• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Maandelijks Archief: december 2019

De dood van Kees

15 zondag dec 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 6 reacties

Kees ken ik sinds 1998, het jaar dat wij in Zeist kwamen wonen. Kees was altijd aanwezig bij de slager en vanaf het allereerste moment klikte het tussen ons. Kees was altijd een beetje brommerig en in dat gebrom zat een heel klein hartje met hier en daar wat verlangen naar vroeger.

Met Kees maakte ik altijd een praatje over Zeist, dat ik nog niet goed kende en over lekker eten. Jarenlang kwam ik iedere zaterdag en ik werd het liefst geholpen door Kees.

De echte band kwam toen ik vader werd en Kees dat wist. Vanaf dat moment gaf hij altijd een ‘stukkie worst voor het jochie’ mee, en later voor beide jochies. De worst was (runder)kookworst. De jochies thuis noemden het altijd Keesworst. Ik vertelde het hem en hij vond het top en was ook wat ontroerd. ‘Zonder Keesworst is het weekend niet compleet’ vertelde ik hem.

Kees wist altijd wat ik wilde als ik zaterdagochtend vroeg kwam. ‘Jongens sporten?’, en dan het vaste riedeltje. Rosbief voor mijn vrouw, zult en leverkaas voor mij en een bakje Duitse vleessalade. ‘Aus der Heimat’ zei hij er altijd bij.

Hij hield van fietsen, zijn gezin en familie en hij hield van liefdevol mopperen. Op de wereld en waar het naar toe gaat. Over van alles maar uiteindelijk altijd positief en met heel veel hartelijkheid.

De jongens ontgroeiden de Keesworst maar hij bleef het meegeven. Voor mij dan.

En nu is Kees dood.

Ik hoorde het van vrienden en bij de supermarkt kwam ik een collega van Kees tegen die het beaamde. Ik kom al een tijdje niet meer bij de slager. Veranderende eetgewoonten en ik had het gevoel meubilair te worden. Ligt aan mij en niet aan de slager want die is fantastisch. En wat heb ik er spijt van want wat had ik graag nog tegen Kees in willen gaan. Terugmopperen. Zeggen dat we allemaal ouder worden en dat de wereld nu eenmaal verandert. Dat het niet anders is. Een stuk Keesworst meenemen voor ’s middags thuis op brood met veel mosterd.

Nooit meer Keesworst. Ik baal daarvan. En de rest van mijn leven zal ik aan Kees denken als ik kookworst eet. Dat dan weer wel.

Winter in de Var

05 donderdag dec 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Var, winter

Afbeeldingsresultaat voor carces en hiver

Lang, lang geleden zei mijn beste vriend: ‘wanneer je ook in Frankrijk bent, er is altijd iets open, je kunt er altijd eten en drinken en het is altijd gezellig’. Dat was voor ik met mijn vrouw 20 jaar geleden op kastelentocht in de Loire ging in november. Ik had een lijstje gemaakt van alle kasteelhotels en daar gingen we. We hebben heel wat hekken gezien vanaf de buitenkant, heel wat dorpen waar echt alles dicht was en heel veel verlaten D-wegen bereden. Uiteindelijk ben ik naar Tours gereden en daar bij het station een hotel geboekt. Tenslotte is er bij een station ook altijd een hotel. Het bed was brak zoals dat kan in Frankrijk, maar de stad verwelkomde ons.

Ik moest denken aan de woorden van mijn vriend toen wij enige jaren geleden besloten in de winter af te reizen naar ons huis in de Var. Ik wist natuurlijk al dat alles weer opengaat in mei en zo’n beetje oktober weer sluit. Dat het altijd wat rustiger en ingetogener wordt. Dat is ook het mooie van oktober. De rust, het mooie weer, L’été Indien en het ontbreken van toeristen.

Dus wij in de kerstvakantie, kinderen op de achterbank, op naar Carcès. De eerste dagen laafden we ons aan de rust. De kinderen waren nog klein en vermaakten zich volkomen met gamen en televisie kijken. Het was koud maar de open haard deed het prima. Op zondag besloot ik nog even boodschappen te doen. Ik naar de Mousquetaires maar die was gesloten, de gehele zondag. Dan maar uit eten. Geen restaurant was open in het dorp. Nabij in Cotignac was er één restaurant open, een prima pizzeria.

Daags erop begon het te sneeuwen en ik moet zeggen, dat is wel prachtig. Het dal zo wit te zien, de rust die er over het land komt. Alles was prachtig. En glad. De berg afrijden was een ding maar we besloten toch even naar Lorgues te gaan. Ook daar heerste diepe rust want ook daar bleek alles dicht te zijn. En zo ging het door. Mijn moedertje zaliger zou gezegd hebben ‘het is dichtgeplakt met ouwe kranten’.

De vakantie duurde korter dan gepland. Ik hield mijn familie niet meer gemotiveerd om te blijven. Je moet ook wel een sterk gestel hebben om in diepe rust en stilte je leven te slijten op een berg met als enige afleiding het uitzicht. Ik kan dat. De rest kon het niet.

Hoezeer ik het ook mis, gewoon de stilte opzoeken van een dorp in coma en heerlijk lezen en uitrusten, ik heb inmiddels niet meer de neiging in de winter naar de Var te gaan. In Les Trois Vallées kun je tenminste nog skiën. Dus doet mijn familie dat. En ik kijk dan vanaf mijn balkon naar het zuiden en weet dat een paar honderd kilometer verderop ons huis is. Op ons wachtend tot maart, april.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen