• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: vluchtelingen

Links is naïef

12 woensdag sep 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Chili, Judith Sargentini, Links, vluchtelingen

Schermafdruk 2018-09-12 10.23.21

In een ver verleden nam ik afscheid als bestuurslid van een maatschappijkritische club. Ik had enige tijd met veel plezier daarin doorgebracht maar het werd tijd om verder te gaan. De mensen met wie ik omging waren zonder uitzondering aardig, prettig om mee om te gaan en zij droegen het leed van de wereld op hun schouders. Ik bleek daartoe duidelijk minder talent te hebben.

Afijn. Voor mijn afscheid kreeg ik een etentje in een Latijns-Amerikaans restaurant  in Utrecht. We aten en dronken. Op enig moment kwam er een jongen bij met een gitaar en die ging voor ons spelen. En zingen. In het Spaans. Het was erg mooi en ontroerend. De jongen bleek Chileen te zijn.

Mijn tafelgenoten wilden weten waarover hij zong. “Over de liefde”, zie hij. Waarom niet over politiek? “Dat is heel saai. Liefde is eeuwig.” Ze wilden weten of hij gevlucht was uit Chili (het was in de jaren van Pinochet). “Nee helemaal niet. Ik wilde gewoon naar Europa.” Of hij last had van de politieke situatie. Nee, ook al niet. Chili was best weer een beetje stabiel en als je je koest hield en over liefde zong had je een goed leven.

De tafelgenoten bleven verbluft achter. Een jonge Chileen die geen enkele politieke neiging had terwijl die andere gitarist, Victor Jara, de vingers waren afgehakt, waarna hij werd vermoord. Zo’n over liefde zingende jongen, dat kón helemaal niet. Dat was geen beste jongen. Beetje verdacht. Hij paste niet in het goed-fout schema.

Ik moest hier aan denken toen ik de tweet weer voorbij zag komen van Judith Sargentini van enige jaren geleden. Zij stelde toen zeker te weten dat er met de bootvluchtelingen geen enkele IS-strijder meekwam. Toen wist ik weer hoe vreselijk naïef linkse mensen kunnen zijn. Dat zij zich oprecht niet kunnen voorstellen dat de slechteriken zich mengen met de goeden, dat je ze kunt herkennen want het zijn er niet veel en ze vallen op.

Links is zo naïef. Er is geen misbruik van sociale voorzieningen, en zijn geen slechte vluchtelingen, iedere vluchteling is een echte en niet een economische, het bedrijfsleven is slecht want egoïstisch, het kapitalisme is slecht, de mens is de enige oorzaak van het veranderende klimaat, een Chileen is altijd gevlucht en zingt over politiek. En als de mens niet zo goed is ligt dat aan allerlei andere zaken, vooral maatschappelijk.

Helaas.

De mens is niet goed en de mens is niet slecht. Althans niet op het moment van geboorte. Vanaf dat moment kan het alle kanten op. En ook vanaf dat moment kunnen de slechteriken zich bedienen van de goeden om hun doel te bereiken. Natuurlijk zat en zit er IS-tuig tussen vluchtelingen. Natuurlijk is een groot deel economisch en niet politiek op de vlucht. Natuurlijk zijn bedrijven ook gewoon nodig en zeer fatsoenlijk in ons leven. En natuurlijk is het niet alleen de mens die het klimaat veranderd. En het kapitalisme heeft meer gedaan voor de verheffing van de armen in de wereld dan welk socialistisch regime dan ook.

Dat wil niet zeggen dat links dood is of ongelijk heeft. Integendeel. Het optimisme dat spreekt uit het linkse gedachtegoed dat de wereld maakbaar is én dat het lot van de minst bedeelden het ijkpunt moet zijn voor fatsoenlijk beleid blijft mij aanspreken. Het erkennen dat er bij de minst bedeelden procentueel net zoveel slechteriken zit als bij de meest bedeelden moet je er wel in meenemen.

Juist erkennen dat er een groot gevaar schuilt in de komst van vluchtelingen maakt je geloofwaardig. En het feit dat je er alles aan doet om dat gevaar bij de poort terug te sturen. Per direct als het kan. Dat je in al je zorg voor minder bedeelden hard bent op de feiten en zacht op de mens maakt links tot een geloofwaardig links. Niet naïef maar menselijk, zachtmoedig voor hen die de zachtmoedigheid verdienen. Als links stopt met schematisch denken over de wereld en de mens is er kans op een opleving.

De wereld is verdeeld tussen links en rechts die diametraal tegenover elkaar staan. Dat leidt tot niets. Niet tot vooruitgang en niet tot verbetering. Het is een sneue toestand. Wie daarmee begonnen is, is niet interessant. Wél interessant is wie er als eerste mee stopt. Links heeft die mogelijkheid. Als eerste de verstandige zijn. Niet meehuilen met de bruine wolven in het bos maar soms heeft rechts een realistischer kijk op de alledaagse mens dan links. Harder, minder idealistisch. Neem daarvan iets over en kom vervolgens met rationele zachtere oplossingen die recht doen aan hen die het goed bedoelen, die goed willen en die het verdienen. En voor iedereen die niet goed wil moet de boodschap hard zijn. Niet pamperen, niet vergoelijken maar met gestrekt been erin.

