Maandelijks Archief: juli 2016

Zomergast of niet?

31 zondag jul 2016

Posted by in mensbeeld

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Zomergasten. Lastig vind ik het, merk ik.

Aan de ene kant ben ik voor absolute vrijheid van meningsuiting. En naarmate de mening die wordt verkondigd verder van me afstaat ben ik er meer voor. Zo loopt mijn Twitter timeline vol met opmerkingen en overtuigingen die niet de mijne zijn. Soms vind ik ze weerzinwekkend. Soms hemeltergend dom. Maar altijd vind ik dat ieder moet kunnen zeggen wat hij of zij wil. Dat onderscheid ons namelijk van een heel groot deel van de wereld.

Aan de andere kant vertrouw ik de motieven van zowel Aboe Jahjah als van de VPRO niet. En is mijn instinctieve reactie dat ze zo’n soort uitzending als op 31 juli niet moeten willen. Je geeft niet iedereen met een mening het woord voor drie uur lang. In een slechte bui denk ik dan dat in de jaren dertig van de vorige eeuw Goebbels ook een heel interessante gast was geweest. Spraakmakend, retorisch begaafd en hij hád aanhangers. Mijn gevoel voor kosher en treife slaat door naar treife en dat moet je niet willen.

Ik ben een man met twee zielen in de borst.

Toch slaat het door naar het eerste meer rationele en minder emotionele argument. Ik blijf de VPRO wantrouwen. Ze hebben dit denk ik nodig om weer wat reuring te krijgen omtrent een verzwakt format. De laatste jaren waar niet echt spraakmakend. En geef Aboe Jahjah eens ongelijk. Zo’n podium krijg je niet snel. En dus geef je acte de présence en laat je je van je beste maar duidelijke kant zien.

Mijn conclusie is dus: dit moet kunnen, juist omdat het zo tegen mijn eigen normen en waarden indruist. Dit is de stresstest voor mijn eigen overtuiging dat vrijheid van meningsuiting een heel erg groot goed is.

Maar wat ben ik het er nu al mee oneens.

 

Angst voor Merkel

30 zaterdag jul 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

De afgelopen week is er veel beroering geweest over de toespraak die Angela Merkel heeft gehouden naar aanleiding van alle aanslagen in Duitsland. Het wachten was op een reactie van haar na die aanslagen. Ze was op vakantie en liet op zich wachten. Weloverwogen want ze doet niets niet weloverwogen. Die toespraak kwam. En hoe. Op z’n Merkels. Feitelijk, los van emotie en halsstarrig in opvattingen en uitgangspunten. ‘Wir schaffen das’ blijft haar mantra. Ze blijft vasthouden aan haar uitgangspunten. Ze blijft herhalen dat Duitsland in oorlog is met de (islamitische) terreur maar niet met de islam. Ze blijft dit doen terwijl ze weet dat dit voor haar populariteit waarschijnlijk  niet goed is. Maar ze doet het wel.

Nog maar kortgeleden heeft ISIS een video heeft uitgebracht waarop ze dreigen Duitsland in een bloederig slagveld te zullen veranderen. Daarnaast dreigen ze Angela Merkel te vermoorden. Het gaat om een video van april jl. Laatstelijk is dat nog eens overgedaan. ISIS heeft heel duidelijk Duitsland en Merkel getarget. Waarom zouden ze dat doen?

Laten we eens kijken naar het doel dat ISIS heeft. Ze zijn met te weinig om Europa te bestormen en over te nemen. Ze zijn aan het verzwakken, althans zo lijkt het in het Midden-Oosten. Ze hebben wel een duidelijk doel. Het stichten van een Kalifaat en het verzwakken en vernietigen van het westen. Van ons. Van ons als mensen maar zeker van ons als dragers van idealen en overtuigingen die zij haten. Als kinderen van de verlichting en een joods-christelijke cultuur worden wij gehaat door ISIS.

De strijd die zij aangaan is er een met en van terreur. Zomaar ergens toeslaan. Gedaan door mensen die al jaren hier wonen of door mensen die net zijn gearriveerd. In een theater, op een redactie, een terras, een groot feest en laatst in een kerkje in Normandië. Wat zij daarmee bereiken is dat wij langzaamaan de idealen uit die verlichting aan de kant schuiven. Privacy wordt opgeschort. De vrijheid van mensen wordt beperkt. De gelijkheid van mensen wordt onrecht aangedaan met iedere onterechte aanhouding. En van broederschap is steeds minder sprake. Nederlanders die zich totaal afkeren van moslims. Turken die het opeens hebben over ‘onze president Erdogan’ terwijl ze al tientallen jaren in Nederland wonen. Marokkaanse jongeren die overlast bezorgen. Joden die niet meer veilig over straat durven.

Langzaamaan krijgt ISIS wat ze wil: een gedestabiliseerd en onmachtig Europa. Onze leiders zijn oorverdovend stil. De EU is stil. Rutte is op vakantie en stil. Diegenen die moeten leiden, leiden niet. En maken daarmee de onzekerheid groter. Verzaken hun plicht.

Behalve Merkel.

Zij blijft volharden in haar standpunten. Zij weigert haar christelijke én humanistische waarden op te geven en mee te gaan in een gemakkelijk populisme. Zij leidt. En daarmee is zij een grote bedreiging voor ISIS. Zij weigert mee te gaan in hun praatje van een strijd tussen geloven. Zij zegt gewoon dat er een strijd is met Moslim terroristen, niet met de islam als geloof. Zij maait hen het gras voor hun geperverteerde voeten weg.

Daarom die video’s. Daarom richten zij zich op Merkel persoonlijk. Daarom is zij een groot leider en is de rest, inclusief onze eigen zeer stille MP, een stel dwergen.

En wie weet zal er nog meer bloed worden vergoten in Duitsland. En wie weet zal zij tijdens de verkiezingen in 2017 een grote nederlaag lijden. Wie weet. Wat ik weet is dat zij niet toegaf. Zij wil de boel bij elkaar houden en recht doen aan de traditie en grondwet van haar land. Ze doet geen stap terug.

Daarom is ISIS bang voor Merkel.

De dood van een priester

28 donderdag jul 2016

Posted by in leven

≈ 2 reacties

Tags

, , ,

In Carcès, een klein nietig dorp in de Var, staat één kerk. Een katholieke kerk. Er tegenover ligt café Le Central. Een klein pleintje met een restaurant, een bakker op de hoek en een straatje omhoog met allerlei winkels. Het dorp kent een rijke historie, althans als je snel rijkdom kunt zien. Een dorp zoals zovele in Frankrijk.

In de 13 jaar dat ik hier kom ga ik iedere ochtend even de kerk in om een kaarsje op te steken. Er is altijd een reden om dat te doen. Er zijn mensen die ziek zijn. Er zijn mensen wie ik al het goede toewens. En er zijn de doden die ik een goede plek toewens. En soms steek ik gewoon een kaarsje aan voor mezelf. Het mooie hiervan is dat het ook schijnt te werken als je er niet in gelooft.

Ik heb die kerk enorm zien veranderen in de laatste paar jaren. Er kwam jaren geleden echt niemand meer die jonger was dan 70. De kerk was leeg. Slecht onderhouden. Af en toe een begrafenis en dat was het dan. Geen idee wie de pastoor was.

Tot een paar jaar geleden een nieuwe pastoor kwam. Een jonge vent. Groot, dik, kaal en een bril voor zijn open vriendelijke ogen. Altijd te vinden in of nabij de kerk. Op zaterdag liep en loopt hij op de wekelijkse markt. Schudt handen, maakt praatjes, is vriendelijk. Mensen, jong en oud staan om hem heen en praten geanimeerd met hem. Er is iemand in dit dorp gekomen die zijn rol als goede herder op zich heeft genomen en met verve speelt. Nou ja, speelt. Ik denk oprecht dat hij het is. Soms loopt hij in zijn traditionele priesterkledij, afgelopen week liep hij in een korte witte broek met een rood voetbalshirt erop. Pas ma tasse de thé, maar goed.

Hij heeft de kerk aangepakt. Schoongemaakt. Hier en daar wat heiligen verschoven van plek. Vlaggen opgehangen bij het altaar. Er wordt weer getrouwd in de kerk. Het is drukker op zondagochtend. Jongeren gaan weer naar de kerk, naar zijn missen.

In net zo’n Frans dorp als dit is deze week net zo’n Franse priester vermoord. In zijn eigen kerk waar hij inviel voor de vaste pastoor die even niet kon komen. Het was gelukkig niet druk in de kerk. Hij werd gedwongen te knielen voor hij werd onthoofd. De daders zijn later door de politie doodgeschoten. Jacques Hamel is de naam van de priester.

Wat de twee ISIS terroristen hebben gedaan is niet te onderschatten. Binnendringen in een kerk, in het huis van een andere religie. De priester, die er is voor de parochianen en alle anderen, onthoofden. Een priester die als doel op deze aarde heeft te zorgen voor anderen die hulp nodig hebben en daarbij een verbindende factor is in zo’n kleine katholieke gemeenschap. Naast laf en verschrikkelijk is dit ook een symbolisch zwaarbeladen daad.

Ik dacht er aan toen ik een kaarsje opstak voor Hamel. Stel je voor dat dit gebeurt in Carcès, wat betekent dat voor een dorp? Een regio, een departement? Niet voor te stellen.

Jacques Hamel had horen te sterven van ouderdom.

Failliete steden in Frankrijk

26 dinsdag jul 2016

Posted by in economie

≈ 1 reactie

Tags

, , , , , , ,

FullSizeRender-2Cotignac is een klein dorp in de Var. Er wonen momenteel een kleine 2.500 mensen. Zo’n 10 jaar geleden was het een van de armste dorpen die ik kende in de Var. Een paar armetierige terrassen, een paar restaurants en op dinsdag een markt. Veel zwervers en aan lager wal geraakte hippies mét hond. Meer was er niet. Als je maar lang genoeg doorliep door de kleine straatjes kwam je terecht bij een winkeltje met brocanterie dat werd gerund door een Nederlandse vrouw. Ze was hier ooit blijven hangen en ze kon maar net het hoofd boven water houden.

Dat is in de afgelopen jaren veranderd. Cotignac is nu een levendig dorp vol restaurants op de Cours Gambetta, zo’n twee meter boven de hoofdstraat. Het is er altijd levendig en ’s avonds kun je er heerlijk eten. Nog afgelopen week was er een Soupe au Pistou festival waar je aan kon schuiven aan lange tafels met feestvierende Fransen.

Wat is er gebeurd? Er is geld gestoken in het opknappen van een aantal panden. Daarmee is er een opknapbeurt begonnen van een groot aantal restaurants. En door de jaren heen kwam van het een het ander. Alsof er een soort tipping point bereikt werd waardoor er steeds meer werd aangetrokken. Mirabeau Wine kwam in het dorp en knapte een pand prachtig op. Het daarboven gelegen pand is verbouwd tot een expositieruimte. Het opknappen gebeurde op een mooie kunstzinnige manier. Daarmee werd de weg geopende voor een groot aantal galerietjes om zich te vestigen in Cotignac. Een totaal verlaten straatje met failliete bakker en idem slager is nu een levendige straat met galerietjes. De slager is weg maar voor de bakker staan nu rijen buiten om Pain Artisanal te kopen. De hippies zijn er nog maar verkopen nu biologisch eten op de markt. Cotignac heeft een nieuw hart gekregen. Kunstzinnig, bio-dynamisch, alternatief en puur La France Profonde. Uit de dood herrezen.

Twintig kilometer verderop ligt Brignoles, de hoofdstad van de Var met zo’n 16.000 inwoners. Tien jaar geleden een levendige stad waar je voor van alles en nog wat terechtkon. Soms een grote Vide Grenier langs de rivier, een grote markt en altijd wat te doen. Ooit ’s nachts met mijn jongste zoon in het ziekenhuis gezeten na een rit door de nacht achter een ambulance met zwaailicht aan. Lieve mensen. Even buiten de stad een grote Leclerc, een GammVert, een Intersport en nog heel veel. Brignoles is leeggelopen. Zelfs de kleine middenstand bestaat niet meer. Geen slagerij in het centrum, één bakker en -jawel- één boekhandel. Op het plein wat café’s. Een van de zijstraten die lang overeind is gebleven heeft nu lege etalages met grote foto’s van winkelende mensen. Er is een aantal shisha-bars met verveelde jongeren. Een stad om weg te blijven, failliet. Zielloos.

Iedere stad heeft een tipping point waarbij het twee kanten op kan gaan. Voor Brignoles is mijn hoop vervlogen. De mensen gaan het daar niet meer doen. De ontevredenheid is gigantisch. De armoede is groot en men voelt zich in de steek gelaten door Parijs. Maar ondanks dat lukt het een dorp als Cotignac wel om er weer bovenop te komen en een stad als Brignoles niet. Als het tipping point eenmaal is bereikt lijkt er geen weg meer terug. Mensen maken echt het verschil.

Een ook ikzelf verheug me niet op een bezoek aan Brignoles.

Verwarde mannen

25 maandag jul 2016

Posted by in terreur

≈ 1 reactie

Tags

, , , ,

Er zijn in deze wereld veel verwarde mannen. Lone wolves. Er zijn volgens mij niet heel veel verwarde vrouwen die opeens met een gun de wereld intrekken. De vrouwen die dat wel doen zijn krachtige vrouwen en nooit alleen. Zoals Koerdische strijdsters. Moedige vrouwen zonder wapens zijn moeders die opkomen voor hun kinderen. Of voor een betere wereld. Van de moeders in Argentinië tot aan moeders in het Midden-Oosten.

Verwarde mannen zijn óf gestoord óf laf. Wij zijn dat verward gaan noemen. Een term die het echte probleem toedekt. Verzwijgt. Mannen die niet aan het eigen leven hechten. Mannen ook die denken over het leven van anderen te mogen beslissen. Mannen die ook zoon zijn.

Mijn oproep aan vrouwen die moeder, tante, oma, vriendin, zus zijn: jullie zijn niet verward. Zorg ervoor dat die mannen aan hun eigen leven hier op aarde gaan hechten. En zorg ervoor dat zij de gedachte te mogen beslissen over het leven van anderen laten varen. Als moeders, maar ook vaders van dit soort verwarde types dat niet doen, of hen zelfs faciliteren dan zijn zij ook verward. Gruwelijke zaken mogelijk maken, is net zo erg als uitvoeren.

Ik heb geloof in vrouwen die in het algemeen niet verward zijn. Dat zij zorgen dat mannen, die een aanleg voor irrationaliteit en fanatisme hebben, in toom worden gehouden.

Ik blijf een man vol hoop.

Tulpen komen uit Turkije

21 donderdag jul 2016

Posted by in Turkije

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Het zat er al tijden aan te komen, de grote zuivering in Turkije. Voor verklaringen van gebeurtenissen gebruik ik altijd het scheermes van Ockham: de simpelste verklaring is meestal de juiste. Ik geloof dan ook niet in allerlei complottheorieën die bijvoorbeeld stellen van 9/11 door de VS zelf is begaan. Of die stellen dat Erdogan zelf de staatsgreep heeft gepleegd en laten mislukken. Veel te ingewikkeld. Wel geloof ik in iets anders.

