Maandelijks Archief: april 2016

Het leven in België, na de aanslagen

25 maandag apr 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

2016-04-23 18.45.48Sint Truiden, niet echt een stad waar je snel terechtkomt. Ergens in de buurt van Hasselt en Leuven. Wegen leiden je er langs en de afslag laat je rechts liggen. Tenzij je er moet zijn. Ik moet er zijn. Ik ben dus in Sint Truiden. De eerste korte keer kon het me niet bekoren. Het was niet al te best weer en al snel zat ik in de auto naar Maastricht. Waar ik me altijd thuis voel.

Deze keer ben ik er wat langer en heb ik de kans de stad goed te verkennen. En ik moet zeggen: dit is een leuke stad. Een zoals – hoewel veel kleiner – Lille. Ook zo’n verborgen schoonheid, waar je snel langs rijdt op weg naar het zuiden.

Afijn, Sint Truiden dus.

Een appartement dat prima is op 200 meter van de Grote Markt met prachtige gebouwen. Volop cafés zodat ik iedere dag wel een paar keer op café ga. De beste garnalenkroketjes, goed bier (Karmeliet Tripel) bij een café zoals je ze in België tegenkomt. Iedereen zit er, jong en oud, arm en rijk. De sfeer is prima, gemoedelijk.

De lokale Carrefour waar ze je de tweede keer al herkennen, en naar je lachen omdat ze de eerste keer één fles wijn ook wel wat weinig vonden. Waar ze echt van alles verkopen behalve verse melk. Want dat drinkt men hier niet.

Een appartement ook zonder WiFi, zodat de rust gedwongen op je neerdaalt en je gaat lezen en denken en stil wordt.

België zoals we het ons altijd voorstellen.

Op Zaterdagavond ga ik met mijn zoon naar de frituur op de Houtmarkt. Het is stil en de uitbater is een kleine gedrongen man met een snor, bril en een vriendelijke blik. Ik bestel friet, frikandellen, een kroket en voor mezelf een Cervela uit de frituur met mosterd. Een echte delicatesse. Op TV is net het journaal. Er wordt weer aandacht geschonken aan de aanslagen in Brussel en op Zaventem. De frietman kijkt zuchtend naar me en begint te praten.

Dat België voorop wil lopen in de wereld met het ondersteunen van de NAVO. Met het leveren van vliegtuigen en het bombarderen van targets. Dat België dat nooit had moeten doen omdat België genoeg aan zichzelf heeft. Dat zelfs Cervela’s verschillend worden gegeten in Vlaanderen en Wallonië, dus waarom zou men zich mengen in het buitenland.

De man trekt berustend zijn schouders op en zegt dat er nog veel meer gaat komen. In België maar ook in Nederland en andere landen. In heel Europa. Dat er geen einde aan zal komen omdat zij met meer zijn en je niet iedereen altijd kunt controleren. Dat dat nou eenmaal zo is.

Ik reken af, groet hem en we lopen naar buiten met een tas gefrituurd voedsel.

Tot de dag dat het misgaat kunnen we terecht bij de frietkot op de Houtmarkt, denk ik. En dat voelt best geruststellend aan.

België na de aanslagen.

Het einde van Blokker

20 woensdag apr 2016

Posted by in Retail

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

a7c97d70da399230e0951416f048ba59-1486542792

 

Heel veel jaren geleden liep ik in Bastogne, thuisbasis van Bistro Leo. Het regende, het was herfst en vroeg donker. En daar in de Rue du Sablon dook opeens het logo van Blokker op. Blokker! In België! Ik zocht de warmte op van de winkel en keek mijn ogen uit.

Blokker Bastogne was een exacte kopie van iedere Blokker in iedere Nederlandse stad en dorp. Hetzelfde oranje en bruin, hetzelfde tapijt, hetzelfde assortiment. Let wel: dit was in 1993.

