• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: maart 2017

Commanderie de Peyrassol in Flassans (Var) *

29 woensdag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

unnamed-2

Eén van mijn vaste adressen voor een geweldige lunch is Commanderie de Peyrassol. De ingang van het landgoed ligt aan de RN7, net buiten Flassans richting Le Luc. Je kunt er zomaar langs rijden, zo onopvallend is het. Er wapperen wat vlaggen met de zegel van de Tempeliers en daar moet je een lange landweg afrijden tot je er bent.

Ik ben al sinds lang geïnteresseerd in de Tempeliers en toen ik die vlaggen zag was mijn nieuwsgierigheid gewekt.

Je rijdt redelijk wat tijd langs wijnvelden en door een bos voor je bent waar je moet zijn. Maar dan… Zelden heb ik een domein gezien met zoveel liefde en zorg aangelegd. Waar in ieder vergezicht kunst te zien is ín de wijnvelden. Waar de oude gebouwen prachtig zijn opgeknapt en waartussen je je eeuwen terug waant.

De commanderie stamt uit de dertiende eeuw toen het diende als onderkomen voor de vele pelgrims op weg naar het Heilige Land. Later is het bezit geworden van de Orde van Malta, en na de Franse Revolutie is het in particuliere handen gekomen. Na meer dan 200 jaar in bezit van dezelfde familie te zijn geweest is het in 2001 gekocht door een welgestelde wijnliefhebber. Die heeft er werkelijk iets prachtigs van gemaakt.

Mijn tip: doe er een lunch. Je moet altijd vooraf boeken omdat het aantal couverts beperkt is. Je eet wat de pot schaft, maar die is van zo’n hoog niveau dat dat niet echt een probleem is. Je zit buiten in de schaduw van het hoofdgebouw of onder de bomen. De sfeer is loom Provençaals, de mensen zijn super vriendelijk en relaxed, de lunch uitgebreid. Een mooie rosé van het domein erbij en het leven is top.

Na de lunch loop je nog even over het domein en koop je misschien wat heerlijke wijn in het winkeltje. Tien tegen één dat je tevreden vertrekt. Volgens mij een verborgen juweel.

Commanderie de Peyrassol
RN7
83340 Flassans-sur-Issole
+33(0)494697102

* Ook gepubliceerd in Cote & Provence van 29 maart 2017

Godwin in Europa

27 maandag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Amersfoort, EU, europa, Godwin, PDA

Ik ben van na de oorlog. Mijn navelstreng met de oorlog is vooral mijn vader maar ook mijn moeder.

Om met de laatste te beginnen, mijn moeder heeft in de jaren 40-45 meegemaakt dat op de Vleutenseweg in Utrecht tegen de muur van de toenmalige Jaffa-fabriek mensen door Duitse soldaten werden geëxecuteerd. Dat, en andere maatregelen, maakte dat de bezetter altijd in je hoofd zat, zo zei zij later tegen mij. Er waren niet veel Duitse soldaten nodig om een volk te onderdrukken. Gewoon de kans op terreur, de kans om ’s nachts van je bed gelicht worden, maakten dat je wel uitkeek.

Voor de oorlog ging zij uit in Rotterdam. Dansen en feesten met vrienden en vriendinnen. Daar kwam natuurlijk een einde aan. Tijdens het bombardement van Rotterdam kwamen de as en verbrande snippers in Utrecht uit de lucht naar beneden dwarrelen. Jaren na de oorlog kon mijn moeder panisch worden van het geluid van vliegtuigen hoog in de lucht.

Dan mijn vader. Een grote sterke vent die in de oorlog is opgepakt. Hij was 18 jaar oud toen hij in het Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort (PDA) terechtkwam. Daar is hij door onder anderen Berg en vooral Kotälla halfdood geslagen. Uren moest hij in de rozentuin staan en als hij, met veel anderen, wankelde was er altijd wel een soldaat of kapo die erop los ging slaan. Na de oorlog bleef hij altijd een gevoelloze rug hebben. De zenuwen waren volledig vernield. Eenmaal op transport naar Duitsland is hij ontsnapt en te voet naar Bretagne gegaan met een aantal kameraden. Opnieuw is hij vastgezet en door inmenging van de directeur van het Stads- en Academisch Ziekenhuis Utrecht is hij op 7 augustus 1944 vrijgelaten uit Kamp Amersfoort.

