• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: november 2017

Omgaan met druk

23 donderdag nov 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Benedictus, burn out, discipline, druk leven

Het leven is druk. We moeten van alles. Niet alleen op ons werk maar zeker ook privé. En het lijkt alsof het leven steeds voller wordt. Als ik naar mijn leven kijk dan is dat redelijk vol. Rond 06.45 mijn bed uit, ontbijten en ontbijt maken voor het gezin, 07.30 de rest wakker maken (gaat nooit simpel) en dan de auto in naar Amsterdam. Filerijden, afspraken, gassen omdat een startup altijd spannend en druk is. Aan het eind van de dag weer naar huis, koken, eten, ene zoon naar Rugby, andere zoon naar Hockey. Huiswerk helpen, overhoren, ongelooflijk kloten met ze en dan wil ik ook nog twee boeken per week lezen.

Ik ben hier niet alleen in. Ik weet uit mijn eigen omgeving dat ik niet eens het drukste leven heb. Veel vrienden hebben ook nog eens drie keer per week een avondprogramma. Kinderen die niet alleen sporten maar ook nog een cursus Engels aan de universiteit erbij doen.

Weekeinden die vollopen met sport, vrienden, familie, boodschappen. En op maandag weer door.

Hoe ga je hier nou goed mee om? Want de wereld dient zich aan en de neiging is er volledig in op te gaan. De meeste dingen zijn immers leuk om te doen.

Ik heb daar wat op gevonden. Al jaren geleden merkte ik dat ik in veel dingen geen lol meer had omdat alles altijd moest en alles altijd belangrijk was. Mijn inzicht kwam met het lezen van “De Regel van Benedictus”. De beginzin alleen al: Luister, mijn zoon, naar de richtlijnen van je meester, en neig het oor van je hart… Ik begon te lezen en stopte pas toen ik het uit had.

Prachtig geschreven en onderhoudend. Wat ik eraan over hield was een gevoel voor ritme, regelmaat, liefde en aandacht. Zijn vermaning dat je aandachtig moet doen waar je mee bezig bent en dat met liefde moet afronden voor je aan iets anders begint was vooral van waarde.

Ik heb er een lijstje aan overgehouden van dingen die ik altijd doe, inmiddels zonder er bij na te denken.

  1. neem altijd een kwartier tijd voor je aan iets begint. Neem de rust en denk na over wat je gaat doen, met wie je een afspraak hebt, waarover je het wilt hebben. Door dat kwartier kom je tot rust en begin je voorbereid en ontspannen aan wat dan ook;
  2. als je dan vervolgens bezig bent met wat dan ook, laat je dan niet afleiden. Wees erbij met je hoofd en je hart. Dat betekent ook je mobiel op stil zetten, je pc scherm dichtklappen en zijn waar je bent. Kijk niet de hele tijd op je horloge. Wees er. Volledig en met overgave;
  3. rond altijd op tijd en goed af. Raffel niets af maar zorg dat je de boel met zorg achterlaat. Je werk, de vaat, maar ook je gesprekspartner tijdens een meeting. Rond af, maak het rond;
  4. reken vooraf ook meer tijd dan je nodig hebt. Zo zit je niet op de schopstoel, je voelt rust en als dingen uitlopen is er niets aan de hand;
  5. compartimenteer je geest. Maak hokjes met onderwerpen. Mocht je toch in de verleiding komen af te dwalen in je geest, pak het onderwerp dan op en stop het weg tot het moment dat je er tijd voor inruimt.

Ik heb nog meer gewoontes maar die bewaar ik voor een volgende keer. Waar het nu om gaat is dat je met training en aandacht grip kunt krijgen op de hectiek van de wereld. Als ik de bovenstaande vijf dingen niet kan doen (ik heb bijvoorbeeld maar een kwartier voor een belangrijk gesprek) dan begin ik niet aan bijvoorbeeld die afspraak. Ik zal die opnieuw inplannen, of ik regel meer tijd. Twee afspraken zullen ook nooit precies na elkaar komen, dan mis ik mijn kwartier.

Omgaan met druk vereist dat het je niet kan schelen dat men je als wat saai of rigide gaan zien. Dat gebeurt namelijk wel. Ligt er een beetje aan met hoeveel zelfironie je het doet, maar ik word niet altijd gezien als de meest flexibele man ter wereld. En toch, mensen wennen daaraan. En wat je omgeving ervoor terugkrijgt is rust, regelmaat en voorspelbaarheid. Dat als je zegt dat je iets doet, men weet dat je het ook doet en afmaakt. Dat men weet dat als je iets belooft je die belofte nakomt. Dat beloften niet verdwijnen in het rumoer van de alledaagse toevalligheden.

