Iedereen maakt het wel eens mee. Je hebt ergens geen zin in en dan roept iemand dat je moeite hebt met uit je comfort zone te stappen.
Ja natuurlijk, daarom is het ook je comfort zone!
Laatst zat ik met een nieuw team bij elkaar en er werd voorgesteld een teamdag te organiseren. Ik ben dan altijd waakzaam want zo’n dag bevat meestal sportieve dingen. En ja hoor: een van de ideeën was om onder begeleiding van een heuse coach bomen te gaan klimmen. Helm op, tuigje aan en hoppa.
Ik zei dat dat prima was maar dat ik daar niet aan mee zou doen. Je kunt maar beter vooraf duidelijk zijn.
En toen kwam de welgemeende opmerking dat dat te ver uit mijn comfort zone ligt dus men begreep het wel. De rest, van die buitenmensen die voor het plezier hele afstanden hollen of fietsen of gewoon een bootje huren en het Sneekermeer opgaan, zag het wel zitten.
Pas later viel bij mij het kwartje. Het gaat altijd om dingen die of hoog in energie zitten en volstrekt kansloos zijn maar altijd wel actief. Een elektrisch bootje in de Gorge du Verdon, boomklimmen in een Frans bos, kanovaren op een rivier met flinke barrages. Ver buiten mijn CZ en ik ben er slecht in. Altijd voorgesteld door extraverte types die snel wowee roepen of zo.
Ik heb mij voorgenomen met dat team af te spreken dat iedereen in de komende maand Das Prinzip Hoffnung van Ernst Bloch gaat lezen en we het daarna erover gaan hebben op een teamdag.
Praten we daarna wel verder of comfort zones.