• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: juli 2018

Nederland leeft van vrijwilligers

23 maandag jul 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Dieptetuin, Inspector Barnaby, participatiesamenleving, Van Tets, vrijwilligers, Zeist

unnamed-2

Een tuin die aangelegd is in 1905 heeft inmiddels iedereen die daarbij betrokken was overleefd. Een aantal oorlogen meegemaakt: twee warme en een koude. Kinderen van de familie Van Tets die er hebben gespeeld, mensen die er hebben gewandeld, stellen die er zijn getrouwd en nog steeds iedere dag weer mensen die van die tuin genieten.

De Dieptetuin in Zeist.

Een paar weken geleden nog mocht ik een nazaat van Van Tets rondleiden door de tuin en dit weekeinde was het het decor voor een jaarlijks terugkerend feestje: Damast aan de vijver. Dat zit zo.

Een jaar of zeven geleden besloot de gemeente Zeist te bezuinigen op openbare voorzieningen en een ervan was de Dieptetuin. Een monument maar geen zichtlocatie. De tuin zo beheerst verwilderen en de Heer zou zorgen voor de rest. Een aantal betrokkenen vond dat geen goed idee en er werd een stichting opgericht. De Vrienden van de Dieptetuin was geboren. Er kwam een bestuur en schrijver dezes werd voorzitter. Overigens wel met de waarschuwing dat ik graag met de gemeente in gesprek ging voor ondersteuning, maar dat ik geen gewas zou snoeien enzo.

In de jaren die volgden is de samenwerking met de gemeente tot stand gekomen en er is iets moois tussen gemeente en stichting ontstaan. Hét levende bewijs van de participatiesamenleving, zal ik maar zeggen. Alles bedacht en geïnitieerd door inwonenden. We hebben een beheerplan geschreven. Ik heb vaak bij de burgemeester aan tafel gezeten. De wethouders. De centrummanager. Enthousiast, doorzettend en doortastend. Er kwam geld voor onderhoud, de ommuring werd gerestaureerd, beregening  werd aangelegd, de paden werden vernieuwd enzovoort, enzovoort.

Dat was niet de oorzaak van het succes maar een gevolg. Want wat gebeurde na oprichting van de stichting? Veel mensen gaven aan als vrijwilliger te willen helpen met het onderhoud. En zo is in de loop der jaren een kern ontstaan van tientallen vrijwilligers die meehelpen in het weer mooi maken en houden van de tuin. Snoeiend, maaiend, wiedend, taart etend, lol hebbend en wat er allemaal bij komt kijken. Een harde kern van mensen die inmiddels is uitgegroeid tot een vriendenclub. Week in, week uit zijn zij aan het werk om de boel mooi te krijgen en te houden. Nederland, Zeist zonder vrijwilligers zou een stuk minder plezierig en mooi zijn. Ook wordt er weer getrouwd in de Dieptetuin.

Eens per jaar verzorgt het bestuur voor die vrijwilligers een diner. Als grote dank. Wij zetten hen dan in het zonnetje. Wij koken dan voor hen en we bedienen hen. Altijd meerdere gangen. Een welkom met bubbels en een hapje, soep, een hoofdgerecht, een lekker dessert, koffie met chocolade en koekjes na en rijkelijk wijn voor wie wil. Ook dit weekeinde was het weer zover.

unnamed

Ondanks alle vakanties waren er zo’n 25 vrijwilligers. De meesten met een zelfgemaakte hoed op het hoofd en enorm veel goede zin. Het was weer memorabel. De mensen zijn leuk en gezellig. Iedereen heeft een eigen verhaal. Over het leven, over het verleden, over de toekomst, maakt niet uit waarover. Het is een club vrijwilligers die ten diepste verbonden zijn met elkaar en met een klein stukje groen in Zeist.

We blijven dit nog jaren doen. Ik heb mazzel dat ik me hier voorzitter van mag noemen.

En ieder jaar verwacht ik inspector Barnaby die binnenloopt en mededeelt dat niemand weg mag omdat er een lijk achter de rododendrons is gevonden. Tot op heden nog niet gebeurd.

Verwende nesten en verkeerde keuzes

12 donderdag jul 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

defensie, economie, NATO, NAVO, Trump, vluchtelingenvraagstuk

Europa staat op een keerpunt. Van Trump hebben we niets te verwachten behalve schofferingen. Hij doet me altijd denken aan die ene boze oom die eens even lekker de waarheid komt zeggen. En hij zegt zoveel dat er altijd wel iets tussen zit de hout snijdt. Verder is het een boze onbetrouwbare lompe boer.

Gewoon extreem lomp terug doen denk ik dan. Rode types hebben alleen respect voor andere rode types. Dus er met gestrekt been in en duidelijk maken dat de EU inderdaad zelf alles moet regelen t.o.v. defensie. En dat dat betekent dat we de JSF afbestellen. Bijvoorbeeld.

Intussen wordt wel duidelijk dat de EU voor echt grote issues staat. Op het gebied van defensie als eerste. De Baltische staten en Polen zijn echt bang voor Rusland. En ik geloof niet dat Poetin – ook al zo’n extreem rood mannetje – warme toeristische banden wil gaan leggen met Estland, Letland en Litouwen.

Daarnaast op het gebied van de economie. Het zuiden van Europa blijft een bleeder. Hoe je het ook wendt of keert, de economische productie is laag en de kosten hoog. Dus ja, de Grieken werken meer uren gemiddeld dan de Nederlanders, hun productiviteit is echter lager. Het is niet anders en het gaat niet anders worden. Gewoon subsidiëren en topvakanties ervoor terugkrijgen.

Verder is er natuurlijk de vluchtelingencrisis, of meer algemeen geformuleerd het vraagstuk van humanitair leven. Welke vluchtelingen worden toegelaten en welke niet? En wat zijn onze ethische en economische uitgangspunten.

De EU zal het zelf moeten gaan regelen. Niet terugvallen op de VS wat lang is gedaan. Zoals Tusk zei: de helpende hand zit aan het einde van je eigen arm. Niet meer aan de andere kant van de oceaan.

Er moet veel gebeuren. Heel veel.

De agenda in Nederland moet ook worden opgeschud. Dat betekent dat alle welvaartsdiscussies, zeg maar de discussies die je alleen kunt voeren als echt al je wensen zijn vervuld, maar even tweede rang worden. Van de Oostvaardersplassen tot aan genderneutrale toiletten. Triviale onderwerpen waar de politiek zich nu niet mee moet bemoeien en geen tijd aan moet besteden. Dat individuen dit willen bespreken, prima. Just moving the deck chairs. Verwende nesten maken verkeerde keuzes op het verkeerde moment en met een verkeerde inschatting van wat echt belangrijk is. Zo na bijna 75 jaar vrede zijn we vergeten dat vrede niet een natuurlijke toestand is maar iets dat je met elkaar actief regelt. En als je het niet actief regelt of triviale zaken belangrijker gaat vinden, dan kan die vrede zomaar verdwijnen.

Dus first things first. De EU maken tot een zelfstandige macht die samenwerkt op defensie (als onderdeel van de NATO inclusief Canada), economie en monetaire unie. Een fatsoenlijk ei leggen over vluchtelingen en hoe daar mee om te gaan. En wat mij betreft het hele “Nederland van het gas af” enorm over de tijd uitstrijken en geen overhaaste en dus dure maatregelen treffen.

Ik ben al heel lang een voorstander van een sterke Europese Unie en als er een tijd is die vorm te geven is het nu. Doorpakken en sterk maken. Een groot sterk economisch blok van souvereine staten met een gezamenlijk verleden en een gezamenlijke defensie (onder leiding van Duitsland en Frankrijk), een gezamenlijke monetaire unie, zeer zeker een culturele unie (wellicht kern EU en fellow states) en een gezamenlijk buitenlandbeleid inclusief vluchtelingenkwestie.

Trump brengt de wereld slechts ruzie en tweespalt maar het hebben van een gemeenschappelijke dreiging kan de vaart er wel eens inbrengen.

En nu buffelen om dat te regelen.

Afscheid met Paul Simon

09 maandag jul 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 4 reacties

Tags

Farewell, Paul Simon, ZiggoDome

unnamed-7

Afgelopen zaterdag. Wat vroeg naar de Ziggo Dome om ergens nog iets te kunnen eten. Altijd de keuze voor de verkeerde tent, maar ik vraag me af of er goede tenten zijn daar. Iets na de grote drukte naar binnen, onze plekken zoeken en zitten. Het licht gaat uit en daar komt, heel klein en best breekbaar Paul Simon het podium op. En gaat zingen. ‘America‘. En opeens lopen mijn ogen vol. Ik had dit niet zien aankomen.

Die kleine man daar beneden zingt mijn verleden bij elkaar. Twee uur en dertig minuten lang komt alles voorbij waar ik ooit op heb lopen zingen, bewegen, drinken, plezier maken, vrijen en oeverloos ouwehoeren met vrienden. Song na song.

Ik kijk om me heen en zie mannen en vrouwen die ouder zijn dan ik. De gemiddelde leeftijd hier ligt hoger dan mijn gemiddelde leeftijd. We komen voor hetzelfde: afscheid nemen van een muzikale held en genie en van onze eigen jeugd.

Dát is de reden dat mijn ogen steeds vollopen. Vrouw en zonen kijken opzij en denken er het hunne van. Ik ben nooit bang voor mijn emoties en ik vier dit soort momenten in stilte.

Als ‘The Boxer‘ komt ben ik weer slap in de benen. Ik heb dit altijd het mooiste nummer van Simon&Garfunkel gevonden. Ieder woord ken ik. Iedere stembuiging. Ieder loopje. En opeens dringt het tot me door, na al die jaren: die boxer, dat is mijn vader. Gehavend door het leven en de oorlog. Die boxer ben ik nu, met mijn eigen handschoenen en de spierpijn van de training nog in mijn lijf. En ik zie mezelf weer zitten op mijn bed in een kleine kamer. De LP op de Lenco draaitafel en ik meezingend.

In de Ziggo Dome ben ik gewoon weer een jongen die ieder woord opzuigt. Daar ben ik ook opeens de man die voelt dat die jongen voor altijd weg is. Dát zijn de tranen. De weemoed. De herinnering aan ooit. En nee, ik zou niet terug willen. Maar het leven glijdt onder de mens vandaan en dat wordt zichtbaar, voelbaar hier bij dit concert.

Het is een farewell tour voor iedereen die hier is. Het applaus en de overdonderende staande ovaties zijn enorm. Simon blijft doorgaan met zingen en eindigt heel klein, in zijn eentje op het podium met slechts een gitaar.

Dan is het voorbij. In de drukte gaan we naar buiten waar het nog steeds een beetje licht is. Waar de temperatuur aangenaam is. We lopen naar de auto in dit gebied waar werkelijk niets gedaan is om het ook maar een beetje aangenaam te maken. In de auto naar huis luisteren we naar de opnames die we zelf hebben gemaakt. Zingend. Thuis neem ik een whisky en weet: dit komt nooit weer terug.

 

 

Schuldig aan slavernij

03 dinsdag jul 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Joan Ferrier, slavernij, slavernijverleden

Ferrier johan___joan_2_Detailfoto

Mijn afkomst is nederig, simpel en traceerbaar. Vanuit Duitsland en Nederland ben ik via generaties gekomen waar ik nu ben. Mijn voorouders hebben ook allerlei bereikt en gedaan. In het leger gezeten (opa), timmerman geweest (andere opa), godsdienstfanate (oma), filmster in de VS (nicht), bokser (vader), verkoopster bij de koekjesafdeling van V&D in de Lange Viestraat in Utrecht (moeder), in een kamp gezeten (vader), langs de lijken van gefusilleerde buurtgenoten moeten lopen (moeder), enzovoort enzoverder. Ik kom uit dit alles voort en ergens heeft het een plek.

