Tag Archief: economie

Begrip voor allerlei hesjes

21 maandag jan 2019

Posted by in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Als ik lees dat de energierekening omhoog gaat dan wacht ik af wat dat betekent per maand. Als ik lees dat de hypotheekrenteaftrek wordt afgebouwd, dan reken ik de procenten door en pas de teruggave daarop aan. Als ik lees dat het 2 voor 12 is met het milieu dan denk ik na over consuminderen in het nieuwe jaar. Als ik weet dat de BTW omhoog gaat op de meest basale producten, wat ronduit idioot is, dan merk ik dat niet bij het afrekenen. En ook ik weet dat het hele verhaal dat iedereen erop vooruit gaat in 2019 electorale propaganda is.

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar de kern van mijn leven is dat ik een bovenmodaal inkomen heb. Dat ik weet dat ik niet zonder zit als de lasten stijgen. Dat kan niet eeuwig doorgaan want dan bereik ik wel een plafond. Maar dit jaar komt het wel weer goed. Als de omstandigheden gelijk blijven. Wat ik ook weet dat ik bovenmodaal weerbaar ben als mens. Ik heb veerkracht en strijdlust. Zeker, ik werk me daar drie keer in de rondte voor. Ik investeer in mijn kennis en kunde door nooit stil te zitten en altijd op de hoogte te blijven van alles wat nieuw is. Ik ben iedere dag kritisch op mezelf in mijn werk: iedere dag moet beter en met nog meer focus.

Ik mag me dus enerzijds gelukkig prijzen, maar dat geluk bevecht ik iedere dag weer. Dat doe ik al vanaf mijn 12de toen ik voor mijn ouders naar de MAVO moest en ik besloot dat ik wilde studeren. Toen is mijn strijd tegen afhankelijkheid ontstaan. Dus heb ik MAVO, HAVO en VWO gedaan en toen naar de Universiteit. Omdat ik wil.

Ik weet ook dat er anderen zijn in de maatschappij. Anderen met minder goede uitgangsposities (hoewel die van mij nou ook niet perfect was), met minder geluk, en vooral anderen die iedere week weer moeten kijken hoe ze het redden.

Dat op zich is geen reden om boos te worden. Hoogstens op jezelf. Zeur nooit over waar je bent in je leven, je bent er zelf naartoe gegaan tenslotte.

Wat wel een begrijpelijke reden is tot boos worden is de overvloed van rampscenario’s die over mensen heen komt. Het milieu komt nooit meer goed, wij zijn de laatsten die er wat aan kunnen doen! Nederland moet van het gas af, want anders! Er komen miljoenen vluchtelingen naar Europa! Ons dieet moet volstrekt anders want anders gaat het mis! De hele hypotheekrenteaftrek moet verdwijnen! Weg met het contante geld!

Ik zal zeker nog het een en ander vergeten, maar van al die berichten word ík wat lacherig en gelaten. Maar ik heb vrienden die weten dat bij een afschaffing van de HRA zij hun huis uit moeten en niets kunnen huren. Die al niet weten hoe ze nu hun maaltijden moeten regelen. Die blij zijn een ongeschoolde baan te hebben en bang zijn dat die wordt ingepikt. Die niet weten hoe zij een warmtepomp moeten betalen. Die weten dat ze de komende jaren nooit een elektrische auto kunnen betalen als hun tweedehands diesel de steden niet meer in mag. Die, kortom, het gevoel hebben een wereld in te stappen die de hunne nooit zal worden.

Een goede fatsoenlijke overheid zorgt voor demping van heftige markteffecten. Die zal het niet aanwakkeren met blabla verhalen. Die zal niet triomfantelijk roepen dat dit het beste klimaatakkoord ooit is, zonder te kunnen vertellen wat het dan concreet inhoudt. Een overheid die betrouwbaar is zorgt ervoor dat al die ontwikkelingen worden vertaald in normale taal. Wat betekent dat voor de individuele burgen? Welke zekerheid kan ik mensen bieden? Kan ik beloven dat zij er financieel niet aan onderdoor gaan? Kan ik beleid zo temporiseren dat het effect heel klein is?

