Tag Archief: brussel

Brussel/Bruxelles

12 woensdag okt 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

Brussel. Ik kom er net weer vandaan. Een groot congres met allerlei startups uit Europa. Startups die, net als mijn bedrijf, een grant hebben gekregen vanuit de EU om ondernemers in Europa te stimuleren. En dat heeft effect. Als ik zie welke bedrijven en bedrijfjes vertegenwoordigd waren dan kijk ik toe in diep respect.

Een zaal bomvol met vaak jonge ondernemers die een duwtje in de rug nodig hebben. Veel energie maar weinig focus. Zoveel ideeën, zoveel kennis in Europa. Je wordt er stil van. En trots. Hier doet de door velen verfoeide EU heel goed werk. Maar weinigen die dit zien.

Maar Brussel, de stad, hoe zit het daar mee?

Na ongeveer een uur rondrijden langs afzettingen, wegomleggingen et cetera kwam ik aan bij station Bruxelles Midi. Daar was ook mijn hotel. Op de grens van Anderlecht en Sint Gillis.

Rijdend door Brussel viel me een aantal dingen op.

Bij ieder stoplicht staan bedelaars. Van oudere mannen tot aan jonge vrouwen met een kind op hun arm. Er zijn veel stoplichten in Brussel en er zijn dus veel bedelaars. Op straat vind je hen ook. Onder een afdak van een gebouw, een soort galerij, hadden twee zwervers een huiskamer gebouwd. Banken en een stoel in carré opstelling, dekens ertussen en slapen maar. De hond had ook een plek. Overdag waren ze niet thuis. Bedelaars dus.

2016-10-10-17-00-03-1

Er is erg veel bewaking door de hele stad. Straten zijn afgezet met betonblokken (mijn navigatie verzocht mij door de blokken heen te rijden). Heel veel militairen op drukke plaatsen. Bij het station bijvoorbeeld op ieder hoek, althans overdag.

’s Avonds waren er geen militairen te bekennen. De wijk waar ik ging wandelen, op zoek naar een restaurant, kende ik al een beetje. Nog niet zo lang geleden was ik in Sint Gillis geweest. Het viel me niet mee. Op twee manieren. Ten eerste kon ik geen restaurant vinden. Waar ik in bijvoorbeeld Parijs weet dat, in welk arrondisement je ook bent, je kunt eten in een brasserie, is dat in Brussel anders. Het kan ook aan mij liggen natuurlijk, maar straat na straat bood geen brasserie. Tegenover het station was een aantal brasseries, verlicht door TL buizen of de moderne variant daarvan. Niet echt aantrekkelijk.

Daarnaast hing er een nare sfeer. Hangende mensen, groepjes schreeuwende mannen. Schreeuwend met elkaar en naar elkaar. Spanning op straat. In de shopping mall bij het station was het niet veel beter. Het voelde niet goed. Zoals ooit mijn pastoor zei: “de Goede Geest kun je niet aantonen, maar je weet wel precies wanneer die er niet is”. De Goede Geest hing niet in Sint Gillis over de wijk.

Een wijk met grote armoede. Je kijkt naar de huizen, de staat waarin ze verkeren. Niet onderhouden. Gestapelde woonblokken. Vaak geen gordijnen maar lappen achter de ramen. De winkels zijn alle van de soort “veel voor weinig”. Afgestemd op de portemonnee van de buurtbewoners.

Het contrast is dus enorm. Een luxe hotel volgepakt met zakenmensen die ’s morgens uitgebreid lunchen en daarna zich snellen naar hun afspraak. Een wijk waarin rijkdom of zelfs gewone welvaart ver te zoeken zijn.

Dit is Brussel. De hoofdstad van de EU. Waar EU ambtenaren zich uit de naad werken om start ups een zetje te geven. Waar dezelfde ambtenaren weten dat ze door grote groepen burgers van die EU gewantrouwd of zelfs gehaat worden. Brussel waar men ieder moment een nieuwe aanslag verwacht. Waar in Molenbeek een infrastructuur is voor terroristen. Waar militairen op hoeken staan met mitrailleur en helm aan de riem. Waar bedelaars zo ongeveer het raampje van je auto opentrekken. Brussel waarover Brel ooit zo mooi zong. De vergangenheid.