WO2 zit diep in mij. Dat kan ook niet anders met mijn ouders. Ik ben ook altijd met het geloof bezig geweest. Mijn vader had er een afkeer van en als je vader ergens een afkeer van heeft dan moet het wel de moeite waard zijn. Andersom is ook waar dat, omdat niemand in mijn familie een hogere opleiding had, ik per sé wilde studeren. Ik wilde verder komen.

Zo gaat het ook met bewijzen of documenten die ik vanuit mijn familie heb. Een oorkonde van een koninklijke onderscheiding voor mijn opa. Een brief van Prins Bernhard voor mijn vader. Foto’s, gebruiksvoorwerpen, de lievelingspan van mijn moedertje. Een zakmes. Bestek. Het laatst gebruikte koffielepeltje van mijn vader.

Ik zal dit alles en nog veel meer bewaren in fysieke toestand maar vooral in mijn geest. Ik weet ook dat ik ben wie ik ben als voortzetting van een lijn die ooit met hen is gestart. Zonder hen zou  ik er niet zijn.

Maar wat ik niet heb is dat ik voor die eeuwen dankbaar ben. Of verontwaardigd. Of trots. Of boos. Het is een gegeven en pas met hoe ik daarmee omga, pas met mijn betekenisgeving is het van mij. Het is van mij, omdat ik er iets mee doe. Verder is het belangrijke geschiedenis.

Mijn liefste vriendin Joan Ferrier was een groot mens. Ik mis haar nog altijd. Zij streed o.a. voor erkenning van het slavernijverleden waarin Nederland een grote rol gespeeld heeft. Zij wilde dat duidelijk werd dat Nederland een belangrijke plek had gehad in wat háár voorouders was overkomen of aangedaan. Zij wilde ook dat het duidelijk was dat dat verleden nog steeds een rol speelt in hoe wij met elkaar omgaan. Dat wij blanken, zonder dat we het doorhebben, nog steeds dat verleden reproduceren in hoe wij met andersgekleurden omgaan. Zij wilde niemand de schuld geven van wat dan ook, zij wilde niemand demoniseren of hoe we het ook tegenwoordig noemen. Wat zij wilde was, vanuit een diep humanisme, dat wij erkennen dat dat een rol speelt of kan spelen en dat we kunnen besluiten opnieuw te beginnen. Opnieuw beginnen doe je door het oude te erkennen en af te werpen.

En ze had gelijk. En wat hebben we in grote liefde met elkaar ruzie gemaakt hierover. Dat ik het gelul vond en dat zij daar dwars overheen ging. En dat we altijd bij elkaar uitkwamen.

Ze had gelijk. We moeten ruiterlijk toegeven dat ook vandaag nog we verschillende waarde toekennen aan mensen van verschillende komaf. De Nederlandse regering heeft spijt betuigd over wat Nederland als natie heeft gedaan in het verleden. Dat dat fout was.  Ze had ook gelijk dat je daarbij niet moet stoppen. Als natie kun je spijt betuigen maar hoe zit het met het nu? Ik ben niet schuldig aan slavernij maar ik geef wel betekenis aan dat gemeenschappelijke verleden. Als ik doe alsof het allemaal bullshit is dan wals ik over mijn land- en tijdgenoten heen die er wel last van hebben. En dat kan niet. Je mag andere mensen niet negeren in hun emotie. Ik hoef ze niet per sé gelijk te geven maar ik moet ze wel serieus nemen. Dat is dus wat wij momenteel moeten doen. In woord en daad. Mensen stellen boven ideeën en vooral boven een verleden waar je zelf niets aan hebt bijgedragen is een goed idee. Mensen, echte levende mensen gaan altijd voor. Dat uitgangspunt geldt wat mij betreft voor iedereen. Zonder uitzondering.

