• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Categorie Archief: PEGIDA

Pegida, of de grote onnozelheden

12 maandag okt 2015

Posted by Dick Koopman in PEGIDA

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger en politiek, maakbaarheid, PEGIDA, utrecht, vluchtelingen

Afgelopen zondag demonstraties in de stad waar ik geboren en getogen ben. De stad waar nooit iets gebeurt. De stad waar de revolutie nooit zal uitbreken. Utrecht. De beelden gingen over internet. Oranje rookbommen. Demonstranten die naar spandoeken schoppen. Schreeuwende mensen. Een Duitser die namens Pegida een toespraak houdt. Haat in ogen. Verontwaardiging. Alles kwam weer voorbij. Het was niet echt een verheffend gezicht.

Maar goed, dingen gebeuren.

Waar ik me over blijf verbazen is de grenzeloze naïviteit aan beide zijden van het spectrum. Aan beide zijden bestaat een mens- en vooral wereldbeeld dat het heel goed zou doen in de jaren 70 van de vorige eeuw. Maakbaarheid van de samenleving en een verdeling van mensen in goeden en slechten.

Laat ik hier wat duidelijker in zijn. Eerst maar eens de verdeling van mensen in goeden en slechten.

Het ligt eraan met wie je praat maar Nederland wordt steeds meer bevolkt door mensen die het weten, die een zekere kennis hebben waar ik niet aan kan tippen. Zo weten de tegenstanders van immigratie dat iedereen die voor is, een Gutmensch is, wat zoveel betekent als een naïeve verrader van het ergste soort. Een mens die Nederland van oranje, blanje, bleu wil verkwanselen aan de Islam.  Tegenstanders haten ook de elite, geen idee wie dat zijn, en vertrouwen geen enkele politicus meer.

Aan de andere kant staan de mensen die precies weten wie de fascisten zijn, wie eigenlijk het Arische Vierde Rijk willen stichten. De ‘linksen’ die weten wie rechts is. Die ook weten dat als iemand zegt dat hij bezorgd is, het eigenlijk een racist is die niet voor zijn mening uitkomt.

Beiden zijn grenzeloos onnozel. Tegenstanders zijn niet allen fascist of wat dan ook. Het zijn ook medeburgers die zich zorgen maken over een snel veranderende wereld. Een wereld waarin waarden en normen Nederland binnenkomen die zij niet zien als verrijking maar als bedreiging.

Voorstanders zijn geen verraders. Het zijn mensen die vinden dat de wereld van iedereen moet zijn, dan iedere vluchteling recht heeft op een veilige plek. Zij willen Nederland niet verkopen maar hebben de overtuiging dat het land beter wordt door goed te doen. Wat gij wilt dat u geschiedt, doet dat vooral een ander. Wie wil niet geholpen worden?

Goeden en slechten bestaan nauwelijks. De meeste mensen zijn weifelend, twijfelend over waarheen en waarvoor. Zoeken steun bij elkaar en bij schijnbaar duidelijke standpunten.

Dan het wereldbeeld. In de jaren 70 dacht iedereen dat de wereld maakbaar is. Dat lijkt nog zo. Terwijl Nederland voor 10% zelf nog wat kan en voor 90% van de wereld afhankelijk is, te beginnen met Europa. Het is ondenkbaar dat grenzen gesloten kunnen worden zonder allerlei zeer nadelige gevolgen. Het is ondenkbaar dat je uit de Euro kunt stappen, terug naar de Gulden kunt gaan en dat dan de wereld weer goed is. Dit getuigt allemaal van een nostalgie die past bij negentigjarigen. Ook is het ondenkbaar dat de influx van vluchtelingen alleen maar leidt tot een verrijking van Nederland. Dat iedere vluchteling automatisch een blije Nederlander wordt. Dat iedere vluchteling automatisch dankbaar is voor het kunnen slapen in een tennishal.

Maakbaarheid is beperkt. Je kunt je eigen vierkante meter met enige mazzel goed inrichten. Een land als Nederland is open en dus komt alles binnen. Mensen, trends, technologie, ideologieën, terrorisme, Franse kaas, thee met nana noem maar op. Potentiële verrijking en potentiële dreigingen. Alles. Wen er maar aan.

Dus, wat te doen?

Het hoofd koel houden en weten dat die ander daar aan de overkant van de demonstratie ook maar probeert zijn leven onder controle te krijgen. Ok, met een spandoek of een knuppel. Is niet handig. Inzien dat de maatschappij gebeurt, ontwikkelt ook zonder jou. Zoals de file op de A2, of je nou meedoet of niet.

Relaxen omdat we in een van de meest relaxte landen van de wereld leven. Begrip hebben voor vluchtelingen die op zoek zijn naar een beter leven. Een overheid die zacht is voor vluchtelingen en hard is voor hen die in Nederland niet mee willen doen. Een premier die duidelijk is, die er voor iedereen is. Dus banen wil scheppen voor iedereen, niemand uitgezonderd. Huizen bouwt voor iedereen. Eerlijk is in de beperkte mogelijkheden die er zijn. Een politiek die niet meehuilt met de wolven in het bos maar leidt.