Brussel is het levende bewijs van een verscheurd Europa.

 

 

Nostalgie als ziekte

30 donderdag jun 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

FullSizeRenderBrexit achter de rug, dat wil zeggen het referendum. De echte Brexit moet nog komen en zal grote gevolgen hebben. Niemand weet welke gevolgen, maar er zit zeker een lijn in alle analyses. En de eerste voortekenen zijn als zichtbaar. Het Pond is hard onderuit gegaan, de koers van Britse banken is min 12%,  om er maar twee te noemen. Amsterdam, Dublin en Frankfurt lopen zich al warm om hét financiële centrum te worden.

Daarnaast zal men aan den lijve gaan ervaren wat het betekent niet meer in de EU te zitten. Van grenscontroles tot aan studeren in het buitenland. Van invoerrechten tot aan onderhandelen met tientallen landen voor nieuwe handelsakkoorden. Van wegvallen van subsidies tot aan geen geld krijgen uit Londen. Het gaat allemaal gebeuren. Het VK zal armer en leger worden. De verwachting van nee-stemmers dat Londen ook geld zal geven aan arme regio’s zal niet uitkomen. Brexiters zullen wederom teleurgesteld worden. En weer krijgen politici de schuld.

En waarom wilde men uit de EU? Om verder te kunnen als soevereine staat? Als wraak op de elite? Vanuit angst voor de toekomst? Of uit nostalgie? Uit ongeïnformeerdheid?

Als ik naar de uitslag kijk dan loopt er een scheiding op een aantal punten. Het is oud tegenover jong, het is laagopgeleid tegenover hoogopgeleid en het is arm tegenover rijk. Om het maar even scherp te stellen. Naar mijn idee is er een scheiding tussen twee grote groepen. Hen die vat hebben op de toekomst, zich zelfstandig voelen, zelfverzekerd zijn en stedelijk georiënteerd. En hen die dat niet hebben. Die voelen dat de wereld zoals die was verdwijnt, niet het gevoel hebben daar iets aan te kunnen doen en niet in de stad leven of in de armere buitenwijken. Hen die ergens de aansluiting hebben gemist en tegelijkertijd niet zijn aangesloten door de politiek.

Sinds de jaren 80 van de vorige eeuw is Europa en de EU in toenemende mate liberaler en minder sociaal-democratisch geworden. Dat betekent veel goeds maar niet alleen dat. Het betekent ook dat mensen aan hun lot worden overgelaten en het zelf moeten uitzoeken. Het betekent ook dat minder bedeelden voor politici niet meer interessant zijn. En dus uit het zicht verdwijnen. En zo voelt men zich in de steek gelaten. Eerst door de eigen regering en vervolgens door Brussel. Twee instellingen die men overigens zelf kan kiest en dus zeer democratisch tot stand komen.

Daarnaast hebben regeringsleiders zich altijd negatief uitgelaten over Brussel. Ook Rutte. We zouden ons geld terug gaan halen. We zouden niets meer betalen aan Griekenland. Het was nu echt de laatste keer. Et cetera. En steeds weer was de werkelijkheid anders. En steeds weer werd men ongeloofwaardiger. Dit zijn dezelfde regeringsleiders die nu zeggen dat de EU prima is. Maar toch. Ook deze week weer zei Rutte dat zijn prioriteiten zijn: op 1, 2 en 3 Nederland! Dus niet de EU maar Nederland. Zo zet je het beeld neer van continu vechten tegen de vijand en opkomen voor jezelf.

Dus mensen in de schaduw voelen zich alleen gelaten, zien politici die het één zeggen en wat anders doen en vinden dat er beter voor het buitenland en buitenlanders wordt gezorgd dan voor henzelf.

