• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: december 2017

Het touwtje uit de brievenbus anno 2018

21 donderdag dec 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

nostalgie, utrecht, zuilen

touwtje

 

Aan de wijk Zuilen in Utrecht bewaar ik goede herinneringen. Daar, óp Zuilen, heb ik de eerste 18 jaar van mijn leven doorgebracht. Ik rij er zo af en toe nog eens door en dan valt mij op hoe klein het huis was waarin ik ben grootgebracht. In mijn herinnering woonden wij in een kasteel.

Zo af en toe was de straat opengebroken voor rioleringswerkzaamheden. Wij speelden dan in de gegraven gaten tussen de buizen. Met de klinkers maakten we een burcht. In ons deel van de straat woonde één buurman met een auto. Het was in de jaren 60 van de vorige eeuw. Iedereen kende elkaar van haver tot gort en iedereen had een bijnaam. Mijn vader, oud bokser en lang, was de reus. Aan de overkant woonde een echtpaar dat beiden klein van stuk was, en dus heetten zij ‘kop en kont’. Er was een buurvrouw die gekte kreeg in haar hoofd als de blaadjes óf aan de bomen kwamen óf er weer afvielen. En ’s zomers zat iedereen op straat te vieren dat het weer perfect was. Bij een borrel teveel kwam er ruzie maar na een half uur zat iedereen weer met elkaar te drinken.

Jaren waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Een knus soort geborgenheid met zo af en toe een rauw randje.

Uit iedere brievenbus hing een touwtje.

Inmiddels ziet de wereld er heel anders uit. Families wonen niet meer dicht bij elkaar in de buurt. Iedereen heeft een of meer auto’s en als er al werkzaamheden zijn in de wijk dan staan er grote hekken omheen en ’s nachts is er beveiliging.

De wereld is veel groter en ook anoniemer geworden.

Er hangen geen touwtjes meer uit brievenbussen. En daar wordt soms met weemoed op teruggekeken. Dat touwtje stond ook voor elkaar kennen en elkaar vertrouwen. Stond voor sociale cohesie én sociale controle. En het lijkt erop dat al die dingen ergens in de loop der tijd zijn verloren gegaan. Maar is dat ook zo?

Ik denk van niet. Ik weet ook wel dat de wereld veranderd is. Dat gebeurt nu eenmaal. En ik weet ook dat mijn herinneringen vertekend zijn door nostalgie. Dat die werkelijkheid anders was. Kleiner vooral. Mijn leven speelde zich toen af in mijn buurt en nu in de grote wereld. Via televisie en internet ben ik verbonden met de grote wereld. Van Nederland tot aan welk land of welke stad ook. En via social, Facebook en Twitter, ben ik verbonden met heel veel individuen. Mijn wereld is misschien wat anoniemer maar tegelijkertijd ook veel rijker en vooral groter geworden.

En voor iedereen die denkt dat het touwtje uit de brievenbus verleden tijd is: kijk nog eens heel goed! Dat touwtje is er nog steeds maar het ziet er totaal anders uit. Dankzij de zegeningen der techniek kun je je huis nu aansluiten op al je familie en vrienden. Je hebt internet en wifi nodig en dan kun je aan de gang!

Ik snap alle mensen met nostalgie best overigens. De wereld was overzichtelijk en bekend. Tegelijkertijd stonden we toentertijd ook redelijk stil. Hoe anders is dat nu. We staan er niet meer bij stil dat we met onze auto overal komen. Dat we live kunnen zien wat er in andere landen gebeurt. Dat we dankzij technologie veel langer leven. Dat we met onze smartphone de hele dag online zijn en dat ook nog eens leuk vinden. We staan er niet eens bij stil dat we onze persoonlijke veiligheid geheel online en via internet kunnen regelen, simpel, goedkoop en zeker. Via een app jouw familie en vrienden voor jouw huis en jouw veiligheid laten zorgen als jij er even niet bent. Omdat je op vakantie bent, uit eten of even naar de bioscoop. Simpel en makkelijk te bedienen. De wereld mag dan wel groot lijken maar mensen die om je geven zijn altijd dichtbij. En met Homies breng je ze nog dichterbij.

Het touwtje uit de deur anno 2018 heet Homies.

Joke Smit had géén gesloten geest.

13 woensdag dec 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Gloria Wekker, identity politics, Joke Smit

Mensen creëren hun identiteit langs vele assen. Zo ben ik man, blank, hoogopgeleid, Nederlander, getrouwd, vader, progressief en vast nog het een en ander. Langs al die assen neem ik een bepaalde positie in in de maatschappij en langs al die assen wordt er naar mij gekeken. Los dus van wat ik ervan vind, vinden anderen wat van mij.

Niet alleen ik geef betekenis aan mijn leven, anderen doen dat ook. Anderen doen dat aan hun eigen leven én aan mijn leven. Mensen die mij kennen kennen ook de nuances van mijn identiteit, mensen die mij niet kennen gaan af op wat uiterlijke kenmerken. Ik ben man en dus …. Ik ben blank en dus…..

Is dat erg? Nee, geheel niet. Als wij niet met vooroordelen leven dan leven we niet. Zonder vooraf vastgestelde categorieën leven wij allen als volstrekt demente mensen. Alles is nieuw, alles moet ontdekt worden en over alles gaan we dan heel erg lang doen. De wereld komt tot stilstand, sociale relaties verdwijnen en uiteindelijk gebeurt er niets meer. Het hebben van vooroordelen maakt het leven mogelijk. Vooroordelen zijn gestolde ervaringen en overtuigingen die mijn leven structureren. Ook het sociale leven. Ik hou bijvoorbeeld niet van grote menigten en op het moment dat ik zie dat er ergens een opstopping in bijvoorbeeld een stad ontstaat, maak ik me uit de voeten. Ik hou daar niet van.

Vooroordelen hebben ook een nare kant. Zo maken ze voor veel mensen ook veel onmogelijk. Met een exotische naam is de kans op werk kleiner dan wanneer je Janssen heet. Als je niet lelieblank bent dan loop je de kans vaker te worden aangehouden door de politie. Als vrouw heb je een grote kans minder te verdienen dan een man in dezelfde baan. Vooroordelen kunnen dus beperken en ongefundeerd zijn. Ik zal zeker ook ongefundeerde vooroordelen hebben. Soms vanuit intuïtie en soms vanuit niets.

Dat niets bestaat overigens niet. Met niets bedoel ik meestal mijn opvoeding bijvoorbeeld. Mijn vader zei altijd ‘de arbeider krijgt er als laatste wat bij en moet het als eerste weer inleveren’. Dat soort opmerkingen heeft mij gevormd. Zo heeft ook bijvoorbeeld WO2 een grote invloed op mijn denken (via mijn ouders). Als ik extreemrechts zoetgevooisde slechtigheid hoor verkondigen (homeopatische verdunning van het Nederlandse volk) dan gaan al mijn antennes volop aan: hier spreekt het begin van uitsluiting van niet-Nederlanders. Ook met die antennes en vooringenomenheid ben ik best tevreden. Ik herken het en ik kan er iets mee doen. Of niet. Dat is aan mij.

Zo leven wij met elkaar een leven en sluiten wij ons aan met hen die zo’n beetje dezelfde vooroordelen en opvattingen hebben. Dat is fijn en geeft rust.

Tegenwoordig wordt er echter iets aan toegevoegd dat mij totaal niet bevalt. Dat is het venijnige vernis van de schuldige afkomst.

Laat het me uitleggen.

Zo snel mij wordt verteld dat ik schuldig ben ómdat ik wit ben, dat in mij 400 jaar onderdrukking is nedergedaald en dat ik daar nooit aan kan ontsnappen, dan gaat er iets mis. Ten eerste ontzeg je mij mijn identiteit, mijn eigen leven. Ik weet namelijk dat ik een bepaalde positie heb in dit deel van de wereld ómdat ik wit ben. Zoals Chinezen een bepaalde positie innemen in China ómdat zij Chinees zijn. Ik weet dat en ik probeer daar kritisch op te zijn, en dat niet weg te wuiven.

Ten tweede is het zo dat als collectieve geschiedenis zich uit in mij als individu, dat dus voor iedereen geldt. Als op de een of andere niet te verifiëren Jungiaanse manier de geschiedenis zich niet alleen in mij openbaart maar mij bepaalt, dan is dat bij iedereen zo. Dan is dat inherent aan de mens. Dus dan is dat ook zo bij diegenen die dat beweren.

En dus is het ten derde zo dat als ik niet vrij ben, de persoon die bovenstaande stelt dat ook niet is. Wij allen zijn dan marionetten van een verleden waar wij niet bij waren, waar we niets aan kunnen veranderen en waar we dus ook niet aan kunnen ontsnappen. Iedereen dus. En als dat zo is dan houdt ieder gesprek op. Marionetten praten moeilijk met elkaar. Zo’n gesprek gaat uit van een heel oud concept, voorbeschikking. Los van wie ik denk te zijn, is vooral bepalend alle tijd dat ik er nog niet was. En dat is zo belangrijk dat ik nooit meer onschuldig kan zijn in deze wereld.