Wat is er de afgelopen jaren zoal gebeurd in Turkije? Koerden zijn vervolgd, kranten zijn gesloten danwel onder regie van de AKP gesteld, mensen zijn opgesloten vanwege hun mening, de immuniteit van parlementariërs is opgeheven, Erdogan heeft Hitler een groot staatsman genoemd, hij heeft zijn MP ontslagen en vervangen door een vriend en zo kan ik nog even doorgaan. De sfeer die dit alles weergeeft is er een van machtswellust en de wil het land te islamiseren.

Ik keek altijd met bewondering naar Turkije. Het Turkije van Atatürk was voor mij een voorbeeld van een geslaagd Arabisch land waar democratie bestond en waar plek was voor iedereen. Een voorbeeld in een wereld waarin dat allemaal niet bestond en bestaat. In het hele Midden-Oosten bestonden maar twee democratieën: Turkije en Israel.

En nu. Kijk wat gebeurt. Zie de beelden op internet hoe tegenstanders van Erdogan worden opgepakt en in elkaar geslagen. Een zaal vol tegenstanders, coupplegers, half ontkleed besmeurd op de grond liggend. Er wordt nu al een getal van 50.000 opgepakten genoemd en het eind is niet in zicht. Het onderwijs is ontmanteld, de rechterlijke macht is gedecimeerd tot 75%, de noodtoestand is uitgeroepen en ‘het volk’ schreeuwt om herinvoering van de doodstraf. Zelfs in Nederland gaan Turken met elkaar op de vuist.

Waar geloof ik dan wel in als ik niet in een complot geloof?

Erdogan wist van de staatsgreep. De draaiboeken lagen klaar. Het wachten was op het moment dat het zou gebeuren en zelfs dat moment was bekend. Na het neerslaan van de coup is de hele machine gaan draaien. Draaiboeken, lijsten met namen zijn tevoorschijn gehaald en vanaf het eerste moment is alles in gang gezet en uitgevoerd. Geen complot van Erdogan maar een welkome staatsgreep. Het is anders niet te verklaren dat uurs na de coup zoveel mensen zijn opgepakt, daags erna scholen gesloten, onderwijzers uit hun ambt gezet en de rechterlijke macht gedecimeerd. Daar zit een plan en planning achter.

De komende maanden zullen voor Turkije niet makkelijker worden. De echte aanhangers zullen de overwinning ruiken en doorslaan, met op hun gelaat de triomf van de overwinnaar. De echte tegenstanders moeten vrezen voor hun normale bestaan. Zij vooral zullen waakzaam worden. De grote groep Turken zal stil zitten tijdens het scheren. De stadsbevolking zal waakzaam zijn want dit regime heeft het niet zo op met de vrijheid van de stad.

In dit alles vind ik de EU extreem stil. Alsof er gekeken wordt welk plan het handigst is. Alsof er wordt gekeken naar eigen belangen en hoe die te wegen. Het zal zeker het geval zijn. De buffer die Turkije was tussen het Midden-Oosten en het Westen bestaat niet meer. Turkije ís nu het Midden-Oosten. Ik hoop dat Frans Timmermans met passie zal speechen in het EuroParlement over de vrijheid van Turkije die nu wordt verkwanseld. Hij kan dat zo goed immers.

En dan nog iets. Veel dichterbij. Ik doe iedere zaterdag inkopen bij een Turkse familie bij mij in het dorp. Lieve mensen, een mooi gezin met twee dochters en een zoon. We kennen elkaar. Vorige week zijn zij vertrokken naar Turkije voor 5 weken vakantie. Ik maak me zorgen om hen. Ik heb geen idee van hun politieke voorkeur, kan me ook niets schelen. Ik hoop alleen dat zij over 4,5 week ongeschonden hun winkel weer openen. Zij hoeven geen tulpen uit Turkije mee te nemen. Gewoon henzelf en hun kinderen.

Wat zijn zij welkom.

En voor alle Nederlanders die graag democratisch een sterke man aan de macht willen zien komen: dit is het gevolg. Kijk en huiver.