• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: oktober 2019

Een huis in Zuid-Frankrijk, het lijkt zo mooi.

20 zondag okt 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Carcès, Var

Op een dag weet je het! We kopen hier een huis.

Dat ‘hier’ is ergens in het zuiden van Frankrijk. Je bedenkt het op een terras onder de platanen onder invloed van zo’n heerlijke pastis die je nooit voor drie uur mag drinken. Je kijkt om je heen. Leuke mensen, goede sfeer, iedereen aardig en de drank is heerlijk.

En ieder jaar geef je tenslotte weer een fortuin uit voor de huur van een huis of aan een hotel. Stel je eens voor wat je daar ook voor zou kunnen doen.

Een huis kopen dus.

Zo rond 1998 begon het ons ook te dagen. Ieder jaar de warmte tegemoet van de Provence maar wel altijd alles vooraf moeten regelen. Hoe mooi zou het zijn als je je eigen plekkie had? Ja, heel mooi. Maar vind zo’n plekkie maar eens even.

Je maakt een lijstje waar een en ander aan moet voldoen. Het huis mag geen ruïne zijn want er jaren aan verbouwen gaan we niet doen. Het mag ook niet ergens in de campagne liggen met het dichtstbijzijnde dorp op kilometers afstand. Dat dorp moet ook wel enige levendigheid hebben: een bakker, een café, een restaurantje en op loopafstand graag.

De daarop volgende jaren huur je eens een huis hier en daar en je gaat rondrijden langs alle veelbelovende dorpjes. Dan gebeurt iets nieuws. Die dorpjes zijn niet langer pittoresk om even in rond te lopen maar je probeert de sfeer voor een min of meer permanent verblijf in te schatten. De wereld is opeens anders.

Het café is toch wel wat shabby, dat ene restaurant zit nooit iemand en de steak is als een schoenzool. De bakker heeft niet de allerbeste baguette ooit en trouwens, die mensen zijn best nors. Daarbij is het vier kilometer naar dat leuke huis.

Het volgende dorp is precies wat je dacht maar er is in de verste verten geen leuk huis te vinden. Je begint niet alleen aan jezelf te twijfelen, maar aan de hele onderneming. Hmm, dat wonen in Frankrijk, is dat wel zo’n leuk idee? En wordt het niet eens tijd om door de VS te gaan trekken. Wat begon als een wenkend perspectief is het opeens niet meer.

De drang tot daden zakt wat weg en je gaat gewoon weer eens onbekommerd op vakantie. Op een mooie zaterdag rij je langs een dorpje waar markt is. Je kent het dorpje een beetje, ooit eens langs gereden. Typisch Var, de huizen, de bouw, de hoge huizen met smalle straten. Een paar cafés en een kerkje. Je parkeert de auto en loopt de markt op. Weinig toeristen, en een gezellige drukte. Op het terras van het grootste café is een tafeltje vrij, je gaat zitten en je kijkt eens om je heen. En op dat moment komt het plan weer naar boven. Is dit niet gewoon het dorp dat we bedoelden? Net wat meer dan Le Luc, net wat minder, nou ja, veel minder dan Lorgues. Veel beter dan Le Val. Niet zo toeristisch als Cotignac. Eigenlijk perfect.

Nog diezelfde dag ga je op zoek naar een huis in de buurt en dat is er ook nog eens. In een woonbuurt, het oude huis van de bakker. Op 1,5 kilometer lopen van het dorp, bovenop een bergje. Zeker, er moet heel veel aan worden gedaan maar dat kan ook. Het huis heeft potentie. En als je de bomen ervoor weghaalt en een zwembad bouwt dan heb je ook nog eens prachtig uitzicht tot aan Salernes toe. 

In vier jaar tijd van plan tot aankoop lijkt lang maar is het niet. Je bent niet 24/7 ter plekke en al die mooie dorpjes blijken in de praktijk minder mooi te zijn. Daarnaast kijk je ook met een verkeerde blik. Je moet te veel, je wil te graag. En pas als je gewoon de boel de boel laat blijk je op het terras te zitten van een café waar je jaren zult gaan komen.