Dus leven in een land waarin mensen lekker met elkaar omgaan, waarin je wordt beoordeeld op je gedrag en niet op je afkomst of je kleur is te prefereren boven een land waarin mensen stellingen innemen en elkaar bevechten. Ook een land waarin je je best doet om mee te doen. Met elkaar. Om elkaar niet in de weg te zitten. Als blanke niet te denken dat jij mag eisen dat de rest zich aanpast aan jou. Als gekleurde niet eisen dat de blanke zich aanpast aan jou. Het gaat niet om aanpassen. Het gaat om samenleven. Elkaar waarderen. Open staan voor elkaar. Soms concluderen dat je elkaar niet leuk of aardig vindt. Het zij zo. Dat is geen reden voor oorlogstaal.

Ik leef in een land dat ooit in slaven handelde. En nooit weer.

Bewaard verleden

02 maandag jul 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Dieptetuin, Van Tets, Zeist

unnamed-6

Jonkheer van Tets en kinderen

Het was een zeer zonnige zaterdag in Zeist dat ik als voorzitter van Stichting Vrienden van de Dieptetuin een bijzondere gast mocht ontvangen. De inmiddels 93 jarige jonkheer Van Tets kwam langs. Zijn zoon Jeroen zat achter het stuur van de Zonnebloemauto, de klep ging open en daar werd de oude Van Tets uitgereden. Een heer in een rolstoel. Zij gingen het hek van de tuin binnen aan de Van Tetslaan.

Die Dieptetuin is in 1909 door de familie van Tets aangelegd met het idee een Engelse tuin te creëren met een eigen klimaat. Doordat de tuin meters lager ligt dan de omringende percelen is er ook sprake van een micro-klimaat. De sneeuw blijft altijd langer liggen en het is er altijd warmer dan waar ook in Zeist. Toen vanuit allerlei bezuinigingen de gemeente besloot het onderhoud te staken is de Stichting opgericht. Sindsdien, zeven jaar geleden, werken iedere week in totaal zo’n vijftig vrijwilligers aan die tuin. Het originele beplantingsschema is er bij gehaald en er wordt getracht zo goed mogelijk dat plan aan te houden. Het is de Parel van Zeist.

Dieptetuin (13) - zj

De Dieptetuin in de jaren 70

Het is kortom prachtig maar het werd op die zaterdag nog veel mooier. Hoe mooi is het als je door de tuin mag lopen samen met een man van 93 die daar als jongen aan gewoond heeft? Hij heeft in die tuin gespeeld, op de baan ernaast getennist (en nee, die baan is er al  lange tijd niet meer). In 1930 was hij 6 jaar oud en ontdekte de wereld. Er stonden niet allerlei huizen om de tuin. Mijn huis is van 1955 en tot die tijd was het bos. Het landgoed ’t Valckenbosch strekte zich in Zeist uit. Een zesjarige die daarin mag spelen heeft de tijd van zijn leven. Dat laat grote indrukken achter en  het kan niet anders dan dat je dat je leven lang bijblijft. De nu 93 jarige gaat als hij 6 is naar de ZSV, de Zeister SchoolVereeniging, waar hij ook nog eens de eerste steen legt. De school waar mijn zonen ook op hebben gezeten.

Met die man mag ik nu door de tuin lopen. Hij geniet. Hij wijst naar dingen, naar plekken, naar de trappen bij het talud. “Die zijn niet veranderd”, zegt hij. Hij kijkt om zich heen en we praten over vroeger, over hoe het er nu uitziet. Hij ziet het bejaardenhuis en vertelt dat daar het woonhuis stond, in de jaren 80 afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Hij ziet het aan met een zekere distantie en gelatenheid. Met nieuwsgierigheid ook. Met de berusting die oude mensen hebben dat de dingen gaan zoals ze gaan. Dat de dingen voorbijgaan.

Het was een mooi uur in de zon. Daarna gingen zij nog naar de ZSV om een foto te maken van de eerste steen met de legger erbij. We liepen het hek weer uit naar de weg, waar het busje stond. Ik boog me voorover en vroeg of hij genoten had. Zijn antwoord stemde mij melancholisch op een vreemde manier:

“Ik heb enorm genoten. Het is het enige uit mijn jeugd dat er nog is.”

Zoals het gaat.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....