En voor jezelf levert het nog veel meer op. Vat op je leven en op je tijd. Regelmaat en interne rust. Weten waar je aan toe bent en altijd een intern kompas voor de goede beslissingen. En stug volhouden.

Omgaan met druk vereist discipline.

De Slag om Dokkum

20 maandag nov 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

De Telegraaf, Slag om Dokkum, zwarte piet

Oorlogen heersen in de wereld. Dorpen worden platgebrand of gebombardeerd, mensen slaan op de vlucht. Zimbabwe neemt, als het goed zit, afscheid van een oude corrupte man die nietsontziend al decennia aan de macht is. In Syrië wordt IS verdreven uit steden als Aleppo. Niet zomaar, maar in grote gevechten. Een slag wordt zoiets genoemd.

Ik heb thuis een boek op de plank dat ik ooit van mijn opa heb gekregen. Van Theodor Plievier als ik het goed heb. Het heet Stalingrad. Het gaat over de Slag om Stalingrad. Maanden beleg en honderdduizenden doden. Er zijn meer slagen in de geschiedenis. En ze hebben alle historische impact. Die om Stalingrad bijvoorbeeld was een keerpunt in de Tweede Wereldoorlog. Daarna verloor Hitler snel terrein.

De wereld toen en de wereld nu zucht onder oorlog, wreedheid en uitbuiting. En wij? Wij hebben sinds dit weekeinde de Slag om Dokkum.

Ik ga niet herhalen waar het over gaat. Als je dat niet weet dan heb je in coma gelegen. Wat is wel duidelijk wil maken hoezeer ik het zat ben dat alles tot epische proporties in Nederland wordt opgeblazen. Zwarte Piet staat voor integraal racisme! Zwarte Piet staat voor de Nederlandsche cultuur. Kinderen houden van Zwarte Piet en iedere andere kleur betekent een psychische beschadiging voor het leven.

Er is een gigantische kloof tussen de Randstad en de Provincie! Sterker nog: tussen de SJW grachtengordel en de echte gewone Nederlander. Nederland gaat ten gronde. Groot, groter, grootst.

Journalisten doen eraan mee, schuimbekkend, opgewonden dat het nu in ons land genoeg is! Wat? Geen idee. De krant van niet zo lekker Nederland doet een werkelijk hilarische poging Jeanne d’Arc te zien in de mevrouw die de slag heeft veroorzaakt.

Het is dat het zo treurig is, anders zou ik erom lachen. Dit geneuzel, dit gezeur, dit overdreven theater is alleen mogelijk omdat er hier geen oorlog is. Omdat we hier de tijd voor hebben. Omdat je als dwaze burgers zomaar de uitspraak van een burgemeester kunt negeren, zomaar het recht op demonstratie terzijde kunt schuiven, zomaar een dikke vinger kunt opsteken naar alles en iedereen. En je komt ermee weg. Het is hier geen Zimbabwe of Syrië. Het is Nederland.

Vanwege een kindersprookje!

Wij zijn hard op weg een stompzinnig volkje te worden.

Bij de dood van mijn vader

06 maandag nov 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

dood, vader

Het is nooit ver

Als je weet waar je moet zijn,

De weg bekend

De bochten neem je met gemak,

 

Achteloos een arm uit het raam

En een sigaret in de mondhoek

Soms een blik in de spiegel

Om te zien wie volgt.

 

Hoe anders is het als

De bestemming onbekend is

En je toch moet gaan.

Een koffer of twee, of niet eens

Je kleren achterlatend in een kast

Van een ziekenhuis.

 

Wat je hebt is je geloof,

Onwrikbaar. Nee niet in een God

Maar in de goede afloop

Misschien niet hier op aarde

Maar dan toch ergens anders.

 

En als de hoop ijdel blijkt te zijn

Dan is er de rust die dood zijn is

Een glimlach op je oude gelaat,

Tien jaar jonger ineens,

Alsof je meer weet dan wij die achterblijven.

 

 

De grotten van Cotignac (*)

03 vrijdag nov 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Cotignac, Frankrijk, Var

 

Schermafbeelding-2017-10-22-om-10.37.59-620x360

Ze zijn jaren gesloten geweest omdat het te gevaarlijk was om er naar boven te gaan: de grotten van Cotignac in de Var. Inmiddels alweer enkele jaren geopend, en het is een goed idee om er naar toe te gaan.

Op je gemak de Cours Gambetta afslenteren, omhoog de Grand Rue in en dan linksaf nog verder omhoog. Het is even klimmen, maar met iedere meter wordt het uitzicht over het stadje mooier en wordt het ook stiller. Veel mensen nemen namelijk niet de moeite van de klim. Beetje jammer, dat wel.

Want als je dat wel zou doen wordt al het geklim beloond.

Wij troffen bij de ingang een inwoner van Cotignac die het geld (€ 2 pp) in ontvangst neemt en direct het een en ander vertelt. De grotten zijn zeer oud en de eerste bewoners waren waarschijnlijk de Kelten. In de 8ste eeuw NC werden zij door lokale mensen bewoond. Er werd in geleefd, wat nog steeds te zien is aan de roetvorming op de plafonds.

Eenmaal naar boven lopend moet je vooral geen hoogtevrees hebben. De restauratie is tot stand gebracht met stalen pijpen die zo’n beetje aan elkaar vast gemaakt zijn. Je moet flink door de knieën omdat sommige stukken maar 1.20 meter hoog zijn. En dan kom je boven. Wat een uitzicht. Wat een pracht. Je kunt tientallen kilometers ver kijken en Cotignac is van boven nog mooier dan je al dacht. Gewoon doen dus als je er een keer bent.

Dezelfde ‘toegangsman’ vertelde mij trouwens dat hij oorspronkelijk uit Aix komt. Maar daar was het zo druk. Hij kwam nooit tot rust. Nu, na 16 jaar wonen in Cotignac heeft hij als ambtenaar van de gemeente alle tijd voor zichzelf. Hij is gul in verhalen en vriendelijkheid.

Maar wil je ook als ambtenaar van zo’n stadje.

(*) Eerder gepubliceerd op coteprovence.nl

De opheffing van de PVV

02 donderdag nov 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Baudet, PVV, tweede kamer, Wilders

Sleets. Zo noemde mijn oma een klein Perzisch tapijtje op tafel. De beste tijd gehad en de tekenen des tijds zichtbaar. Aan vervanging toe.

Sleets was het eerste woord dat in mij opkwam toen ik deze week Geert Wilders hoorde en zag tijdens het debat in de Tweede Kamer over het regeerakkoord. Dezelfde hoge toon, het geschreeuw, dezelfde woorden en zinnen. Hetzelfde gelaat erbij, de verontwaardiging, het likken van de lippen. Het was allemaal een volstrekte herhaling van zetten.

Nou zou je kunnen zeggen dat het ook nog steeds gaat om dezelfde problemen die hij benoemt. Wellicht, maar zelfs dat is sleets. De wereld is verder dan 10 jaar geleden. Verder ook dan tijdens de vluchtelingencrisis van een paar jaar terug. Veel verder dan Wilders en zijn clubje. Ook dat clubje is sleets. Vlak en grauw zitten zij in de kamerbankjes. Fulminerend tegen een systeem waar zij zelf de vruchten van plukken. Wilders die zo ongeveer het langstzittende kamerlid is met bijna 19 jaar. Een vreemd ondemocratisch stel in een democratische arena.

Ook nu de PVV de grootste oppositiepartij is valt dat direct op. Zij mogen het debat openen. Op geen enkele manier wordt ingegaan op de materie maar het is direct vol op het orgel. Over Ollongren die twee nationaliteiten heeft, over het nepkabinet van de planeet Rutte. Zelfs de snedigheid is die van een bejaardensoos.

Het is kortom tijd om de PVV op te heffen. Triest resultaat, waar zij op een gekke manier trots op kunnen zijn, is dat de meeste ideeën zijn overgenomen door gevestigde partijen. Daarmee is iedere wind uit de zeilen genomen. Het feit dat je even naar het toilet gaat als Wilders aan het woord is, dat je nog even in de gang treuzelt voor je weer de kamer binnenloopt en dat je dan vooral gaat zappen zegt genoeg.

We hebben een nieuwe clown die ook al niet van feiten houdt. Die niet op de hoogte is en die niet gewend is te debatteren met mensen die sneller en scherper zijn. Baudet is de nieuwe Wilders, geaffecteerder, welbespraakter en iets minder straatvechterig. A new kid in town en dan moet the old kid plaats maken. Het is zoals het is.

We kijken naar de nadagen van Wilders en de PVV. Je ziet het, je ruikt het.

Sleetse dingen worden vervangen.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....