Het wordt met de dag opmerkelijker wat in Griekenland gebeurt. Ik volg het op de voet.

Nu blijkt Tsipras vandaag alle voorstellen in het parlement te gaan verdedigen. Niet omdat hij het ermee eens is, want dat is hij niet. Waarom dan wel? Omdat het het beste is voor Griekenland. Dat is minimaal opmerkelijk.

Wat zegt hij hier in feite?

“Alle voorstellen die ik heb gedaan en waar ik het dus wel mee eens was zijn minder goed voor Griekenland dan de voorstellen die ik zal verdedigen maar waar ik het niet mee eens ben.”

Als Griek, met koel verstand en graag met analytisch vermogen, zou ik me nu helemaal bekocht voelen. Ik zou tijdens het referendum dus tegen iets hebben gestemd dat goed is voor Griekenland, zo hoor ik nu.

Als Griek met emotie, passie, nationalisme en al dat soort niet-functionele eigenschappen zou ik hier het bewijs in zien dat de EU mijn leider zou hebben gekneveld. Gedwongen tot capitulatie.

Dit zal geen rust brengen voorlopig in Griekenland. Het zal wel brengen dat zij gaan doen wat de andere landen al lang gedaan hebben. Landen zoals Spanje, Portugal, Italië. Gelijken dus. En de EU had moeten zorgen dat Tsipras met opgeheven hoofd het parlement had kunnen betreden. Minimaal dat had men moeten doen. Want ook de heethoofden moeten het gevoel hebben dat zij er iets uit hebben gesleept. En dat hebben zij nu niet. Zoals we weten is nationalisme voedingsbodem voor louter slechte dingen. Het brengt nooit iets goeds.

De EU heeft de deur opengezet voor ressentiment en nationalisme. Tsipras houdt die deur met graagte open.