En je kunt veel zeggen van mensen die achterblijven in sociaal economische ontwikkeling, maar ze zijn niet gek. Ze hebben net zo’n scherp beeld van de werkelijkheid als de rest. De betekenis die ze eraan geven is een andere. Het is een verlangen naar vroeger toen alles nog overzichtelijk was. Vandaar de roep om de Gulden. Alsof dat wat oplost overigens. Vandaar de Brexit. Alsof je niet afhankelijk blijft van de rest van de wereld. Het is de hang naar een fijne wereld van Dik Trom in het dorp waar de populisten in alle landen (ook in Nederland van Wilders tot Roemer) zo graag naar verwijzen.

Dat is echter zinloos. De wereld was toen ook goed en slecht, vol beloften en teleurstellingen. En, belangrijker, die wereld komt nooit meer terug. Godzijdank. De wereld die er wel is moet door politici dichter bij de mens worden gebracht. Door luisteren, vertellen, praten, mensen serieus nemen, helder zijn in eigen standpunten, staan voor je mening, leiderschap tonen en vooral deemoed.

Ik las in de krant vandaag dat de president van Litouwen in de EU gezegd heeft: “De EU gaat door. Wie houdt ons tegen?” Wat te denken van je kiezers, je achterban, van diegenen die je zegt te vertegenwoordigen, van hen aan wie je verantwoording moet afleggen, de mensen die geen regent meer kunnen zien? Dat heeft niets met nostalgie te maken, dat is realiteit van nu.

Zelfs ík werd boos van zoveel hybris. Stop daar mee.

 

 

 

Onafhankelijkheid is bullshit

27 maandag jun 2016

Posted by in Brexit

≈ 3 reacties

Tags

, , , , , ,

Dus het VK wil vrij zijn, zelf de dienst uitmaken, niet afhankelijk zijn van anderen, los leven van de EU. Dat is mooi maar totale onzin. Mensen die denken dat dat haalbaar is, zijn niet goed bij hun hoofd of extreem slecht ingelicht.

Ieder mens, ieder gezin, ieder dorp, ieder land is afhankelijk van alle anderen. Altijd en dat is niet te voorkomen. Sterker nog, iedere poging dat te voorkomen is zonde van iedere energie.

Neem het VK. Met een Brexit heeft men (wie?) zich uitgesproken voor een onafhankelijk VK, los van de EU. Want de EU, dat weet immers iedereen, bestaat uit louter zakkenvullende sadisten die uit zijn op het knechten van ieder volk. En  nu dan? Wat betekent dat voor het VK en vooral van de gewone man, voorzover die nog bestaat?

Het betekent een complete afhankelijkheid van de EU zonder de mogelijkheid mee te beslissen. Opeens moet er een handelsakkoord worden gesloten met de EU. Dat zal niet eenvoudig zijn want je bent geen lid meer van de club. De vraag zal dus worden gesteld wie er wat mee te winnen heeft en dus zal ieder stukje worden uitonderhandeld.

Je wordt afhankelijk van het wegvallen van iedere subsidie voor zwakke regio’s. Wales, de Midlands, boeren daar zullen het zonder geld moeten doen. Men verwacht dat Londen dat geld gaat fourneren. Los van het feit dat dat niet zal gebeuren, dat geld ís er niet, wordt je dan dus weer afhankelijk van Londen. Het zal niet lang duren of Londen zal verweten worden dat het bestaat uit zakkenvullende elitaire plucheklevers. Wacht maar af.

Het betekent ook dat met de rest van de wereld akkoorden moeten worden gesloten. Alles loopt nu via de EU maar dan opeens niet meer. Londen zal dus jaren moeten onderhandelen met landen van de USA tot aan Mexico. Er zijn geen verdragen meer. Iedere keer zal er opnieuw een compromis worden gesloten. En compromissen, daar houden we niet van.

Het betekent ook dat mensen het VK in willen. Niet alleen vluchtelingen maar ook kenniswerkers, zelfstandigheden et cetera. Nieuwe procedures moeten er komen en zullen er komen. Het VK zal geen geïsoleerd eiland kunnen zijn.

