Op een dag weet je het! We kopen hier een huis.
Dat ‘hier’ is ergens in het zuiden van Frankrijk. Je bedenkt het op een terras onder de platanen onder invloed van zo’n heerlijke pastis die je nooit voor drie uur mag drinken. Je kijkt om je heen. Leuke mensen, goede sfeer, iedereen aardig en de drank is heerlijk.
En ieder jaar geef je tenslotte weer een fortuin uit voor de huur van een huis of aan een hotel. Stel je eens voor wat je daar ook voor zou kunnen doen.
Een huis kopen dus.
Zo rond 1998 begon het ons ook te dagen. Ieder jaar de warmte tegemoet van de Provence maar wel altijd alles vooraf moeten regelen. Hoe mooi zou het zijn als je je eigen plekkie had? Ja, heel mooi. Maar vind zo’n plekkie maar eens even.
Je maakt een lijstje waar een en ander aan moet voldoen. Het huis mag geen ruïne zijn want er jaren aan verbouwen gaan we niet doen. Het mag ook niet ergens in de campagne liggen met het dichtstbijzijnde dorp op kilometers afstand. Dat dorp moet ook wel enige levendigheid hebben: een bakker, een café, een restaurantje en op loopafstand graag.
De daarop volgende jaren huur je eens een huis hier en daar en je gaat rondrijden langs alle veelbelovende dorpjes. Dan gebeurt iets nieuws. Die dorpjes zijn niet langer pittoresk om even in rond te lopen maar je probeert de sfeer voor een min of meer permanent verblijf in te schatten. De wereld is opeens anders.
Het café is toch wel wat shabby, dat ene restaurant zit nooit iemand en de steak is als een schoenzool. De bakker heeft niet de allerbeste baguette ooit en trouwens, die mensen zijn best nors. Daarbij is het vier kilometer naar dat leuke huis.
Het volgende dorp is precies wat je dacht maar er is in de verste verten geen leuk huis te vinden. Je begint niet alleen aan jezelf te twijfelen, maar aan de hele onderneming. Hmm, dat wonen in Frankrijk, is dat wel zo’n leuk idee? En wordt het niet eens tijd om door de VS te gaan trekken. Wat begon als een wenkend perspectief is het opeens niet meer.
De drang tot daden zakt wat weg en je gaat gewoon weer eens onbekommerd op vakantie. Op een mooie zaterdag rij je langs een dorpje waar markt is. Je kent het dorpje een beetje, ooit eens langs gereden. Typisch Var, de huizen, de bouw, de hoge huizen met smalle straten. Een paar cafés en een kerkje. Je parkeert de auto en loopt de markt op. Weinig toeristen, en een gezellige drukte. Op het terras van het grootste café is een tafeltje vrij, je gaat zitten en je kijkt eens om je heen. En op dat moment komt het plan weer naar boven. Is dit niet gewoon het dorp dat we bedoelden? Net wat meer dan Le Luc, net wat minder, nou ja, veel minder dan Lorgues. Veel beter dan Le Val. Niet zo toeristisch als Cotignac. Eigenlijk perfect.
Nog diezelfde dag ga je op zoek naar een huis in de buurt en dat is er ook nog eens. In een woonbuurt, het oude huis van de bakker. Op 1,5 kilometer lopen van het dorp, bovenop een bergje. Zeker, er moet heel veel aan worden gedaan maar dat kan ook. Het huis heeft potentie. En als je de bomen ervoor weghaalt en een zwembad bouwt dan heb je ook nog eens prachtig uitzicht tot aan Salernes toe.
In vier jaar tijd van plan tot aankoop lijkt lang maar is het niet. Je bent niet 24/7 ter plekke en al die mooie dorpjes blijken in de praktijk minder mooi te zijn. Daarnaast kijk je ook met een verkeerde blik. Je moet te veel, je wil te graag. En pas als je gewoon de boel de boel laat blijk je op het terras te zitten van een café waar je jaren zult gaan komen.
Ik kom nu al 17 jaar bij hetzelfde café waar ik ’s morgens mijn koffie drink. De markt is nog steeds fijn en niet al te toeristisch. Je kunt lekker eten in het dorp. Niet top, wel lekker. Het huis is helemaal naar onze zin. Het zwembad is er gekomen en het uitzicht blijft fantastisch. Tot diep in de nacht lig ik erin en kijk ik naar de melkweg.
Tussen toen en nu ligt een lange weg van aankopen, een architect vinden, de verbouw begeleiden, kennismaken met de Franse aannemerij (positief én negatief), de aanleg van een zwembad dat tot op heden nog steeds niet perfect is.
Tussen toen en nu ligt ook een verdiepte kennismaking met Frankrijk en de Fransen. Je blijft altijd een beetje buitenstaander en je hoort er ook gewoon bij. Niet alles gebeurt vandaag, ook niet bij bijvoorbeeld een lekkage. Morgen is ook goed. Want ach, het leven is mooi en duurt nog lang.
Een huis kopen in Frankrijk, het lijkt zo mooi. Zo romantisch en verfijnd. Je eigen plekje waar je op een stoeltje zit onder de boom met een goed glas. Die romantiek is in de praktijk toch wat minder dan in de boeken. Het is harder werken en het is duurder dan je dacht. Het kost ook meer energie en uithoudingsvermogen dat gedacht.
Maar hoe het ook zij, het was het allemaal waard.
