Maandelijks Archief: februari 2016

Tegen de politieke correctheid

23 dinsdag feb 2016

Posted by in Politiek correct

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Zomaar wat dingen die gebeuren. Een museum dat alle oude verklarende kaarten bij schilderijen gaat vervangen omdat er woorden op staan die nu niet meer kunnen. Studenten in Engeland die in opstand komen omdat er iemand een gastcollege komt geven die onwelgevallig is. Schilderingen op een koets die moeten worden verwijderd omdat ze verwijzen naar een koloniaal verleden. Een standbeeld dat moet worden verwijderd omdat de man in kwestie nu fout zou zijn. Boeken die moeten worden herschreven bij een nieuwe druk. Voorbeelden van hedendaagse acties die tot doel hebben de geschiedenis te herschrijven. Die tot doel hebben de geschiedenis uit te wissen en te vervangen door een betere geschiedenis.

Politiek correcte gedrag.

Waar komt het vandaan?

Er zijn verschillende verklaringen denkbaar en die worden dan ook gebruikt. De eerste is dat er nu mensen leven die aanstoot nemen aan het getoonde en daar moeten we rekening mee houden. De tweede is dat de periode of het gedrag waar zo’n afbeelding bijvoorbeeld naar verwijst nu echt fout wordt bevonden. Daarom moet er een retouche plaatsvinden. Een derde verklaring is, dat het toen al fout was en dat het er eigenlijk nooit had mogen zijn, maar de mensen toen zagen dat niet goed. Een vierde is dat ik alvast schadelijke zaken verwijder omdat anderen zich er wellicht aan kunnen gaan storen. Denken voor anderen is dat.

Wat de verklaring ook moge zijn, we leven in tijden van nieuwe taboes. Of het nu een volksfeest is, of het nu woorden zijn, religie of kunst. Er zijn nieuwe taboes ontstaan. En als kern zie ik lichtgeraakte geesten die willens en wetens de oorzaak van hun lichtgeraaktheid willen wegnemen. Niet in zichzelf, maar in de buitenwereld. Als de externe aanleiding van hun pijn weg is dan is de pijn weg. Als alle anderen laten zien dat ze meewerken, dan voelen zij zich beter. Wat deze lichtgeraakten niet doen is in zichzelf op zoek gaan naar de oorzaak en die wegnemen. Dat is een kortere weg, kan in alle stilte verlopen en laat de rest van de mensen met rust. Maar dat wil men niet.

Politiek correct gedrag is totalitair.

Ik moest hieraan denken toen ik “Het tumult van de tijd” van Julian Barnes las. Het gaat over het leven van Sjostakovitsj, verteld in drie perioden. Een boek zoals er zelden verschijnen. Stilistisch prachtig. Maar ook alarmerend voor de goede lezer. Waarom.

Barnes beschrijft de politieke correctheid van het regime van Stalin. Niet te onderscheiden van het huidige, behalve natuurlijk de gevolgen. Niemand wordt meer ’s nachts van zijn bed gelicht en niemand verdwijnt in de nevelen. Dat is een essentieel verschil. Onder Stalin zijn twintig miljoen Russen verdwenen en vermoord. Dat is nog eens wat anders dan in onze rustige en veilige maatschappij.

Wat zijn de overeenkomsten?

De wil om alles wat gebeurt en gebeurd is aan te passen aan de politieke agenda van het moment. Sjostakovitsj is het ene moment een vijand van de revolutie, het andere moment niet meer. Zijn werk kan opeens burgerlijk en anti-communistisch zijn. En zo gaat het maar door. De wil van de eenling, Stalin, maakt uit wat wel en wat niet acceptabel is. En precies dat deed mij nadenken over politiek correcte mensen. Zij leggen hun wil op aan anderen, taboeïseren, herschrijven de geschiedenis. Het mechanisme is hetzelfde. De denkwijze ook. Als we zaken anders beschrijven dan zijn zij ook anders. Beter. Meer passend aan de huidige tijd. Dus herschrijven we de geschiedenis.

Die zelfoverschatting en tegelijkertijd tijd ook het grenzeloze narcisme zijn schadelijk voor een goed werkende open samenleving. Wat is het alternatief?

