• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Categorie Archief: mensbeeld

Wulders of Trimp

20 donderdag okt 2016

Posted by Dick Koopman in mensbeeld

≈ Een reactie plaatsen

Tags

rigged, Trump, USA, verliezen, Wilders

Stel, je gaat met een paar vrienden Risk spelen. Of een ander spelletje, maakt eigenlijk niet uit. Je hebt maanden geleden al afgesproken voor een avondje, je hebt hapjes in huis gehaald, drank en dan komen ze. Je gaat aan tafel zitten, legt het bord op tafel en je begint.

Een van de vrienden, laten we hem Wulders noemen, of Trimp, is altijd wel een goede aanwinst in je clubje. Altijd een grote bek, altijd tegendraadse opmerkingen, altijd gevat, altijd ook leuke woordgrapjes als hij iemand kan afzeiken. Ook altijd op of over het randje. Soms genant. Jij weet inmiddels ook wel dat hij zelf niet zo heel veel kan hebben. Eigenlijk niks. En dat is al tijden zo.

Zo was er eens een nieuw iemand in het clubje, geïntroduceerd door een van de vaste vrienden. Die persoon was erg leuk maar zijn afkomst was duidelijk anders dan van het vaste clubje. Wulders of Trimp ging tekeer toen hij zich die ene keer aansloot. Of we gek geworden waren? Of we niet wisten dat dit soort gasten nooit alleen zou komen. Ja, deze keer. Maar als het leuk zou worden en we waren aan hem gewend dan kwamen ze vrienden ook. En dat terwijl die allemaal ook uit die andere stad kwamen waar je niets mee te maken moest hebben. Ze zouden alle drank en eten opmaken en ieder spelletje winnen. Gelopen race. Die nieuwe voelde het en bleef voorts weg. Hoe vaak hij ook werd uitgenodigd.

Best gek trouwens, want als je Wulders of Trimp een op een had was ie altijd erg aardig en zelfs hoffelijk. Vriendelijk. Gewoon een leuke vent. Maar in gezelschap gebeurde er altijd iets dat zeer onaangenaam was. Dan namen zijn meningen hem over en kon hij zich ook niet meer bedwingen. Het gevolg was dan ook dat de stilzwijgende afspraak in het clubje was om sommige onderwerpen te mijden. Ook deze avond.

Dus: alles ligt klaar, iedereen is in een opperbeste stemming en terwijl je zo’n tien minuten bezig bent zegt Trimp of Wulders opeens: “ik laat later weten of ik de spelregels wel zal volgen. Hangt van de uitkomst af.”

Iedereen kijkt hem aan. Vragend. “Wat bedoel je?”

“Nou”, gaat hij verder, “tot nu toe lijkt het erop dat jullie vooraf altijd alles al bekokstoofd hebben zonder mij er in te betrekken. Iedere keer dat wij bijeen zijn wordt niet aan mij gevraagd welk spel we gaan doen. Er wordt nooit aan mij gevraagd wat we zullen drinken. En achteraf hebben jullie altijd plezier over de verliezende partij. Vooral als ik dat ben. Mijn conclusie is dat dit spelletje rigged is en dus kijk ik wie wint. Als ik verlies dan deugen jullie niet.”

Jullie zeggen dat ie nu al niet tegen zijn verlies kan. Niets van waar want verliezen kán Trimp of Wulders nu eenmaal niet. En als hij wel verliest dat accepteert hij de spelregels niet omdat die dan dus niet kunnen deugen.

Verbluft blijft iedereen zitten. Ok, hij was al niet de makkelijkste maar dit slaat echt alles. De sfeer is er uit. Het spelletje wordt gestopt, en de avond gaat uit als een nachtkaars.

Wulders of Trimp staat boos op en gaat weg.

Later horen jullie dat hij overal zegt dat jullie een cordon sanitaire hebben opgericht. Dat jullie hem demoniseren. Dat hij niet eens meer mee mag doen. Dat iedereen zich tegen hem keert en dat dat alles het bewijs levert voor zijn gelijk. Dat het niet aan hem ligt. En er zijn mensen die hem geloven. Mensen die hetzelfde ook altijd meemaken.

Zuchtend laat je hem zijn gang gaan. Tegen zoveel idiotie kan een goed werkende geest en een oprecht hart niet op. Uitnodigen doe je hem niet meer.

Wulders of Trimp zal tevreden grijnzen. “Zie je wel”, mompelt hij in zichzelf terwijl hij ’s avonds alleen thuis zit te winnen met Risk.

 

Zomergast of niet?

31 zondag jul 2016

Posted by Dick Koopman in mensbeeld

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Aboe Jahjah, VPRO, vrijheid, Zomergasten

Zomergasten. Lastig vind ik het, merk ik.

Aan de ene kant ben ik voor absolute vrijheid van meningsuiting. En naarmate de mening die wordt verkondigd verder van me afstaat ben ik er meer voor. Zo loopt mijn Twitter timeline vol met opmerkingen en overtuigingen die niet de mijne zijn. Soms vind ik ze weerzinwekkend. Soms hemeltergend dom. Maar altijd vind ik dat ieder moet kunnen zeggen wat hij of zij wil. Dat onderscheid ons namelijk van een heel groot deel van de wereld.

Aan de andere kant vertrouw ik de motieven van zowel Aboe Jahjah als van de VPRO niet. En is mijn instinctieve reactie dat ze zo’n soort uitzending als op 31 juli niet moeten willen. Je geeft niet iedereen met een mening het woord voor drie uur lang. In een slechte bui denk ik dan dat in de jaren dertig van de vorige eeuw Goebbels ook een heel interessante gast was geweest. Spraakmakend, retorisch begaafd en hij hád aanhangers. Mijn gevoel voor kosher en treife slaat door naar treife en dat moet je niet willen.

Ik ben een man met twee zielen in de borst.

Toch slaat het door naar het eerste meer rationele en minder emotionele argument. Ik blijf de VPRO wantrouwen. Ze hebben dit denk ik nodig om weer wat reuring te krijgen omtrent een verzwakt format. De laatste jaren waar niet echt spraakmakend. En geef Aboe Jahjah eens ongelijk. Zo’n podium krijg je niet snel. En dus geef je acte de présence en laat je je van je beste maar duidelijke kant zien.

Mijn conclusie is dus: dit moet kunnen, juist omdat het zo tegen mijn eigen normen en waarden indruist. Dit is de stresstest voor mijn eigen overtuiging dat vrijheid van meningsuiting een heel erg groot goed is.

Maar wat ben ik het er nu al mee oneens.

 

Weg met 4 Mei

03 dinsdag mei 2016

Posted by Dick Koopman in mensbeeld

≈ Een reactie plaatsen

Tags

4mei, dodenherdenking, europa, geen4meivoormij, herdenken, oorlog, vrijheid van meningsuiting

Net uit bed zag ik een tweet van iemand die tegen dodenherdenking op 4 Mei is omdat het hier pure hypocrisie betreft. Ik stopte met lezen, haalde diep adem en retweette met mijn tekst: “Leve de totale leeghoofdigheid. Fijn om dom te zijn.”

Daarop kreeg ik van iemand een antwoord dat het hier maar een mening betreft. ‘Maar een mening’ bestaat niet volgens mij. Iedereen die een mening uit, tracht daarmee de wereld te veranderen, te beïnvloeden. Als dat niet het doel is kun je net zo goed je mond houden.

De initiatiefneemster wil dus iets veranderen in de wereld. Niet alleen moeten we onze doden herdenken zoals we dat al decennia doen, maar eigenlijk alle doden. Het moet ook allemaal minder Eurocentrisch, want Europa is maar een deel van de wereld. En er vallen bommen wat heel erg is. En er lopen nazi’s door onze straten. Zij wil ook haar voorouders herdenken.

Het is waar. Er vallen veel te veel doden in deze wereld vanwege allerlei verkeerde redenen. Er is overal geweld tegen onschuldige mensen, ook dat is waar. Het zijn niet alleen witte mensen die zijn omgekomen (zeker ook niet in WOII), ook dat is zo. En Europa is maar een deel van de wereld, niet de gehele wereld.

Het is toevallig, en het was toeval, wel het deel van de wereld waar ik geboren ben. Net zoals ik toevallig in Nederland geboren ben. En wat ben ik daar blij mee. Ik woon in een land waar ik me vrij voel, waar ik kan zeggen wat ik wil, waar ik me ongegeneerd kan uiten. Een land met een democratisch systeem waarvan Churchill ooit terecht zei dat het het minst slechte systeem denkbaar is. Een land ook waar je zomaar tegen herdenken op de 4de Mei kunt zijn.

Maar ik niet.

Los van het feit dat de initiatiefneemster allerlei zaken door elkaar haalt en vervolgens op een hoop veegt, wat mag, maar niet getuigt van goed doordenken van je standpunt. Los daarvan is het goed om te blijven herdenken wat we doen. Waarom?

Omdat men vergeten schijnt te zijn dat die gemakkelijke luxe die we hier ervaren ook dankzij die gevallenen tot stand is gekomen. We kunnen zeggen wat we willen omdat er mensen voor zijn gestorven in een oorlog die anders had kunnen aflopen.

Het is als met inenten tegen polio. Daarvan vergeet ook iedereen dat het ooit een grote ziekte was en dat die weg is dankzij inenten. Dan kan zomaar de mening ontstaan dat je niet meer hoeft in te enten omdat die ziekte weg is. Omdraaien van oorzakelijkheid.

Nu zeggen dat je tegen 4 Mei bent omdat je ook nog wat, ook relevante, issues te bespreken hebt getuigt van slechte smaak. Je keert je dan af van de reden van het herdenken. We herdenken juist zodat rechts kan demonstreren in onze straten, en links, en iedereen. En als je issues te bespreken hebt doe dat, ook al valt de hele wereld over je heen. In die zin reageerde ook ik verkeerd op twitter. Ik had moeten zeggen:

‘Wat een onzin, maar ik zal je verdedigen zodat je iedere onzin kunt uiten.’

En daarna gaan we praten. Over geschiedenis, kennis van zaken, hoofd- en bijzaken, emoties en rede. En verder zal ik weer met een brok in mijn keel op 4 Mei twee minuten stil zijn. Zoals ik dat altijd doe. En zal blijven doen.

Dus zomaar een mening bestaat niet.

 

Filosofie bij de kaakchirurg

09 woensdag dec 2015

Posted by Dick Koopman in filosofie, mensbeeld

≈ 1 reactie

Tags

gelatenheid, Heidegger, populisme, Tandarts, vooroordelen

Gelatenheid, een woord uit een ver verleden. Een woord met een negatieve bijklank. Het houdt in dat we de omstandigheden willoos ondergaan, dat we capituleren. Ons overgeven, lijdzaam toezien hoe de dingen gaan. Daar komt de negatieve bijklank vandaan want als er iets is wat niet modern is dan is het overgeven aan.

Onze houding, onze moderne houding is gericht op actie, op maakbaarheid. We accepteren niets meer, we komen in opstand, vechten tegen de omstandigheden. Of het nu een buurman is die andere gewoonten heeft (waarmee je zelfs de tv kunt halen) of de komst van een AZC. We komen in opstand. We willen dat iets gebeurt en we willen onze zin krijgen. Daar hoort gelatenheid niet bij.

Gelatenheid zo uitgelegd is maar één kant van de zaak en eigenlijk een heel negatieve. Passief ook.

Deze week moest ik naar de kaakchirurg. Dat wist ik al weken natuurlijk want zo lang duurt het eer je een afspraak hebt. Maandagochtend half tien moest ik mij melden en zou ik ontdaan worden van een kaakontsteking. Vooraf boekje gelezen dat ik had gekregen over wat je kunt verwachten. Een vooruitzicht waar ik niet naar uitkeek en waarover ik als licht hypochondrisch best over in zou kunnen zitten.

Ik koos de weg van de gelatenheid. Op een positieve manier. Ik wist dat het moest gebeuren en ik besloot de dingen te laten voor wat ze zijn. Ik koos ervoor geen gedachten erbij te hebben, geen beelden bij te creëren. Ik besloot gelaten te zijn in de zin die Heidegger ooit beschreef: ik gaf de omstandigheden de kans zich aan me te openbaren, zich voor te doen zoals ze zijn. Dat is iets anders dan passief slachtoffer zijn. Het is heel actief afzien van ieder oordeel en mee te gaan met de omstandigheden. Dat kost veel energie omdat ook mijn neiging is in te grijpen.

De dag van de afspraak liep alles uit. Ik wachtte en wachtte. Toen ik eindelijk een verdoving had heb ik nog drie kwartier zitten wachten in een kamer met een heel erg lelijk behang. Ook daar bleef ik rustig en keek goed om me heen. Waar zat ik eigenlijk? Wat waren dat voor apparaten?

Eenmaal onder het laken concentreerde ik me op alle handelingen van de kaakchirurg. Het snijden in mijn tandvlees, dat ik niet voelde in de vorm van pijn maar in de vorm van schrapen. Het boren van een gat in mijn kaak. Het wegzagen van de wortelpunten. Het geluid van de afzuiging. Het gemompel van de chirurg. Alsof ik een heel heldere waarnemer was in een toneelstuk voor drie mensen.

Ik koos voor filosofie bij de kaakchirurg. Als ik me had overgegeven aan mijn angsten en mijn gevoel dan had ik niet goed geslapen, dan zou ik boos verhaal zijn gaan halen over alle vertraging. Was ik boos geworden, gestrest. Dat deed ik allemaal niet. Het bleek een fluitje van een cent. Ook nu dagen na de ingreep is het nog steeds een fluitje van een cent.

Ik pleit voor veel meer gelatenheid in het leven en in het debat. Laat de dingen zich aan ons openbaren zoals ze zijn, zonder vooroordeel de feiten zelf laten spreken. En dan handelen. Pas dan. Na een wijs oordeel.

Gelatenheid als wapen tegen populisme. Het lijkt me wel wat.

 

Alleen maar fantastische mensen, toppers

14 maandag sep 2015

Posted by Dick Koopman in mensbeeld, politiek

≈ 1 reactie

Tags

Excellente mensen, fantastische mensen, Schippers, zesjescultuur

Via Linkedin kreeg ik een bericht over uitmuntend leiderschap. De kern was dat als je groots wilt zijn, je je moet omringen met grootse mensen. Je moet afkomen van iedereen die minder dan groots is want, ja, dan wordt je zelf niet groot.

Ik hoorde laatst minister Schippers op tv beweren dat zij niet zit te wachten op mensen die problemen aangeven. Oplossingen wil ze, en het liefst op een A4-tje. Zo ongeveer als: ‘als je geen deel van de oplossing bent, ben je deel van het probleem.’

De universiteit die geen zesjes meer aanneemt voor het master programma omdat dan de kwaliteit van het onderwijs omhoog gaat. Even los van het feit dat zo oorzaak en gevolg worden omgedraaid door mensen die beter moeten weten: een zes is voldoende. Daarom is het een zes. Of is zeven de nieuwe zes?

Het is een trend, de zoektocht naar adembenemende hoogstaande mensen die allemaal in eloquent Nederlands op minder dan één pagina hun werkende oplossing voor ieder probleem kunnen geven. Schreef ik Nederlands? Ik bedoel natuurlijk The King’s English want anders doet Nederland niet mee in het internationale speelveld.

Maar wat wordt hier nu allemaal mee bedoeld? Hoe kan ik me omringen met uitmuntende mensen? Wat bedoelt Schippers nu precies?

Ten eerste de uitmuntende mensen. Stel je gaat doen waar ik toe werd opgeroepen. Welke criteria ga ik gebruiken en hoe vertel ik het iedereen. Hoe kom ik ook aan nieuwe mensen want ik denk dat ik wel wat nieuwe mensen kan gebruiken. Ik kijk naar vrienden, familie, collega’s en ik kijk eens in de spiegel. Ik constateer dat er grootsheid in ieder zit maar die komt er niet altijd uit en ook nog eens ongelijkmatig. Moeten ik en de mensen om mij heen altijd groots zijn of hebben we soms ook vakantie? Mogen we ook slecht zijn in dingen? Ik denk erg slecht te zijn in neurochirurgie, mag dat? Mag ik dan nog in de buurt komen van anderen? Die groots willen zijn?

Dan Schippers. Een machtsvrouw die duidelijk maakt dat… ja wat maakt zij duidelijk? In het kort dit: ‘dit is mijn idee. Kom met een verbetering van mijn idee en kom niet met kritiek. Want mijn idee is prachtig en perfect. Omarm het en als het beter kan schrijf dat op maximaal één velletje papier. Kom niet aan met bezwaren want die zijn er niet.’ Het is de taal van de macht, van degeen die de lakens uitdeelt. Van iemand zonder twijfel. Ze lachte erbij.

Zo’n berichtje en Schippers alarmeren mij. Hier zit een wereldbeeld achter van een diepe scheidslijn tussen hen die weten en willen en hen die er niet meer bijhoren. Uit eigener beweging waarschijnlijk. Hierachter zit het dédain voor de gemiddelde mens. Maar ook voor de briljante pessimist die juist altijd wijst op mogelijke problemen. Dit is de taal van mensen die niet meer willen luisteren maar anderen gebruiken als spiegel voor hun eigen geweldige ego. Dit zijn uitspraken van mensen die zichzelf nooit als minder dan geweldig zien en zich altijd zien als onderdeel van iedere oplossing. Het is een neurotisch mensbeeld. Als dit dominant is dan ziet het er niet best uit.

Leve de gemiddelde mens die gewoon zijn best doet.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen