• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: fundamentalisme

Reddeloos verloren

05 donderdag apr 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

fundamentalisme, milieu, Oostvaardersplassen

De wereld gaat ten onder! Het einde der tijden naart en het is allang niet meer vijf voor twaalf maar een seconde of 15 of zo. De ijskappen smelten, wij allen gaan verdrinken tenzij we vooraf al gestikt zijn in de fijnstof en de walmen van houtkachels. Er moeten minder koeien komen en die er dan nog zijn worden gaargestoofd op inductie in een door een warmtepomp verwarmde keuken.

Als ik de krant lees, naar de radio luister en om me heen kijk leef ik in een wereld die reddeloos verloren is. Als er maatregelen tegen wat dan ook worden afgekondigd dan zijn die standaard eigenlijk te laat. En te weinig. Het is kommer en kwel. Na miljarden jaren is onze aardkloot op, en des dagen zat. De stervende glimlacht nog af en toe boven een bord soep maar weet dat het erop zit. We gaan ten onder.

Ik ga hier geen ontkenning van welk probleem dan ook neerschrijven. Het klimaat verandert, de zeeën zijn vervuild, gletsjers smelten en er is fijnstof. Het is allemaal waar.

Wat ook waar is, is dat er een hele batterij mensen is die zwelgen in het onheil. Discussies op de radio (ik luister heel veel radio) lopen meestal uit op een enorme welles-nietes patstelling. De paniekologen hebben meestal de overhand. En zelfs als zij gelijk hebben, wat ik niet kan betwisten, dan gaan discussies gepaard met een morele component die ik stuitend vind. Als je activist bent heb je altijd een moreel streepje voor op de rest.

Neem de Oostvaardersplassen. De discussie daarover kent zijn weerga niet. Bijvoerders die balen hooi inclusief het binddraad over de hekken gooien en vervolgens de boswachters bedreigen. Dat gaat niet alleen over het feit dat er beesten doodgaan, dat gebeurt nu eenmaal, het gaat vooral over een moreel oordeel. Die boswachters zijn slechte mensen, Staatsbosbeheer is een slechte organisatie en de actievoerders zijn goed.

Eigenlijk is precies dat wat mij altijd alarmeert. Als een inhoudelijke discussie een morele lading krijgt. Dat er goede en slechte mensen zijn. Dat er mensen aan de goede en mensen aan de foute kant van de geschiedenis staan.

Nu zijn er omstandigheden waarin dat ook wel eens waar zou kunnen zijn. De NSB’ers in WO2 stonden aan de verkeerde kant. Verraders die ondergedoken Joden aanbrachten ook. In extreme omstandigheden waar rechten van mensen flagrant worden geschonden kun je een scheidslijn aanbrengen. De discussies die momenteel in Nederland heersen geldt dat niet voor. Het gaat over belangrijke maar niet over essentiële of levensbedreigende zaken. “Leven en dood” is een ander domein.

Wij mensen, wij individuen en wij mensheid zijn niet reddeloos verloren. Als we met elkaar met een open geest praten over problemen, dan is het duidelijk dat niemand wil dat de wereld ten onder gaat, niemand wil dat beesten zomaar sterven, niemand wil dat het poolijs smelt, niemand een slecht leven wil, enzovoort. Over het meeste zijn wij, als we kijken naar het doel, het met elkaar wel eens. De weg er naartoe varieert sterk, kan zelfs te maken hebben met een verschillend ethisch perspectief, maar heeft niets van doen met goed of slecht.

Reddeloos verloren zijn wij pas dan als hyperactieve activisten de discussie kapen, een podium krijgen en aan het langste eind trekken.

Fundamentalisme gaat altijd gepaard met doofheid.

Hoop uit principe

07 woensdag jun 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Ernst Bloch, EU, fundamentalisme, hoop, internet, isis, terreur

Sla de krant open, luister naar de radio, kijk tv of lees je time line op Twitter: de wereld is in beweging en niet echt de goede kant op. Van wereldtoneel (Trump op bezoek in Saoedi Arabië), tot Europees niveau (aanslagen in Londen) tot de eigen vierkante kilometer (meisjes vermoord), er is weinig dat de mens nog tot lachen brengt. Zo lijkt het.

Ik sluit mijn ogen niet voor alle dreiging en alle shit die er iedere dag op ons afkomen maar ik weet zo langzamerhand niet meer wat ik ermee moet. Ik kan het niet tegenhouden, ik heb geen vat op de fundamentalistische gekken die er ook zijn en ik kan al helemaal niet nuchter nadenken over de moord op twee tienermeisjes.

En toch. En toch moet ik vooruit, ik moet verder. Ik ben vader van twee jonge zonen. Die het leven nog voor hen hebben en die alles nog moeten meemaken en meedoen. Ik het aan hen verplicht hoop te hebben. Niet alleen aan hen. Ook aan mezelf en aan ieder ander.

Hoop kan gemaskeerde wanhoop zijn. Weten dat het slecht afloopt en er tegen alles in toch hoop in hebben. Zoals mijn vader daags voor zijn dood zei, “ik heb alle hoop op de goede afloop en als die er niet is, zien we wel weer verder”. Een dag later was hij dood.

Die hoop bedoel ik niet.

Ik bedoel de constructieve hoop, de positieve hoop, die waar Ernst Bloch over schreef in zijn “Das Prinzip Hoffnung“. Als je er vanuit gaat dat de dingen die gebeuren op zich niet noodzakelijk zijn maar veroorzaakt door mensen en dus ook anders kunnen zijn dan ziet de wereld er al direct beter uit. Zeker, dingen overkomen mij ook. Maar wat ik er vervolgens mee doe is geheel aan mij. Zie ik na de aanslagen in Londen direct iedere moslim als dreiging, dan ga ik me ook zo gedragen en krijg ik gelijk. Zie ik dat er verschil is tussen die drie fundamentalistische gekken en mijn groenteboer dan heb ik een beter leven.

Hoop betekent voor mij heel goed weten in wat voor wereld je wil leven en dan stapje voor stapje zorgen dat die wereld ook zo wordt. Ook al is dat in mijn directe omgeving alleen. Ik wil leven in een wereld waarin mensen elkaar niet naar het leven staan, waar religie iets privé en moois is, waar mensen elkaar niet willen beheersen, waar mijn kinderen het naar hun zin hebben en een toekomst hebben en waar mensen van elkaar verschillen op basis van wat zij bereikt hebben. Een wereld die erop uit is steeds beter te worden. Zonder irrationele haat, gebaseerd op kennis en niet op sentimenten. Waar fatsoen doodnormaal is en onfatsoen als afwijkend wordt ervaren. Waar cynisme niet als deugd wordt gezien.

Dat is allemaal hard werken want niets komt zomaar tot stand. Als ik in mijn directe bereik dit probeer te doen dan verandert er ook echt iets.

Denk ik nou echt in al mijn naïviteit dat dit kans van slagen heeft?

Ik stel me vaak de tegenvraag: zou ik het allemaal niet willen? Nee dus.

Hoop uit principe dus.

Boerkinee of boerkija?

24 woensdag aug 2016

Posted by Dick Koopman in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

boerkini, Frankrijk, fundamentalisme, isis, jihad, strand

Europa is een onzeker continent geworden. Aanslagen vonden altijd plaats op comfortabele afstand maar sinds enige jaren ook in hier in Europa. Madrid, Londen, Parijs zijn grote steden waar aanslagen gepleegd zijn. Ook tegenwoordig in kleinere steden of dorpen. Wat een doelwit kan zijn is ook niet meer heel duidelijk. Eerst plekken waar grote concentraties mensen bijeen waren, toen een redactie en een supermarkt en laatstelijk een RK kerk waar slechts een handvol mensen bijeen was.

Ook de plegers leveren onzekerheid op. Wie plegen aanslagen? Zijn dat immigranten? Nou nee, soms wel, maar soms is het ook iemand die al lange tijd in een land woont en een vrachtwagen huurt om 85 mensen dood te rijden.

Aanslagen kunnen overal plaatsvinden en aanslagplegers kunnen overal vandaan komen. Dat levert een enorme onzekerheid op. Een overheid kan waarschuwen dat het dreigingsniveau gestegen is, maar kan nooit voorkomen dat er ergens iets gebeurt. Er bestaan geen garanties.

In Frankrijk komt dit allemaal heel erg dichtbij. Parijs. Ik sprak iemand vlak na de aanslagen op de Bataclan en de cafés. Zij woonde tegenover een van de terrassen en hoorde schoten. Als Braziliaanse herkende ze direct geweervuur en ging kijken op haar balkon. “Ze stopten pas met schieten toen niemand meer bewoog”, vertelde ze me. Dat is heel dichtbij. Dat is gruwelijk en er vallen veel doden bij. En dat moet ook zonder mededogen worden bestreden. Hard en duidelijk.

Al die aanslagen zijn geïnspireerd door wat in ieders taalgebruik normaal is geworden: de jihadistische islam. Eerlijk gezegd heb ik er te weinig kennis van om te kunnen inschatten wat dat precies betekent binnen de islam. Wat ik wel weet is dat het een dreiging op zich is geworden. En niet alleen theoretisch maar heel reëel. ISIS roept fanatici op in het westen te blijven en hier de samenleving te ontwrichten. En ik weet dat dat ook zal gebeuren. Sterker nog: dat gebeurt al.

Veel woorden om te komen tot de discussie over boerkini’s.

Mijn stelling is deze. Omdat er geen enkele manier is om de reële dreiging te verminderen, geen enkele manier om aanslagen te voorkomen, richt de overheid in Frankrijk zich nu op een symbool. Het verkeerde symbool wat mij betreft. Gaan vrouwen eindelijk naar het strand om daar te genieten, moeten zij zich ontdoen van hun boerkini! Als ik hen was ging ik de volgende keer in een wetsuit. Alsof zij aanslagen gaan plegen.

Het gaat om iets anders. Het is laten zien dat de overheid en wellicht de bevolking klaar is met een andere cultuur en met iedere uiting van die cultuur. Dan begin je met die mensen waar je het minst van te vrezen hebt. Vrouwen op het strand. Je vernedert ze voor het oog van iedereen. Lekker puh. Kijk eens wat we kunnen! Erg stoer. Ik kan me niet voorstellen dat je als politieagent daar enige beroepstrots aan ontleent.

Wat we doen is feilloos de normen overnemen van repressieve religieuze regimes waar ook een kledingpolitie bestaat, waar het ook over vrouwen gaat en de dwang zich aan te passen. We raken daarmee op een hellend vlak waar we niet op moeten willen zitten. We doen paradoxaal waar we zo bevreesd voor zijn: we worden fundamentalistisch.

Echt, er zijn grotere problemen dan de boerkini. Problemen die niet makkelijk zijn op te lossen of te bestrijden. Problemen die intelligentie vereisen in hun aanpak. Een aanpak die moet komen vanuit een diepe overtuiging van onze eigen waarden en waar we weigeren die op te geven. Het verbieden van een boerkini heeft daar weinig mee te maken.

Zo.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 2.481 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen