Maandelijks Archief: oktober 2015

Kom in verzet

22 donderdag okt 2015

Posted by in vluchtelingen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Kominverzet, zo luidt een hashtag op Twitter. Een die nogal vaak langskomt in mijn timeline. Als je als argeloze buitenstaander dit ziet dan denk je dat Nederland zucht onder een buitenlandse bezetter. Of een dictator. Dat het volk voor tirannen is gezwicht. Dat lijf en goed verloren is. Waarvoor het licht is gedoofd. Een land waar barricaden zijn opgericht om de zoveel kilometer en waar je je iedere keer moet identificeren. Zo’n land.

Best gek. In zo’n land woon en leef ik niet. Ik woon in een land met een goede welvaart, met redelijk saaie politiek (altijd een teken van beschaving), met overzichtelijke verhoudingen en met vrijheden die in andere landen vaak ontbreken.

Een land ook met een traditie van tolerantie of in het mindere geval onverschilligheid ten opzichte van andersdenkenden. Waar je redelijk je gang kan gaan zolang je de ander maar met rust laat. Zo’n land.

Als ik naar social media kijk (een ook naar meer traditionele media) dan komt er een heel ander beeld naar voren. Een land waar geschreeuwd wordt zelfs voordat iemand (meestal een burgemeester) ook maar iets heeft kunnen zeggen. Een land waar Riefenstahl-achtige beelden opdoemen van optochten met fakkels (wat een gebrek aan historisch besef). Een land waar bussen met vluchtelingen in de nacht moeten wachten voor ze worden toegelaten in een dorp vanwege verzet. Een land ook waar mensen die positief durven zijn worden weggezet als verraders. Waar de grote bek het lijkt te winnen.

Toch is dat niet de hele werkelijkheid. Het is een deel. Dát is ook Nederland. En de paradox is dat je naar die mensen met een grote bek en het ruige gedrag moet luisteren. Anders doe je hetzelfde als zij. Vrijheid van meningsuiting wordt op de proef gesteld bij meningen die je absoluut niet deelt. Beschaving is laten zien dat jij wel luistert. Zoals Aboutaleb in Rotterdam.

Luister en zorg dat mensen rustig worden. Laat ze vertellen waar ze bang voor zijn. Want dat is het: angst. Het is ook ongeïnformeerdheid. Over de aantallen vluchtelingen. Over de herkomst. Over de procedure.

Geef mensen die genuanceerd zijn een podium. Op social kunnen en doen zij dat zelf al, geef hen ook een plek in de traditionele media. Zo kun je heel genuanceerd kijken naar het proces. Dat Oranje gewoon is overvallen door Den Haag en dat je dan krijgt wat er is gebeurd. Dat er steden zijn waar het heel goed loopt met noodopvang (Zeist bijvoorbeeld). Dat vroegtijdig overleg met inwoners leidt tot nuance en begrip.

Je kunt genuanceerd kijken naar de mensen die hier komen. Je hebt als land de morele plicht vluchtelingen op te vangen. Wat gij wil dat u geschiedt, doet dan ook een ander. Je hebt echter niet de morele plicht iedereen altijd hier te laten blijven. Dat is nergens voor nodig. Maak helder welke criteria je hanteert als politiek en wees daar heel snel in. Selecteer. Dat de wereld van iedereen is is een mooie liedtekst maar hopeloos naïef en romantisch. Geen land ter wereld hoeft iedereen zomaar toe te laten. Maar wees extreem helder in je toelatingsbeleid. Wees ook vanaf het begin helder dat de hier geldende regels voor iedereen gelden. Dus ook voor nieuwkomers. Dat je je moet aanpassen daaraan.

Betrek bij al dit soort zaken inwoners van dorpen en steden, wijken en straten. Want op dat niveau worden politieke keuzes zichtbaar en voelbaar. Het Rijk heeft daar niets te zoeken. Wel colleges van B&W. Die moeten het doen, samen met alle inwoners. Bij die inwoners zitten alle groepen, van rabiaat tegen tot aan rabiaat voor.

We leven in een land waar je er uit moet komen met elkaar. Waarin niemand ooit helemaal zijn zin krijgt. Waar je door moet met elkaar. Waar je de boel bij elkaar moet houden. Niks mis mee.

Dat ‘kom in verzet’ is grotesk en dom. Ik zou zijn voor de hashtag ‘praat met elkaar en luister’, maar ja, dat bekt niet lekker genoeg.

Vluchtelingen blijven komen. We zijn er nog lang niet. Als iemand denkt dat de hausse voorbij is dan heeft hij het mis. We moeten er aan wennen. We hebben behoefte aan duidelijkheid, menselijkheid waar kan, hardheid waar moet en een gesprek. Met elkaar, met de politiek en met vluchtelingen.

De terreur van het individu

20 dinsdag okt 2015

Posted by in Geen categorie

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

De discussie over Zwarte Piet gaat al lang niet meer over het eventuele achterhaalde karakter van een feest. Ik kan begrip opbrengen voor mensen en hun gevoelens. Ook kan ik begrip opbrengen voor een wereld die verandert en waar we in mee moeten gaan. Geen probleem. Tradities veranderen godzijdank en mensen ook. Palingtrekken doen we ook al heel lang niet meer en niemand die het mist.

Er is iets anders waar ik geen begrip voor kan opbrengen en dat is wat ik de terreur van het individu noem. Wat bedoel ik?

Meer en meer leven we in een wereld waarin (vermeende) slachtoffers een bepalende rol krijgen in het publieke debat. Als er iemand is die ergens aanstoot aan neemt dan moeten we dat niet alleen serieus nemen. Nee, dan moeten we daar rekening mee houden en de boel aanpassen. Mensen eisen een plek op die buiten proportie is. Als je verlangt dat de meerderheid altijd rekening houdt met de kleinst mogelijke minderheid, het individu, dan ontstaat er een scheve maatschappij. Er kan namelijk altijd een nieuwe minderheid opdoemen. En als de meetlat voor minderheid het individu is dan is er altijd iemand die eist dat de wereld zich aanpast.

Deze ontwikkeling is begonnen in de jaren 70 van de vorige eeuw toen het idee ontstond dat alles moet kunnen. Als iemand iets wil en het leuk vindt waarom zou je dat dan niet toestaan? Klinkt als een logisch idee. Als ik het leuk vind om paarsgeverfd over straat te gaan, dan moet dat ook kunnen. Er ontstond een wereld van vrijheid. Een vrijheid die positief uitpakte: de mens kon zich ontplooien. Er ontstonden nieuwe kunst, nieuwe muziek, nieuwe vormen van samenleven. De mens werd bevrijd uit de burgerlijke monotonie van de jaren 50 en 60.

Zo bevrijd zelfs dat uiteindelijk ik, als individu, kon doen en laten wat ik wilde. Daar was niks mis mee. Het leidde tot een tolerante samenleving waar men de lol van anderszijn in zag. Tolerantie of misschien wel onverschilligheid. Men liet elkaar met rust. Men was open voor nieuwe dingen.

Dat is nu echt anders. De gekwetste mens is opgestaan. De gekwetste mens wil niet dat hij met rust gelaten worden, hij wil dat anderen zijn kwetsuur wegnemen. Hij wil dat anderen rekening met hem houden, hun gedrag aanpassen, hun gewoontes aanpassen zodat de kwetsuur verdwijnt. Hij vraagt niet om begrip, hij eist op hoge toon actie.

In de VS is dit al tot het absurde doorgetrokken. In “The coddling of the American Mind” is te lezen hoe boeken worden voorzien van zogenaamde Trigger warnings. Zie het een beetje als de goedbedoelde leeftijdsindicaties bij films. Bij 18+ weet je dat er sex in een film voorkomt. Trigger warnings gaan veel verder. Hier beslissen mensen dat iemand ooit misschien, wellicht gekwetst kan worden door een bepaalde uiting. Zo’n boek of uiting wordt dan voorzien van een trigger warning. Dit is uiteindelijk grenzeloos. Er is werkelijk altijd wel iemand die zich gekwetst voelt door iets, zodat uiteindelijk het aantal trigger warnings oneindig wordt. En daarmee dus krachteloos.

Wat gebeurt is heel simpel: als we aanvaarden dat ieder van ons het middelpunt van het heelal is én we gaan er van uit dat we ieder mogelijk leed moeten voorkomen dan leven we in een totaal neurotische maatschappij waarin iedereen op zijn tenen loopt.

En waar is het einde? En wie beslist dat?

Stel dat ik rekening hou met de tegenstanders van Zwarte Piet, wat ik ook doe want zoveel maakt het nou ook weer niet uit om iets te veranderen. Word ik dan niet potentieel gekwetst door hun gebrek aan compassie met mij vanwege mijn prachtige kinderjaren? En hoe gaan we daar uit komen? Krijgt dan de Regenboogpiet een trigger warning voor mij en mensen met dezelfde mooie jeugd? Moet ik me dan gekwetst voelen en in actie komen? Op Facebook gaat al een petitie rond, de zoveelste, van gekwetste mensen die Zwarte Piet willen neerzetten als erkend cultureel erfgoed. Zwarte Piet! We hebben echt niets te doen hier in Nederland.

De oplossing.

Neem jezelf niet zo serieus. Leef het leven met volle teugen. Weet dat anderen anders zijn. Hou je aan de algemeen geldende spelregels van bijvoorbeeld elkaar met rust laten. Schik een beetje in als zaken achterhaald zijn in een veranderende wereld. Als individu ben je in de privésfeer heel belangrijk, in de publieke ruimte al een stuk minder. En stop ermee andersdenkenden als moreel slecht af te schilderen. Dat zijn zij niet. Zij denken gewoon anders. Stop met je zin door te drijven. Het is jouw zin. Niet de mijne.

Stop er dus gewoon mee. Ik wil rekening houden met anderen maar ik weiger op mijn tenen te lopen.

Nieuws van het front

18 zondag okt 2015

Posted by in leven

≈ 1 reactie

Tags

,

FullSizeRender

Oktober in Frankrijk, la France profonde. Dat wil zeggen in het hartje van de Provence, de Var. Het dorp waar het in de zomer een drukte van belang kan zijn is nu stil. Alle winkels zijn open, zij het alleen nog op bepaalde uren. De terrassen zijn schaars bevolkt. Iedereen kent elkaar weer en er wordt de hele dag begroet. Salut. Twee kussen. Babbeltje. En weer door. De herfst is hier schitterend.

Er zijn ook winkels verdwenen. Weer. De quincaillerie is verdwenen. Was ook wel wat veel voor een dorp met 8.000 inwoners, terwijl op 15 kilometer afstand een Mr Bricolage zit waar alles goedkoper is.

Een dorp kortom waar de rust heerst en waar de afleiding tot nul is teruggebracht.

Wat doet een mens hier?

In ieder geval de ochtendroute lopen langs bakker, Maison de la Presse, de kerk en het café. In de totale verstilling die de herfst hier is. Met een espresso op een fris terras een beetje mijmeren over het leven en over Nederland. Waar het leven zoveel scherper is geworden, waar er zoveel minder naar elkaar geluisterd wordt. Over Frankrijk en de laïcité, waar men pogingen doet -en terecht- religie tot een pure privékwestie te laten blijven. Waar het ook niet altijd even goed lukt.

Wat deze mens ook doet is nadenken over het leven. Klinkt groots en meeslepend maar dat bedoel ik niet. Het is vooral nadenken over het hebben van een goed leven en hoe je dat doet. Als leven een ambacht is, zoals Cesare Pavese ooit zei, hoe oefen je dat ambacht dan uit?

Allereerst maar eens bekijken hoe je leven eruit ziet en hoe je hier zo gekomen bent. Wat waren de keuzes en stel, je mocht opnieuw beginnen, zou je dan dezelfde keuzes maken? In werk, in liefde, in aandacht et cetera? Waarom heb je die keuzes gemaakt? Sterker nog, héb je die keuzes ooit gemaakt of ben je er gewoon ingerold?

Daarnaast kun je nadenken over het goede leven. Wat is dat eigenlijk? Hoe definieer je het goede leven? Is dat het najagen van geluk? Is dat gelukkig zijn? Tevreden? Welvarend? Vader? Rust hebben aan het hoofd? Of juist stappen in het volgende avontuur? Jezelf kennen en onder ogen zien is best een ingewikkeld proces.

Ontrafelen van wie je bent is interessant en ingewikkeld. Sommige dingen doe je al zo lang dat ze vanzelfsprekend zijn geworden. Sommige overtuigingen heb je al zo lang dat het waarheden zijn geworden. Soms moet je gewoon niet zeiken en denken dit ben ik en dat is ok. Niet over alles na willen denken. Soms moet je gewoon mee met de stroom van het leven. Zoals het is. Soms moet je in opstand komen.

Ik kijk uit op natuur die al een beetje herfsttinten krijgt. Vandaag is de lucht grijs en het ruikt naar brandend hout. Ik zit buiten op een overdekte veranda en als de wereld een stemming zou kunnen hebben dat is dat vandaag melancholisch. Prachtig. Het mooie is dat ik dat niet ben. Zin in het leven. Omarmen van het bestaan. Weten dat er veel is wat ik niet weet.

En weten dat het roer nog zesmaal om kan.

Pegida, of de grote onnozelheden

12 maandag okt 2015

Posted by in PEGIDA

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Afgelopen zondag demonstraties in de stad waar ik geboren en getogen ben. De stad waar nooit iets gebeurt. De stad waar de revolutie nooit zal uitbreken. Utrecht. De beelden gingen over internet. Oranje rookbommen. Demonstranten die naar spandoeken schoppen. Schreeuwende mensen. Een Duitser die namens Pegida een toespraak houdt. Haat in ogen. Verontwaardiging. Alles kwam weer voorbij. Het was niet echt een verheffend gezicht.

Maar goed, dingen gebeuren.

Waar ik me over blijf verbazen is de grenzeloze naïviteit aan beide zijden van het spectrum. Aan beide zijden bestaat een mens- en vooral wereldbeeld dat het heel goed zou doen in de jaren 70 van de vorige eeuw. Maakbaarheid van de samenleving en een verdeling van mensen in goeden en slechten.

Laat ik hier wat duidelijker in zijn. Eerst maar eens de verdeling van mensen in goeden en slechten.

Het ligt eraan met wie je praat maar Nederland wordt steeds meer bevolkt door mensen die het weten, die een zekere kennis hebben waar ik niet aan kan tippen. Zo weten de tegenstanders van immigratie dat iedereen die voor is, een Gutmensch is, wat zoveel betekent als een naïeve verrader van het ergste soort. Een mens die Nederland van oranje, blanje, bleu wil verkwanselen aan de Islam.  Tegenstanders haten ook de elite, geen idee wie dat zijn, en vertrouwen geen enkele politicus meer.

Aan de andere kant staan de mensen die precies weten wie de fascisten zijn, wie eigenlijk het Arische Vierde Rijk willen stichten. De ‘linksen’ die weten wie rechts is. Die ook weten dat als iemand zegt dat hij bezorgd is, het eigenlijk een racist is die niet voor zijn mening uitkomt.

Beiden zijn grenzeloos onnozel. Tegenstanders zijn niet allen fascist of wat dan ook. Het zijn ook medeburgers die zich zorgen maken over een snel veranderende wereld. Een wereld waarin waarden en normen Nederland binnenkomen die zij niet zien als verrijking maar als bedreiging.

Voorstanders zijn geen verraders. Het zijn mensen die vinden dat de wereld van iedereen moet zijn, dan iedere vluchteling recht heeft op een veilige plek. Zij willen Nederland niet verkopen maar hebben de overtuiging dat het land beter wordt door goed te doen. Wat gij wilt dat u geschiedt, doet dat vooral een ander. Wie wil niet geholpen worden?

Goeden en slechten bestaan nauwelijks. De meeste mensen zijn weifelend, twijfelend over waarheen en waarvoor. Zoeken steun bij elkaar en bij schijnbaar duidelijke standpunten.

Dan het wereldbeeld. In de jaren 70 dacht iedereen dat de wereld maakbaar is. Dat lijkt nog zo. Terwijl Nederland voor 10% zelf nog wat kan en voor 90% van de wereld afhankelijk is, te beginnen met Europa. Het is ondenkbaar dat grenzen gesloten kunnen worden zonder allerlei zeer nadelige gevolgen. Het is ondenkbaar dat je uit de Euro kunt stappen, terug naar de Gulden kunt gaan en dat dan de wereld weer goed is. Dit getuigt allemaal van een nostalgie die past bij negentigjarigen. Ook is het ondenkbaar dat de influx van vluchtelingen alleen maar leidt tot een verrijking van Nederland. Dat iedere vluchteling automatisch een blije Nederlander wordt. Dat iedere vluchteling automatisch dankbaar is voor het kunnen slapen in een tennishal.

Maakbaarheid is beperkt. Je kunt je eigen vierkante meter met enige mazzel goed inrichten. Een land als Nederland is open en dus komt alles binnen. Mensen, trends, technologie, ideologieën, terrorisme, Franse kaas, thee met nana noem maar op. Potentiële verrijking en potentiële dreigingen. Alles. Wen er maar aan.

Dus, wat te doen?

Het hoofd koel houden en weten dat die ander daar aan de overkant van de demonstratie ook maar probeert zijn leven onder controle te krijgen. Ok, met een spandoek of een knuppel. Is niet handig. Inzien dat de maatschappij gebeurt, ontwikkelt ook zonder jou. Zoals de file op de A2, of je nou meedoet of niet.

Relaxen omdat we in een van de meest relaxte landen van de wereld leven. Begrip hebben voor vluchtelingen die op zoek zijn naar een beter leven. Een overheid die zacht is voor vluchtelingen en hard is voor hen die in Nederland niet mee willen doen. Een premier die duidelijk is, die er voor iedereen is. Dus banen wil scheppen voor iedereen, niemand uitgezonderd. Huizen bouwt voor iedereen. Eerlijk is in de beperkte mogelijkheden die er zijn. Een politiek die niet meehuilt met de wolven in het bos maar leidt.

Makkelijk gezegd maar moeilijk te doen. Want wie wil er nou niet een simpele oplossing van ingewikkelde problemen? Wie wil er nou nuance in plaats van het grote heldere antwoord?

Het is niet anders. Het zal moeten. De wereld gaat niet meer weg. We kunnen maar beter meedoen vanuit het besef dat we wellicht niet de samenleving kunnen veranderen, maar wel onszelf.

Begin daar dus maar.

Nooit meer inenten

06 dinsdag okt 2015

Posted by in Durf te denken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Dat internet heeft geleid tot een democratisering van kennis is helemaal ok. Dat je op ieder moment alles kunt opzoeken en alles kunt vinden is ook ok. Dat je dat dan vervolgens ook doet en je niet afvraagt wat de kwaliteit van die informatie is is niet ok. Eigen keuze, maar niet ok.

Ik wind me al een tijdje over dit fenomeen op. Iemand heeft iets gelezen op internet en dus is het zo. Ik sprak laatst een kennis die een discussie met zijn huisarts had. De huisarts had gezegd dat hij niets mankeerde, de man was gaan zoeken op internet en toen bleek duidelijk dat ie wel wat had. Zijn huisarts was gewoon een luie zakkenvuller en hij ging op zoek naar een andere. Dat die huisarts jaren studie en ervaring achter de kiezen had deed er niets toe. Dat die kennis echt geen enkele medische kennis had deed er ook al niet toe. Hij had het gelezen op internet en met die kennis was hij naar zijn huisarts getogen. Kreeg ie nul op rekest. Maar goed ook.

Ik volgde op Facebook een discussie over e-nummers. Daar bestaan allerlei meningen over en dat was nu ook weer het geval. Over mononatriumglutamaat. Dat je daar doodziek van wordt. Ik wees op een site van de Universiteit van Wageningen waar duidelijk te lezen is dat het verhaal de ronde doet maar dat dat nog nooit is aangetoond. De reactie was dat er sprake was van een lobby. Dat moest wel want deze bijverschijnselen waren algemeen bekend. Dat onderzoek iets anders uitwijst deed er totaal niet toe. Dat kon geen objectief onderzoek zijn want het strookte niet met de eigen overtuiging.

Zo is er als laatste de discussie dat inentingen leiden tot autisme. En hoewel dit naar het rijk der fabelen is verwezen, zie de site van het RIVM, blijft het een hardnekkige mening. Er zijn zelfs actiegroepen tegen inenten. Dat onderzoek en meta-onderzoek aantoont dat er geen verband is doet er niets toe. Zal ook wel weer een lobby zijn, en de feiten komen niet overeen met mijn werkelijkheid dus klopt het niet. Zoiets. Dat er geen epidemieën meer zijn dankzij vaccinaties komt niet eens op in deze feitenvrije hoofden.

Waarom wind ik me hierover allemaal op?

Al deze uitingen van mensen duiden op het overschatten van meningen boven feiten. Meningen en vooral de eigen mening wordt al meer waar ingeschat dan ieder onderzoek. Als onderzoek iets anders uitwijst dan moet het wel gecorrumpeerd onderzoek zijn. Want anders zouden de resultaten kloppen. En ze kloppen niet. Dus.

De onderstroom is een wantrouwen ten opzichte van feiten en feitelijkheden. Ten opzichte van  wetenschap. Mensen die het beter weten. Gewoon omdat zij het beter weten. Dat is elitair en dus niet goed.

Deze onderstroom is niet alleen zichtbaar in discussies over gezondheid maar ook over politiek, over economie, over Syrië. Waarom is het zo moeilijk toe te geven dat je iets niet weet, dat een ander er voor doorgeleerd heeft en het beter weet. Beter geïnformeerd is. Meer feiten kent. En dat je soms in deemoed het hoofd moet buigen omdat je slechts een mening hebt. Dat je niet je gelijk moet halen bij anderen met ook maar een mening. Dat je moet denken en uitgedaagd wilt worden. Waarom is dat zo moeilijk?

Ik zou zeggen, begin met de erkenning dat feiten feiten zijn. Dat onderzoek meer waard is dan een mening. En scherp je mening aan die feiten. Durf overtuigd te raken van het tegendeel.

Doe moeite.