Als snelle ontwikkelingen niet kunnen stollen in het alledaagse leven, zodat ik er aan kan wennen en het een plek geven in míjn leven, dán voelen groepen zich buitengesloten, genegeerd. Dán ontstaat het beeld van een elite die zich opsluit in het eigen gelijk, in de eigen zorgeloosheid en zich geen biet aantrekt van gewone mensen die het niet breed hebben.

Veel te makkelijk is het dat te wijten aan individuele verantwoordelijkheid. Dat iedereen dan maar zijn best moet doen om te stijgen op de ladder. Als het zo simpel was dan was het bovenaan de ladder heel druk.

Van het bedrijfsleven kun en hoef je niet te verwachten dat zij zorgen voor die demping van effecten of voor verlaging van het tempo zodat ontwikkelingen kunnen stollen in normen en waarden. Van de overheid móet je dat verwachten. Dat kost geld. Maar hoe het nu gaat kost de rust van de burgers die het betreft. Kost het levensgeluk. Dat is niet goed.

Iedere overheid krijgt het hesje dat zij verdient.

Verwende nesten en verkeerde keuzes

12 donderdag jul 2018

Posted by in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Europa staat op een keerpunt. Van Trump hebben we niets te verwachten behalve schofferingen. Hij doet me altijd denken aan die ene boze oom die eens even lekker de waarheid komt zeggen. En hij zegt zoveel dat er altijd wel iets tussen zit de hout snijdt. Verder is het een boze onbetrouwbare lompe boer.

Gewoon extreem lomp terug doen denk ik dan. Rode types hebben alleen respect voor andere rode types. Dus er met gestrekt been in en duidelijk maken dat de EU inderdaad zelf alles moet regelen t.o.v. defensie. En dat dat betekent dat we de JSF afbestellen. Bijvoorbeeld.

Intussen wordt wel duidelijk dat de EU voor echt grote issues staat. Op het gebied van defensie als eerste. De Baltische staten en Polen zijn echt bang voor Rusland. En ik geloof niet dat Poetin – ook al zo’n extreem rood mannetje – warme toeristische banden wil gaan leggen met Estland, Letland en Litouwen.

Daarnaast op het gebied van de economie. Het zuiden van Europa blijft een bleeder. Hoe je het ook wendt of keert, de economische productie is laag en de kosten hoog. Dus ja, de Grieken werken meer uren gemiddeld dan de Nederlanders, hun productiviteit is echter lager. Het is niet anders en het gaat niet anders worden. Gewoon subsidiëren en topvakanties ervoor terugkrijgen.

Verder is er natuurlijk de vluchtelingencrisis, of meer algemeen geformuleerd het vraagstuk van humanitair leven. Welke vluchtelingen worden toegelaten en welke niet? En wat zijn onze ethische en economische uitgangspunten.

De EU zal het zelf moeten gaan regelen. Niet terugvallen op de VS wat lang is gedaan. Zoals Tusk zei: de helpende hand zit aan het einde van je eigen arm. Niet meer aan de andere kant van de oceaan.

Er moet veel gebeuren. Heel veel.

De agenda in Nederland moet ook worden opgeschud. Dat betekent dat alle welvaartsdiscussies, zeg maar de discussies die je alleen kunt voeren als echt al je wensen zijn vervuld, maar even tweede rang worden. Van de Oostvaardersplassen tot aan genderneutrale toiletten. Triviale onderwerpen waar de politiek zich nu niet mee moet bemoeien en geen tijd aan moet besteden. Dat individuen dit willen bespreken, prima. Just moving the deck chairs. Verwende nesten maken verkeerde keuzes op het verkeerde moment en met een verkeerde inschatting van wat echt belangrijk is. Zo na bijna 75 jaar vrede zijn we vergeten dat vrede niet een natuurlijke toestand is maar iets dat je met elkaar actief regelt. En als je het niet actief regelt of triviale zaken belangrijker gaat vinden, dan kan die vrede zomaar verdwijnen.

Dus first things first. De EU maken tot een zelfstandige macht die samenwerkt op defensie (als onderdeel van de NATO inclusief Canada), economie en monetaire unie. Een fatsoenlijk ei leggen over vluchtelingen en hoe daar mee om te gaan. En wat mij betreft het hele “Nederland van het gas af” enorm over de tijd uitstrijken en geen overhaaste en dus dure maatregelen treffen.

Ik ben al heel lang een voorstander van een sterke Europese Unie en als er een tijd is die vorm te geven is het nu. Doorpakken en sterk maken. Een groot sterk economisch blok van souvereine staten met een gezamenlijk verleden en een gezamenlijke defensie (onder leiding van Duitsland en Frankrijk), een gezamenlijke monetaire unie, zeer zeker een culturele unie (wellicht kern EU en fellow states) en een gezamenlijk buitenlandbeleid inclusief vluchtelingenkwestie.

Trump brengt de wereld slechts ruzie en tweespalt maar het hebben van een gemeenschappelijke dreiging kan de vaart er wel eens inbrengen.

En nu buffelen om dat te regelen.

Failliete steden in Frankrijk

26 dinsdag jul 2016

Posted by in economie

≈ 1 reactie

Tags

, , , , , , ,

FullSizeRender-2Cotignac is een klein dorp in de Var. Er wonen momenteel een kleine 2.500 mensen. Zo’n 10 jaar geleden was het een van de armste dorpen die ik kende in de Var. Een paar armetierige terrassen, een paar restaurants en op dinsdag een markt. Veel zwervers en aan lager wal geraakte hippies mét hond. Meer was er niet. Als je maar lang genoeg doorliep door de kleine straatjes kwam je terecht bij een winkeltje met brocanterie dat werd gerund door een Nederlandse vrouw. Ze was hier ooit blijven hangen en ze kon maar net het hoofd boven water houden.

Dat is in de afgelopen jaren veranderd. Cotignac is nu een levendig dorp vol restaurants op de Cours Gambetta, zo’n twee meter boven de hoofdstraat. Het is er altijd levendig en ’s avonds kun je er heerlijk eten. Nog afgelopen week was er een Soupe au Pistou festival waar je aan kon schuiven aan lange tafels met feestvierende Fransen.

Wat is er gebeurd? Er is geld gestoken in het opknappen van een aantal panden. Daarmee is er een opknapbeurt begonnen van een groot aantal restaurants. En door de jaren heen kwam van het een het ander. Alsof er een soort tipping point bereikt werd waardoor er steeds meer werd aangetrokken. Mirabeau Wine kwam in het dorp en knapte een pand prachtig op. Het daarboven gelegen pand is verbouwd tot een expositieruimte. Het opknappen gebeurde op een mooie kunstzinnige manier. Daarmee werd de weg geopende voor een groot aantal galerietjes om zich te vestigen in Cotignac. Een totaal verlaten straatje met failliete bakker en idem slager is nu een levendige straat met galerietjes. De slager is weg maar voor de bakker staan nu rijen buiten om Pain Artisanal te kopen. De hippies zijn er nog maar verkopen nu biologisch eten op de markt. Cotignac heeft een nieuw hart gekregen. Kunstzinnig, bio-dynamisch, alternatief en puur La France Profonde. Uit de dood herrezen.

Twintig kilometer verderop ligt Brignoles, de hoofdstad van de Var met zo’n 16.000 inwoners. Tien jaar geleden een levendige stad waar je voor van alles en nog wat terechtkon. Soms een grote Vide Grenier langs de rivier, een grote markt en altijd wat te doen. Ooit ’s nachts met mijn jongste zoon in het ziekenhuis gezeten na een rit door de nacht achter een ambulance met zwaailicht aan. Lieve mensen. Even buiten de stad een grote Leclerc, een GammVert, een Intersport en nog heel veel. Brignoles is leeggelopen. Zelfs de kleine middenstand bestaat niet meer. Geen slagerij in het centrum, één bakker en -jawel- één boekhandel. Op het plein wat café’s. Een van de zijstraten die lang overeind is gebleven heeft nu lege etalages met grote foto’s van winkelende mensen. Er is een aantal shisha-bars met verveelde jongeren. Een stad om weg te blijven, failliet. Zielloos.

Iedere stad heeft een tipping point waarbij het twee kanten op kan gaan. Voor Brignoles is mijn hoop vervlogen. De mensen gaan het daar niet meer doen. De ontevredenheid is gigantisch. De armoede is groot en men voelt zich in de steek gelaten door Parijs. Maar ondanks dat lukt het een dorp als Cotignac wel om er weer bovenop te komen en een stad als Brignoles niet. Als het tipping point eenmaal is bereikt lijkt er geen weg meer terug. Mensen maken echt het verschil.

Een ook ikzelf verheug me niet op een bezoek aan Brignoles.

Onafhankelijkheid is bullshit

27 maandag jun 2016

Posted by in Brexit

≈ 3 reacties

Tags

, , , , , ,

Dus het VK wil vrij zijn, zelf de dienst uitmaken, niet afhankelijk zijn van anderen, los leven van de EU. Dat is mooi maar totale onzin. Mensen die denken dat dat haalbaar is, zijn niet goed bij hun hoofd of extreem slecht ingelicht.

Ieder mens, ieder gezin, ieder dorp, ieder land is afhankelijk van alle anderen. Altijd en dat is niet te voorkomen. Sterker nog, iedere poging dat te voorkomen is zonde van iedere energie.

Neem het VK. Met een Brexit heeft men (wie?) zich uitgesproken voor een onafhankelijk VK, los van de EU. Want de EU, dat weet immers iedereen, bestaat uit louter zakkenvullende sadisten die uit zijn op het knechten van ieder volk. En  nu dan? Wat betekent dat voor het VK en vooral van de gewone man, voorzover die nog bestaat?

Het betekent een complete afhankelijkheid van de EU zonder de mogelijkheid mee te beslissen. Opeens moet er een handelsakkoord worden gesloten met de EU. Dat zal niet eenvoudig zijn want je bent geen lid meer van de club. De vraag zal dus worden gesteld wie er wat mee te winnen heeft en dus zal ieder stukje worden uitonderhandeld.

Je wordt afhankelijk van het wegvallen van iedere subsidie voor zwakke regio’s. Wales, de Midlands, boeren daar zullen het zonder geld moeten doen. Men verwacht dat Londen dat geld gaat fourneren. Los van het feit dat dat niet zal gebeuren, dat geld ís er niet, wordt je dan dus weer afhankelijk van Londen. Het zal niet lang duren of Londen zal verweten worden dat het bestaat uit zakkenvullende elitaire plucheklevers. Wacht maar af.

Het betekent ook dat met de rest van de wereld akkoorden moeten worden gesloten. Alles loopt nu via de EU maar dan opeens niet meer. Londen zal dus jaren moeten onderhandelen met landen van de USA tot aan Mexico. Er zijn geen verdragen meer. Iedere keer zal er opnieuw een compromis worden gesloten. En compromissen, daar houden we niet van.

Het betekent ook dat mensen het VK in willen. Niet alleen vluchtelingen maar ook kenniswerkers, zelfstandigheden et cetera. Nieuwe procedures moeten er komen en zullen er komen. Het VK zal geen geïsoleerd eiland kunnen zijn.

Bedrijven zullen het VK verlaten omdat men gevestigd wil zijn in de EU en niet daarbuiten. De City zal zeer zeker banken verliezen omdat men in de EU wil zitten en niet daarbuiten. Daarbuiten zitten zij al namelijk. Dublin, Frankfurt en Amsterdam lopen zich nu al warm.

De export van alle produkten van de boeren die nu hebben tegengestemd zullen onderworpen worden aan importheffingen bij andere landen. Er is geen vrij verkeer meer van goederen immers.

Toeristen zullen minimaal merken op bijvoorbeeld Schiphol dat zij in een andere rij moeten staan, de ‘Non EU’ of ‘All other passports’ rij. Bedrijven die mensen willen inhuren uit het VK moeten opeens heel veel papierwerk verwerken om dat te regelen. Vrij verkeer van mensen bestaat immers niet meer.

Ik ben er van overtuigd dat het goed zal komen met het VK. Uiteindelijk. Er is nu chaos en die zal afnemen. Ik ben er ook van overtuigd dat de economische schade enorm zal zijn en dat die afgewenteld wordt op de bevolking. Dus ook alle nee-stemmers. Die zullen daar, samen met politici, de schuld van geven aan de EU en Brussel. Ook dat zal gebeuren.

Om onafhankelijk te willen zijn heeft het VK zich overgeleverd aan mensen als Farrage, die daags na de Brexit al terugkwam op belangrijke beloften. Binnen 24 uur. Om onafhankelijk te zijn heeft men zich afhankelijk gemaakt van omstandigheden die men niet kan overzien, waarvan men niet weet wat er komen gaat. Waarover men niet goed ingelicht is. En dat terwijl iedere afhankelijkheid wordt ingeruild voor een nieuwe andere afhankelijkheid.

Vrijheid en autonomie bestaan niet. Invloed wel. En precies die is nu teruggebracht tot nul. Het VK heeft iedere invloed verloren. Maar dat hebben de populisten er niet bij gezegd. Zoals de populisten zoveel niet hebben gezegd. Populisten gokken graag met vrijheid en invloed, zolang die maar van een ander zijn.

Het volk sprak en verloor.

 

De Verenigde Staten van Europa

29 zondag mei 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , , , ,

Groter is beter. Groot betekent kunnen combineren van kennis, talent, macht, mensen, cultuur. Groot betekent dat je in een wereld die open is een betere plek kunt creëren voor je land. Groot betekent ook dat je je kleiner voelt in je eigen land, dat je het gevoel hebt dat de ellende van buiten komt, gewoon zomaar over je heen. Zonder dat je erom hebt gevraagd.

Ik ben voor de VSE: de Verenigde Staten van Europa. Groot.

Er leven illusies in de verschillende landen in Europa. Zo is er de illusie dat je de buitenwereld tegen kunt houden door meer soevereiniteit op te eisen. Kijk naar het referendum over een eventuele Brexit. Daar gaat het over de eigenheid van de Britten en het buiten de deur houden van Europa. Ook al stemt men voor een Brexit, de buitenwereld gaat nooit meer weg. We leven in een open samenleving waar geen muur, met een slot op de deur, omheen kan.

Er is de illusie dat een land economisch zelfstandig kan zijn. Dat is onmogelijk, tenzij je collectief wilt vervallen in grote eentonige armoede. Andere landen zullen minder investeren. De export en import van producten zal teruglopen. Geen land in Europa is zelfvoorzienend en dus zal ieder aanbod verschralen. Winkels raken leeg. Mensen gaan voelen wat hun keuze betekent.

Er is de illusie dat je per land een eigen normen en waardensysteem kunt ophouden. Dat je je terug kunt trekken op eigen bodem en dat er dan een eenvoudige en eenvormige cultuur bestaat waarin we alle waarden en normen met elkaar delen. Die wereld heeft nooit bestaan en waarden en normen houden zich niet aan grenzen. Media maken dat de wereld toegankelijk wordt en binnendringt.

Het is niet anders. De wereld waar menigeen naar terugverlangt heeft nooit bestaan. Wel was er een sterk verzuilde samenleving waarin mensen in ieder hun eigen kring vreedzaam langs elkaar heen konden leven. Die samenleving bestond doordat een aantal zaken centraal en voor iedereen gelijk geregeld waren.

Er was scholing voor iedereen, huisvesting, dienstplicht (waar je leerde om te gaan met andersdenkenden), politieke consensus over een aantal ideologische zaken (zoals de AOW), de Verzorgingsstaat.

Wat ik voor ogen heb bij een Verenigde Staten van Europa is een verzuild Europa. Alle landen hebben hun eigen tradities en gewoonten. De inwoners voelen zich op de een of andere manier met elkaar verbonden, al was het maar door taal. Alle zaken die niet centraal hoeven worden geregeld, niet groot hoeven zijn, worden per land geregeld.

Wat centraal wordt geregeld moet groot zijn omdat het anders niet eens werkt in deze wereld. Defensie, economie, immigratiepolitiek zijn de belangrijkste.

Een Europese defensie. Niet meer per land, maar één defensie. Het is ook een illusie te denken dat Europa dat niet nodig heeft. Dat er alleen een vredesmacht per land nodig is. Het is lief gedacht maar het gaat voorbij aan het feit dat de wereld niet lief is. Dat oorlogen ontstaan uit kleine dingen. Gemaakt door bijvoorbeeld een leider die zich gekwetst voelt. Uit onverwachte hoek. Om dat te beantwoorden heb je meer nodig dan twaalf gehuurde tanks. Daar moet macht tegenover staan. Niet per land, centraal.

De economie. De enige manier waarop de landen in Europa de strijd met de rest van de wereld aankunnen is gezamenlijk. Dat er verschil is in de economische kracht van Noord en Zuid Europa is en blijft een gegeven. Er is ook verschil tussen de Randstad en Limburg of Zuid-Oost Groningen, maar dat hebben we geaccepteerd. De landen rond de Middellandse Zee zijn het Limburg van Europa. Prachtig, heerlijke gastvrijheid, lekker klimaat, goed eten, maar er moet geld bij. Accepteer het maar.

Immigratiepolitiek. Zoals het nu is geregeld, cynisme ten top, is niet houdbaar. Een deal met Turkije zorgt ervoor dat Italië nu een grote instroom krijgt. Europa is een waterbed. Het enige dat helpt is een gemeenschappelijke aanpak. Duidelijk zijn in toelatingseisen, die ook eisen en vervolgens binnen een week mensen duidelijkheid geven over hun toekomst. Als die niet in Europa ligt, volgens de Europeanen, dan niet. Dat wordt je niet toegelaten. Anders wel en dan is er per land een quotum. Doorreizen kan niet en je wordt toegewezen aan een land. Dat land weet dan waar het aan toe is. Jij als vluchteling ook. Dit is je nieuwe thuis en zorg ervoor dat je er onderdeel van wordt.

Het klinkt simpel maar is het niet. Niets is simpel in dit leven. Ik ben er wel van overtuigd dat het de moeite waard is. Europa heeft namelijk veel gemeen. Er is een gemeenschappelijke culturele achtergrond. Gedeeld worden ook de vrijheden die we zo gewend zijn, en waarvan we denken dat ze vanzelfsprekend zijn. Meningsuiting, vorming, scholing, mogen vinden wat je vindt, mogen geloven wat je wilt, helemaal niets geloven, muziek maken als je dat wilt, dansen omdat dat kan, lezen omdat er gelezen kan worden. Kortom, heel veel waar in grote delen van de wereld straf op staat. Als we ons dat beseffen dan is er een kans dat we dat ook willen verdedigen. Niet per land, dat gaat namelijk niets worden, maar gezamenlijk.

De EU is hierbij aan zet. Landen met rust laten als het niet gaat over kerntaken. Kerntaken goed organiseren en verantwoording afleggen aan de bevolking van Europa.

Het zal niet snel gaan maar wat mij betreft komen de VS van E er.

Nationalisme is de dood in de pot.

Complimenten kosten Nederland driekwart miljard Euro per jaar!

01 dinsdag mrt 2016

Posted by in economie

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

 

Wat heerlijk dat het geven van een compliment geconcentreerd is op één dag per jaar. Zoveel efficiënter dan altijd maar complimenten geven. Heeft een econoom al berekend wat het kost om het hele jaar complimenten te geven? Ik wel.

