhankelijke pers die er is om onder andere de macht te controleren. Te checken of wat de overheid vertelt wel echt waar is. Of het klopt.

En dat al op de dag van inauguratie. Dat belooft veel voor onze gezamenlijke toekomst. Een president die niet gelooft in feiten maar geheel vaart op een eigen weergave van de werkelijkheid. Een president die moet beslissen of er wel of niet moet worden ingegrepen in een ander land bijvoorbeeld. Nu is hij niet de eerste die vaart op leugens. Wie herinnert zich niet Colin Powell die bewijs had voor het bestaan van massavernietigingswapens van Saddam Houssein. Later bleek dat totale onzin te zijn. Zo is er in de politiek vaker sprake van het aanpassen van de werkelijkheid ten eigen faveure. Zo openlijk als nu het geval is, is nieuw. Althans in de VS. In Europa hebben we er in het verleden ervaring mee opgedaan.

Maar kijk er ook eens naar vanaf een zonnige kant. Als er alternatieve feiten bestaan dan kun je daar ook heel veel mee. Niet alleen kun je homeopathie beter verkopen maar ook de wiskundetoetsen van mijn zonen zullen alle opeens op een 10 uitdraaien. De NS zal nooit meer te laat zijn. De chirurg die het verkeerde been amputeert, amputeert opeens het goede been. Het CPB constateert 15,8% jaarlijkse groei van de economie. Werkloosheid bestaat niet meer. Zo kan ik nog heel lang doorgaan.

Ik ben dus erg voor alternatieve feiten zolang ik ze maar te pas en te onpas mag kiezen en gebruiken. Geheel naar eigen inzicht. Als Trump dat mag dan mag iedereen dat natuurlijk ook. We leven dus opeens niet meer in een fact-free tijdperk, of in een post-facts tijdperk maar in een parallelle-feiten tijdperk. Alternatieve feiten die ook waar zijn. Die waarder zijn dan welke feiten ook. Die de werkelijkheid op grote achterstand zetten. Trump is een homeopathische president.

Dames en heren, de nieuwe president van de VS: Dr. A. Vogel.

Jesse Klaver en het Pretentialisme

16 maandag jan 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ 2 reacties

Tags

groenlinks, jesse klaver, premier, pretentialisme, verkiezingen

Iedereen kent het gevoel. Je had als kind maar één doel in het leven en dat was popster worden. Of astronaut. Of brandweerman. Of schrijver. Of beroemd. Doet er niet toe wat, de droom was er en je kreeg er energie van. En een gevoel van onoverwinnelijkheid, want je zou uiteindelijk ook astronaut worden natuurlijk. De zon scheen iedere dag en huppelend liep je van school naar huis. In de wetenschap dat je op weg was naar roem of heldendom. Of beide.

Iedereen weet ook dat de werkelijkheid een beetje te vormen is door je alvast te gedragen zoals je het wilt hebben. Als je in juni al in vakantiekleding rond gaat lopen voelt de vakantie al een stuk dichterbij. Als je je in je loopbaan al als manager gaat gedragen, dan is er een redelijke kans dat je bij de volgende vacature in aanmerking komt voor die functie. Als je je bij de bakker op een drukke zaterdag bescheiden opstelt, dan heb je kans dat je als laatste, na de drukte, wordt geholpen. Dan voel je je over het hoofd gezien omdat je je hoofd niet hebt opgeheven. Je bent het al een beetje als je je zo gedraagt. En nee, dit gaat niet voor alles op.

De combinatie van het hebben van een doel én je al volledig zo gedragen heet  pretentialisme. Het is iets anders dan pretentieus zijn: dat is namelijk je voordoen voor iets wat je niet bent en wat waarschijnlijk ook buiten je bereik ligt. Pretentialisme is nu juist het binnen je bereik brengen van een groot doel door het gewoon al te doen.

Zo hadden mijn beste vriend en zijn vrouw ooit een pretentialistische keuken. Heel klein in een klein huis in een Utrechtse buurt. Die keuken gedroeg zich als een heel grote keuken met allure en plek voor heel veel spullen en heel veel vrolijke vrienden. Objectief gesproken onmogelijk, in de praktijk bleek het te kunnen. De keuken had een doel, groot en vooral ruim zijn, en gedroeg zich al zo.

(Het pretentialisme is ontstaan in Parijs in de Rue Descartes bij La Maison de Verlaine, op een herfstige avond omstreeks 1983. Het restaurant zelf was ook erg pretentialistisch overigens, en heeft nu gemiddeld 4,5 ster bij Tripadvisor.)

Ik moest aan dit alles denken dit weekeinde toen ik las over Jesse Klaver. Hij  wil niet alleen aan JFK doen denken, hij wil ook premier worden. En zie wat gebeurt: zijn partij stijgt in de peilingen dankzij deze ambitie. Hij is daarin zeker niet pretentieus maar ronduit pretentialistisch. Door het uit te spreken én door zich zo te gedragen -mooie speech, brede visie, voor iedereen willen zijn- is hij al bijna premier. Hij hoeft het alleen nog maar te worden. Ik bewonder dit gedrag zeer.

De overige partijen schikken zich naar de werkelijkheid van alledag. Peilingen vormen de referentie voor alle uitingen. Men reageert op anderen. Men laat zich door anderen definiëren en reageert daarop. Klaver niet. Die heeft een idee en een plan en spreekt dat uit. Gaat daarop preluderen. Als je je idealen wil verwezenlijken dan kun je maar beter premier zijn, heeft hij gedacht. Dus, waarom niet?

Dat hoongelach hem ten deel valt, doet er niets toe. Het siert hem dat hij ten diepste beseft hoe het werkt. Als je iets wilt worden dan kun je maar beter alvast zo gedragen.

Op een dag is Jesse Klaver premier.

Beleving: totale leegte

09 maandag jan 2017

Posted by Dick Koopman in Retail

≈ Een reactie plaatsen

Tags

beleving, FSIN, leegte, Radio1, restaurants, retail, Venlo

Beleving. Vanmorgen ging het erover op Radio1. Het blijkt uit cijfers dat Nederland weer meer uit gaat eten en dat vooral ook jongeren dat doen. Ook dat het lijkt alsof uit eten gaan duidelijk maakt wie je bent. Dat het dus niet alleen lekker uit eten gaan is, maar dat het als het ware een extensie wordt van je identiteit. Waar je uit gaat eten zegt iets over je.

Om tegemoet te komen aan veranderend eetgedrag zijn er allerlei initiatieven in de markt. Zo sprak een retailer uit Venlo over zijn pizza’s. Dagvers gemaakt en met verse lokale producten. De ham van de slager om de hoek, de kaas van de kaasboer et cetera. Je kunt ook kiezen waar je je pizza wil eten. Meenemen naar huis en afbakken of in het restaurant. Maakt niet uit, het gaat om de beleving.

De meneer van het FSIN die het onderzoek gedaan had sprak over het grijze midden (zeg maar de supermarkt waar je voor een week lang boodschappen doet) en de rest. De rest zet in op óf gemak óf beleving. Of beide natuurlijk.

Beleving. Daar was het woord weer. Beleving.

Wat wordt daar toch mee bedoeld? Beleving is op zich namelijk een wezenskenmerk van de mens. Door zelfbewustzijn en het kunnen nadenken over jezelf kom je tot beleving. Je bent in een situatie, ervaart die, bent je ervan bewust en hoppa daar is beleving. Beleving is met andere woorden iets dat er is. Hoe dan ook. Waar dan ook. Dus ook het grijze midden levert een beleving op. In het ergste geval namelijk die van een grijs midden. In het beste geval een grijs midden waar je jezelf volstrekt in herkent en dus goed aanvoelt. Het is niets anders dan de manier waarop je iets ervaart. Een beleving kan grijs en klote zijn.

Dus wat wordt ermee bedoeld als iemand zegt dat beleving aan terrein wint?

Het volgende. Marketeers weten inmiddels dat een product of een dienst verkopen niet meer genoeg is. Dat de moderne mens aan verveling ten onder gaat en een aandachtspanne heeft van ongeveer 20 seconden. En dat het zaak is die tijd langer te maken door het prikkelen van alle zintuigen op de meest maximale manier. Dus én tekst, én beeld, én geur, én gevoel én ook het originele product of dienst. Je gaat winkelen en om je heen gebeurt van alles. Je moet op je qui vive zijn want voor je het weet ben je te laat met beleven.

Jaren geleden was ik bij Hamleys in Londen. Dat was niet zomaar een speelgoedzaak, maar een totale ‘beleving’. Luke Skywalker stond buiten om klanten naar binnen te krijgen. Eenmaal binnen hapte een ADHD-achtige jongen vliegtuigjes uit de lucht en als je iets leuk vond mocht je het uitpakken en proberen. Uitgeput kwam ik naar buiten. Een ervaring rijker moet ik er wel eerlijk bij zeggen.

Mijn beleving bij Top1Toys in mijn woonplaats is een andere. Meer rust, veel traditioneler en ik heb er echt minder over te vertellen als ik buiten sta. Maar toch, ik heb wel wat beleefd. Niet spectaculair, dat is waar.

Wat uit het onderzoek blijkt van het FSIN is dat wij op alle momenten van het leven vermaakt willen worden. Als je aan alles beleving moet toevoegen in de vorm van allerlei prikkels, dan heb je te maken met klanten die door weinig meer geprikkeld kunnen worden. Dát is er aan de hand. Beleveniseconomie is een economie voor een samenleving die ten diepste blasé is, waarin mensen niet meer in staat zijn hun beleving te nemen voor wat zij is.

Als mensen snel verveeld raken, dan moet er beleving worden toegevoegd aan producten en diensten. De leveranciers hebben gelijk daarin. Als dat nodig is om geld te verdienen moet je het gewoon doen. Maar het kwijtraken van het kleine geluk met het weinige dat er al wel is, is ook een verarming.

Retailers, restaurants et cetera die geen ‘beleving’ toevoegen aan hun dienst zullen het onderspit delven. Uiteindelijk zijn wij allen op zoek naar dat ene superieure verhaal waarmee we thuis kunnen komen. Die uitzinnige ervaring. Voor minder doen we het niet meer.

Maar ik voorspel ook dat er restaurants komen die dat allemaal juist niet doen. Die juist alle franje wegdoen en waar het gaat om het pure eten. Dat er winkels komen die alleen maar draaien om het echte pure product. Dat er een markt (zal alleen niet erg groot zijn) is voor consumenten die niet willen worden afgeleid door van alles en nog wat. Die met rust willen worden gelaten.

Die aan hun eigen beleving genoeg hebben.

 

#Wiedergutmachungsschnitzel

05 donderdag jan 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ 1 reactie

Tags

#schnitzelgate, vegetarisch, vegetarische worst, vlees, VVD

Dat de VVD het bestaat opmerkingen te maken over vegetarische burgers, schnitzels en wat al niet meer!

In Duitsland heeft een minister dingen gezegd over de verwarring die ontstaat wanneer vegetarisch voedsel vleesachtige benamingen krijgt. Want ja, je zult maar een vegetarische Currywurst bestellen en er achter komen dat er geen vlees in zit! Dan gaat het volk verloren. Wat zeg ik, dat zet de bijl aan een diep in de historie gewortelde cultuur. Vandaar.

En nu willen twee VVD kamerleden hetzelfde in ons land.

Het nieuwe jaar is slechts een paar dagen oud. De wereld staat in brand. Dit jaar komen er verkiezingen die wel eens heel raar kunnen uitpakken met een partij die weliswaar heel groot wordt maar die absoluut niet zal gaan regeren. We leven in een Europa dat op zijn minst niet echt legitiem wordt gevonden door de burgers. We hebben duizend problemen die om een oplossing vragen. Maar tja, daar gaat het nu even niet om hè.

Geen idee wat de VVD wil bereiken met deze actie. Taaltechnisch is het al een hele uitdaging om dit goed te regelen, want waar houdt het op? Namen die suggereren dat er iets in zit wat niet zo is zijn namelijk oneindig. In wasmiddel zit geen was, een Hansworst bevat geen worst maar ook geen Hans en in een champignon zit geen non. Alleen al op Twitter komen ze voorbij met #schnitzelgate. Het bekijken waard.

Het lijkt dus iets met verkiezingen te maken te hebben, maar ik heb geen flauw idee wat. Hiermee zul je geen kiezers weghalen bij de PVV of D’66. Dus tactisch is het niet een sterke zet.

Zou het zo zijn dat deze twee onbekende kamerleden hebben gedacht ‘weet je wat? We zetten onszelf eens flink op de kaart!’. Is dat het? Is dit het item waarop zij historie willen schrijven?

Ik heb geen clou.

Ongeveer voor het eerst dat ik niet begrijp waar een actie van politici vandaan komt en hoe ik die actie moet zien. Wel blijft het verwonderlijk en hilarisch.

De VVD, partij voor het echte vlees.

 

Twijfelend in 2017

03 dinsdag jan 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

aanslagen, Gutmensch, nihilisme, twijfel

 

“Mijn twijfels vormen een systeem” heeft een van de grootste filosofen ooit, Wittgenstein, geschreven. En gelijk had hij. Twijfel aan alles en vooral aan jezelf is de noodzakelijke voorwaarde voor vooruitgang en groei. Hij die niet twijfelt staat stil en verandert in steen. Daarnaast is systematische twijfel een groot goed.

Wat is twijfel?

Het begint met het vermogen vragen te stellen bij alles. Waarom is iets zo, is iets wel zo, waarom vind ik dit of dat, is het wel goed dat iets gebeurt, et cetera. Er is maar één ding waaraan je niet kunt twijfelen, en dat is dat jijzelf in staat bent te twijfelen. Dat moet vaststaan. Al het overige mag worden bevraagd. Twijfel is moeite hebben te kiezen tussen het een en het ander. Niet direct ervan overtuigd zijn dat het een of het ander het best is, maar tot die conclusie komen door onderzoek.

Om dat te kunnen moet je het vermogen bezitten over jezelf en over alles wat gebeurt van een afstandje na te denken. Denken of jouw oordeel het enig goede oordeel is. Of er niet redenen zijn om een ander oordeel te hebben. Dat van alle kanten bekijken gaat beter naarmate je meer weet, meer kennis hebt. Door te praten met andere twijfelaars. Door te lezen. Door te surfen. Wat ook nodig is, is vertraging. Vertraging in het hebben van een oordeel, van een reactie. Als je die vertraging niet hebt, heeft twijfel geen enkele kans van slagen. Je moet dus de behoefte weerstaan snel te reageren.

In deze tijd zijn er velen die niet twijfelen. Stuk voor stuk nare mensen waar niet mee valt te leven noch te praten. Niets houdt hen van hun overtuigingen af en in alles wat gebeurt zien zij een bevestiging van het eigen gelijk. Erger nog, als er een aanslag is zoals in Berlijn  of Istanboel zijn zij de eersten die hun eigen, vaak politiek gemotiveerde, standpunt de wereld in tweeten zonder stil te staan bij het leed. Nogmaals, het zijn nare mensen.

Er is veel meer twijfel nodig. Veel meer vertraging.

Mijn voorstel is om het vak ‘twijfelen’ op school te gaan onderwijzen. Twijfel heeft ons uit de Middeleeuwen gebracht, twijfel heeft ons wetenschap gebracht, twijfel heeft ons groei gebracht.

 

Twijfel vraagt doorzettingsvermogen. Het is niet voldoende een beetje te twijfelen, als in weifelen. Het is niet afzien van handelen. Integendeel het is heel actief en vermoeiend. Het is vooral vermoeiend omdat je continu beseft dat wat je weet ook anders kan zijn. Niet door een soort cultureel relativisme overigens. Dat leidt nergens toe. Dat leidt hoogstens tot het nihilistisch idee dat er geen waarheid bestaat en dat in principe iedereen gelijk heeft, dat ieder standpunt ok is. En dat is niet zo.

Het is dus geen nihilisme, geen verwerping van welke waarheid dan ook. Het is het actief zoeken naar een betere mening, een betere theorie, een beter standpunt. En dat begint met het onderwerpen van alles aan onderzoek.

Als we kijken naar het politieke klimaat op dit moment, dan is de wereld bevolkt door mensen die alles zeker weten. Voor hen is niet het schieten uit de heup of het hebben van in beton gegoten meningen verdacht. Wat voor hen verdacht is, is de nuance, het benoemen van de veelzijdigheid van de wereld, van standpunten. Ieder die genuanceerd of twijfelend is, wordt weggezet als een Gutmensch, een wegkijker, als een slecht mens. Het tegendeel is echter waar. Twijfel is geen uitstel die tot afstel leidt. Twijfel is uitstel die tot een beter besluit leidt.

Social media nodigen ons uit snel te reageren. Niet na te denken. Niet te reflecteren op onze eigen mening. Het moet nu en het moet snel. Vooral Twitter is een kooi vol papegaaien die een beperkt repertoire hebben en inmiddels elkaar overschreeuwen.

Naast beginnen bij de jeugd met lessen in twijfel, zou het ook goed zijn als politici de ballen hebben zich in te houden. Niet direct te reageren. Twijfel uit te spreken over zaken, de nuance te benoemen. Te zeggen ‘dat weet ik nu niet. Ik kom daar later op terug.’

En als we dan toch massaal nieuwe partijen oprichten, waarom niet de PvdT?

De Partij van de Twijfel.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....