Ik kom nu al 17 jaar bij hetzelfde café waar ik ’s morgens mijn koffie drink. De markt is nog steeds fijn en niet al te toeristisch. Je kunt lekker eten in het dorp. Niet top, wel lekker. Het huis is helemaal naar onze zin. Het zwembad is er gekomen en het uitzicht blijft fantastisch. Tot diep in de nacht lig ik erin en kijk ik naar de melkweg.

Tussen toen en nu ligt een lange weg van aankopen, een architect vinden, de verbouw begeleiden, kennismaken met de Franse aannemerij (positief én negatief), de aanleg van een zwembad dat tot op heden nog steeds niet perfect is. 

Tussen toen en nu ligt ook een verdiepte kennismaking met Frankrijk en de Fransen. Je blijft altijd een beetje buitenstaander en je hoort er ook gewoon bij. Niet alles gebeurt vandaag, ook niet bij bijvoorbeeld een lekkage. Morgen is ook goed. Want ach, het leven is mooi en duurt nog lang.

Een huis kopen in Frankrijk, het lijkt zo mooi. Zo romantisch en verfijnd. Je eigen plekje waar je op een stoeltje zit onder de boom met een goed glas. Die romantiek is in de praktijk toch wat minder dan in de boeken. Het is harder werken en het is duurder dan je dacht. Het kost ook meer energie en uithoudingsvermogen dat gedacht.

Maar hoe het ook zij, het was het allemaal waard. 

Slappe politiek

15 dinsdag okt 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Boerenprotest, Politici

Met verbazing gekeken naar het boerenprotest van gisteren, 14 oktober. Op de wegen in Nederland was het weer druk met trekkers, je zou bijna denken dat protesteren ok is. Voorop een motoragent met zwaailicht en rijden maar. Ik moest toch even denken aan andere protesten van bijvoorbeeld jonge klimaatactivisten waar het minder begripvol verloopt.

Maar goed, men zal zich wel herkennen in de gewone mens. En misschien wordt door dit soort beelden wel een tweedeling zichtbaar in ons land. Aan de ene kant de achterblijvers van de moderne wereld die alle recht hebben om te zeuren, en aan de andere de kosmopolitische kansrijken die niet moeten zeuren. Het zou wel verklaren waarom het gewone volk sympathie heeft voor de boeren maar niet voor klimaatactivisten.

Anyway, ik keek dus met verbazing naar de boerenprotesten. Dat ook daar gannef tussenzit verbaast me niets. Het zijn net gewoon mensen. Dus met je trekker over hekken rijden zonder te weten wat daarachter zit, vooruit waarom ook niet. Dat je daar bijna een fietser mee ombrengt: dingen gebeuren. Dat je de deuren ramt van een democratisch instituut, moet kunnen. Waarom zou je aanbellen tenslotte. En dat je vervolgens een agent te paard aanrijdt: in de emotie doe je dingen nietwaar.

Het zal.

Echt storend wordt het pas als politici, bestuurders als reactie daarop maatregelen intrekken. Dat betekent dat de straat regeert en de politiek reageert. Dat je je zin krijgt als je geweld gebruikt. Het betekent dat je hard moet toeslaan om te weten dat politici draaien als een blad aan een boom.

Provincies keren terug op hun schreden, om de verkeerde redenen.

Op het moment dat in een democratische rechtsstaat als Nederland geweld wordt gebruikt dan is er maar één reactie mogelijk, vasthouden aan je beleid en aan de afspraken. Zoals de CdK in Groningen deed. Geen haarbreed toegeven. Als je zwicht voor geweld dan is vanaf nu alles mogelijk en geoorloofd. Alleen al vanwege het geweld zal de politiek duidelijk moeten maken dat er niets verandert.

Dat een gedeputeerde in Friesland overstag ging is een voorbeeld van hoe het niet moet. Per direct is de beste man ongeschikt voor zijn functie.

Dit wil allemaal niet zeggen dat de boeren geen punt hebben, integendeel. Maar als zij niet snappen wat een democratie is en hoe die werkt verliezen zij recht van spreken.

Het RIVM liegt

14 maandag okt 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Boerenprotest, RIVM

Afbeeldingsresultaat voor alchemie

Ergens in het land demonstreren op dit moment boeren door met hun trekkers wegen te blokkeren. Of een provinciehuis. Of een gemeentehuis. Iets.

Nou kun je het met hen eens zijn of niet en ook hier is de wereld weer verdeeld. De meeste Nederlanders koesteren sympathie voor de boeren vanwege een vaag soort nostalgie. Eerlijke, hardwerkende mensen die ervoor zorgen dat de stedeling te eten heeft.

Dat de gemiddelde boer rond de €17.000 per jaar aan EU-subsidie ontvangt is niet echt bekend en dat het voedsel dat we kopen vaak niet uit Nederland afkomstig is, ook niet.

En dat de gemiddelde boer het wisselen van beleid van de centrale overheid meer dan zat is, en waaruit dat blijkt is ook niet precies bekend. Maar dat doet nu niet terzake.

Waar het nu om gaat is de uitspraak vorige week van een van de boeren dat zij naar het RIVM zullen gaan omdat het RIVM liegt. Ik woon in de buurt van het RIVM en op de lokale FB pagina werd al vooruitgekeken naar de drukte die zou komen. Het RIVM liegt, daarom. Erger nog: de meetmethoden zijn niet goed, de cijfers deugen niet en zij doet alles in het diepste geheim. En ja hoor, niet lang daarna gaat het CDA meehuilen met de wolven in het bos en verklaart ook dat het RIVM transparanter moet worden. Jaco Geurts zet vraagtekens bij het RIVM, de volksvertegenwoordiger die kan vertrouwen op instituten, besluit ze niet meer te vertrouwen. Althans, voor de bühne.

En zo betreden we een wereld waarin wetenschappelijk behaalde en getoetste resultaten in diskrediet worden gebracht omdat de resultaten niet goed uitkomen. Je zegt gewoon dat de ander het niet weet, niet goed gemeten heeft, niet transparant is, onduidelijk is, onbetrouwbaar is en je hebt de poppen aan het dansen. Achteraf kun je zeggen dat je best vragen mag stellen over dingen. Of de aarde echt rond is bijvoorbeeld, of de VS niet zelf 9/11 in gang hebben gezet, of Elvis echt dood is, of vaccinatie tot autisme leidt.

Het past in een tendens waarin de laatste jaren instanties worden gewantrouwd. Onderzoeken komen met resultaten die contra intuïtief zijn, zo ook de RIVM rapportage over stikstof. Je zal maar boer zijn en er alles aan doen, en dus heel veel investeren, om je stikstofemissie laag te houden. Dan komt er een politicus, Tjeerd de Groot (D66), die de gegevens van het RIVM gebruikt om te stellen dat de helft van alle koeien weg moet. Op termijn, maar niet te lang. De man wordt vervolgens verketterd en verdacht gemaakt. Hij liegt en zegt het alleen maar uit eigenbelang. De feiten gaan tegen je gevoel is en dus kloppen de feiten niet.

Hegel zei het al: als de theorie niet overeenkomt met de feiten, des te erger voor de feiten.

Wat ik zie is een teruggang naar een voorwetenschappelijke wereld waarin emoties en opvattingen oneindig veel meer waard zijn dan feiten. Waarin gekozen politici instellingen verdacht kunnen maken. Waarin ze gewoon hun domheid kunnen etaleren door te zeggen dat het RIVM niet transparant is. Wat blatante onzin is, want alles, echt alles is te vinden op hun site. Een Tweede Kamerlid dat terug wil naar de tijd van de alchemisten waarin we maar wat konden beweren.

Dat is zorgelijk.

Maar ik zie ook iets dat ik nog zorgelijker vind en dat is dat de acceptatie van dit soort emotioneel geneuzel niet voor iedereen geldt. Greta Thunberg wordt afgefakkeld, klimaatactivisten kunnen geheel niet rekenen op enige sympathie, scholieren die demonstreren voor een schone toekomst krijgen het verwijt niet op school te zitten.

De selectiviteit is enorm. Boeren worden geknuffeld, de CDA’er wordt niet de fractie uitgezet wegens gebrek aan intelligentie en collega politici staan niet op om het RIVM te beschermen en te verdedigen. Men zal de handen niet branden met mogelijk slechte gevolgen voor de volgende verkiezingen.

Mijn conclusie van de laatste weken is heel simpel.

Als je de wetenschap wil ontkennen, doe dat dan vanaf een trekker.

Klimaatreligie

11 vrijdag okt 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

klimaat, thunberg

Afbeeldingsresultaat voor thunberg in de vn

Dat het klimaat verandert, daar zal ik niets tegenin brengen. Dat de mens daar een rol in heeft, ook daar zal ik niets tegenin brengen. Laat ik met deze disclaimer beginnen want dat voorkomt veel ellende.

Maar nu mijn punt.

Deze week hoorde ik op NPORadio1 (Dit is De Dag, 10 oktober 2019, vanaf minuut 19) een discussie over het klimaat. Voormalig Kinderombudsman Dullaert sprak mee. Op enig moment uitte Wim Berkelaar twijfels over de mogelijke Nobelprijs voor de Vrede voor Greta Thunberg. Berkelaar noemde haar optreden ‘klimaatpraat’ vanwege allerlei redenen. Die er niet toe doen nu. Dullaert noemde zijn opstelling ‘old school’, deed badinerend en ratelde door. Berkelaar ondersteunde Dullaert op alle punten maar relativeerde het voortdurend praten over het klimaat. “Als ik het zo hoor bent u klimaatscepticus” zei Dullaert vervolgens.

Zo, dat is een argument op schoolpeinniveau. En een moderne verdachtmaking die de wereld verdeelt in goed en slecht. Wat een geleuter.

Laat ik duidelijk zijn. Thunberg heeft heel verdiend de Nobelprijs voor de Vrede NIET gekregen. Wel iemand die werkelijk verschil heeft gemaakt voor zijn land Ethiopië, Abiy Ahmed.

Zij is ook niet de nieuwe Heiland. Maar ze praat ook geen poep en ze is oprecht in haar verontwaardiging. Het is een puber zoals ik aan tafel heb zitten. Mijn puber is bijna 15 en heel zorgelijk over onze toekomst. Hij is daarin, net als Thunberg, authentiek bezorgd.

Wat meer het punt is, is dat er geen normale discussie over het klimaat mogelijk lijkt. Als zelfs Dullaert, toch een intelligente man met het hart op de goede plaats, een relativering ‘old school’ noemt en vervolgens iemand wil afserveren omdat hij van een ander geloof is, is er echt wat mis.

Ik ben niet sceptisch, ik ben optimistisch. Ongeneeslijk. Ik denk, ik weet, dat er nu al ergens in een schuurtje, in een bedrijf of op een universiteit mensen bezig zijn dingen te bedenken die goed zijn voor het klimaat. Dat er de komende jaren mensen opstaan die oplossingen hebben voor alle uitstoot. Zo is het altijd gegaan en zo zal het altijd blijven gaan. Paniekzaaierij is overbodig en kinderlijk. Mensen buitelen over elkaar heen om nog zuiverder in het geloof te zijn en bijvoorbeeld Thunberg te bejubelen.

Ik zal dat niet doen: buitelen noch bejubelen. Ik hou van een koele geest en een goede open discussie. Ook met echte sceptici omdat ik benieuwd ben naar hun drijfveren.

Ik heb op Twitter gezien wat de reacties zijn als mensen negatief waren over Thunberg. De vreselijkste verwensingen kregen zij over zich heen. Terwijl ook in mijn omgeving er mensen zijn die haar toespraak weerzinwekkend vonden. En dan hebben zij het niet over het feit dat daar een zeer bevoorrecht blank westers meisje staat te fulmineren tegen een welvaart die voor haar meer dan normaal is, en voor het grootste deel van de wereld niet. Zijn hebben het ook niet over de subboodschappen die in haar toespraak zitten, dat de tweede en derde wereld het kunnen vergeten nog economisch te kunnen groeien. Zij hebben het wel over de vorm en de zorgen die zij hebben dat zij daar staat namens anderen, volwassenen met een eigen agenda. Dat zij wordt misbruikt.

Dat laatste denk ik dus niet. Zij is oprecht en heeft haar eigen agenda. Wat ik wel denk is dat we de grote emotie even moeten laten voor wat het is en dat er nu mensen, jong en oud, met een koele geest aan zet zijn om vaart te maken met oplossingen.

Hat mag dan wel vijf voor twaalf zijn, maar de doemsklok staat mijn hele leven al stil op die tijd.

En het wachten blijft op de Messias. Nog eeuwen.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....