Jaren later op 7 augustus ben ik in hetzelfde ziekenhuis te wereld gekomen. De tweede wereldoorlog is een deel van mij en mijn historisch bewustzijn.

Waarom schrijf ik dit?

Dit weekeinde zag ik demonstranten tegen de EU. Jonge mensen die oprecht tegen de EU zijn. Ik zet bij hun motieven geen vraagtekens. Wel bij hun historisch besef. De EU is voor ons niet alleen de brenger van welvaart en voorspoed maar vooral van vrede. Door het ontstaan van de EU zijn belangen van landen meer gemeenschappelijk geworden. Het ontstaan van een gedeelde markt heeft gemaakt dat er minder in termen van nationalisme werd gedacht. Na de oorlogen van 1870, 1914 en 1939 is er al meer dan 70 jaar vrede. Frankrijk en Duitsland betwisten geen gebieden meer.

Ik durf te stellen dat deze 70 jaar van vrede, vrijheid en welvaart ervoor hebben gezorgd dat die toestand als een soort natuurlijke toestand wordt gezien door velen. Als een toestand die niets te maken heeft met de EU. En dus kun je zonder de die EU.

Dit is een grote denkfout. Een grote gemakzuchtige en gevaarlijke denkfout. Een denkfout die alleen maar slecht kan aflopen.

Ik ben voor een sterke EU. Niet uit welbegrepen eigenbelang maar omdat je het betere herkent als je je erin verdiept. De EU is beter dan welk nationalistisch scenario ook. Samen is te verkiezen boven alleen. Internationalisme is te verkiezen boven nationalisme. Altijd en voor iedereen.

De Brexiters zijn gewoon boeven. Nu eenmaal gekozen is verlaten zij een voor een het parlement. Zij hebben het volk voorgelogen en het volk, althans een groot deel, is er ingetrapt. Degeen die in de EU tegen de EU zijn hebben stuk voor stuk een agenda waarin Poetin een fijne vriend is. Zij zijn er op uit de EU te ontmantelen en in te ruilen voor een slechter alternatief. Geen van hen wordt concreet met betrekking tot de gevolgen van bijvoorbeeld een Nexit. Ik hoop en verwacht dat zij nergens een meerderheid krijgen. Dat de gemiddelde kiezer gevoel heeft voor en kennis van de oorsprong van ons leven in rust en welvaart. De EU.

Dat verwacht ik.

 

Voorwaarts met de PvdA.

21 dinsdag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

politiek, PvdA, Rob Oudkerk, Ronald Plasterk, Spekman, vernieuwing

De Volkskrant. Een ingezonden stuk van Rob Oudkerk. Een stuk dat leest als een open sollicitatie naar de functie van partijvoorzitter van de PvdA. Voer voor psychologen. Rob Oudkerk, toch niet de meest voor de hand liggende kandidaat, die hengelt naar de functie waar Hans Spekman nu nog op zit.

De PvdA in een notendop. Eerst Jan Vos, dan Ronald Plasterk en nu dus Oudkerk die achteraf precies weten wat mis is gegaan met de PvdA. Oudkerk doet in ieder geval nog iets op afstand op de radio maar Vos en Plasterk waren er echt helemaal zelf bij de afgelopen vier jaar.

Je moet je voorstellen hoe dit allemaal overkomt op potentiële PvdA-stemmers. Eerst Asscher die vol vuur het hele kabinetsbeleid failliet verklaart en vindt dat er een einde moet komen aan de liberale kaalslag. Waar hij vier jaar lang zelf leiding aan heeft gegeven en  verantwoordelijk voor is geweest. Dan Vos die het allemaal achterhaald vindt wat de partij heeft gedaan. En Plasterk, minister zelfs, die vindt dat zijn partij net zo goed kan opgaan in een andere partij. En dus net zo goed niet kan bestaan. Hoe kómt dat dan over? Gewoon als onbetrouwbaar, draaiend, lafhartig en ongeloofwaardig.

De verkiezingen zijn achter de rug. In de PvdA zal een commissie gevormd worden die gaat onderzoeken waardoor de nederlaag is veroorzaakt. Er zal een analyse komen en er zullen aanbevelingen worden geformuleerd. Het zal in ontvangst worden genomen door de partijleider. Die belooft dat dit rapport niet in een la zal verdwijnen. Vervolgens vindt iemand ergens een la.

Een partij die is vergeten waarvoor partijen bestaan, namelijk het vertegenwoordigen van burgers en het behartigen van hun belangen op korte én lange termijn. Een partij die zich zo heeft vereenzelvigd met het kabinetsbeleid dat mensen niet meer wisten waarop zij konden stemmen. Een partij die praat in bestuurderstaal (Samsom uitgezonderd) en daarmee zich loszingt van de burger. Een partij ook die is vergeten dat je “eigen” achterban – autochtonen in wijken als Overvecht, Ondiep, Zuilen en ook Tuinwijk in Utrecht – soms wil weten dat je er voor hen bent en niet alleen voor niet-Nederlanders. En zeker niet vanuit racisme maar vanuit zorgen voor de toekomst van henzelf en hun kinderen. Een partij die zoveel goeds en moois tot stand heeft gebracht in de laatste 70 jaar, krijgt daarvoor niet meer een lintje. Je wordt afgerekend op wat je gisteren deed tot maximaal zes weken geleden. Dát is wat men zich herinnert.

De PvdA moet de tijd nemen om te bedenken hoe men verder wil. Met welke inhoud, met welke overtuigingen en vooral met welk groot verhaal. Laten zien wat er afgelopen vier jaar is bereikt en hoe men daar op voortbouwt. De eigen resultaten omarmen en niet verloochenen. Alternatieven formuleren voor vier komende jaren groen liberalisme, want die gaan komen. Het wenkend perspectief schetsen voor middengroepen. Stoppen met zich identificeren met zielige mensen. Zoveel zielige mensen zijn er helemaal niet.

En om dat goed te kunnen doen moet er inderdaad een nieuwe partijvoorzitter komen. Aan Spekman kleeft teveel verlies om het nog goed te kunnen doen. Hij moet ook niet per oktober aftreden maar gewoon nu. Ik snap dat hij de grote reorganisatie wil doen maar dat is niet meer aan hem. Ook dat moet door een ander worden gedaan. Het is niet anders. Spekman heeft met hart en ziel gewerkt aan het uit het moeras trekken van de PvdA, het is hem niet gelukt. Jongere mensen zullen het over moeten nemen. Jonge mensen die niet de standaard partijtijgers zijn die we gewend zijn te zien. Jonge mensen die niet behoren tot de “pyramidenkletterer” van weleer. Die eerst in een afdeling beginnen, dan doorstoten naar een gemeente en dan – na vele jaren – in het vizier van de Tweede Kamer komen. Jonge mensen die in wisselende coalities met de PvdA willen bouwen aan een vernieuwde en vernieuwende partij. Zo niet, dan zal een stand van negen zetels zeker niet het laagste punt ooit blijken te zijn. Spekman zal dat proces niet kunnen leiden en begeleiden. Een ander moet het doen.

Oudkerk kan die ander zeer zeker niet zijn.

 

 

 

 

 

 

 

De PvdA heeft ’t aan zichzelf te danken

17 vrijdag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

nationalisme, PvdA, sociaal-democratie, verkiezingen

Ik kom uit een ouderwetse SDAP-familie. unnamed-6

Mijn opa was ooit nog betrokken bij de vorming van de Houtbewerkersbond. Hij was timmerman en werkte bij Werkspoor op Zuilen in Utrecht. 1 mei was een bijzondere dag: de dag van de arbeid. Rode tulpen.

In de jaren 70, in mijn heel vroege jeugd, was er het kabinet Den Uyl. Later door velen verguisd, maar wat werd de man bewonderd door heel erg veel arbeiders. Arbeiders zoals mijn ouders. Beiden werken erg hard en veel. Meerdere baantjes om in ieder geval op vakantie te kunnen naar Schin op Geul. Eerst met de scooter met zijspan, later met de auto. Die baantjes liepen uiteen van (naast de reguliere baan van mijn vader, meteropnemer) scholen schoonmaken in de avonduren, tot ’s nachts werken bij bakkerij Lubro, op zaterdag bij V&D in de Lange Viestraat bij de koekjesafdeling werken enzovoort, enzovoort. Zij waren altijd aan het werk.

Mijn moeder kwam uit een heel  nette hardwerkende arbeidersfamilie. Iedereen had in ieder geval de ambachtschool gedaan of een vak geleerd. Mijn vader kwam uit een simpele arbeidersfamilie en had in de oorlog, “den oorlog” zei hij altijd, het kamp overleefd. Het leven was niet alleen maar aardig geweest, maar door hard werken kwamen ze vooruit. En er was het diepe besef dat dankzij de sociaal-democratie de gewone man er zoveel op vooruit was gegaan. Niet alleen in inkomen maar ook qua mogelijkheden. Opeens konden kinderen van arbeiders studeren. Zo kon ik ook opeens studeren, daar waar mijn ouders dat vanuit hun verleden bijna niet voor mogelijk hielden.

Op de begrafenis van mijn moedertje werd ‘Morgenrood‘ gezongen door ‘De Stem des Volks’. De sociaal-democratie was niet zomaar een dingetje, het was een serieus onderdeel van ons leven.

Wat was dat dan precies?

Het diepe besef dat een mens er niet alleen is voor zijn eigen leven en voor zichzelf. Dat je er ook bent om voor anderen te zorgen. Dat je er in je eentje niet komt. Zorgen voor anderen, in de zin van voorwaarden scheppen zodat mensen wat van hun leven kunnen maken. Dat er in ieder geval geen maatschappelijke beletselen zijn om verder te komen. De sociaal-democratie kwam altijd op voor de dubbeltjes. De kinderen van die dubbeltjes zijn in de loop van de decennia kwartjes geworden en daarmee kreeg de PvdA het steeds moeilijker.

Arbeiders waren niet langer traditioneel herkenbaar. Werk verdween en er kwam ander werk voor terug. Kinderen gingen studeren en ontstegen hun milieu in sociaal economische zin. Een lange ontwikkeling in een paar zinnen, maar het is wel wat er gebeurd is. De reflex vanuit de PvdA is geweest dat er op zoek werd gegaan naar nieuwe dubbeltjes: gastarbeiders, hun kinderen, migranten et cetera.

Ik denk dat de traditionele rol van de sociaal-democratie, voorwaarden scheppen voor een zachtere, minder individualistische maatschappij, nog steeds kan worden gespeeld. Dat grote groepen daar ook behoefte aan hebben, aan een alternatief voor een competitieve én individualistische maatschappij. Soms gewoon uit zorg, soms uit nostalgie, soms uit angst voor de onbekende grote wereld.

Die angst voor het onbekende en die hang naar vroeger heeft zich nu vertaald in een nationalistische ruk. Er ís geen reden tot vreugde na deze verkiezingen, als je stamt uit een familie als de mijne. Als je kijkt welke partijen goed uit de verkiezingen zijn gekomen dan zijn het die die geappelleerd hebben aan angst, hang naar vroeger, zekerheid, traditie. In totaal goed voor 95 zetels (VVD, PVV, CDA, SP, 50PLUS, DENK en FVD).

De PvdA heeft een aantal grote fouten gemaakt. Teveel misschien om op te noemen. De belangrijkste is dat zij de middengroepen niet meer aangehaakt hebben bij hun ideeën, overwegingen, toekomstbeeld, mensvisie. Niet. Misschien omdat zij al die dingen niet meer hebben, ik weet het niet. Wat ontbreekt is het verhaal, de reden waarom zij hebben gedaan wat zij hebben gedaan.

Ik ben groot geworden met een verhaal. Twee eigenlijk. Mijn vader zei altijd: als arbeider krijg je als laatste er iets bij, en als eerste pakken ze je het weer af. Klinkt modern hè? Mijn moeder vond dat je nooit genoegen moest nemen met hoe het was en altijd moest blijven vechten voor je belang. Om verder te komen, om te verbeteren. Klinkt ook al modern. De optelsom van beiden was dat als je niet oplet, anderen er met je leven vandoor gaan, en dat je dus altijd positief moet vechten voor jezelf en voor je kinderen. Voor nu en voor de toekomst. En als je dat niet doet ben je geen snars waard.

Die houding, randvoorwaarden scheppen en tegelijkertijd snoeihard eisen dat mensen zélf aan het werk gaan, dát is sociaal-democratie. Je gaat geen thee drinken maar je maakt duidelijk dat iedereen die wil, kansen heeft in dit prachtige land. Dat jijzelf je leven bouwt uit de bouwstenen die er zijn. Hard op de feiten en zacht op de mens. Precies dat hebben zoveel mensen gemist. De uitslag van deze verkiezingen heeft de PvdA zelf voorbereid en uitgevoerd. Stom, stom, stom.