Ten eerste herschrijf je de geschiedenis niet, je kunt haar opnieuw interpreteren met de kennis van nu. Slavernij is afschuwelijk. En om dat te weten moet je de geschiedenis met rust laten. Ten tweede is de waarheid niet te claimen. Door wie dan ook. En ook als je harder schreeuwt heb je niet meer gelijk. Heb deemoed en historisch besef. Ten derde is wat rest het gesprek met elkaar. Geen stellingen innemen. De ander, ook zijn gedachten respecteren en erover praten. Alles mogen en kunnen zeggen. Met argumenten. Ten vierde kun je ook nog altijd naar jezelf kijken in de spiegel en met ironie om jezelf grijnzen. Wie lacht niet die de mens beziet?

Politiek correct gedrag is van alle tijden en nooit constructief. Het is ook niet links of rechts. Het komt overal voor. En altijd verkeerd.

Blije christenen

22 maandag feb 2016

Posted by in seculaire religie

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

De dag nadert. Je voelt het aan alles. Mensen worden nerveuzer, opgewondener, geagiteerd. Het wordt het gesprek van de dag. Mensen vragen elkaar wat zij gaan doen. Gaan ze al op vrijdag of wachten ze tot zaterdag. En waar denken ze dat het gaat plaatsvinden?

Zo gaan dagen en weken voorbij. De spanning neemt toe. De laatste dingen worden nog aangeschaft, nieuwere ook want stel je voor dat de oude niet meer voldoen.

De plannen worden gesmeed en afgesproken wordt met vrienden en het gezin hoe laat men gaat rijden. En men gaat rijden. Op naar de plek waar het moet gaan gebeuren.

De reis is langer dan verwacht. Wat niet zo gek is omdat velen gaan en allen gaan dezelfde kant uit. Er zijn files, er is oponthoud, tegenslag. Bij de tankstations langs de snelweg is het druk. Rijen bij de toiletten. Rijen voor de pomp. Maar het deert niets. De blijheid heeft de overhand, de opgewondenheid. Mensen herkennen dat in elkaar. De blik in de ogen. De vreugde en de vastberadenheid. Als er al een onvertogen woord valt onderweg dan is er altijd een die roept ‘kom op, we zijn er bijna’. Het is mooi om zo met elkaar onderweg te zijn naar dat Ene.

Sommigen overnachten omdat de reis te laat is aangevangen. In goedkope hotels of in dure. Het maakt niet uit. Als de ochtend komt staat met op en gaat verder.

Meer files komen, meer mensen op steeds smallere wegen. Met groet elkaar vanuit de auto. Men herkent elkaar aan de blije blik, de  uitrusting die men meeneemt. Velen hebben zelfs een koffer op het dak om voorbereid te zijn op alles.

En dan, na vele uren rijden, gaat men zelfs nog smallere weggetjes op. De weg voert omhoog, dichter bij God. Bomen worden minder en de toppen worden wit. De eerste sneeuw wordt zichtbaar. Ook hier staat men weer stil in de file. Maar niets doet er meer toe. Het is bijna zover.

Het is altijd nog even zoeken naar de plek waar men heeft afgesproken. Ergens een plek vinden voor de auto. Maar is dat eenmaal gebeurd dan verruilt men de normale kleding voor de rituele kleding. Ouderen, kinderen, iedereen doet dezelfde kleding aan hoewel de kleuren totaal verschillend zijn. Mensen op weg naar het Ene die toch zichzelf willen onderscheiden. Iedereen is vastberaden, vriendelijk, lacherig, uitgelaten.

En dan: de laatste keren wachten. Voor de aanschaf van het toegangsbewijs, bij de lift. Men praat luid, vrolijk, maakt lol met elkaar. Duizend talen worden gesproken en iedereen verstaat elkaar. De dag is gekomen. Men stapt in de lift, zwaait naar de achterblijvers en gaat omhoog.

De skivakantie is begonnen.

Het drama PvdA

14 zondag feb 2016

Posted by in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

Het zijn moeilijke tijden voor de bevlogen medemens. Bij wie kun je nog terecht voor een sociaal genuanceerd geluid. Bij  wie met je overtuiging dat er altijd mensen zullen zijn die het zelf niet redden. En voor wie dus moet worden gezorgd. Kortom: waar kun je terecht voor een ouderwets sociaal democratisch geluid?

Het was ooit, hoe lang geleden lijkt dat al weer, heel duidelijk: de PvdA. Daar moest je zijn. Een grote partij met het hart op de juiste plek. Een partij met een rijke traditie opgericht om arbeiders aan een betere toekomst te helpen.