Bedrijven zullen het VK verlaten omdat men gevestigd wil zijn in de EU en niet daarbuiten. De City zal zeer zeker banken verliezen omdat men in de EU wil zitten en niet daarbuiten. Daarbuiten zitten zij al namelijk. Dublin, Frankfurt en Amsterdam lopen zich nu al warm.

De export van alle produkten van de boeren die nu hebben tegengestemd zullen onderworpen worden aan importheffingen bij andere landen. Er is geen vrij verkeer meer van goederen immers.

Toeristen zullen minimaal merken op bijvoorbeeld Schiphol dat zij in een andere rij moeten staan, de ‘Non EU’ of ‘All other passports’ rij. Bedrijven die mensen willen inhuren uit het VK moeten opeens heel veel papierwerk verwerken om dat te regelen. Vrij verkeer van mensen bestaat immers niet meer.

Ik ben er van overtuigd dat het goed zal komen met het VK. Uiteindelijk. Er is nu chaos en die zal afnemen. Ik ben er ook van overtuigd dat de economische schade enorm zal zijn en dat die afgewenteld wordt op de bevolking. Dus ook alle nee-stemmers. Die zullen daar, samen met politici, de schuld van geven aan de EU en Brussel. Ook dat zal gebeuren.

Om onafhankelijk te willen zijn heeft het VK zich overgeleverd aan mensen als Farrage, die daags na de Brexit al terugkwam op belangrijke beloften. Binnen 24 uur. Om onafhankelijk te zijn heeft men zich afhankelijk gemaakt van omstandigheden die men niet kan overzien, waarvan men niet weet wat er komen gaat. Waarover men niet goed ingelicht is. En dat terwijl iedere afhankelijkheid wordt ingeruild voor een nieuwe andere afhankelijkheid.

Vrijheid en autonomie bestaan niet. Invloed wel. En precies die is nu teruggebracht tot nul. Het VK heeft iedere invloed verloren. Maar dat hebben de populisten er niet bij gezegd. Zoals de populisten zoveel niet hebben gezegd. Populisten gokken graag met vrijheid en invloed, zolang die maar van een ander zijn.

Het volk sprak en verloor.

 

De Verenigde Staten van Europa

29 zondag mei 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , , , ,

Groter is beter. Groot betekent kunnen combineren van kennis, talent, macht, mensen, cultuur. Groot betekent dat je in een wereld die open is een betere plek kunt creëren voor je land. Groot betekent ook dat je je kleiner voelt in je eigen land, dat je het gevoel hebt dat de ellende van buiten komt, gewoon zomaar over je heen. Zonder dat je erom hebt gevraagd.

Ik ben voor de VSE: de Verenigde Staten van Europa. Groot.

Er leven illusies in de verschillende landen in Europa. Zo is er de illusie dat je de buitenwereld tegen kunt houden door meer soevereiniteit op te eisen. Kijk naar het referendum over een eventuele Brexit. Daar gaat het over de eigenheid van de Britten en het buiten de deur houden van Europa. Ook al stemt men voor een Brexit, de buitenwereld gaat nooit meer weg. We leven in een open samenleving waar geen muur, met een slot op de deur, omheen kan.

Er is de illusie dat een land economisch zelfstandig kan zijn. Dat is onmogelijk, tenzij je collectief wilt vervallen in grote eentonige armoede. Andere landen zullen minder investeren. De export en import van producten zal teruglopen. Geen land in Europa is zelfvoorzienend en dus zal ieder aanbod verschralen. Winkels raken leeg. Mensen gaan voelen wat hun keuze betekent.

Er is de illusie dat je per land een eigen normen en waardensysteem kunt ophouden. Dat je je terug kunt trekken op eigen bodem en dat er dan een eenvoudige en eenvormige cultuur bestaat waarin we alle waarden en normen met elkaar delen. Die wereld heeft nooit bestaan en waarden en normen houden zich niet aan grenzen. Media maken dat de wereld toegankelijk wordt en binnendringt.