Stel:

Als je iedere dag 2 complimenten geeft die ieder 20 seconden in beslag nemen en je gaat ervan uit dat ongeveer een derde van de mensen in Nederland dat doet:

2 complimenten * 20 seconden * 365 dagen = 14.600 seconden = 4 uur per persoon per jaar

5.6 miljoen mensen per jaar * 4 uur = 22.4 miljoen uur per jaar

Modaal uurloon zal ergens bruto rond de €2.700/165 = €16 liggen

Dat betekent dat de totale complimentgeefkosten in Nederland op (minimaal) €360 miljoen liggen. Voor de gever! Daar moet de ontvanger nog bij worden opgeteld, zodat we op bijna driekwart miljard Euro uitkomen!

Dat is belachelijk veel. Bijna €750 miljoen kosten complimenten ons op jaarbasis! En dat zijn alleen de directe kosten. Laat staan als we productiviteitsverlies mee zouden rekenen! Waar had dat nog meer aan kunnen worden besteed.

Om dat te concentreren op één dag is dus een geweldig idee. Compliment daarvoor.

Wat is de besparing?

Ervan uitgaande dat we op complimentendag er wel 10 geven als een soort inhaalslag en alle overige aanleidingen tot complimenten zijn vergeten, besparen we meer dan €700 miljoen per jaar!

(Voor de liefhebber: 5,6 miljoen mensen die 10 complimenten van 20 seconden geven is in totaal 300.000 uur. Nog eens 300.000 uur ontvangen is in totaal 600.000 uur op deze dag. Daarmee komen de kosten uit op nog geen €10 miljoen! Dat is echt een schijntje.)

 

Ik zal ook eens uitrekenen wat de besparing is als we schelden, beledigen en met de dood bedreigen ook concentreren op één dag. Dat zal een veelvoud zijn.

 

Economisme is goed (maar moeilijk)

15 maandag jun 2015

Posted by in economie

≈ 2 reacties

Tags

, , , ,

Er bestaan heel erg veel fuzzy woorden. Woorden waarvan je in eerste instantie denkt dat zij heel helder zijn maar als je goed kijkt is dat helemaal niet zo. Veel woorden zijn grijs: vaderlandsliefde, liefde, haat, kwaliteit et cetera.

Grijze woorden definieer ik als woorden die oppervlakkig gezien een helder beeld oproepen bij mensen maar die moeilijk, vloeibaar, onduidelijk worden als je er een definitie van probeert te geven. Laat staan als je er een operationalisatie van wilt geven. Dan blijkt ieder woord een deur te openen naar leefwerelden, geschiedenissen, emoties, normen en waarden.

Neem het woord economisme.

Jesse Klaver gebruikt het te pas en te onpas als iets negatiefs. Economisme is volgens hem “dat elk aspect van ons leven (wordt) teruggebracht tot een simpele rekensom”. (klik hier)

Een bewering waar menigeen instemmend op zal reageren. Inderdaad wordt tegenwoordig alles uitgedrukt in Euro’s. Files kosten zoveel Euro, ziekteverzuim idem, blijven zitten is ook al heel duur. Economisme wordt zo identitiek aan het terugbrengen van de volheid van het leven tot een rekensom met een positief of negatief saldo. Iedere kwaliteit verdwijnt daarmee achter de economische horizon.

Maar is dat wel zo? Is het niet een opsomming van (alweer) grijze woorden?

Stel dat economisme wordt gedefinieerd als het objectief vaststellen van voor- en nadelen van gebeurtenissen en plannen en dat op basis daarvan een rekensom wordt gemaakt. Valt het positief uit dan gaan we door, negatief dan stoppen we. Een rationeel beslissingstraject waar een voorwaarde uitrolt om tot een besluit te komen.

Stel bijvoorbeeld dat de politiek als uitgangspunt heeft dat de resultaten van beleid het grootste geluk voor de meeste mensen moet genereren. Dan is een aantal stappen nodig, een aantal vragen moet worden beantwoord.

Wat is het grootste geluk? Drukken we dat uit in geld (belastingen), in extra jaren leven (gezondheidszorg), toegang tot de arbeidsmarkt (uitkeringen) et cetera? Er moet besloten worden, vooraf, wat de eenheden zijn van de rekensom.

Daarna moet besloten worden welke variabelen meewegen in het bepalen van die eenheden. Is het simpel, extra jaren leven, of ingewikkeld, extra jaren leven zonder ernstige aandoeningen?

Er moet bekeken worden wat de negatieve effecten zijn van het beleid. Stel dat roken compleet wordt verboden met een positief effect op de lengte van ons leven. Welke groepen leveren dan geluk in omdat zij niet meer mogen en kunnen roken. Hoeveel mensen zijn dat, hoe meet je het ingeleverde geluk en hoe weeg je dat in je berekening. Lastig, maar wel te doen.

Het terugbrengen van effecten in meetbare eenheden is niet simpel, wil je het goed doen, maar wel aan te raden. De uitkomst van iedere rekensom is dan input voor een besluit.

Het mooie hiervan is dat alle vooronderstellingen openbaar moeten zijn. Alle normen en waarden, alle uitgangspunten, alle cijfers. Ieder punt is op zich onderwerp van discussie. Je wordt met elkaar gedwongen helder te zijn in jouw kosten en baten, je zult met elkaar moeten discussiëren over gemeenschappelijkheden en verschillen. Je zult moeten komen tot een economistische businesscase. Zelfs over ethische onderwerpen.

Economisme dwingt zo tot helderheid, duidelijkheid en scherpte. Vooral ook over je eigen vooronderstellingen en impliciete waarden en normen. Het zou een verbetering zijn van ieder debat, vooral in de politiek.

Ik pleit dan ook voor veel meer economisme!

Piketty en de grote verhalen

05 woensdag nov 2014

Posted by in Geen categorie

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Afgelopen week bij mijn boekhandelaar. De dozen met de vertaalde Piketty stonden hoog opgetast. Als warme broodjes vlogen de boeken de deur uit, en dan met name de paperback. Het is mooi als er weer eens een spraakmaker opstaat. Het is wat mij betreft nog veel mooier als dat een Franse spraakmaker is. (Daar ben je al snel een instituut en als je meer bent dan dat wordt je naam zelfs afgekort: BHL.)

In Nederland doen we dat niet, dus importeren we de instituten. Momenteel is dat Piketty.  Het strijdperk is simpel en overzichtelijk: je bent voor of tegen. En die voor en tegen is feilloos te vinden langs de oude links-rechts tegenstellingen. Voor links is hij de verlosser van het kapitalisme, voor rechts de duivel in eigen persoon. Een echt debat wordt niet gevoerd. Hoogstens onder economen.

Wat mij betreft moet dat debat niet eens gaan over zijn stelling. Daar mag je wat van vinden. Veel interessanter vind ik het om te snappen waarom deze econoom overal ter wereld wordt gevraagd te spreken. Waarom is er zo’n hype? En dat 150 jaar na het uitgeven van dat andere boek, Das Kapital.

We zitten te wachten op een groot verhaal. Een verhaal dat de huidige tijd probeert uit te leggen. Een verhaal dat een verbinding legt tussen 5 jaar crisis van het kapitalisme en de toekomst. Een verhaal dat een nieuwe weg schetst, een wenkend perspectief biedt. Een perspectief dat niet verder gaat waar we waren geëindigd maar een wending betekent. Een wendend perspectief dus.

Dat doet Piketty. Hij bekijkt de wereld op een andere manier, tegendraadser, niet main stream. Hij richt zijn blik op een groep die in iedere discussie onderbelicht is gebleven: de vermogenden. En hij schetst een verbetering van ons huidige systeem. Misschien wel een uitweg uit de crisis. Als je alles zo’n beetje leest over hem en zijn werk dan wordt dat beeld steeds scherper. Een verlosser dus.

Deze verlosser heeft een boek geschreven dat iedereen moet hebben. Maar waarschijnlijk niet zal lezen. Piketty vergaart kapitaal waar hij over schrijft en wij hopen op een verlossend woord uit Frankrijk.