Links is aan zet en moet minder naïef zijn. De mens is immers ook niet naïef.

De Verenigde Staten van Europa

29 zondag mei 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Brexit, brussel, economie, EU, europa, politiek, soevereiniteit, verzuiling, vluchtelingen, VSE

Groter is beter. Groot betekent kunnen combineren van kennis, talent, macht, mensen, cultuur. Groot betekent dat je in een wereld die open is een betere plek kunt creëren voor je land. Groot betekent ook dat je je kleiner voelt in je eigen land, dat je het gevoel hebt dat de ellende van buiten komt, gewoon zomaar over je heen. Zonder dat je erom hebt gevraagd.

Ik ben voor de VSE: de Verenigde Staten van Europa. Groot.

Er leven illusies in de verschillende landen in Europa. Zo is er de illusie dat je de buitenwereld tegen kunt houden door meer soevereiniteit op te eisen. Kijk naar het referendum over een eventuele Brexit. Daar gaat het over de eigenheid van de Britten en het buiten de deur houden van Europa. Ook al stemt men voor een Brexit, de buitenwereld gaat nooit meer weg. We leven in een open samenleving waar geen muur, met een slot op de deur, omheen kan.

Er is de illusie dat een land economisch zelfstandig kan zijn. Dat is onmogelijk, tenzij je collectief wilt vervallen in grote eentonige armoede. Andere landen zullen minder investeren. De export en import van producten zal teruglopen. Geen land in Europa is zelfvoorzienend en dus zal ieder aanbod verschralen. Winkels raken leeg. Mensen gaan voelen wat hun keuze betekent.

Er is de illusie dat je per land een eigen normen en waardensysteem kunt ophouden. Dat je je terug kunt trekken op eigen bodem en dat er dan een eenvoudige en eenvormige cultuur bestaat waarin we alle waarden en normen met elkaar delen. Die wereld heeft nooit bestaan en waarden en normen houden zich niet aan grenzen. Media maken dat de wereld toegankelijk wordt en binnendringt.

Het is niet anders. De wereld waar menigeen naar terugverlangt heeft nooit bestaan. Wel was er een sterk verzuilde samenleving waarin mensen in ieder hun eigen kring vreedzaam langs elkaar heen konden leven. Die samenleving bestond doordat een aantal zaken centraal en voor iedereen gelijk geregeld waren.

Er was scholing voor iedereen, huisvesting, dienstplicht (waar je leerde om te gaan met andersdenkenden), politieke consensus over een aantal ideologische zaken (zoals de AOW), de Verzorgingsstaat.

Wat ik voor ogen heb bij een Verenigde Staten van Europa is een verzuild Europa. Alle landen hebben hun eigen tradities en gewoonten. De inwoners voelen zich op de een of andere manier met elkaar verbonden, al was het maar door taal. Alle zaken die niet centraal hoeven worden geregeld, niet groot hoeven zijn, worden per land geregeld.

Wat centraal wordt geregeld moet groot zijn omdat het anders niet eens werkt in deze wereld. Defensie, economie, immigratiepolitiek zijn de belangrijkste.

Een Europese defensie. Niet meer per land, maar één defensie. Het is ook een illusie te denken dat Europa dat niet nodig heeft. Dat er alleen een vredesmacht per land nodig is. Het is lief gedacht maar het gaat voorbij aan het feit dat de wereld niet lief is. Dat oorlogen ontstaan uit kleine dingen. Gemaakt door bijvoorbeeld een leider die zich gekwetst voelt. Uit onverwachte hoek. Om dat te beantwoorden heb je meer nodig dan twaalf gehuurde tanks. Daar moet macht tegenover staan. Niet per land, centraal.

De economie. De enige manier waarop de landen in Europa de strijd met de rest van de wereld aankunnen is gezamenlijk. Dat er verschil is in de economische kracht van Noord en Zuid Europa is en blijft een gegeven. Er is ook verschil tussen de Randstad en Limburg of Zuid-Oost Groningen, maar dat hebben we geaccepteerd. De landen rond de Middellandse Zee zijn het Limburg van Europa. Prachtig, heerlijke gastvrijheid, lekker klimaat, goed eten, maar er moet geld bij. Accepteer het maar.

Immigratiepolitiek. Zoals het nu is geregeld, cynisme ten top, is niet houdbaar. Een deal met Turkije zorgt ervoor dat Italië nu een grote instroom krijgt. Europa is een waterbed. Het enige dat helpt is een gemeenschappelijke aanpak. Duidelijk zijn in toelatingseisen, die ook eisen en vervolgens binnen een week mensen duidelijkheid geven over hun toekomst. Als die niet in Europa ligt, volgens de Europeanen, dan niet. Dat wordt je niet toegelaten. Anders wel en dan is er per land een quotum. Doorreizen kan niet en je wordt toegewezen aan een land. Dat land weet dan waar het aan toe is. Jij als vluchteling ook. Dit is je nieuwe thuis en zorg ervoor dat je er onderdeel van wordt.