Het is niet anders. De wereld waar menigeen naar terugverlangt heeft nooit bestaan. Wel was er een sterk verzuilde samenleving waarin mensen in ieder hun eigen kring vreedzaam langs elkaar heen konden leven. Die samenleving bestond doordat een aantal zaken centraal en voor iedereen gelijk geregeld waren.

Er was scholing voor iedereen, huisvesting, dienstplicht (waar je leerde om te gaan met andersdenkenden), politieke consensus over een aantal ideologische zaken (zoals de AOW), de Verzorgingsstaat.

Wat ik voor ogen heb bij een Verenigde Staten van Europa is een verzuild Europa. Alle landen hebben hun eigen tradities en gewoonten. De inwoners voelen zich op de een of andere manier met elkaar verbonden, al was het maar door taal. Alle zaken die niet centraal hoeven worden geregeld, niet groot hoeven zijn, worden per land geregeld.

Wat centraal wordt geregeld moet groot zijn omdat het anders niet eens werkt in deze wereld. Defensie, economie, immigratiepolitiek zijn de belangrijkste.

Een Europese defensie. Niet meer per land, maar één defensie. Het is ook een illusie te denken dat Europa dat niet nodig heeft. Dat er alleen een vredesmacht per land nodig is. Het is lief gedacht maar het gaat voorbij aan het feit dat de wereld niet lief is. Dat oorlogen ontstaan uit kleine dingen. Gemaakt door bijvoorbeeld een leider die zich gekwetst voelt. Uit onverwachte hoek. Om dat te beantwoorden heb je meer nodig dan twaalf gehuurde tanks. Daar moet macht tegenover staan. Niet per land, centraal.

De economie. De enige manier waarop de landen in Europa de strijd met de rest van de wereld aankunnen is gezamenlijk. Dat er verschil is in de economische kracht van Noord en Zuid Europa is en blijft een gegeven. Er is ook verschil tussen de Randstad en Limburg of Zuid-Oost Groningen, maar dat hebben we geaccepteerd. De landen rond de Middellandse Zee zijn het Limburg van Europa. Prachtig, heerlijke gastvrijheid, lekker klimaat, goed eten, maar er moet geld bij. Accepteer het maar.

Immigratiepolitiek. Zoals het nu is geregeld, cynisme ten top, is niet houdbaar. Een deal met Turkije zorgt ervoor dat Italië nu een grote instroom krijgt. Europa is een waterbed. Het enige dat helpt is een gemeenschappelijke aanpak. Duidelijk zijn in toelatingseisen, die ook eisen en vervolgens binnen een week mensen duidelijkheid geven over hun toekomst. Als die niet in Europa ligt, volgens de Europeanen, dan niet. Dat wordt je niet toegelaten. Anders wel en dan is er per land een quotum. Doorreizen kan niet en je wordt toegewezen aan een land. Dat land weet dan waar het aan toe is. Jij als vluchteling ook. Dit is je nieuwe thuis en zorg ervoor dat je er onderdeel van wordt.

Het klinkt simpel maar is het niet. Niets is simpel in dit leven. Ik ben er wel van overtuigd dat het de moeite waard is. Europa heeft namelijk veel gemeen. Er is een gemeenschappelijke culturele achtergrond. Gedeeld worden ook de vrijheden die we zo gewend zijn, en waarvan we denken dat ze vanzelfsprekend zijn. Meningsuiting, vorming, scholing, mogen vinden wat je vindt, mogen geloven wat je wilt, helemaal niets geloven, muziek maken als je dat wilt, dansen omdat dat kan, lezen omdat er gelezen kan worden. Kortom, heel veel waar in grote delen van de wereld straf op staat. Als we ons dat beseffen dan is er een kans dat we dat ook willen verdedigen. Niet per land, dat gaat namelijk niets worden, maar gezamenlijk.

De EU is hierbij aan zet. Landen met rust laten als het niet gaat over kerntaken. Kerntaken goed organiseren en verantwoording afleggen aan de bevolking van Europa.

Het zal niet snel gaan maar wat mij betreft komen de VS van E er.

Nationalisme is de dood in de pot.