Maar ja. Arbeiders werden schaars. Er kwam in de laatste decennia van de vorige eeuw een steeds grotere middenklasse. De kinderen van de arbeiders hadden gestudeerd en kregen betere banen dan hun ouders. Kregen dus ook meer te verliezen en minder te winnen dan hun ouders. De wereld werd ook groter. De Nederlandse economie was totaal afhankelijk van wat er in de rest van de wereld gebeurde. Die rest van de wereld kwam naar Nederland. Niet alleen studenten en kenniswerkers maar ook vluchtelingen. Mensen zonder kansen op de arbeidsmarkt.

De PvdA raakte zijn dubbeltjes, die nooit een kwartje zouden worden, kwijt en had geen oog voor de nieuwe kwartjes. De middenklasse werd overgelaten aan andere partijen en de PvdA ging zich richten op nieuwe dubbeltjes. Zielige mensen. Vluchtelingen, allochtonen, mensen met een uitkering. Niet dat die zielig zijn, maar zo werd er wel naar gekeken. Helpen zullen we ze. Of ze willen of niet. Er werd verzuimd een verbinding te maken met die hele grote middenklasse die best wat overheeft voor een ander. Maar die ook tegelijkertijd vindt dat je het zelf moet regelen. Dat je zelf verantwoordelijk bent voor je leven.Wat de PvdA moeilijk vindt is dingen te eisen van zwakkere groepen. Want dat is niet aardig.

Het is de PvdA nooit gelukt een goed antwoord te formuleren op de vraag hoe je solidair kunt zijn in een individualiserende wereld.

Wat is wel gebeurd?

Kok noemde het het afschudden van de ideologische veren. Het leek een meesterzet. Men sprak van het einde van de geschiedenis, het einde van de grote verhalen. De wereld zou gerund worden als een bedrijf en Nederland werd opeens de BV Nederland.

Hoe men er naast kan zitten is wel gebleken. Mensen blijven behoefte hebben aan verhalen, aan ideologie. Aan ethiek. Aan een verbindende verklaring voor alles wat gebeurt. En het is niet meer de PvdA die die verklaring kan leveren. Op links doet de SP zijn best, maar Roemer is uiteindelijk niet de man om grote groepen te binden. Op rechts is er de PVV die doorheeft dat het benoemen van een gemeenschappelijke vijand ook een verhaal is. Niet een prettig verhaal maar wel een verhaal. Een verhaal ook zonder oplossingen maar blijkbaar goed genoeg voor bijna 30% van alle stemmen.

Wat doet de PvdA intussen?

Samsom heeft zijn lot verbonden aan dit kabinet zonder er zelf in te zitten. Best bijzonder. Maar goed, hij verdedigt het met verve en dwars tegen alle peilingen in. En nu in het jaar dat de PvdA 70 wordt worden de messen geslepen. Partijgenoten liggen op de loer om hem een pootje te lichten. Te zorgen dat men in ieder geval niet als een man achter hem staat. Zoals de traditie wil roeptoetert men alles over de ander om zelf meer op te vallen.

Alsof de kiezer gek is. Alsof de potentiële PvdA-stemmer immuun is voor dit geschutter. Men wil niet anders dan een partij die staat voor wat zij zegt en niet meewaait met de bomen in het bos.

Ik denk dat de PvdA weer een ideologisch verenpak moet aantrekken dat zich richt op succesvolle mensen uit alle lagen van de samenleving. Dat zij moet stimuleren dat mensen zelf weer aan het roer staan en dat dat beloond wordt. Dat het niet beloond wordt als je niet mee wilt doen terwijl je wel kunt. Of je nu autochtoon of allochtoon bent, ingezetene of vluchteling, man of vrouw. Een nieuw soort optimisme dat iedereen iets van het bestaan kan maken en dat dat ondersteund moet worden. Een groot verhaal.

Een verhaal in plaats van bijvoorbeeld nieuwe regels of nieuwe wetgeving. Die kramp met de PvdA ook uit: alles willen vatten in wetgeving voor iedereen en alles. Het antwoord op maatschappelijke problemen is niet aangeven dat er een nieuw wetsvoorstel ligt of zo, maar het antwoord is een opvatting, een stellingname. Onvermoeibaar realistisch optimisme. Dat alles kan en mogelijk is, maar dat de mens niet van nature tot het goede geneigd is.

Het drama kan voorkomen worden.

Alles kan, alles mag

03 woensdag feb 2016

Posted by in Fatsoen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Werkelijk, ik leef in duistere tijden. Schreef Brecht in de jaren 30 van de vorige eeuw. Laatst heb ik dit gedicht nog herlezen omdat ik er opeens aan moest denken. Ik moest er aan denken toen ik weer beelden op tv zag van mensen die zich schaamteloos als klootzakken gedragen. Het ging natuurlijk over de komst van een AZC en men was tegen.

De manier waarop mensen dan onze cultuur verdedigen doet een mens zich te pletter schamen. Althans mij. Als ik als vluchteling zou denken dat dit een voorbeeld is van de cultuur dan zou ik wegblijven. Misschien, denk je, is dat de bedoeling van dit gedrag. Ik denk dat we dan teveel intelligentie veronderstellen.

Waarom leven we in duistere tijden?

Wat voorbeelden.

De heer Azmani (VVD) zegt op de radio dat hij het zich kan voorstellen dat het draagvlak voor AZC’s is verdwenen. De burgemeester van Geldermalsen trekt voorstellen voor een AZC in nadat het gepeupel een vergadering onmogelijk heeft gemaakt. Rutte houdt zich oorverdovend stil. Wilders zegt doodleuk dat hij niet wil dat het volk in opstand komt als de PVV na verkiezingen niet in de regering komt. Ik  kan doorgaan maar doe het niet.

Wat is het punt wat ik hiermee wil maken?

De politiek in de volle breedte weigert zich uit te spreken tegen de volkse onderbuik. Weigert met argumenten te komen waarom we vluchtelingen moeten opnemen. Of het nu het gevolg is van ondertekende verdragen of dat dat een gevolg is van een humanistische opvatting, van ethiek. Dat maakt uit want het een is een procedureel argument en het ander een ethisch inhoudelijk. Geen van beide argumenten hoor ik. Niets.

De politiek zegt ook niet dat als mensen een democratische besluitvorming onmogelijk maken dat zij dan worden aangehouden, dat die besluitvorming gewoon doorgaat en dat hun gebrul geen enkel effect zal hebben.

De politiek zwijgt omdat zij let op peilingen en weet dat je alleen dat moet beweren dat goed in het gehoor ligt. Op straat.

Vrijheid van meningsuiting brengt de plicht tot meningsvorming met zich mee. Alleen brullen moet worden beantwoord met acties en argumenten.

Dat gebeurt niet. Op geen enkele manier.

De tijden worden duister als de politiek luistert naar het rumoer op straat en het beleid daarop gaat afstemmen. Het leidt ertoe dat het lijkt dat je met schreeuwen en vernielingen je zin krijgt. Momenteel lijkt dat niet alleen zo maar het is ook de alledaagse werkelijkheid.

Alles kan. Alles mag. Ik leef in duistere tijden.

Gaaf joh, een referendum

01 maandag feb 2016

Posted by in Burger serieus nemen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Nog maar even te gaan en we vieren weer een hoogtepunt van onze democratie: een heus referendum. Met als inzet een verdrag dat inmiddels iedereen gelezen heeft en waar iedereen dus een goed gefundeerde mening over heeft.

Ik ben blij te leven in een land waar mensen zoveel tijd steken in dit soort zaken. Zo hun best doen om zo’n verdrag -best een saai en moeilijk stuk proza- geheel tot zich te nemen. Het tot op de laatste komma te lezen er in zaaltjes met elkaar over praten en dan tot een gewogen oordeel komen.

Ook blij met de initiators van dit referendum. Heldere geesten van onbesproken komaf die zo de democratie en de toekomst van dit land ter harte nemen. Echt super dat mensen als Baudet en Roos, die toch al tot de intellectuele voorhoede behoren, zo het voortouw genomen hebben. Dat zij het op zich genomen hebben de democratie te redden uit de klauwen van hen die de democratie om zeep willen helpen.

Ook al blij ben ik met een overheid die er niet alleen tijd voor uittrekt maar ook tientallen miljoenen om dit referendum, dat zo enorm belangrijk is voor ons voortbestaan, te garanderen en te faciliteren. Ik ben een bevoorrecht mens dit allemaal mee te mogen maken.

Echt gaaf, een referendum over zo’n belangrijk onderwerp.