Ik ga daar niet in mee. Als mensen zo ongefundeerd, zo ideologisch bevlogen dingen beweren over mij staan zij wat mij betreft buiten spel. Ik zal niet meer luisteren. Als zij consequent zijn houden zij verder hun mond want ook hun eigen uitlatingen zijn niet vrij, maar voorbestemd. Weiger mij te erkennen als individu met alle hoogte- en dieptepunten en je bent af. Klaar. Mensen met een gesloten geest zijn gestopt te denken.

Prijzen verleen je aan verlichte mensen. Niet aan hen met een gesloten geest.

 

Chagrijnig volk

07 donderdag dec 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 2 reacties

Tags

2018, Chagrin, relax

Wat zij wij collectief toch een chagrijnig, serieus en onverzoenlijk volkje geworden. Althans, grote delen en dan vooral dat deel met een luide stem. Het gaat al lang niet meer om links of rechts, wit of zwart, trans- dan wel andersgender, of wat dan ook voor onderscheid. Het gaat om een scheiding der geesten in Nederland tussen hen die geen enkele twijfel hebben over het eigen gelijk en de rest.

Natuurlijk moeten die demonstranten over Zwarte Piet niet zo doordrammen en gewoon de tijd nemen om te merken dat alles verandert in de loop der tijd. Maar natuurlijk moeten de voorstanders van ZP niet zo blijven doordrammen over het boegbeeld van onze cultuur dat nooit maar dan ook helemaal nooit mag veranderen.

En de discussies op Twitter over de zogenaamde Social Justice Warriors die overal een complot in zien, worden nauwlettend in de gaten gehouden door de rechtsgekkies die vinden dat we in een linkse dictatuur wonen en daar weer een complot in zien.

En ja, als witte man in een witte wereld is anders leven dan een zwarte man in een witte wereld. Maar dan maakt nog niet dat die witte man met een white privilege en dus erfzonde is geboren en dus nergens over mee mag praten.

En het afschaffen van woorden als man/vrouw en overstappen op gender klinkt best interessant, maar het zelotisme waarmee dat weer gepaard gaat doet me huiveren.

En nee, hoofddoekjes passen niet bij de politie, hoe je ook je best doet om duidelijk te maken dat dat doekje bij jouw identiteit past en dat de politie zich dus aan jou moet aanpassen. In plaats van andersom zoals het hoort.

De EU is niet opgericht om de burgers te muilkorven en dom te houden. En de natiestaat is niet de oplossing voor alle hedendaagse problemen. Daarvoor is de wereld veel te complex en te onderling afhankelijk.

Specialisten op TV of radio die gewantrouwd worden ómdat zij specialist zijn. Want tja dan zul je wel in dienst staan van een of ander belang en dus ben je onbetrouwbaar. En vervolgens komen niet deskundigen bijna schuimbekkend uitleggen dat het heel anders is want dat hebben zij gezien of meegemaakt.

Ik kan doorgaan met nog 100 voorbeelden van discussies die ontsporen en die allang geen discussie meer zijn.

Chagrijnige gelijkhebbers aan alle kanten. Mensen die je niet zou uitnodigen op je feestje omdat ze de sfeer verpesten en alleen zichzelf en gelijken willen horen. Naar volk. Dom ook.

Ik smacht naar de twijfel, de nuance, de wetenschap dat de werkelijkheid niet in een eenvoudig schema past. Ik smacht naar mensen die stiltes laten vallen na een vraag omdat het antwoord goed moet worden geformuleerd. Er moet over worden nagedacht. Er is geen gelijk of ongelijk, er is altijd een groot grijs gebied.

Ik hoop voor 2018 dat de twijfel weer toeslaat. Dat grijs een mooie kleur is om over te praten. Dat het eigen gelijk een tijdelijke houdbaarheid heeft omdat een ander ook gelijk kan hebben. Dat je daar het gesprek over kunt en moet hebben. Zo’n jaar wens ik. Minder chagrin ook. En dat maakt Twitter een stuk saaier want redelijker. Maar dat heb ik er wel voor over.

Nederland staat zo ongeveer in alle internationale vergelijkingen in de top 10: meeste welvaart, beste leven, super onderwijs, geweldige gezondheidszorg, minste ongelijkheid, best wonen et cetera. Waarschijnlijk is de reden voor al het chagrin het ontbreken van echte shit in ons land. Echte shit zoals oorlog, natuurrampen, hongersnood. Dus stop eens met dat gebrul vol op het orgel over alles en nog wat.

2018: RELAX!

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....