Ik had een prachtjeugd.

 

 

Turks fruit

12 zondag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Erdogan, Turkije

Bij mij in het dorp zit een Turkse winkel waar ik iedere zaterdag inkopen doe. Een vriendelijke open familie, vader, moeder en dochter bestieren de boel. Altijd verse producten, altijd met een glimlach. Iedere zomer vertrekken zij voor zeven weken naar Turkije, familiebezoek. Ook  vorige zomer toen de staatsgreep actueel was. Bij terugkomst heb ik het er niet over gehad. Mij maakt het helemaal niet uit of zij pro of contra Erdogan zijn. Ik was blij dat ze weer heelhuids terug waren. Soms koop ik er met mijn jongste zoon Turks fruit. Vindt hij lekker.

Die familie had ik in mijn achterhoofd toen zich dit weekeinde een diplomatieke rel ontrolde voor mijn ogen. Ik zal er niet veel over zeggen. Op social media is er al zoveel over gezegd dat alles al aan de orde is geweest. Niet veel, maar toch wel iets.

Ik las een tweet van DENK, volgens mij is die inmiddels verwijderd, waarin zij spraken over het tegenhouden van “onze minister”. Ik hoorde mensen in Rotterdam demonstreren waar eveneens geroepen werd over “onze president”. Dat mensen op straat dat doen klinkt voor mij altijd een beetje onnozel, maar bij DENK is er een fundamenteel probleem. Zij doen mee aan Nederlandse verkiezingen en – eenmaal gekozen – beloven zij trouw te zijn aan de Nederlandse Grondwet. Dat beloven hebben de heren al eens gedaan want zij zitten in de Tweede Kamer. Dan is het best opmerkelijk een minister en/of president te willen dienen uit een ander land. Dan zit je klaarblijkelijk in het verkeerde parlement.

Ik sprak er met mijn oudste zoon over. Stel, zei ik, wij verhuizen naar Frankrijk. Wat vind jij dan dat we zouden moeten doen qua inburgering? Aanpassen aan de Franse gebruiken, Frans leren, volop meedoen met alles wat gewoon is in Frankrijk, was zijn antwoord. En als we heimwee hebben naar Nederland of Nederlandse gewoontes dan moeten we óf voorgoed óf tijdelijk weer terug. Bijvoorbeeld om Koningsdag te vieren. Ik was het met hem eens. Als je zelf besluit ergens te gast te willen worden, gedraag je je als gast. Dat is altijd netter en voorkomender dan de gastheer en gastvrouw. Je hebt het zelf besloten, je kunt je nergens achter verschuilen en dus moet je de consequentie van je eigen gedrag accepteren. En dat betekent aanpassen.

Rellen en opstootjes zoals dit weekeinde in Rotterdam horen dan ook gewoonweg niet. Als mensen zo’n hekel hebben aan het land waar zij wonen en zij hebben de mogelijkheid naar het geliefde vaderland terug te keren, doe dat dan ook. Gedachten zijn vrij, gedrag niet. Gedrag wordt begrensd door de wet in het algemeen en de Grondwet in het bijzonder.  Gedrag heeft altijd consequenties. Ieder gedrag. In diepe stilte mogen en kunnen zij Turkije het mooiste, beste, meest vrijheidslievende, meest trotse, onoverwinnelijke land ter wereld vinden. Eenmaal gekozen voor een leven hier echter, moet je het leven hier ook accepteren. Het is niet anders. Zo gaan de dingen en als je volwassen bent ga je er ook volwassen mee om en niet als een dreinend kind van vijf.

Intussen zitten we wel met de gebakken peren. Een internationale rel is nooit fijn. Dit wat nu gebeurt is een groot cadeau voor Erdogan. Die zal de komende weken dit gebruiken om plausibel te maken dat hij als opperste wijze man meer macht nodig heeft. Alleen al om de boze buitenwereld te lijf te kunnen. Hij hoopt op nog veel meer internationale rellen. De man staat met zijn rug naar Europa.