Het klinkt simpel maar is het niet. Niets is simpel in dit leven. Ik ben er wel van overtuigd dat het de moeite waard is. Europa heeft namelijk veel gemeen. Er is een gemeenschappelijke culturele achtergrond. Gedeeld worden ook de vrijheden die we zo gewend zijn, en waarvan we denken dat ze vanzelfsprekend zijn. Meningsuiting, vorming, scholing, mogen vinden wat je vindt, mogen geloven wat je wilt, helemaal niets geloven, muziek maken als je dat wilt, dansen omdat dat kan, lezen omdat er gelezen kan worden. Kortom, heel veel waar in grote delen van de wereld straf op staat. Als we ons dat beseffen dan is er een kans dat we dat ook willen verdedigen. Niet per land, dat gaat namelijk niets worden, maar gezamenlijk.

De EU is hierbij aan zet. Landen met rust laten als het niet gaat over kerntaken. Kerntaken goed organiseren en verantwoording afleggen aan de bevolking van Europa.

Het zal niet snel gaan maar wat mij betreft komen de VS van E er.

Nationalisme is de dood in de pot.

Vooral naïef zijn en blijven

16 woensdag mrt 2016

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Dansfeest, Duitsland, Merkel, Politici, vluchtelingen

Is er een dansavond met vluchtelingen georganiseerd, wordt ie afgelast wegens bedreigingen. Er mag dus niet worden gedanst met vluchtelingen. Althans volgens sommigen in onze maatschappij. En als dat wel lijkt te gebeuren komen er bedreigingen zodat een en ander wordt afgelast. Wat gebeurt hier nu eigenlijk?

Het lijkt doodnormaal te zijn geworden dat mensen elkaar bedreigen. Om wat voor reden dan ook. Je zet op de verkeerde tijd de kliko buiten en je ontvangt een dreigbrief zal ik maar zeggen. Je twittert een mening en hop, de negatieve tweets worden over je uitgestort. Geen inhoudelijke argumenten maar gewoon met gestrekt been erin. Dat op zich duidt al op een immense geestelijke leegte. Mensen die bedreigen beschikken niet over al te veel intellect. Omdat zij geen woorden hebben gaan ze dreigen. Dat is éen reden. Blatante domheid. Stuitend, maar het is niet anders.

Er is nog een andere reden en die is naar mijn idee gevaarlijker.  Die is dat er een legitimatie is gekomen voor dit soort gedrag. Voor dit totale gebrek aan beschaving. Sommigen denken dat dit zeggen wat je wilt begonnen is bij Fortuyn, maar dat is niet zo. Fortuyn was een tegendraads denkende welbespraakte heer die tegen heilige huisjes durfde aan te schoppen. Zonder het met hem eens te hoeven zijn, herkende je stijl en eruditie.

Later pas is het normaal geworden elkaar grof en beledigend te bejegenen. Ik zie nog Rutte en Wilders voor me waarbij de een roept ‘doe ’s normaal man’ en de ander terugroept ‘doe zelf normaal’. Let wel, twee volwassen mannen die er geen enkele moeite mee hebben zich te gedragen als driejarigen. Dit soort gedrag lijkt leuk en triviaal maar het legitimeert anderen ook grof te worden.

Als leiders in een samenleving, of het nou politici zijn of anderen, gewoon vanuit de puberale, minder ontwikkelde onderbuik reageren dan mag iedereen dat toch. Als gewaardeerd wordt dat iemand “zegt wat anderen denken” dan is het toch OK uiting te geven aan al mijn ongenoegens. Sterker nog, als ongenoegen ertoe leidt dat dingen worden afgezegd dat is het blijkbaar heel nuttig om te schelden en te dreigen. En dat is het dus ook. Dansavonden worden afgezegd. Bijeenkomsten over AZC’s worden verschoven. Plannen om vluchtelingen te vestigen worden ingetrokken.

Er zijn twee dingen die gedaan kunnen worden.

Het eerste is dat iedereen altijd in moet gaan tegen gewoon geschreeuw en geblaat. Politici voorop. Dus niet reageren op dezelfde manier, maar verklaren en vragen om een verklaring. Wat bedoelt U met doe ’s normaal. Wat is normaal. Wie bent U om te claimen dat U het allemaal wel weet. Et cetera. Nooit capituleren voor de horde. Wat Merkel nu doet in Duitsland verdient waardering. Haar standpunt over vluchtelingen levert een verkiezingsnederlaag op. In haar eigen partijcombinatie is er opstand vanuit de CSU. En toch zegt ze dat ze blijft doen wat ze doet. Leiderschap is geen Voice of Europe verkiezing. Leiderschap is je morele kompas volgen ook als dat betekent dat mensen je voor gek verklaren.

Het tweede wat moet gebeuren is dat politici veel beter uitleggen hoe en waarom zij tot iets besluiten. Dat ze vertellen dat niet alles is te beïnvloeden maar wel te managen. Dat zij uitleggen dat zij er zijn om besluiten te nemen. En dan niet op basis van de dagkoers maar omdat een land of een stad bestuurd moet worden. Dat besturen dus iets anders is dan doen wat de meeste mensen vinden die dag. Dat zij inwoners altijd serieus nemen als die inwoners in alle redelijkheid het gesprek aangaan. Anders gewoon niet. Naar geschreeuw wordt niet geluisterd en geschreeuw heeft geen enkel effect op de besluitvorming. Dát moet worden gezegd. Ik luister als U luistert en vice versa. Anders gewoonweg niet.