Makkelijk gezegd maar moeilijk te doen. Want wie wil er nou niet een simpele oplossing van ingewikkelde problemen? Wie wil er nou nuance in plaats van het grote heldere antwoord?

Het is niet anders. Het zal moeten. De wereld gaat niet meer weg. We kunnen maar beter meedoen vanuit het besef dat we wellicht niet de samenleving kunnen veranderen, maar wel onszelf.

Begin daar dus maar.

Pegida: het verhaal Europa.

20 dinsdag jan 2015

Posted by Dick Koopman in Europa, PEGIDA

≈ 3 reacties

Tags

europa, ongenoegen, PEGIDA, social media

Bijna honderd jaar geleden verscheen een boek waarvan de titel niet echt het beste voorspelde: “De ondergang van het Avondland”.

De schrijver, Oswald Spengler, conservatief, een kop uit graniet, voorzag het einde van onze beschaving. Niet door het inslaan van een meteoriet, niet door een Tweede Wereldoorlog maar door het verdwijnen van onze beschaving (voor geïnteresseerden: http://nl.wikipedia.org/wiki/Der_Untergang_des_Abendlandes). Spengler geloofde niet in vooruitgang maar in een levenscyclus van beschavingen: geboorte, volwassenheid en aftakeling. Zijn boek werd een groot succes.

Honderd jaar geleden waren er in Duitsland redenen voor dat succes. De Eerste Wereldoorlog was smadelijk verloren, herstelbetalingen ruïneerden de economie, de democratie was een onoverzichtelijk rommeltje, de werkloosheid was hoog.

We zijn honderd jaar verder en nu is er dus Pegida. Patriottische Europeanen tegen de Islamisering van het Avondland. Door relatief kleine groepen mensen wordt gedemonstreerd in -vooral het voormalige Oost- Duitsland.

Ik volg het met grote aandacht. Allereerst omdat de term Avondland wordt gebruikt. Dat alleen al wijst op een verlangen naar een verleden dat er nooit was. Een Avondland waarin recht recht was en krom krom. Overzichtelijk met een cultuur die eenheid en eenduidigheid uitstraalde. Duidelijkheid verschafte. Goethe, Schiller, Heino en natuurlijk de Mark. Een wereld kortom die er nooit is geweest maar die vastzit in de beleving van mensen.

De wereld nu is een geheel andere. De samenleving is open, de grenzen zijn open. Wat er ook gebeurt in de wereld, binnen tien minuten zijn we op de hoogte via social media. Oude ankers zoals religie of politieke stromingen zijn diffuser geworden in de loop der decennia. Nieuwe culturen zijn binnengekomen. De vraag of we een multicultureel Europa willen zijn is een onzinvraag: Europa is multicultureel, altijd al geweest. Pegida demonstreert tegen een zelfgecreëerd beeld, een frame dat wel heel sterk is.

Het Avondland zal opnieuw niet ten ondergaan. De Westeuropese cultuur zal veranderen al was het alleen maar omdat verandering een constante is.

Maar er is wel iets anders wat aandacht verdient. Naar mijn mening zijn Pegida en alle andere protestbewegingen zeer serieus te nemen. Het is een protest tegen de technocratisering van onze cultuur en samenleving. Waarbij alles in geld en waarde wordt uitgedrukt. Zelfs zittenblijven op school kost geld, zo blijkt uit onderzoek.

Het is een protest tegen het ontbreken van een antwoord op gebeurtenissen in de wereld. Geen technocratisch antwoord maar een verhaal over Europa. Niet over de Europese Unie maar over Europa. Wat zijn de gemeenschappelijke bronnen? Wat de gemeenschappelijke waarden? Wat zijn uitgangspunten die we hebben en die leidend zijn in onze beschaving. Van Zweden tot Griekenland. Een raamwerk waarmee de actualiteit kan worden geduid en begrepen.

Iets daarvan, van zo’n verhaal, werd zichtbaar tijdens de ‘je suis Charlie’ demonstraties. Vrijheid van meningsuiting is dus gemeenschappelijk. Vrijheid van demonstratie dus ook.

Als een politicus, een leider, opstaat met een inhoudelijk verhaal dan zullen mensen geboeid worden. Een verhaal over een humanistische beschaving waarin ieder individu telt. Waarin je vrij bent te denken en te zeggen wat je wilt. Waarin een democratische politiek normaal is. Waarin respect de boventoon voert. Respect voor andersdenkenden en dus ook hun respect voor jou. Waarin verschil van mening normaal is. En waarin de rechter uiteindelijk uit mag maken of iemand over de scheef is gegaan of niet. Een verhaal waarin niets wordt uitgedrukt in geldelijke waarde maar alles in waarde voor de mens.

De binding tussen mensen zit in de gemeenschappelijke droom. In de gemeenschappelijke toekomst. Het verbinden van mensen loopt tenslotte nooit via een economische grafiek.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen