• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: januari 2019

Begrip voor allerlei hesjes

21 maandag jan 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

economie, gele hesjes, onzekerheid, overheid

Als ik lees dat de energierekening omhoog gaat dan wacht ik af wat dat betekent per maand. Als ik lees dat de hypotheekrenteaftrek wordt afgebouwd, dan reken ik de procenten door en pas de teruggave daarop aan. Als ik lees dat het 2 voor 12 is met het milieu dan denk ik na over consuminderen in het nieuwe jaar. Als ik weet dat de BTW omhoog gaat op de meest basale producten, wat ronduit idioot is, dan merk ik dat niet bij het afrekenen. En ook ik weet dat het hele verhaal dat iedereen erop vooruit gaat in 2019 electorale propaganda is.

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar de kern van mijn leven is dat ik een bovenmodaal inkomen heb. Dat ik weet dat ik niet zonder zit als de lasten stijgen. Dat kan niet eeuwig doorgaan want dan bereik ik wel een plafond. Maar dit jaar komt het wel weer goed. Als de omstandigheden gelijk blijven. Wat ik ook weet dat ik bovenmodaal weerbaar ben als mens. Ik heb veerkracht en strijdlust. Zeker, ik werk me daar drie keer in de rondte voor. Ik investeer in mijn kennis en kunde door nooit stil te zitten en altijd op de hoogte te blijven van alles wat nieuw is. Ik ben iedere dag kritisch op mezelf in mijn werk: iedere dag moet beter en met nog meer focus.

Ik mag me dus enerzijds gelukkig prijzen, maar dat geluk bevecht ik iedere dag weer. Dat doe ik al vanaf mijn 12de toen ik voor mijn ouders naar de MAVO moest en ik besloot dat ik wilde studeren. Toen is mijn strijd tegen afhankelijkheid ontstaan. Dus heb ik MAVO, HAVO en VWO gedaan en toen naar de Universiteit. Omdat ik wil.

Ik weet ook dat er anderen zijn in de maatschappij. Anderen met minder goede uitgangsposities (hoewel die van mij nou ook niet perfect was), met minder geluk, en vooral anderen die iedere week weer moeten kijken hoe ze het redden.

Dat op zich is geen reden om boos te worden. Hoogstens op jezelf. Zeur nooit over waar je bent in je leven, je bent er zelf naartoe gegaan tenslotte.

Wat wel een begrijpelijke reden is tot boos worden is de overvloed van rampscenario’s die over mensen heen komt. Het milieu komt nooit meer goed, wij zijn de laatsten die er wat aan kunnen doen! Nederland moet van het gas af, want anders! Er komen miljoenen vluchtelingen naar Europa! Ons dieet moet volstrekt anders want anders gaat het mis! De hele hypotheekrenteaftrek moet verdwijnen! Weg met het contante geld!

Ik zal zeker nog het een en ander vergeten, maar van al die berichten word ík wat lacherig en gelaten. Maar ik heb vrienden die weten dat bij een afschaffing van de HRA zij hun huis uit moeten en niets kunnen huren. Die al niet weten hoe ze nu hun maaltijden moeten regelen. Die blij zijn een ongeschoolde baan te hebben en bang zijn dat die wordt ingepikt. Die niet weten hoe zij een warmtepomp moeten betalen. Die weten dat ze de komende jaren nooit een elektrische auto kunnen betalen als hun tweedehands diesel de steden niet meer in mag. Die, kortom, het gevoel hebben een wereld in te stappen die de hunne nooit zal worden.

Een goede fatsoenlijke overheid zorgt voor demping van heftige markteffecten. Die zal het niet aanwakkeren met blabla verhalen. Die zal niet triomfantelijk roepen dat dit het beste klimaatakkoord ooit is, zonder te kunnen vertellen wat het dan concreet inhoudt. Een overheid die betrouwbaar is zorgt ervoor dat al die ontwikkelingen worden vertaald in normale taal. Wat betekent dat voor de individuele burgen? Welke zekerheid kan ik mensen bieden? Kan ik beloven dat zij er financieel niet aan onderdoor gaan? Kan ik beleid zo temporiseren dat het effect heel klein is?

Als snelle ontwikkelingen niet kunnen stollen in het alledaagse leven, zodat ik er aan kan wennen en het een plek geven in míjn leven, dán voelen groepen zich buitengesloten, genegeerd. Dán ontstaat het beeld van een elite die zich opsluit in het eigen gelijk, in de eigen zorgeloosheid en zich geen biet aantrekt van gewone mensen die het niet breed hebben.

Veel te makkelijk is het dat te wijten aan individuele verantwoordelijkheid. Dat iedereen dan maar zijn best moet doen om te stijgen op de ladder. Als het zo simpel was dan was het bovenaan de ladder heel druk.

Van het bedrijfsleven kun en hoef je niet te verwachten dat zij zorgen voor die demping van effecten of voor verlaging van het tempo zodat ontwikkelingen kunnen stollen in normen en waarden. Van de overheid móet je dat verwachten. Dat kost geld. Maar hoe het nu gaat kost de rust van de burgers die het betreft. Kost het levensgeluk. Dat is niet goed.

Iedere overheid krijgt het hesje dat zij verdient.

Zuivelvrij leven: crème brulée!

20 zondag jan 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 2 reacties

Tags

allergie, koeien, koken, kookboek, melkeiwitallergie

Je hebt een zoon die op enig moment van zijn leven op de ICU ligt. Allergie. Geen idee waarvoor. Een nacht doorbrengen op een stretcher naast je zoon die bijna dood was. Wakker worden omdat je gepord wordt met de opmerking “pa, je snurkt”. Denken, “Gode zij geprezen, hij is er nog.”

Het is me overkomen.

Na veel onderzoek wordt de oorzaak gevonden: melkeiwit. Die uitslag betekent een totale disruptie van je leven. Vanaf dat moment weet je dat iedere druppel, iedere molecuul melkeiwit het einde van je kind kan betekenen. En overal zit melk in. En nee, boter mag dus ook niet. En nee, een ei is geen zuivel.

Maar er is ook een up side! Ik heb opnieuw moeten leren koken. Zonder zuivel. Altijd en steeds weer. En zo heb ik deze week crème brulée gemaakt zonder melk en room. En dus hier het recept.

Crème brulée zonder zuivel

Wat heb je nodig voor 4 personen:
5 eieren, waarvan 2 heel en drie alleen de dooier
130 gram suiker
vanillestokje (wel goede, geen uitgedroogde Jumbo- of AH-stokjes)
2 dl Oatley Barista
250 ml soja kookroom
beetje maizena

De bereiding:
Verwarm de oven op 150ºC.
Klop met een mixer de eieren met de suiker net zolang tot je een bleekgele mooie romige substantie krijgt. Moet een beetje luchtig zijn.
Verwarm in een pannetje de Oatley met vanille. Deze snij je in lengte eerst open en je verwijdert de zaadjes. Die doe je met het stokje in de oatley en verwarm je mee. Als het handwarm is geworden doe je er de soja kookroom bij en verwarm je al roerend het geheel tot handwarm. Gas uit en een minuutje of tien laten trekken.
Verwijder de vanillestok uit de vloeistof en giet voorzichtig al roerend de warme vloeistof bij het ei-suikermengsel. Niet in één keer omdat je dan het risico loopt scrambled eggs te maken.
Voeg lepeltje maizena toe en mix alles met de mixer goed dooreen. Het moet een mooie egale vloeibare custard worden.

Zet vier ramequins in een ovenschaal. Vul de ramequins tot net onder de rand met het mengsel. Vul de ovenschaal met warm water tot ongeveer op tweederde van de hoogte van de ramequins. Zet ze in de oven voor een minuut of 30.

Als je ze uit de oven haalt is het best nog wel vloeibaar. Laat ze afkoelen op het aanrecht en zet ze in de koelkast om helemaal koud te worden. Je zult zien dat de textuur stevig wordt.

Nu komt het leuke deel: vlak voor het opdienen met een laagje suiker bestrooien en met de brander de suiker karamelliseren. Liefst doe je dat met een goede brander die je voor weinig kunt kopen bij bijvoorbeeld de Hanos. Ik heb ooit uit zuinigheid een Praxis verfbrander gebruikt maar toen stond de broodplak in brand. Is dus niet handig.