Vrijheid van meningsuiting vergt de plicht van meningsvorming. Anders is het geen mening maar gewoon een uitspraak of geschreeuw. Als je je mening niet kunt onderbouwen idem dito. Jammer. Schreeuw voort, maar zo praten we niet met elkaar.

Dus: lekker een dansavond organiseren omdat dansen mensen tot elkaar brengt en dansen ook altijd feest is. Niet zwichten. Wel alert zijn en beveiligen. Wellicht een totaal naïef beeld van de werkelijkheid zo’n dansavond. Gebaseerd op Goedmensgedrag. Het zal.

De naïeven op deze wereld hebben recht op meer ruimte dan zij nu krijgen.

Alles kan, alles mag

03 woensdag feb 2016

Posted by Dick Koopman in Fatsoen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

AZC, burger, burger en politiek, politiek, vluchtelingen

Werkelijk, ik leef in duistere tijden. Schreef Brecht in de jaren 30 van de vorige eeuw. Laatst heb ik dit gedicht nog herlezen omdat ik er opeens aan moest denken. Ik moest er aan denken toen ik weer beelden op tv zag van mensen die zich schaamteloos als klootzakken gedragen. Het ging natuurlijk over de komst van een AZC en men was tegen.

De manier waarop mensen dan onze cultuur verdedigen doet een mens zich te pletter schamen. Althans mij. Als ik als vluchteling zou denken dat dit een voorbeeld is van de cultuur dan zou ik wegblijven. Misschien, denk je, is dat de bedoeling van dit gedrag. Ik denk dat we dan teveel intelligentie veronderstellen.

Waarom leven we in duistere tijden?

Wat voorbeelden.

De heer Azmani (VVD) zegt op de radio dat hij het zich kan voorstellen dat het draagvlak voor AZC’s is verdwenen. De burgemeester van Geldermalsen trekt voorstellen voor een AZC in nadat het gepeupel een vergadering onmogelijk heeft gemaakt. Rutte houdt zich oorverdovend stil. Wilders zegt doodleuk dat hij niet wil dat het volk in opstand komt als de PVV na verkiezingen niet in de regering komt. Ik  kan doorgaan maar doe het niet.

Wat is het punt wat ik hiermee wil maken?

De politiek in de volle breedte weigert zich uit te spreken tegen de volkse onderbuik. Weigert met argumenten te komen waarom we vluchtelingen moeten opnemen. Of het nu het gevolg is van ondertekende verdragen of dat dat een gevolg is van een humanistische opvatting, van ethiek. Dat maakt uit want het een is een procedureel argument en het ander een ethisch inhoudelijk. Geen van beide argumenten hoor ik. Niets.

De politiek zegt ook niet dat als mensen een democratische besluitvorming onmogelijk maken dat zij dan worden aangehouden, dat die besluitvorming gewoon doorgaat en dat hun gebrul geen enkel effect zal hebben.

De politiek zwijgt omdat zij let op peilingen en weet dat je alleen dat moet beweren dat goed in het gehoor ligt. Op straat.

Vrijheid van meningsuiting brengt de plicht tot meningsvorming met zich mee. Alleen brullen moet worden beantwoord met acties en argumenten.

Dat gebeurt niet. Op geen enkele manier.

De tijden worden duister als de politiek luistert naar het rumoer op straat en het beleid daarop gaat afstemmen. Het leidt ertoe dat het lijkt dat je met schreeuwen en vernielingen je zin krijgt. Momenteel lijkt dat niet alleen zo maar het is ook de alledaagse werkelijkheid.

Alles kan. Alles mag. Ik leef in duistere tijden.

Balen van feiten

20 woensdag jan 2016

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger, burger en politiek, communicatie, feiten, vluchtelingen, vluchtelingendebat

Toch mooi wat er nu gebeurt in het hele vluchtelingendebat. Dorp na dorp komt in opstand, mensen zien gegeneraliseerde spoken, vijandbeelden komen op, varkens worden in bomen gehesen en wat doet dit kabinet?

Een prognose dat er 90.000 vluchtelingen Nederland zullen instromen dit jaar is niet wenselijk en dus gaat het kabinet werken met een eigen prognose van 58.000. Let wel: men zegt niet ‘prognose is prognose maar wij willen maximaal dit aantal’. Men zegt ‘we hanteren onze eigen prognose’.

Dat betekent dat iedere instelling en iedere ambtenaar beter kan stoppen met denken en analyseren. Beter kan men vooraf vragen: joh hoe had je gehad willen hebben, dan zoeken wij er wel een onderbouwing bij.

Dit kabinet kiest ervoor om mee te gaan in de waan van deze tijd, dat feiten er zijn om volkomen te negeren. Als je dat doet moet je niet opkijken dat je een bevolking krijgt die hetzelfde doet. Een dorp dat zegt ‘volgens Dijkhof komen er 1.200 asielzoekers maar wij gaan uit van 3’. Een burgemeester die zegt ‘het COA geeft aan opvang te moeten hebben voor 500 mensen, maar wij gaan uit van een andere stad waar dat plaatsvindt’.

Door dit te doen en vooral ook zo te communiceren geef je aan lak te hebben aan alles en te doen wat je zelf goeddunkt. Hegel zei al: als de feiten niet overeenkomen met de theorie, des te erger voor de feiten. Hij heeft goede leerlingen in dit kabinet.

Op deze manier maakt dit kabinet van iedere mening een nieuw feit waardoor iedere mening van willekeurig iedere burger even veel waarde krijgt. ‘Vannacht gaat het 10 graden vriezen maar ik ga uit van 17 graden plus’. Ook waar. De wereld is wat je ervan maakt.

En nu nooit meer zeuren als de opiniepeilingen voorspellen dat er vrijwel niets meer overblijft van VVD en PVDA. Dat heb je geheel aan jezelf te danken.

Dit kabinet baalt van feiten.

2015 en de gekte in 2016

29 dinsdag dec 2015

Posted by Dick Koopman in Durf te denken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger en politiek, communicatie, vluchtelingen

Het is bijna 2016 en ik hoop dat we in het nieuwe jaar afscheid nemen van de gekte van 2015. Hoop, geen geloof. Een stap in een kalender betekent niet per se een stap in houding.

Welke gekte heb ik het over? Om samen te vatten: dat gevoelens belangrijker zijn dan feiten. Dat de individuele anekdote meer zeggingskracht heeft dan de analyse.

Nu kun je zeggen dat voor ieder individu de eigen gevoelens heel waar zijn en dat er niets op tegen is om die dan ook leidend te laten zijn. Kun je zeggen. Zoals ook iemand zei dat gevoelens altijd waar zijn. Dat het beeld voorafgaat aan de werkelijkheid. Allemaal waar.

Maar waarom zouden we daar geestelijk lui van worden en vooral zo onkritisch ten opzichte van je eigen overtuigingen. Men heeft ook heel lang gedacht dat de aarde plat was. In India worden nog steeds vrouwen verbrand omdat zij heks zijn. Allemaal overtuigingen.

Twee voorbeelden van gekte. Een klein en een groot voorbeeld.

Klein. Dit jaar was er weer een discussie over E-nummers. Ik ga de discussie niet herhalen omdat hij doorgedrongen is tot iedereen. Er bestaat de overtuiging dat E-nummers slecht zijn en zeer schadelijk voor de mens. Dat die E-nummers nu juist bestaan om aan te geven dat zijn juist niet schadelijk zijn voor de mens, dat er dus meer een keurmerk mee wordt beoogd dan een waarschuwing nemen heel veel mensen niet meer aan. Het verwijzen naar betrouwbare sites zoals van de Wageningen Universiteit leidt tot opmerkingen dat de lobby overal achter zit. Complotdenken en cognitieve dissonantie reductie. Feiten zijn onzin omdat zij niet overeenkomen met mijn overtuigingen. Dat.

Groot. De vluchtelingencrisis. Dat er een crisis is kan niemand zijn ontgaan. Er zijn miljoenen mensen op de vlucht en die komen het liefst naar noordwest Europa. Waarom? Omdat het hier goed toeven is. Er vluchten nooit Nederlanders naar het midden-oosten dus zullen we hier wel iets beter doen dan daar. Als gevraagd wordt naar aantallen vluchtelingen dan worden die altijd overschat. Er zijn voldoende feiten bekend maar die lijken niet zo belangrijk. Wat blijft is de emotie. Emotie aan beide zijden van het spectrum overigens.

Aan de ene kant de mensen die van mening zijn dat de wereld van iedereen is en dat je dus iedereen moet toelaten. Loffelijk maar als je kijkt naar de verdeling van vluchtelingen zie je ook dat er mensen tussenzitten die niet op de vlucht zijn voor oorlog of voor hun leven moeten vrezen. Die gewoon op zoek zijn naar een beter bestaan. Geef ze eens ongelijk, maar de vraag is of je die ook gewoon moet toelaten.

Zo zullen tussen de echte vluchtelingen ook niet allemaal mensenrechtenactivisten zitten. Er zullen ook mensen tussen zitten die het niet zo hebben met onze waarden en onze manier van leven. Laat je die gewoon toe of eis je assimilatie? En hoe dan?

Aan de andere kant zijn de mensen die tegen zijn. Uit angst voor een tsunami van slechteriken. Uit angst voor het onbekende. Niet alleen burgers redeneren zo. Zelf gemeentebesturen bevestigen dit beeld door bijvoorbeeld schoolkinderen te bewaken als zij langs een opvang fietsen. De emotie van de tegenstanders gaat van verontwaardiging tot en met lijfelijk verzet en het plegen van aanslagen. Vragen naar feiten, hoe onveilig het eigenlijk is, hoe het is als er een AZC in een buurt komt, hoeveel overlast er is, het gebeurt niet. Ook niet naar feiten over aantallen en bijvoorbeeld aantallen vluchtelingen die in de regio worden opgevangen. Men denkt dat het hier volloopt en dus zijn feiten verdacht omdat ze niet kloppen.