De Turkse familie in mijn dorp doet gewoon hun werk. Winkel open en goede producten verkopen met een glimlach. Wij zijn vriendelijk voor elkaar en als we elkaar tegenkomen in het dorp zwaaien we altijd. Ik ben aan hen gehecht geraakt. Het zijn fijne mensen. Ik weet zeker dat zij iedere zomer genieten van hun eigen land. Ik weet ook dat zij de rest van het jaar gastvrij zijn in hun winkel in hun andere eigen land. En ik denk zomaar te weten dat zij staan voor de meerderheid van alle Turken in Nederland, Duitsland waar dan ook. Dat hoop ik in ieder geval wel. Samenleven doe je samen, zonder geschreeuw. Met respect voor elkaar en voor het land waar je op dat moment woont. Ik heb ook respect voor de Nederlandse gewoonten en rariteiten. En ik wil op zaterdag niet naar een andere winkel.

Turks fruit blijft heerlijk.

Open brief aan PVV stemmers

08 woensdag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in Burger serieus nemen, leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

innovatie, open brief, PVV, verkiezingsprogramma

Dezer dagen lees ik de verschillende verkiezingsprogramma’s, dus ook dat van de PVV. Daar ben je zo doorheen overigens. Heel de toekomst van het geliefde Vaderland waar onze identiteit is verankerd, in zowel bloed als bodem, past op één A4tje.

Meer woorden wil de PVV niet vuil maken aan ons land. Maar goed.

Lezen dus. Na de redelijke eentonigheid van punt 1, een opsomming van onhaalbare eisen, op naar punt 2. Over de EU. En dan wat later kom je aan bij punt 7. Daar lees ik wederom over van alles wat gestopt moet worden, echt positief en opbouwend wil het maar niet worden. En wat lees ik daartussen? Innovatie!

De PVV wil geen geld meer besteden aan innovatie! Het staat er echt.

Zij zijn daar nog dommer dan ik dacht. Daarom deze open brief aan PVV stemmers.

Beste (potentiële) PVV stemmer,

Lees het verkiezingsprogramma van de PVV. Lees het langzaam. Sta stil bij ieder woord en iedere zin. Denk na over onze Grondwet en dat dat niet voor niets de Grondwet heet. Dat je die niet zomaar kunt veranderen. Hoogstens door middel van een staatsgreep. Maar ja, dat is ook zo wat. Die lopen altijd slecht af voor gewone mensen zoals u en ik.

Sta ook even stil bij punt 7: geen geld meer naar innovatie!

Beseft u wat u ok vindt als u PVV stemt? Beseft u bijvoorbeeld dat:

de TV het gevolg is van innovatie, dat dat ook geldt voor bijvoorbeeld uw kankermedicijnen, voor de auto waarin u rijdt, het vliegtuig waarmee u vliegt, de pinpas waar u mee betaalt, de centrale verwarming in uw huis, de koelkast waar u uw bier bewaart, uw bier, uw eten, het ziekenhuis waar uw kind wordt opgenomen, de tv waar u naar kijkt, uw hele leven kortom. Beseft u dat alles wat u bent, doet, aanraakt, gebruik van maakt een gevolg is van innovatie?

en dat Nederland een van de welvarendste landen ter wereld is dankzij alle innovaties? Soms noodgedwongen door bijvoorbeeld de Watersnoodramp ooit. Daar is de innovatie uit voortgekomen die we Deltawerken noemen. Een geweldig exportproduct.

Naar al die innovatie mag dus geen geld meer!

Beste PVV stemmer, als u stemt op de PVV dan moet u consequent zijn en alle producten die het gevolg zijn van innovatie, ja ook uw smartphone, direct de deur uitdoen. Dan toont u te snappen waarvoor u stemt.

Als u PVV stemt dan gaat u zelf ook terug naar een ander land, dat van pakweg 500 jaar geleden. Als dat is wat u wilt, ga vooral uw gang. Ik zal zeker niet volgen.

Met vriendelijke groet,

Dick

Nu weet ik best dat er als tegenwerping zal komen dat andere partijen ook dingen opschrijven die niet iedereen onderschrijft. Dat is waar. Maar kom op zeg, als je maar 1 A4tje produceert dat staan daar echt de allerbelangrijkste punten op. De enige zeg maar gerust. Dan zijn dat dus de punten waar je het sowieso mee eens moet zijn.

Wat een stel.

 

 

 

Saaie boel hier

07 dinsdag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Carrédebat, Diana Matroos, Henk Krol, Jinek en Pauw, verkiezingen

Kijkend naar het Carrédebat overviel mij een diepe vermoeidheid. Ik werd letterlijk moe. Voelde hoe mijn oogleden langzaam naar beneden zakten, hoe de nacht al in mijn benen kroop en ik kreeg zin in mijn bed.

Ik werd weer even wakker door een 1op1 tussen Diana Matroos en Henk Krol. Zij vitterig door Krol heen kwetterend en Krol haar geheel negerend vrolijk zijn eigen punten makend. Dan heb ik qua opwinding wel het belangrijkste moment genoemd. Verder was het een enorm saai en voorspelbaar debat.

En natuurlijk viel me wel het een en ander op. Asscher die teveel met meel in de mond praat en nergens -bam!- concreet wordt. Rutte die opeens wil kapitaliseren op zijn enorme buitenlandse netwerk. Buma die langs de randen van een benepen soort nationalisme scheert. Wilders die, oh wacht..die niet durfde komen.

Maar het was allemaal klein, niet opmerkelijk, gewoontjes. Mat bijna.

Het was een saaie boel.

Tevreden ging ik naar bed. Ik kom erachter dat ik gek ben op saaie politiek. Op discussies over details die niemand ook maar iets kunnen schelen. Op lijsttrekkers die het eigenlijk best met elkaar kunnen vinden, wat heel duidelijk is in hun gedrag, maar toch scherp proberen te zijn. Op mannen en één vrouw die elkaar waarderen en respecteren en gewoon hun werk goed willen doen. Op vooral geen afspiegeling van alle lagen van de bevolking maar professionals die oprecht het land willen leiden. Heerlijk saai.

Als ik minder saaie politiek wil, of zelfs zeer opwindende, dan moet ik in Venezuela gaan wonen. Of de Filipijnen. Of Syrië. Of Turkije. Daar is de echte opwinding te vinden.

En als ik minder professionele politici wil zien, kijk ik gewoon het filmpje terug van Fleur Agema bij Jinek en Pauw waar zij aangeeft dat niet alles in het programma van de PVV staat omdat het maar 1 A4tje is en vervolgens laat weten dat bij de PVV álles een prioriteit is. Dat is tenminste van een hilarische onnozelheid die niets met politiek te maken heeft maar toch erg leuk is. Maar nogmaals, dat gaat niet over serieus opkomen voor Nederland.

Saai is goed. Saai leidt nooit tot oorlog. Op naar 16 maart.

The day after.

Liegend op weg naar 15 maart

02 donderdag mrt 2017

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

50Plus, Baudet, DENK, FVD, Henk Krol, Jan Roos, politiek, PVV, Tichelaar, VNL

Dat politici een nogal fluïde relatie met feiten hebben is bekend. Iedereen die dit ontkent heeft zitten pitten. Van economische resultaten tot aan verkiezingsuitslagen, iedere politicus haalt er geheel volgens het cafétariamodel uit wat passend is en laat de rest liggen.

Framen van feiten

Politici weten dat feiten nooit duidelijke feiten zijn. Feiten die wel duidelijk zijn, zoals ‘dat is een rode auto’ zijn politiek niet interessant. Feiten die te maken hebben met de samenleving, de economie, het klimaat, de vluchtelingeninstroom, het onderwijs et cetera zijn politiek wel interessant. Als bijvoorbeeld blijkt dat het aantal vluchtelingen in Nederland stijgt dan zal de ene politicus erop wijzen dat de instroom in de jaren 90 veel hoger was. De andere politicus zal erop wijzen dat dit slechts de voorbode is van een tsunami van miljoenen vluchtelingen.

Hoe het werkt is simpel. Je neemt een feit en je betwist dat feit in het geheel niet. Wat je wel doet is dat feit in een bepaalde context plaatsen.

Dit effect, het framen van feiten is oud, stokoud en zal nooit veranderen. Liegen is ook van alle tijden.

Liegende politici

Lang geleden is een CDA politicus gevallen over een leugen. Dat was in mijn leven de eerste keer dat ik bewust keek naar een liegende politicus: Aantjes. Er was een feit opgedoken dat hij tijdens de oorlog in dienst van de Duitse SS was geweest en daarover had hij gezwegen. Later moest hij toegeven dat het klopte en trad af.

Dat zwijgen en dat beetje draaien schokte de samenleving en het gezin waar ik opgroeide. Wij gingen er vanuit dat politici niet logen. Naïef wellicht maar zeker een mooi uitgangspunt. Opeens moesten we aan de realiteit wennen dat ook politici liegen als het erop aankomt.

Recent is daar Tichelaar bijgekomen. Het was niet alleen dom van hem om zijn schoonzus een opdracht vanuit de provincie te geven maar het glashard ontkennen dat hij daarbij betrokken was sloeg echt alles. Dan kun je niet meer in je functie blijven. Simpel als wat.

Het goede nieuws hier is overigens wel dat uiteindelijk ons systeem een zelfreinigend vermogen heeft waardoor leugenaars ontmaskerd worden.

Naast draaiende, framende en liegende politici is er iets nieuws bijgekomen: verzinnende politici.

Verzinnende politici

Een nieuw fenomeen is het verzinnen van dingen, dingen vooral die bij nader inzien niet kloppen. Het gaat hier dus niet om het framen van een feit in jouw voordeel of gewoon platweg liegen maar om uitspraken de wereld in te slingeren en te hopen dat mensen dat dan ook geloven. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat heel veel mensen de onzin ook nog eens echt geloven. Daarover zo meer. Laat ik eerst een paar recente voorbeelden geven.

DENK verzint dat in Nederlandse ziekenhuizen bij oudere allochtone patiënten eerder de stekker eruit wordt getrokken. Dat is pure nonsens en de brenger van dit nieuws is een slecht mens. Zoveel kwaadwillendheid is stuitend. Ik vrees echter dat zijn, Kuzu, doelgroep toch angstig wordt en denkt ‘waar rook is, is vuur’.  Dit zal zeker tot meer stemmen leiden.

Baudet van Forum voor Democratie vindt het CPB achterhaald omdat de hele gedachte van een centraal geleide economie ouderwets is. Deze zelfverklaarde intellectueel snapt niet eens dat zo’n economie in Nederland niet bestaat én dat het CPB centraal is omdat daar alle (macro) economische cijfers terechtkomen. En toch, ondanks dit soort onnozelheid heeft FvD aanhangers.

50Plus gelooft de demografische cijfers van het CBS niet, want zij hebben een blog gelezen waarin iets anders wordt beweerd. Tja. 50Plus heeft toch al een wat vermoeide relatie met feiten maar het CBS vertrouwen zij totaal niet. En dan lees je ergens iets anders, et voilá, je hebt gewoon andere feiten. Ook 50Plus heeft aanhangers, hoewel dat er wat minder lijken te worden naarmate Henk Krol vaker op tv verschijnt.

VNL bij monde van Jan Roos verklaart dat op de Hogeschool van Amsterdam de kerstbomen zijn verdwenen en dat dat een voorbeeld van islamisering is. Het bleek een compleet broodje aapverhaal te zijn dat al heel snel ontmaskerd werd. Ook VNL heeft aanhang.

Als laatste de PVV. In een interview op de Duitse tv zei Wilders dat Fortuyn door een radicale moslim is vermoord. Dat is nonsens. Ook die nonsens werd heel snel duidelijk en er kwam nog een slap verhaal van vergissen is menselijk achteraan. Dat juist Wilders de enige duidelijke radicale-moslimmoord in Nederland niet kon plaatsen is een beetje triest. You have one job denk ik dan. Toch heeft de PVV veel aanhang.

We worden beduveld en we vinden het heerlijk

Wat opvalt in mijn lijstje is dat het, op de PVV na, nieuwe partijen betreft. Blijkbaar vinden zij geen steun voor hun ideeën in de werkelijkheid en dus maken zij een alternatieve werkelijkheid. Dat is verontrustend. Verontrustender nog vind ik dat zij aanhang hebben. Aanhang die alles wegwuift of afdoet als “kritiek van linkse goedmensen en wegkijkers”. Laat duidelijk zijn dat ik graag wegkijk van onzin omdat feiten, échte feiten, veel belangrijker en echter zijn. Ieder land krijgt de politici die het verdient en blijkbaar verdienen wij verzinnende politici.

We wachten 15 maart af.

 

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....