23 Jaar later ziet Blokker er nog net zo uit. Iedere kenner zal me vertellen dat dat niet waar is, maar ik ben een doodgewone klant en geen kenner. Als ik Blokker binnenloop in mijn dorp dan is mijn ervaring geen andere dan die van 23 jaar geleden. Oranje en bruin. Een niet duidelijk gedefinieerd assortiment. Van goedkope rommel bij de ingang tot aan merklampen, van spul uit China tot aan Brabantia. Volkomen onduidelijk.

Ook de mix van winkels binnen de Holding is lastig. Blokker concurreert in mijn dorp met Xenos en Cook&Co. Het idee daarachter is dat je beter concurrentie binnen je holding kan hebben dan daarbuiten. Komt er in ieder geval geld binnen. Ook dat verandert. Het vloeroppervlak van de Xenos is inmiddels gehalveerd. De bovenetage is gesloten. En er is meer.

Deze week las ik in de krant dat Blokker Holding alle Cook&Co filialen gaat sluiten. Een grote ingreep, zoals er meer verandert binnen de Holding en Blokker. Sluiten van retail is altijd een voorbode van totale neergang. Zo’n ingreep gaat altijd gepaard met een opmerking over nieuwe positionering en het versterken van de website. Nu ook. Het zijn bezwerende teksten. Mythisch denken. Het zijn achterhoedegevechten. De Cook&Co in mijn dorp denkt niet in termen van klantoplossingen. Ook nooit gedaan. Wel een miniatuur fonduesetje verkopen maar niet de bijpassende chocolade bijvoorbeeld. Gedwongen worden ook nog naar een andere winkel te moeten. Dat is niet handig.

Blokker zelf heeft last van andere zaken. De helft van het assortiment kan ik ook bij Action kopen voor een fractie van de prijs. Waar Action verrast met iedere week 100 nieuwe producten word ik bij Blokker nooit verrast. Hetzelfde assortiment, al jaren.

Binnen twee jaar is Blokker uit het straatbeeld verdwenen. Dat is mijn schatting. In een wereld waar mensen van duidelijkheid houden, waar struinen in een winkel alleen leuk is als je verrast wordt, waar ieder product online te koop is, gaat Blokker het niet redden. Retail is niet ten dode opgeschreven. Wat wel verdwijnt zijn winkels met een erfenis van decennia, waar de tijd stil lijkt te staan. Winkels waarvan de eigenaar niet doorheeft dat de grote wereld snel verandert. Waarvan de eigenaar, families, zo overtuigd is van de eigen ideeën dat het te laat is. Waar men het zoekt in kleine en vooral cosmetische aanpassingen.

Blokker gaat het niet redden.

Een ander bericht in de krant deze week: van V&D is deze week het aapjesorkest geveild voor €22.500.

Ik vraag me nu af wat het aapjesorkest is van Blokker?

Bernardus van Clairvaux en Nederland

17 zondag apr 2016

Posted by in filosofie

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

(Een handleiding tot liefhebben)

Bernardus van Clairvaux leefde in de twaalfde eeuw n.C. Voor wie iets van hem wil opsnuiven zijn er voldoende plaatsen in Frankrijk waar dat kan. Zijn standbeeld in Vézelay, waar hij opriep tot de Tweede Kruistocht. De abdij in Citeaux waar je nu kunt overnachten in een geweldig hotel. De restanten van de abdij van Cluny, een dorp waar verder dan ook echt helemaal niets is.

Maar je kunt natuurlijk ook zijn werk nog steeds lezen. En dat is wat ik zo af en toe doe. Een mooi mystiek boekje met de titel “Een God om lief te hebben” (Uitgeverij Kok, Kampen, 1997) bijvoorbeeld.

Ik heb dit boekje gekocht in februari 1998 en heb het toen direct gelezen. Wat me opviel was de enorme toegankelijkheid van de tekst. Niks middeleeuws gedoe maar hedendaagse vraagstukken. Tenminste als je er doorheen leest. Ik zal er hier doorheen lezen. Niet omdat het om een actueel thema gaat maar wel omdat het onderwerp ons kan helpen in actuele discussies. En zoals bij al het moois op deze wereld, gaat het om de liefde.

Bernardus schrijft over de liefde voor God. En ergens in zijn tekst legt hij uit dat er verschillende graden van liefde voor God zijn. Het zijn er vier en iedere volgende is een overtreffende trap.

De eerste graad herkennen we meteen: de mens heeft zichzelf lief om zichzelf. Hier draait het om mensen die we allemaal herkennen. ’s Morgens na het ontwaken staan zij voor de spiegel en denken “ik heb het erg getroffen met mezelf”. Deze mensen kom je overal tegen, vaak ook op het werk. Narcistische mensen die zichzelf erg goed vinden. Volgens Bernardus is dit de meest rudimentaire, de simpelste vorm van liefde.

De tweede graad noemt Bernardus: de mens heeft God lief om zichzelf. Mijn uitleg, dus ook voor atheïsten en agnosten: je houdt van een ander om jezelf. Deze mensen kennen we ook, sterker nog, dit is wat iedereen wel eens doet. Denk aan de jongen die het mooiste meisje van de klas versiert zodat er tegen hem wordt opgekeken. En denk aan de materiële wereld waarin iemand de duurste auto koopt omdat hij dan meer voor vol wordt aangezien. Dit zijn mensen die de wereld om zich heen verzamelen om zelf beter te lijken. De ander is een instrument. Voldoet die niet meer, dan weg ermee.

De derde graad van liefde noemt hij: de mens heeft God lief om God. Dit is verliefdheid. Ook die herkennen we. Je verliest je totaal in de ander, alles wat die ander doet is goed, zelfs als het niet goed is. En niet alleen pubers hebben dit. Volwassenen die achter bijvoorbeeld een politiek leider aanlopen en alles goedpraten wat die doet. Ook dat hoort hiertoe. Je geeft je hersenen af bij de voordeur, inclusief kritisch vermogen en je gaat los in aanbidding. Bijvoorbeeld iemand krijgt een nieuwe liefde en wordt opeens veganist omdat die ander dat is. Zomaar, out of the blue. Maar omdat je jezelf verliest kom je nooit verder. Jouw lot is afhankelijk van die ander. De Beauvoir zou zo iemand een “relatief mens” noemen. Een mens die bestaat dankzij en door de ander.

Maar goed, er was nog een vierde graad. En die is zo mooi dat ik die niet voor mezelf wil houden. Bernardus noemt deze: de mens heeft zichzelf lief om God. Wat staat hier? Hier staat dat je jezelf meer liefhebt door en om de ander. In gewone taal: je verliest je niet in je partner maar zonder je partner ben je minder mens, minder jezelf. Juist de ander zorgt ervoor dat je nog meer jezelf kunt en mag en kan zijn. Dit is de mooiste graad. Hoger gaat Bernardus niet. Je wordt dus niet opeens ook veganist, zoals in het vorige voorbeeld, maar je denkt na over je eigen gewoonten. Je reflecteert op je eigen gedrag en overtuigingen. Door alles wat de ander is ga je opeens alles van jezelf anders en beter waarderen en zien.

Waarom is dit zo actueel?

Momenteel worden anderen, of ze nou een andere kleur hebben, een andere taal, een andere afkomst, massaal gezien als bedreiging voor de eigenheid van bijvoorbeeld Nederland. Een soort negatieve tweede graad. Ik kan anderen niet gebruiken voor mijn eigen voordeel, dus moet ze oprotten. Dat is eigenlijk naast egoïstisch ook enorm kinderlijk. Mijn idee is dat we na moeten denken over onze eigenheid doordat die anderen anders zijn. Opeens is er contrast. Onszelf leren waarderen door die ander en dán komen tot een conclusie. Pas dan. Na reflectie.

Gewoon, omdat nadenken zo lekker is.

Wakker worden in een land dat Nee zei

08 vrijdag apr 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

De vermoeidheid van het feest der democratie eruit geslapen en dan wakker worden in een land dat Nee zei. Best apart. Het overkwam me de dag na het referendum.

Ik ben geen fan van referenda die gaan over complexe onderwerpen waar je ook nog eens niets over te zeggen hebt. Zoals het verdrag met de Oekraïne. Dat is complex, niemand heeft het gelezen. Dat is niet van ons, de EU gaat over het grootste deel ervan. En erger nu nog, het is aangegrepen om iets anders te bereiken. Namelijk de weerzin tegen Brussel een stem te geven.

In die zin is de uitslag een grote teleurstelling voor de initiatiefnemers. Nog geen 20% van alle stemgerechtigden heeft zijn protest laten horen. En dat terwijl de protestpartijen in de Tweede Kamer meer zetels in handen hebben dan die 20%. Het parlement, de vertegenwoordigende democratie, werkt dus beter en betrouwbaarder dan een referendum. Maar goed, iedere uitslag wordt uitgelegd ten eigen faveure. In die zin doet GeenPeil echt mee met de gevestigde politici. Snel geleerd en aangepast.

Referenda moeten gaan over zaken die we ten eerste kunnen begrijpen en -belangrijker- waar we ook effect op hebben. De aanleg van een weg. Een bestemmingsplan in je gemeente. Een heldere vraag over een helder onderwerp. Het Nee van woensdag, wat betekent dat nou in de praktijk? Wát moet de politiek nou precies met deze uitslag. Het moet anders, dat is duidelijk. Maat wát moet anders? Geen clou. Niemand trouwens.

Dit kan alleen maar op een deceptie uitlopen. Want het verdrag gaat door. Dat is zeker. Het zal iets worden aangepast, iets in de tekst of een ander dingetje. Meer niet. Dit referendum loopt uit op een nog grotere afstand tussen “Het Volk” en “De Politiek”. Want het volk zal roepen dat er weer niets mee is gebeurd. Dus de netto opbrengst negatief.

Althans zoals het nu zal gaan.

Hoe om te buigen naar een positieve opbrengst?

Als iets duidelijk is geworden de laatste jaren dan is het dat er een groeiende afkeer is van Brussel. Dat is niet gek. We hebben een premier die hier zegt dat hij niets zal toegeven in Brussel en vervolgens terugkomt en uitlegt wat hij heeft toegegeven. De politiek zegt voor de bühne dat we altijd voor Nederlandse belangen op zullen komen en vervolgens voelt dat anders aan. Geen cent meer naar Griekenland en vervolgens gaan de miljarden de grens over.

Dat leidt ertoe dat ten eerste de Nederlandse politiek de eigen geloofwaardigheid ondergraaft en ten tweede dat Brussel de boeman wordt.

Wat dan wel?

De politiek, het kabinet, de premier moet een aantal zaken duidelijk gaan maken. Helder vertellen. Eerlijk zijn. Dat Europa er is, dat de EU er is. Dat diezelfde EU heeft gezorgd voor een houdbare en groeiende welvaart. Voor het ontbreken van oorlog. Voor meer onderlinge handel. Voor open grenzen die handig zijn bij vakantie. Voor uitwisseling van studenten, van werknemers. Dat tegen de EU zijn getuigt van een totaal gebrek aan historische kennis. En vooral dat we daar blij over mogen zijn en nooit afstand van moeten nemen.

Dat ieder besluit dat genomen wordt gebaseerd is op twee uitgangspunten. Het eerste is dat Brussel bestaat dankzij alle nationale parlementen en landen. Als het Nederlandse parlement, democratisch gekozen, niet had ingestemd met alles dan zou Brussel Brussel niet zijn.

Het tweede uitgangspunt is dat alle besluiten altijd een compromis zijn. Altijd. Dat niemand ooit zijn hele zin krijgt. En dat als mensen dat niet willen dat zij dan eens moeten reflecteren op hun eigen leven dat barst van de compromissen. Dat het gewoon niet anders is.

Laat Rutte daar eens mee beginnen, dat scheelt een slok op een borrel. Daar hoef je het niet mee eens te zijn maar het is wel duidelijk. Ik denk dat het ontbreken van een visie, van een verhaal en het niet duidelijk zijn over simpele feiten ertoe leidt dat mensen zich in de maling genomen voelen. Dat is wat er gebeurd is met het referendum. Men heeft laten zien klaar te zijn met de huidige toestand.

En intussen is Nederland een land dat Nee zegt.

 

 

De onnozelheid van “nee” stemmers

01 vrijdag apr 2016

Posted by in referendum

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Over een paar dagen is er sprake van een heus referendum. Het gaat over het Associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne. Daar is veel over te zeggen maar dat ga ik hier niet doen.

Ik wil wel iets anders. Namelijk mijn totale verbazing uiten over de “nee” stemmers die we zeker komende week gaan hebben.

Ik snap veel van het sentiment. Dat we de EU niet nog verder willen uitbreiden bijvoorbeeld. Dat is prima want daar gaat dat verdrag dan ook niet over. Dat we niet door Brussel een oor willen worden aangenaaid. Ook te volgen, maar uiteindelijk zijn alle landen in Brussel de baas, is dit verdrag door alle parlementen (democratisch gekozen volksvertegenwoordigers) goedgekeurd na jaren van onderhandelen en is dit verdrag dus op democratische wijze tot stand gekomen. Met alle parlementaire en journalistieke controle die daarbij horen. Ik snap ook dat er onder de mensen huiver is voor een steeds groter wordende invloed van de buitenwereld in Nederland. Dat is nooit anders geweest overigens maar met de huidige media en veelheid van berichten komt het meer en sneller tot ons.

Daar gaat het me allemaal niet om! Als mensen nee willen stemmen hebben ze daar alle recht toe.

Maar dan. In de NRC van afgelopen week stond een interview met de bedenkers van dit referendum (‘Oekraïne kan ons niets schelen’). Daarin geven ze volmondig toe dat het hen helemaal niet gaat om dit verdrag. Dat ze alleen maar de EU ten gronde willen richten. Dat is het enige echte doel. Dat mag overigens ook nog eens van mij. Wat ik echter opmerkelijk vind is dat ze dit pas nu zeggen en niet direct.

Bedenk eens wat dit betekent. Een stel mensen, die overigens liever niet op de foto willen, gebruikt valse argumenten om hun eigen agenda te bereiken. Ze liegen dat het een lieve lust is. GeenPeil gaat daar ook nog eens in mee. Ook nog eens met argumenten die er met de haren worden bijgesleept. Hele volksstammen maken zich opeens druk over Oekraïne behalve de initiatiefnemers! Die interesseert het geen bal.

Wat betekent het wel? Dat hun particuliere opvatting die ze goed verborgen hielden de Nederlandse belastingbetaler een slordige €40 miljoen kost. Dat zij ervoor zorgen dat mensen denken het ergens mee eens te zijn, terwijl dat hen niets kan schelen. Dat zij voor hun particuliere opvatting mensen voor de gek houden. Wees dan stoer en regel een referendum met als stelling “Nederland moet uit de EU treden”. Dan weet iedereen waar ie aan toe is.

Nee stemmers geven hun zegen dus aan mensen van de pot en de ketel. Zij verwijten de politiek te liegen, niet duidelijk te zijn, het een te zeggen en het ander te doen. En wat doen zijzelf? Exact.

Mijn stemadvies? Ga stemmen wat je hart je ingeeft, maar zeik nooit over het feit dat je in de maling wordt genomen en daarom nee stemt.

Beste nee stemmer: je bént in de maling genomen! Maar niet door de EU.