Twee voorbeelden, een klein en een groot. Zeer verschillend qua impact en reikwijdte maar ze komen voort uit hetzelfde fenomeen. Dat de eigen ervaring en overtuiging juist zijn. Dat feiten niet kunnen kloppen omdat zij niet stroken met die eigen overtuiging. Dat feiten gefabriceerd zijn door mensen met belangen.

Deze gekte zal niet stoppen ook al hoop ik dat nog zo. Ook in 2016 zal iedereen zijn eigen waarneming weer voor waar nemen. Feiten zijn van steeds minder belang en dat zal zo blijven. Dat betekent iets voor bijvoorbeeld de politiek en gemeentebesturen in het vluchtelingendebat. Kom niet met feiten maar met voorbeelden, anekdotiek, luister, wees emotioneel, deel emoties. Maar capituleer nooit voor de gekte.

Uiteindelijk krijgen feiten gelijk.

Kom in verzet

22 donderdag okt 2015

Posted by Dick Koopman in vluchtelingen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger en politiek, kominverzet, praten, vluchtelingen

Kominverzet, zo luidt een hashtag op Twitter. Een die nogal vaak langskomt in mijn timeline. Als je als argeloze buitenstaander dit ziet dan denk je dat Nederland zucht onder een buitenlandse bezetter. Of een dictator. Dat het volk voor tirannen is gezwicht. Dat lijf en goed verloren is. Waarvoor het licht is gedoofd. Een land waar barricaden zijn opgericht om de zoveel kilometer en waar je je iedere keer moet identificeren. Zo’n land.

Best gek. In zo’n land woon en leef ik niet. Ik woon in een land met een goede welvaart, met redelijk saaie politiek (altijd een teken van beschaving), met overzichtelijke verhoudingen en met vrijheden die in andere landen vaak ontbreken.

Een land ook met een traditie van tolerantie of in het mindere geval onverschilligheid ten opzichte van andersdenkenden. Waar je redelijk je gang kan gaan zolang je de ander maar met rust laat. Zo’n land.

Als ik naar social media kijk (een ook naar meer traditionele media) dan komt er een heel ander beeld naar voren. Een land waar geschreeuwd wordt zelfs voordat iemand (meestal een burgemeester) ook maar iets heeft kunnen zeggen. Een land waar Riefenstahl-achtige beelden opdoemen van optochten met fakkels (wat een gebrek aan historisch besef). Een land waar bussen met vluchtelingen in de nacht moeten wachten voor ze worden toegelaten in een dorp vanwege verzet. Een land ook waar mensen die positief durven zijn worden weggezet als verraders. Waar de grote bek het lijkt te winnen.

Toch is dat niet de hele werkelijkheid. Het is een deel. Dát is ook Nederland. En de paradox is dat je naar die mensen met een grote bek en het ruige gedrag moet luisteren. Anders doe je hetzelfde als zij. Vrijheid van meningsuiting wordt op de proef gesteld bij meningen die je absoluut niet deelt. Beschaving is laten zien dat jij wel luistert. Zoals Aboutaleb in Rotterdam.

Luister en zorg dat mensen rustig worden. Laat ze vertellen waar ze bang voor zijn. Want dat is het: angst. Het is ook ongeïnformeerdheid. Over de aantallen vluchtelingen. Over de herkomst. Over de procedure.

Geef mensen die genuanceerd zijn een podium. Op social kunnen en doen zij dat zelf al, geef hen ook een plek in de traditionele media. Zo kun je heel genuanceerd kijken naar het proces. Dat Oranje gewoon is overvallen door Den Haag en dat je dan krijgt wat er is gebeurd. Dat er steden zijn waar het heel goed loopt met noodopvang (Zeist bijvoorbeeld). Dat vroegtijdig overleg met inwoners leidt tot nuance en begrip.

Je kunt genuanceerd kijken naar de mensen die hier komen. Je hebt als land de morele plicht vluchtelingen op te vangen. Wat gij wil dat u geschiedt, doet dan ook een ander. Je hebt echter niet de morele plicht iedereen altijd hier te laten blijven. Dat is nergens voor nodig. Maak helder welke criteria je hanteert als politiek en wees daar heel snel in. Selecteer. Dat de wereld van iedereen is is een mooie liedtekst maar hopeloos naïef en romantisch. Geen land ter wereld hoeft iedereen zomaar toe te laten. Maar wees extreem helder in je toelatingsbeleid. Wees ook vanaf het begin helder dat de hier geldende regels voor iedereen gelden. Dus ook voor nieuwkomers. Dat je je moet aanpassen daaraan.

Betrek bij al dit soort zaken inwoners van dorpen en steden, wijken en straten. Want op dat niveau worden politieke keuzes zichtbaar en voelbaar. Het Rijk heeft daar niets te zoeken. Wel colleges van B&W. Die moeten het doen, samen met alle inwoners. Bij die inwoners zitten alle groepen, van rabiaat tegen tot aan rabiaat voor.

We leven in een land waar je er uit moet komen met elkaar. Waarin niemand ooit helemaal zijn zin krijgt. Waar je door moet met elkaar. Waar je de boel bij elkaar moet houden. Niks mis mee.

Dat ‘kom in verzet’ is grotesk en dom. Ik zou zijn voor de hashtag ‘praat met elkaar en luister’, maar ja, dat bekt niet lekker genoeg.