Wakker worden in een land dat Nee zei

08 vrijdag apr 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

De vermoeidheid van het feest der democratie eruit geslapen en dan wakker worden in een land dat Nee zei. Best apart. Het overkwam me de dag na het referendum.

Ik ben geen fan van referenda die gaan over complexe onderwerpen waar je ook nog eens niets over te zeggen hebt. Zoals het verdrag met de Oekraïne. Dat is complex, niemand heeft het gelezen. Dat is niet van ons, de EU gaat over het grootste deel ervan. En erger nu nog, het is aangegrepen om iets anders te bereiken. Namelijk de weerzin tegen Brussel een stem te geven.

In die zin is de uitslag een grote teleurstelling voor de initiatiefnemers. Nog geen 20% van alle stemgerechtigden heeft zijn protest laten horen. En dat terwijl de protestpartijen in de Tweede Kamer meer zetels in handen hebben dan die 20%. Het parlement, de vertegenwoordigende democratie, werkt dus beter en betrouwbaarder dan een referendum. Maar goed, iedere uitslag wordt uitgelegd ten eigen faveure. In die zin doet GeenPeil echt mee met de gevestigde politici. Snel geleerd en aangepast.

Referenda moeten gaan over zaken die we ten eerste kunnen begrijpen en -belangrijker- waar we ook effect op hebben. De aanleg van een weg. Een bestemmingsplan in je gemeente. Een heldere vraag over een helder onderwerp. Het Nee van woensdag, wat betekent dat nou in de praktijk? Wát moet de politiek nou precies met deze uitslag. Het moet anders, dat is duidelijk. Maat wát moet anders? Geen clou. Niemand trouwens.

Dit kan alleen maar op een deceptie uitlopen. Want het verdrag gaat door. Dat is zeker. Het zal iets worden aangepast, iets in de tekst of een ander dingetje. Meer niet. Dit referendum loopt uit op een nog grotere afstand tussen “Het Volk” en “De Politiek”. Want het volk zal roepen dat er weer niets mee is gebeurd. Dus de netto opbrengst negatief.

Althans zoals het nu zal gaan.

Hoe om te buigen naar een positieve opbrengst?

Als iets duidelijk is geworden de laatste jaren dan is het dat er een groeiende afkeer is van Brussel. Dat is niet gek. We hebben een premier die hier zegt dat hij niets zal toegeven in Brussel en vervolgens terugkomt en uitlegt wat hij heeft toegegeven. De politiek zegt voor de bühne dat we altijd voor Nederlandse belangen op zullen komen en vervolgens voelt dat anders aan. Geen cent meer naar Griekenland en vervolgens gaan de miljarden de grens over.

Dat leidt ertoe dat ten eerste de Nederlandse politiek de eigen geloofwaardigheid ondergraaft en ten tweede dat Brussel de boeman wordt.

Wat dan wel?

De politiek, het kabinet, de premier moet een aantal zaken duidelijk gaan maken. Helder vertellen. Eerlijk zijn. Dat Europa er is, dat de EU er is. Dat diezelfde EU heeft gezorgd voor een houdbare en groeiende welvaart. Voor het ontbreken van oorlog. Voor meer onderlinge handel. Voor open grenzen die handig zijn bij vakantie. Voor uitwisseling van studenten, van werknemers. Dat tegen de EU zijn getuigt van een totaal gebrek aan historische kennis. En vooral dat we daar blij over mogen zijn en nooit afstand van moeten nemen.

Dat ieder besluit dat genomen wordt gebaseerd is op twee uitgangspunten. Het eerste is dat Brussel bestaat dankzij alle nationale parlementen en landen. Als het Nederlandse parlement, democratisch gekozen, niet had ingestemd met alles dan zou Brussel Brussel niet zijn.

Het tweede uitgangspunt is dat alle besluiten altijd een compromis zijn. Altijd. Dat niemand ooit zijn hele zin krijgt. En dat als mensen dat niet willen dat zij dan eens moeten reflecteren op hun eigen leven dat barst van de compromissen. Dat het gewoon niet anders is.

Laat Rutte daar eens mee beginnen, dat scheelt een slok op een borrel. Daar hoef je het niet mee eens te zijn maar het is wel duidelijk. Ik denk dat het ontbreken van een visie, van een verhaal en het niet duidelijk zijn over simpele feiten ertoe leidt dat mensen zich in de maling genomen voelen. Dat is wat er gebeurd is met het referendum. Men heeft laten zien klaar te zijn met de huidige toestand.

En intussen is Nederland een land dat Nee zegt.

 

 

Nooit toegeven. Nooit.

22 dinsdag mrt 2016

Posted by in terreur

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

En weer is het zover. Nu in België. Hoe naakt en kwetsbaar kunnen we ons voelen? Onze open samenleving ís kwetsbaar. En hoezeer we ook alles doen om ons te beschermen, nooit zal het lukken volkomen veiligheid te garanderen. Op ieder moment, op iedere plek kan dit dus gewoon gebeuren. Je hebt er één nietsontziende gek voor nodig, meer niet. En let wel: ik praat niet over verwarde mensen of lone wolves. Lijkt zo handig om het zo te benaderen maar dat is het niet. Dit zijn geen verwarde mensen, ze zijn ook niet lone. Ze passen bij een veel grotere groep fanatieke fundamentalisten die alles willen en zullen doen om ons te ontregelen.

En daar is weinig voor nodig.

Vanmorgen al de eerste reactie uit Den Haag. Wilders die oproept grenzen te sluiten en alle Syriëgangers gevangen te zetten. Blijkbaar gaat het aan de beste man voorbij dat dit geen Syriëgangers zijn maar gewoon Belgen die sinds jaar en dag in België wonen. Hij heeft een eigen agenda die iedere keer wordt getrokken. Helaas slaat hij de plank volkomen mis. Leuk voor de bühne maar reëel is het niet. We kunnen de grenzen ook niet sluiten, tenzij er een hek komt van 800 kilometer. En dat gebeurt niet.

Wat dan wel?

Accepteren dat het is zoals het is: we zijn kwetsbaar. En iedereen kan slachtoffer worden. Ik heb al eens eerder geschreven over de reactie van onze mensen in Parijs. Daags na de aanslagen daar gaven ze aan door te willen. Nooit toe te geven en bang te worden. Ook nooit onze manier van leven op te geven. Daarom ook moeten we blijven doen wat we doen. Open leven. Dat betekent niet alleen feesten en schrijven en toneel spelen en naar voetbalwedstrijden gaan en discussiëren en religies belachelijk maken en ruzie maken met woorden en eten wat je wilt en met het openbaar vervoer reizen en homoseksualiteit prima vinden , en en en en. Het betekent vooral dat we moeten koesteren en verdedigen wat we hebben en zijn, op een waardige manier. Dus niet ramen ingooien of gemeenteraadsvergaderingen verstoren. Dat maakt ons namelijk gelijk aan de nietsontziende fanatici. Dat gedrag geeft hen gelijk.

Ons gedrag moet zijn dat we staan voor wat we willen zijn. Dat we altijd woorden gebruiken en verder niets. Dat we trots zijn dat dat kan zonder repercussies. Dat we duidelijk maken dat als je dat allemaal niet wilt je je moet beraden op je aanwezigheid hier. Te gast betekent je gedragen als gast. Gastheer zijn betekent je zo gedragen. Altijd met fatsoen en altijd extreem duidelijk. En nooit toegeven aan dezelfde onderbuikgevoelens. Ook nooit toegeven aan de intolerantie en het fanatisme van anderen.

We moeten nooit toegeven. Nooit.

 

Oekraïne is Europa

14 maandag mrt 2016

Posted by in Europa

≈ 4 reacties

Tags

, , , , , , , ,

Ik ben overtuigd Europeaan. Mijn vader heeft in de oorlog, ‘den oorlog’ zei hij altijd, een tijd in een kamp doorgebracht. Mijn moeder heeft de bezetting aan den lijve ondervonden, inclusief fusillades op de Vleutenseweg in Utrecht. Lange tijd weigerde mijn vader naar of door Duitsland te rijden. Vanwege. Gewoon.

In mijn jeugd gingen de eerste reisjes buitenlands naar Luxemburg. ’s Nachts om 5 uur rijden en dan op naar Consdorf, camping Auf dem Berg. Daar leerde ik allerlei kinderen kennen uit andere landen. Weer later, toen mijn vader over zijn ergste weerzin heen was, gingen we naar Italië, Rimini en Ravenna, het Gardameer. De wereld, mijn wereld werd steeds groter.

Mijn vader werd ook steeds relaxter. Ooit, ’s avonds laat, waren we verdwaald in Oberhausen. Geen idee waar we heen moesten, opende mijn vader het raampje aan zijn kant en riep tegen een Duitser ‘nach Italien’. De man bedacht zich geen moment, stapte in zijn auto, reed voor ons uit Oberhausen uit en de Autobahn op. Vormende momenten.

Door mijn jeugd en alle jaren daarna ben ik gaan beseffen en voelen dat die rust, die expansie van mijn leefwereld kwam door Europa.

De bedenkers van Europa, de EEG, hadden niet alleen een handelsassociatie voor ogen. Zij wisten dat als mensen met elkaar kunnen handelen, elkaar leren kennen, oorlog voorkomen kan worden. Wederzijdse belangen en begrip leiden ertoe dat mensen iets te verliezen hebben en dus geen oorlog zullen voeren.

Zo ben ik groot geworden. Geworteld in Europa. In een joods-christelijke traditie met gemeenschappelijke wortels. Culturele wortels, afkomst (de familie van moederskant komt oorspronkelijk uit Duitsland), taal, muziek, literatuur, kunst, geschiedenis. Er is meer dat ons bindt dan ons scheidt.

Ik hou van Europa. De uithoeken ervan. Mijn eerste vliegtocht naar Griekenland. De warmte toen ik op de vliegtuigtrap stond. Dat licht. Die prachtige taal. Kamperen in de Provence. Vertoeven in Parijs. Later ook: de tocht naar Auschwitz om ook die zijde van ons verleden te ondergaan.

En daar sta ik nu. Met al mijn liefde voor deze prachtige dingen is Europa ook voor mij verworden tot een technocratisch bolwerk van regelneven en regelnichten. Ambtenaren die zich overal mee bemoeien maar nooit eens uitleg geven. Een uitdijend universum dat geen buitenwereld meer nodig heeft. Ik als burger snap er in ieder geval steeds minder van. Dat ligt ook aan mij. Te lui om me er echt in te verdiepen. Maar niet alleen lui.

Het ontbreekt de mannen (vooral mannen) in Brussel aan het vermogen mij mee te nemen in een wenkend perspectief waarin mijn herinneringen een plaats krijgen. Een moreel kompas in plaats van regelgeving en cijfermatige berekeningen. Een verhaal dat mij vervoert, dat gaat over mijn leven en mijn plaats in de wereld. Geen enkel verhaal gaat om mij. Zelf nu er in Europa referenda worden gehouden komt Juncker niet verder dan het dreigement dat het het einde van de EU kan betekenen. Let wel: het einde van iets, niet eens het begin van iets anders.

Dreigementen. Dom, dom, dom.

Ik zal Ja stemmen tijdens het referendum over het verdrag met de Oekraïne. Niet omdat de wereld vergaat als ik Nee stem, maar omdat ik iedereen dezelfde luxe en rust gun die ik mijn hele leven al ervaar. Omdat Oekraïne Europa is. Omdat ooit rijke Europeanen op vakantie gingen naar de Krim. Ik stem Ja omdat ik vanuit achtergrond en inhoud overtuigd Europeaan ben.

De autisten in Brussel snappen daar helemaal niets van. Mijn motivatie is niet te vangen in cijfers en getallen, niet in Excelsheets of in een model. Ik ben een gewone burger met behoefte aan een verhaal. En omdat Brussel mij dat nooit zal geven, maak ik het zelf wel.

Het verhaal Europa is prachtig.