Het enige wat je nu nog moet doen is met liefde en aandacht opdienen.

De zoon in kwestie heeft alles tot de laatste druppel opgegeten wat voor hem best wel uniek is.

Ik heb in de afgelopen jaren geleerd alles te bereiden zonder zuivel. Ik bak brood (zit vaak magere melkpoeder in), bak taarten zonder roomboter en zelfs lasagne weet ik goed op smaak op tafel te krijgen. Nog even ik kan een kookboek schrijven.

Ondernemen in het nieuwe jaar.

07 maandag jan 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Nieuwjaar, ondernemen, scale up, startup

Het is gewoon maar een datum, 1 januari. Verder niets. Alles in het leven gaat door waar het gebleven was op 31 december. De zon komt op, een mens ontbijt, doet niet zoveel die dag, eet en drinkt maar zeker niet teveel en gaat weer naar bed.

De nuchteren onder ons zien het zo. Denk ik.

Ik niet. Los van het feit dat ik heel nuchter kan zijn is 1 januari niet zomaar een datum. Het is het begin van een nieuw jaar met een nieuw en eigen ritme.

Tot enkele jaren geleden begon mijn nieuwe jaar in september. Dat was voor mij het ritme dat ik had meegenomen uit alle jaren school en studie. La Grande Rentrée heet dat in Frankrijk, de maand dat de scholen weer beginnen en het gewone leven ook. Dat ritme, afronden in juli, augustus vakantie en verjaardag vieren en in september weer aan het werk, heeft lange tijd voor mij het leven bepaald.

Sinds ik verantwoordelijk ben voor business en vooral sinds ik dat ben voor mijn eigen bedrijf is dat totaal veranderd. Januari is nu het afsluiten van het jaar, de balans opmaken en bedenken wat het nieuwe jaar gaat betekenen.

De afgelopen week liep ik dan ook de hele dag rond met van alles in mijn hoofd. Verbeteringen, veranderingen, nieuwe klanten, nieuwe leverancier, marketingacties, pricing, uitbreiden met goede mensen et cetera enzovoort.

Vandaag was iedereen er weer. De stand up die we iedere maandagochtend hebben ging over 2019. Een nieuw jaar en we beginnen weer op 0. Alles en iedereen er tegenaan. Dubbel zo hard en vooral slim werken. Van start up naar scale up. En dan, in juli, weten of het uit gaat komen zoals we willen. Groei en tevreden klanten.

Vandaag besefte ik ook wat voor mazzel ik heb met mijn team. Goede leuke mensen, professionals. Jong en gedreven. Voor sommigen hun eerste baan en dan los kunnen gaan in een start up: hoe mooi kun je het hebben?

1 Januari was een mooie rustige dag. Een mooi begin van een mooi jaar. Nu, bijna een week verder, zitten we weer volop in de business. Rammen nu en niet stoppen voor we ons doel bereikt hebben en dan door.

Het wordt een goed jaar. Zomaar een kalenderdag, 1 januari, is een verschil van dag en nacht. Als je er voor openstaat verandert er veel. Je moet vooral goed willen kijken.

Het wordt nooit meer zoals het was. Beter, dat wel.

Directeur

03 donderdag jan 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Gedicht, Gerrit Achterberg, TBS

Vanmorgen heb ik hem zien fietsen door de lanen.
Zijn bril flikkerde in de zon.
Er schoot een scherpte door mijn ingewanden,
omdat hij mij gevangen houden kan

zolang hij wil, want duizend wegen leiden
naar Rome, één verkeerd gekozen woord
staat nog dezelfde avond in ’t rapport
en blijft bewaard tot aan het eind der tijden.

Onmacht en rechtloosheid ontbinden
de ziel, die langzaam onpersoonlijk wordt.
Zo zal ze beter passen in het blinde
systeem van kaarten, dat zijn tafel torst.

Verraden krachten richten zich op deze
mens met het enige tekort
dat hij mij zólang zal genezen
tot ik een ander word.

Uit Blauwzuur (1969) Gerrit Achterberg

*De laatste zin luidde oorspronkelijk ‘tot ik me op hem stort’. Deze zin is op aanraden van Roel Houwink gewijzigd.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....