Vluchtelingen blijven komen. We zijn er nog lang niet. Als iemand denkt dat de hausse voorbij is dan heeft hij het mis. We moeten er aan wennen. We hebben behoefte aan duidelijkheid, menselijkheid waar kan, hardheid waar moet en een gesprek. Met elkaar, met de politiek en met vluchtelingen.

Pegida, of de grote onnozelheden

12 maandag okt 2015

Posted by Dick Koopman in PEGIDA

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger en politiek, maakbaarheid, PEGIDA, utrecht, vluchtelingen

Afgelopen zondag demonstraties in de stad waar ik geboren en getogen ben. De stad waar nooit iets gebeurt. De stad waar de revolutie nooit zal uitbreken. Utrecht. De beelden gingen over internet. Oranje rookbommen. Demonstranten die naar spandoeken schoppen. Schreeuwende mensen. Een Duitser die namens Pegida een toespraak houdt. Haat in ogen. Verontwaardiging. Alles kwam weer voorbij. Het was niet echt een verheffend gezicht.

Maar goed, dingen gebeuren.

Waar ik me over blijf verbazen is de grenzeloze naïviteit aan beide zijden van het spectrum. Aan beide zijden bestaat een mens- en vooral wereldbeeld dat het heel goed zou doen in de jaren 70 van de vorige eeuw. Maakbaarheid van de samenleving en een verdeling van mensen in goeden en slechten.

Laat ik hier wat duidelijker in zijn. Eerst maar eens de verdeling van mensen in goeden en slechten.

Het ligt eraan met wie je praat maar Nederland wordt steeds meer bevolkt door mensen die het weten, die een zekere kennis hebben waar ik niet aan kan tippen. Zo weten de tegenstanders van immigratie dat iedereen die voor is, een Gutmensch is, wat zoveel betekent als een naïeve verrader van het ergste soort. Een mens die Nederland van oranje, blanje, bleu wil verkwanselen aan de Islam.  Tegenstanders haten ook de elite, geen idee wie dat zijn, en vertrouwen geen enkele politicus meer.

Aan de andere kant staan de mensen die precies weten wie de fascisten zijn, wie eigenlijk het Arische Vierde Rijk willen stichten. De ‘linksen’ die weten wie rechts is. Die ook weten dat als iemand zegt dat hij bezorgd is, het eigenlijk een racist is die niet voor zijn mening uitkomt.

Beiden zijn grenzeloos onnozel. Tegenstanders zijn niet allen fascist of wat dan ook. Het zijn ook medeburgers die zich zorgen maken over een snel veranderende wereld. Een wereld waarin waarden en normen Nederland binnenkomen die zij niet zien als verrijking maar als bedreiging.

Voorstanders zijn geen verraders. Het zijn mensen die vinden dat de wereld van iedereen moet zijn, dan iedere vluchteling recht heeft op een veilige plek. Zij willen Nederland niet verkopen maar hebben de overtuiging dat het land beter wordt door goed te doen. Wat gij wilt dat u geschiedt, doet dat vooral een ander. Wie wil niet geholpen worden?

Goeden en slechten bestaan nauwelijks. De meeste mensen zijn weifelend, twijfelend over waarheen en waarvoor. Zoeken steun bij elkaar en bij schijnbaar duidelijke standpunten.

Dan het wereldbeeld. In de jaren 70 dacht iedereen dat de wereld maakbaar is. Dat lijkt nog zo. Terwijl Nederland voor 10% zelf nog wat kan en voor 90% van de wereld afhankelijk is, te beginnen met Europa. Het is ondenkbaar dat grenzen gesloten kunnen worden zonder allerlei zeer nadelige gevolgen. Het is ondenkbaar dat je uit de Euro kunt stappen, terug naar de Gulden kunt gaan en dat dan de wereld weer goed is. Dit getuigt allemaal van een nostalgie die past bij negentigjarigen. Ook is het ondenkbaar dat de influx van vluchtelingen alleen maar leidt tot een verrijking van Nederland. Dat iedere vluchteling automatisch een blije Nederlander wordt. Dat iedere vluchteling automatisch dankbaar is voor het kunnen slapen in een tennishal.

Maakbaarheid is beperkt. Je kunt je eigen vierkante meter met enige mazzel goed inrichten. Een land als Nederland is open en dus komt alles binnen. Mensen, trends, technologie, ideologieën, terrorisme, Franse kaas, thee met nana noem maar op. Potentiële verrijking en potentiële dreigingen. Alles. Wen er maar aan.

Dus, wat te doen?

Het hoofd koel houden en weten dat die ander daar aan de overkant van de demonstratie ook maar probeert zijn leven onder controle te krijgen. Ok, met een spandoek of een knuppel. Is niet handig. Inzien dat de maatschappij gebeurt, ontwikkelt ook zonder jou. Zoals de file op de A2, of je nou meedoet of niet.

Relaxen omdat we in een van de meest relaxte landen van de wereld leven. Begrip hebben voor vluchtelingen die op zoek zijn naar een beter leven. Een overheid die zacht is voor vluchtelingen en hard is voor hen die in Nederland niet mee willen doen. Een premier die duidelijk is, die er voor iedereen is. Dus banen wil scheppen voor iedereen, niemand uitgezonderd. Huizen bouwt voor iedereen. Eerlijk is in de beperkte mogelijkheden die er zijn. Een politiek die niet meehuilt met de wolven in het bos maar leidt.

Makkelijk gezegd maar moeilijk te doen. Want wie wil er nou niet een simpele oplossing van ingewikkelde problemen? Wie wil er nou nuance in plaats van het grote heldere antwoord?

Het is niet anders. Het zal moeten. De wereld gaat niet meer weg. We kunnen maar beter meedoen vanuit het besef dat we wellicht niet de samenleving kunnen veranderen, maar wel onszelf.

Begin daar dus maar.

De glimlach van Geert

20 zondag sep 2015

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Geert Wilders, ironie, nepparlement, tweede kamer, vluchtelingen

Afgelopen week buitelden alle politieke kopstukken over elkaar heen in het debat over de vluchtelingen. Het was het één – barmhartig zijn – én het ander – streng tegen gelukszoekers. Iedereen kon er wat van vinden en ieders mening was ergens wel verwoord. Veel duidelijker werd het er niet op en dus moesten gemeenten aan de slag. Stoere bestuurder worden ze tegenwoordig genoemd in al die gemeenten. Je moet wel, denk ik dan, als er zich duizenden in Nederland melden. Die vluchtelingen gaan niet naar Den Haag om de Tweede Kamer te bewonen. Zij melden zich gewoon bij de een of andere gemeente.

Tijdens het debat ging Wilders weer eens vol op het orgel. De onrust in het land neemt grootse proporties aan zo zei hij. Dat hij zelf onderdeel is van die onrust valt volgens mij niemand meer op, maar à la. Zijn betoog was wederom qua toonhoogte zelfs uitstijgend boven Roemer, bij wie iedere interruptie zo wordt uitgesproken alsof het eind eraan zit te komen. Zijn woorden waren opmerkelijk. Hij sprak zijn collega kamerleden toe en kwam tot de conclusie dat hier sprake is van een nepparlement. Hij riep het volk op Rutte tot aftreden te dwingen. Hij wist in al zijn wijsheid dat Nederland zich niet meer vertegenwoordigd voelt door dit kabinet in het bijzonder en door dit parlement in het algemeen.

Dat is best knap. Dat inzicht. Moet ik zeggen.

Allereerst betekent het dat Wilders onze parlementaire democratie naar de prullenbak verwijst. Verkiezingen zijn ondergeschikt aan opiniepeilingen. De wil van het volk wordt slechts verwoord door één man, en dat is Hij.

Daarnaast doet hij een opmerkelijke oproep aan dat volk. Het afzetten van deze regering. Nou gebeurt dan wel eens hier en daar, Afrika, het Midden-Oosten, maar het resultaat is niet echt een vooruitgang te noemen. Het is ook niet echt democratisch om te verwachten dat de horden in staat zijn een betere wereld te scheppen. Van alle slechte staatsvormen leven wij in de minst slechte.

Ik zat naar hem te luisteren en dacht ‘dit kan niet waar zijn. Zelfs Wilders is niet zo knettergek dat hij dit meent. Zelf 17 jaar kamerlid en dan dit als conclusie?’

Ik denk ook dat het anders is.

Wilders is geen domme man. Integendeel. Hij weet wat hij wanneer zegt. Debatteren doet hij nooit maar hij is de perfecte zender. Hij zendt meningen en oproepen. Aan eenieder die het horen wil.

Deze week kwam hij ’s avonds thuis en zei met een glimlach dat hij weer een steen in de Hofvijver had gegooid. Dat hij weer op alle nieuwsuitzendingen heel veel tijd had gekregen. En! Dat ze er weer in waren getrapt. Hij zei dat hij natuurlijk weet dat hij geen enkele macht heeft. Dat met alles wat hij zegt hij niets voor elkaar heeft gekregen. Ja, een beetje stemmingmakerij. Verder niet. Maar dat was niet zijn punt. De glimlach werd breder. Het belangrijkste was dat al die anderen niet door hadden wat zijn superieure ironie was. Zeventien jaar trouw kamerlid, zeventien jaar goedbetaald kunnen zeggen wat je wilt. Zelfs Miltenburg greep niet in.

Nee, het belangrijkste zei hij, was dat de uitspraak over een nepparlement natuurlijk ging over hem. Hij hield het al die tijd al uit in dat parlement. Waar anderen wel wat voor elkaar kregen, wel macht hadden. Waar naar anderen wel werd geluisterd. Waar anderen ook gewoon het parlement verlaten als ze er niets meer aan vinden.

Het was de uitspraak van een man die op zijn werk stil mompelt ‘ik werk bij een nepbedrijf’ en blijmoedig ’s morgens in zijn stoel gaat zitten en de pc opstart. Innig tevreden met de omstandigheden. En om zes uur weer naar huis.

En niemand heeft dat door, zei hij. Niemand ziet hoezeer ik het naar mijn zin heb. Niemand ziet dat ik vol zelfrelativering zit met deze uitspraak. Echt niemand. Hoogstens Martin. Die heeft het ook.

En Geert glimlachte nog veel breder.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 2.473 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....