Maandelijks Archief: juni 2016

Nostalgie als ziekte

30 donderdag jun 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

FullSizeRenderBrexit achter de rug, dat wil zeggen het referendum. De echte Brexit moet nog komen en zal grote gevolgen hebben. Niemand weet welke gevolgen, maar er zit zeker een lijn in alle analyses. En de eerste voortekenen zijn als zichtbaar. Het Pond is hard onderuit gegaan, de koers van Britse banken is min 12%,  om er maar twee te noemen. Amsterdam, Dublin en Frankfurt lopen zich al warm om hét financiële centrum te worden.

Daarnaast zal men aan den lijve gaan ervaren wat het betekent niet meer in de EU te zitten. Van grenscontroles tot aan studeren in het buitenland. Van invoerrechten tot aan onderhandelen met tientallen landen voor nieuwe handelsakkoorden. Van wegvallen van subsidies tot aan geen geld krijgen uit Londen. Het gaat allemaal gebeuren. Het VK zal armer en leger worden. De verwachting van nee-stemmers dat Londen ook geld zal geven aan arme regio’s zal niet uitkomen. Brexiters zullen wederom teleurgesteld worden. En weer krijgen politici de schuld.

En waarom wilde men uit de EU? Om verder te kunnen als soevereine staat? Als wraak op de elite? Vanuit angst voor de toekomst? Of uit nostalgie? Uit ongeïnformeerdheid?

Als ik naar de uitslag kijk dan loopt er een scheiding op een aantal punten. Het is oud tegenover jong, het is laagopgeleid tegenover hoogopgeleid en het is arm tegenover rijk. Om het maar even scherp te stellen. Naar mijn idee is er een scheiding tussen twee grote groepen. Hen die vat hebben op de toekomst, zich zelfstandig voelen, zelfverzekerd zijn en stedelijk georiënteerd. En hen die dat niet hebben. Die voelen dat de wereld zoals die was verdwijnt, niet het gevoel hebben daar iets aan te kunnen doen en niet in de stad leven of in de armere buitenwijken. Hen die ergens de aansluiting hebben gemist en tegelijkertijd niet zijn aangesloten door de politiek.

Sinds de jaren 80 van de vorige eeuw is Europa en de EU in toenemende mate liberaler en minder sociaal-democratisch geworden. Dat betekent veel goeds maar niet alleen dat. Het betekent ook dat mensen aan hun lot worden overgelaten en het zelf moeten uitzoeken. Het betekent ook dat minder bedeelden voor politici niet meer interessant zijn. En dus uit het zicht verdwijnen. En zo voelt men zich in de steek gelaten. Eerst door de eigen regering en vervolgens door Brussel. Twee instellingen die men overigens zelf kan kiest en dus zeer democratisch tot stand komen.

Daarnaast hebben regeringsleiders zich altijd negatief uitgelaten over Brussel. Ook Rutte. We zouden ons geld terug gaan halen. We zouden niets meer betalen aan Griekenland. Het was nu echt de laatste keer. Et cetera. En steeds weer was de werkelijkheid anders. En steeds weer werd men ongeloofwaardiger. Dit zijn dezelfde regeringsleiders die nu zeggen dat de EU prima is. Maar toch. Ook deze week weer zei Rutte dat zijn prioriteiten zijn: op 1, 2 en 3 Nederland! Dus niet de EU maar Nederland. Zo zet je het beeld neer van continu vechten tegen de vijand en opkomen voor jezelf.

Dus mensen in de schaduw voelen zich alleen gelaten, zien politici die het één zeggen en wat anders doen en vinden dat er beter voor het buitenland en buitenlanders wordt gezorgd dan voor henzelf.

En je kunt veel zeggen van mensen die achterblijven in sociaal economische ontwikkeling, maar ze zijn niet gek. Ze hebben net zo’n scherp beeld van de werkelijkheid als de rest. De betekenis die ze eraan geven is een andere. Het is een verlangen naar vroeger toen alles nog overzichtelijk was. Vandaar de roep om de Gulden. Alsof dat wat oplost overigens. Vandaar de Brexit. Alsof je niet afhankelijk blijft van de rest van de wereld. Het is de hang naar een fijne wereld van Dik Trom in het dorp waar de populisten in alle landen (ook in Nederland van Wilders tot Roemer) zo graag naar verwijzen.

Dat is echter zinloos. De wereld was toen ook goed en slecht, vol beloften en teleurstellingen. En, belangrijker, die wereld komt nooit meer terug. Godzijdank. De wereld die er wel is moet door politici dichter bij de mens worden gebracht. Door luisteren, vertellen, praten, mensen serieus nemen, helder zijn in eigen standpunten, staan voor je mening, leiderschap tonen en vooral deemoed.

Ik las in de krant vandaag dat de president van Litouwen in de EU gezegd heeft: “De EU gaat door. Wie houdt ons tegen?” Wat te denken van je kiezers, je achterban, van diegenen die je zegt te vertegenwoordigen, van hen aan wie je verantwoording moet afleggen, de mensen die geen regent meer kunnen zien? Dat heeft niets met nostalgie te maken, dat is realiteit van nu.

Zelfs ík werd boos van zoveel hybris. Stop daar mee.

 

 

 

Onafhankelijkheid is bullshit

27 maandag jun 2016

Posted by in Brexit

≈ 3 reacties

Tags

, , , , , ,

Dus het VK wil vrij zijn, zelf de dienst uitmaken, niet afhankelijk zijn van anderen, los leven van de EU. Dat is mooi maar totale onzin. Mensen die denken dat dat haalbaar is, zijn niet goed bij hun hoofd of extreem slecht ingelicht.

Ieder mens, ieder gezin, ieder dorp, ieder land is afhankelijk van alle anderen. Altijd en dat is niet te voorkomen. Sterker nog, iedere poging dat te voorkomen is zonde van iedere energie.

Neem het VK. Met een Brexit heeft men (wie?) zich uitgesproken voor een onafhankelijk VK, los van de EU. Want de EU, dat weet immers iedereen, bestaat uit louter zakkenvullende sadisten die uit zijn op het knechten van ieder volk. En  nu dan? Wat betekent dat voor het VK en vooral van de gewone man, voorzover die nog bestaat?

Het betekent een complete afhankelijkheid van de EU zonder de mogelijkheid mee te beslissen. Opeens moet er een handelsakkoord worden gesloten met de EU. Dat zal niet eenvoudig zijn want je bent geen lid meer van de club. De vraag zal dus worden gesteld wie er wat mee te winnen heeft en dus zal ieder stukje worden uitonderhandeld.

Je wordt afhankelijk van het wegvallen van iedere subsidie voor zwakke regio’s. Wales, de Midlands, boeren daar zullen het zonder geld moeten doen. Men verwacht dat Londen dat geld gaat fourneren. Los van het feit dat dat niet zal gebeuren, dat geld ís er niet, wordt je dan dus weer afhankelijk van Londen. Het zal niet lang duren of Londen zal verweten worden dat het bestaat uit zakkenvullende elitaire plucheklevers. Wacht maar af.

Het betekent ook dat met de rest van de wereld akkoorden moeten worden gesloten. Alles loopt nu via de EU maar dan opeens niet meer. Londen zal dus jaren moeten onderhandelen met landen van de USA tot aan Mexico. Er zijn geen verdragen meer. Iedere keer zal er opnieuw een compromis worden gesloten. En compromissen, daar houden we niet van.

Het betekent ook dat mensen het VK in willen. Niet alleen vluchtelingen maar ook kenniswerkers, zelfstandigheden et cetera. Nieuwe procedures moeten er komen en zullen er komen. Het VK zal geen geïsoleerd eiland kunnen zijn.

Bedrijven zullen het VK verlaten omdat men gevestigd wil zijn in de EU en niet daarbuiten. De City zal zeer zeker banken verliezen omdat men in de EU wil zitten en niet daarbuiten. Daarbuiten zitten zij al namelijk. Dublin, Frankfurt en Amsterdam lopen zich nu al warm.

De export van alle produkten van de boeren die nu hebben tegengestemd zullen onderworpen worden aan importheffingen bij andere landen. Er is geen vrij verkeer meer van goederen immers.

Toeristen zullen minimaal merken op bijvoorbeeld Schiphol dat zij in een andere rij moeten staan, de ‘Non EU’ of ‘All other passports’ rij. Bedrijven die mensen willen inhuren uit het VK moeten opeens heel veel papierwerk verwerken om dat te regelen. Vrij verkeer van mensen bestaat immers niet meer.

Ik ben er van overtuigd dat het goed zal komen met het VK. Uiteindelijk. Er is nu chaos en die zal afnemen. Ik ben er ook van overtuigd dat de economische schade enorm zal zijn en dat die afgewenteld wordt op de bevolking. Dus ook alle nee-stemmers. Die zullen daar, samen met politici, de schuld van geven aan de EU en Brussel. Ook dat zal gebeuren.

Om onafhankelijk te willen zijn heeft het VK zich overgeleverd aan mensen als Farrage, die daags na de Brexit al terugkwam op belangrijke beloften. Binnen 24 uur. Om onafhankelijk te zijn heeft men zich afhankelijk gemaakt van omstandigheden die men niet kan overzien, waarvan men niet weet wat er komen gaat. Waarover men niet goed ingelicht is. En dat terwijl iedere afhankelijkheid wordt ingeruild voor een nieuwe andere afhankelijkheid.

Vrijheid en autonomie bestaan niet. Invloed wel. En precies die is nu teruggebracht tot nul. Het VK heeft iedere invloed verloren. Maar dat hebben de populisten er niet bij gezegd. Zoals de populisten zoveel niet hebben gezegd. Populisten gokken graag met vrijheid en invloed, zolang die maar van een ander zijn.

Het volk sprak en verloor.

 

Brexit sucks

18 zaterdag jun 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Het zou zo maar kunnen dat de Britten komende week stemmen voor een Brexit. Met aandacht heb ik de campagnes gevolgd, in het VK maar ook hier in de krant en op Twitter. Beide kampen gebruiken sterke beelden om hun argumenten kracht bij te zetten en beide kampen beschuldigen elkaar van leugens, bedrog en bangmakerij. Zal dus wel ergens een kern van waarheid inzitten denk ik dan.

En net als hier in Nederland en in andere landen is de toon in de politiek en van de campagne hard en ongenuanceerd. Als politici zich bedienen van de taal van de straat, zal de straat voelen macht te hebben. Woorden zijn daden en daden worden opgeroepen door woorden. Dat is in Engeland zo, dat is ook zo in Nederland.

(De moord afgelopen week op Jo Cox is een absoluut dieptepunt. Wat de moordenaar ook bewogen heeft, zij was vooral bekend van haar pro-EU standpunt en haar positieve houding ten opzichte van immigratie. Zeggen dat die moord niets daarmee te maken heeft is óf wegkijken óf hopeloos naïef. Alles heeft met alles te maken.)

Maar goed, het wordt dus eventueel een Brexit. Als dat zo is dan is het wachten op het volgende land dat uit de EU wil. Mijn inschatting is dat dat wel eens Nederland zou kunnen zijn. Nederland immers herbergt een van ’s werelds topintellectuelen, Baudet, en die wil niets liever dan uit de EU. Waarom overigens is mij nooit helemaal duidelijk maar waarschijnlijk kan ik zijn tempo en complexiteit van denken niet bijbenen. Dus laat ik het maar zo.

Waarom is een Brexit een slecht idee?

De EU is ontstaan uit een diep verlangen naar een toekomst zonder oorlog. Na drie grote oorlogen in Europa waren de mensen in 1945 oorlogsmoe en de leiders wilden een vreedzaam Europa. De enige manier om dat voor elkaar te krijgen is te zorgen dat men gemeenschappelijke belangen krijgt. Gemeenschappelijk over grenzen heen en dus niet per land. Als het grote gemeenschappelijke belang vrede is, dan is een voorwaarde daarvoor dat je economische belangen deelt, militaire belangen, sociale belangen et cetera. Dat is de EEG en later de EU geworden. Een formeel systeem van samenwerking waarin belangen worden behartigd, uitgeruild en uiteindelijk gemeenschappelijk worden gemaakt. Een deel van je autonomie als land lever je in. Je krijgt daar vrede, stabiliteit en voorspelbaarheid voor terug. Saaiheid zelfs. Politieke saaiheid is het hoogste ideaal.

Churchill zei in 1946 dat een voorwaarde voor een EU is dat binnen Europa iedereen zich Europeaan moet noemen en zich zo gaan gedragen “voor zover ze politieke macht, invloed of vrijheid bezitten”. En daar steekt volgens mij de grootste angel in de EU. De gemiddelde burger heeft niet meer het gevoel macht of invloed te hebben. Wel vrijheid overigens. Dat hij vergeten is waaraan we die vrijheid danken doet er nu even niet toe.

Een Brexit is een slecht idee omdat het voorbijgaat aan de kern: het gesprek over de taken van de EU en de mate van soevereiniteit van iedere lidstaat. Als mensen weer het gevoel hebben iets te zeggen te hebben over hun eigen leven én tegelijkertijd weten dat je ook zeggenschap moet inleveren voor een rustig vreedzaam bestaan, dán heeft de EU weer kans van slagen. Een Brexit is het verwend weglopen voor je eigen verantwoordelijkheid. Een Brexit is dom en onbezonnen omdat het totaal blind is voor de geschiedenis.

De EU-lidstaten moeten weten dat zij meer legitimiteit moeten creëren. Dat weten ze ook want dit is trending topic in Brussel. Dat doe je door diep in te grijpen in een aantal zaken. Symbolisch: geen reizend circus meer tussen Brussel, Luxemburg en Straatsburg maar gewoon op één plek nog zitten. Inhoudelijk door zich alleen nog bezig te houden met vrede, economie, milieu en immigratie en verder niets. Een slanke, sterke, zelfbewuste EU waar het parlement -en dus ieder land- de baas is. En dat dan ook altijd uitdragen in heldere bewoordingen.

Geen NEXIT dus in de toekomst, geen BREXIT nu.

Ik wil leven in een politiek enorm saai Europa, als Europeaan en als Nederlander.

 

 

Ouders, waar zijn zij?

17 vrijdag jun 2016

Posted by in Fatsoen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Lang, lang geleden deed ik iets dat niet door de beugel van mijn ouders kon. Ik weet niet eens meer wat. Wellicht een kerstbomengevecht of iets uit die tijd. Het is was niet de eerste keer dat ik het deed. Mijn vader was altijd heel simpel: een keer waarschuwen en de tweede keer de gevolgen van je actie onder ogen zien.

Mijn moeder was ook van het doorpakken en had al gezegd dat als ik het nog eens zou doen ze naar de politie zou gaan. Het gekke is dat ik dus niet meer precies weet wat ik gedaan heb toen, maar wat ik wel weet is dit: ze gíng naar de politie, de wijkagent. Die kwam aan de deur en sprak me streng, erg streng toe. Onder de indruk was ik tot op het bot. Daarna keek ik wel uit met kattenkwaad.

Het werkte twee kanten uit. Ik wist dat mijn ouders wisten wat ik deed én ik wist dat ze niet zouden schromen mij de consequenties te laten zien.

Ik moest hieraan denken toen ik de berichten las over stenengooiende jeugd in Almere. Ik vroeg me direct af: waar zijn hun ouders?

Ik ben zelf vader van twee zonen en zo ongeveer weet ik wat ze doen en waar ze uithangen. Ik voel het aan hun antwoorden als er iets niet helemaal deugt. De antwoorden worden óf heel vaag óf juist ongewoon precies. Voor mij red flags in onze gesprekken. Ik merk zo het een en ander. We praten over van alles en nog wat en houden elkaar op de hoogte van het leven. Wat we vinden, wat we leuk vinden en minder leuk. Wat er zoal gebeurd is vandaag en wat de plannen voor morgen zijn.

Ieder mens die wat uitvreet heeft ouders. De meesten althans. En iedere keer dat ik iets lees over nu tegelgooiers, over IS jongeren, over een aanslagpleger denk ik: waar zijn de ouders? Als ouder heb je de plicht er te zijn voor je kinderen. Om over dingen te praten, leuke en minder leuke. Je moet en hoort er te zijn voor hen. Als je dat niet leuk vindt kom je daar te laat achter: jij hebt kinderen genomen en dus moet je ervoor zorgen. Je hebt geen enkele keuze meer.

Als je als kind kun doen wat je wilt dan heb je ouders die niet in jou geïnteresseerd zijn. Die het wel best vinden. Die onverschillig zijn. En als er iets is waar kinderen schade van ondervinden dan is het ouders die onverschillig zijn.

Dus als je kinderen ziet die dit soort shit uithalen, van grind gooien tot aanslagen aan toe, van spugen naar vrouwen tot aan Marseille verbouwen na een voetbalwedstrijd, weet dan dat er ouders zijn die daar geen donder aan doen.

Dus: waar zijn die ouders?

De schuld van de witte mens

13 maandag jun 2016

Posted by in Maatschappij

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Afgelopen week een interview gelezen in Vrij Nederland met Gloria Wekker met de titel “Witte onschuld bestaat niet”. Afgelopen weken zo’n 100 artikelen gelezen over dit onderwerp, wat in ieder geval betekent dat het trending topic is. Dat het van belang is, wat eenieder er ook van mag denken. Dat veel landgenoten er een sterke mening over hebben. Dat moeten we en mogen we niet onderschatten.

Het interview riep bij mij enorme irritatie op. Niet vanwege het onderwerp. Als er mensen zijn die gediscrimineerd worden dan moet dat worden benoemd. En je hoeft alleen maar te kijken hoe er gereageerd is op Sylvana Simons om te beseffen dat Nederland niet alleen wordt bevolkt door mensen die een goed gesprek nastreven. Of een uitwisseling van argumenten. Nope. Het feit dat zij niet blank is is al voldoende om vol op het orgel te gaan. Op een verschrikkelijke manier.

Dát is dus niet wat mij irriteerde.

Wat dan wel?

Even een stapje terug in de tijd. Ooit, in de jaren 70 van de vorige eeuw bloeide het Marxisme volop. Inclusief allerlei kleine sektarische afscheidingen, zoals de KENml waar de SP uit is voortgekomen. Het kon niet radicaal genoeg zijn. Men had wel wat dingen gemeen met elkaar.

Het Marxisme ging uit van een wetmatige ontwikkeling in de geschiedenis. Het kapitalisme zou uiteindelijk ineenstorten en er zou een nieuwe fase aanbreken. Een fase waarin de arbeider het voor het zeggen zou krijgen. Afijn, lees er over.

Waar het mij nu om gaat is het volgende. Links Nederland had wel door dat de arbeidersklasse niet echt stond te springen om een revolutie te beginnen. Ze wilden eenvoudigweg niet. En dat terwijl er objectief alle redenen voor waren, volgens diezelfde marxisten. Waarom zagen die arbeiders dat toch niet?

En daar was het konijn uit de hoge hoed: vals bewustzijn! Dat was het. Arbeiders wisten niet eens wat goed voor hen was, zij zagen hun eigen belang niet, niet hun eigen overtuigingen en belangen. Eigenlijk hadden ze geen idee over hun eigen leven en motivaties, want “vals bewustzijn”!

En nu het sprongetje naar het genoemde interview.

Dit staat er bijvoorbeeld in:

“Mijn linkse ouders verboden mij te benoemen dat iemand anders een andere kleur had dan ik. Ik wil mezelf niet vrijpleiten, maar hoe kan het dat ook ik me blijkbaar superieur voel of racistisch ben?
‘Je ouders hadden dan de attitude van de kleurenblindheid, of zoals de Amerikaanse schrijfster Toni Morrison zei: “You don’t talk with the hunchback about his hump”, – je praat niet met de gebochelde over zijn bult. Via allerlei kanalen heb jij toch de boodschap van superioriteit meegekregen en omdat we die nooit met zijn allen ter discussie stellen, blijft dat allemaal zitten.’” (vraag van journaliste Greta Riemersma, antwoord Gloria Wekker)

Dit is unverfrohren ouderwets Marxistisch redeneren. Onschuld kán niet bestaan. De witte mens die niet racistisch is bestaat niet. Ook als je denkt dat je het niet bent, ben je het toch! Je hebt gewoon last van vals bewustzijn. Je bent het maar je weet het niet. Zo.

Hiermee wordt iedere grond onder ieder gesprek onderuit gehaald. En heel eerlijk, als dit geldt voor witte mensen dan geldt het voor iedereen. Rassen bestaan niet dus genetisch kan vals bewustzijn niet specifiek bij één groep horen. Dus geldt het iedereen. Dat wordt een fijn gesprek met elkaar. Als individu kun je wel wat beweren maar als ik vind dat jij eigenlijk wat anders beweert dan is dat zo.

Met het argument van vals bewustzijn stel je jezelf op als een alles overziende psychotherapeutische God die echt ziet hoe alles ziet. Onmetelijk arrogant, dat ten eerste. Ten tweede ontneemt het de discussie, die er moet zijn, iedere kans van slagen. Ten derde stel je jezelf buiten die discussie, want tja, wat mooi, jíj hebt geen last van vals bewustzijn.

Daar zit mijn irritatie. Als we mensen niet individueel serieus nemen, ook al hebben ze een mening die mij bijvoorbeeld niet bevalt, dan is het klaar. Dan is segregatie een feit. Dan praten we niet meer met elkaar. Of er wordt weer met me gepraat als ik toegeef dat ik last heb van vals bewustzijn.

Ik ben sterk voor een gesprek over discriminatie. Over hoe we met elkaar verder moeten leven in dit prachtige land waarin zoveel mensen boos zijn over van alles en nog wat. Over de diepe overtuiging dan discriminatie niet acceptabel. Over het feit dat niet alles discriminatie is. Maar dan graag wel een gesprek waarin ik ook wordt gewaardeerd vanwege mijn meningen, mijn bewustzijn.

Een gesprek, ondanks dat ik blank ben en niet eens zo heel erg wit.

Air KLM: een kwestie van tijd

10 vrijdag jun 2016

Posted by in Europa

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

Interessante ontwikkelingen in de luchtvaart. Ik las in mijn krant een artikel over de zogenaamde samenwerking tussen Air France en KLM. Over de stroefheid, over de Fransen, over dreigingen voor KLM en indirect voor Schiphol.

Waar gaat het nou eigenlijk allemaal om?

Franse piloten gaan staken omdat zij vinden dat het met KLM beter gaat dan met Air France en zij willen nu dat het evenwicht wordt hersteld. De Nederlandse politiek loopt uit en roept heel hard dat er nu iets moet gebeuren. Dát is nog eens interessant.

In de sociologie bestaat zoiets als “onbedoelde gevolgen van een bedoelde handeling”. Je doet iets -laten we zeggen dat je een vriend een heel groot cadeau geeft- en dat is goed bedoeld. Een van de gevolgen is dat een andere vriend zich enorm in de steek gelaten voelt en boos op je wordt. Dat had je niet bedoeld, maar het gebeurt toch.

De politiek wordt nu geconfronteerd met dit fenomeen. De staat heeft een heel klein belang in KLM nadat het verkocht is aan Air France. Het is verkocht om zo Schiphol sterker te maken, nog meer van belang dan nu. En om KLM -als Nederlandse trots- te versterken op wereldschaal. Maar het is verkocht! Dat wil zeggen dat Air France kan doen wat zij wil omdat KLM van haar is. Nu dreigt er iets te gebeuren, wat menigeen overigens voorzien heeft, en nu zijn de rapen gaar. Ja, ho eens even: dat hadden we niet bedoeld. Nee, precies. En toch gebeurt het. De nieuwe topman die volgende maand begint lijkt wel wat te voelen voor de eis van de piloten. Hij  Frans, de piloten Frans, KLM Frans dus waarom ook niet? De politiek zou er goed aan doen alle scenario’s te bekijken voordat men in een hoera appelvla stemming akkoord gaat met dingen.

Voorts is er zoiets als cultuur en ondernemingscultuur. De cultuur van Frankrijk wordt gekenmerkt door een sterke hiërarchie (de patron is de patron, of het nu de President is of de PDG van een bedrijf) en vanuit die hiërarchie is er maar één manier om je zin te krijgen. En grève, staken dus. Men zoekt de confrontatie op, omdat men nooit met elkaar aan tafel zit om er uit te komen. Nederlanders zijn daarin naïef, en denken dat een goed gesprek tot en oplossing leidt. Dat is niet zo. Niet in Frankrijk.

Dan is er nog het fenomeen van de hoge organisatiegraad in Frankrijk. Vakbonden zijn sterk en iedereen is wel aangesloten bij een groter geheel. Dat kan een vakbond zijn maar ook de winkeliersunie in een dorp. Samen sta je sterk. Dus treedt je samen op tegen de tegenstander. Wie dat ook is. De tegenstander wil wel altijd maar één ding: morrelen aan jouw verworven rechten.

En daarmee heb je nog een sterk punt in Frankrijk: met houdt erg van verworven rechten en iedereen die daar aan waagt te komen zal het bezuren. Que flexibiliteit scoort Frankrijk erg laag. Niet zo vreemd in een land waar 60% van de werkenden ambtenaar is en dus onderdeel van een inerte staat.

Den Haag had beter kunnen weten. Dit drama lijkt wel heel erg op wat er in de EU gebeurt. Nederland doet alles volgens afspraak, bezuinigt, is transparant, loopt voorop en krijgt dus de boel op orde. Frankrijk taalt, doet moeilijk, vraagt uitstel, heeft duizend redenen waarom er voor hen een uitzondering moet worden gemaakt enzovoort. Dát herhaalt zich nu op kleinere schaal.

Ik denk dat, omdat KLM van Air France is én goed draait het een kwestie van tijd is dat vanuit Parijs wordt bekeken hoe het succes naar Frankrijk kan worden gehaald. Zoals ieder bedrijf zou doen overigens. En als je daarmee je eigen piloten binnenboord houdt, des te beter. Het zijn de voortekenen van iets dat niet fraai gaat worden. Fransen zijn erg volhardend. Dat zal nu ook het geval zijn.

Overigens hou ik erg van Fransen en het Franse leven.

 

 

 

Privé-geloof

08 woensdag jun 2016

Posted by in religie

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Geloof heeft alleen een plek achter de voordeur. Geloof is privé en moet privé blijven.

Laat me uitleggen waarom. We gaan even terug in de tijd.

Boeken zijn volgeschreven over secularisatie in de westerse wereld. Het einde van het geloof. Ontzuiling. Kerken liepen leeg. Ach, het waren jaren waarin ik tijdens mijn studie analyses las dat die tijd nooit meer terug zou komen. Die tijd waarin mensen zekerheid en structuur vonden in eigen kring, in hun eigen geloof. God was verdwenen uit Nederland, niet alleen uit Jorwerd.

Het ging toen overigens over het einde van alle ideologieën. Daniel Bell schreef erover. Francis Fukuyama had het over het einde van de geschiedenis. Het zou allemaal anders worden, als een onafwendbare vervolgstap in de geschiedenis. Postmodernisten hadden het over het einde van alle grote verhalen. Of die nu politiek of religieus gemotiveerd waren. We betraden een wereld waarin individuen zich zouden ontwikkelen los van alle ideologieën. Dat leek ook zo te gaan trouwens. Individualisering nam toe, sociale verbanden werden losser. Kerken liepen leeg. Mensen keerden zich af van gevestigde instituties. Niet alleen religieus overigens. Ook politieke partijen kregen te maken met leegloop. En nog steeds is dat zo. Het leek en lijkt erop dat mensen genoeg hebben aan zichzelf.

Dit proces ging gepaard met een heel belangrijke ontwikkeling. Niet alleen was er sprake van ontkerkelijking, maar het geloof trok zich ook terug uit het publieke domein. Dat wil zeggen dat het geloof steeds minder een rol is gaan spelen in het openbare leven. Zeker, in Limburg speelt de RK kerk nog steeds een rol in de openbare ruimte. En ja, in de Biblebelt zijn er dorpen die op zondag gesloten zijn. Het zijn uitzonderingen.

Maar zie. We leven nu en in alle discussies is het geloof weer terug van weggeweest.  Religie vult alle media, alle sociale kanalen en heel veel discussies. Voor- en tegenstanders vallen over elkaar heen. Soms met redelijke discussies, veel vaker met gescheld en onderbuikargumenten. Met confrontatie. Het schijnt er bij te horen. Hoe dan ook: geloof is weer terug in het publieke domein en ik vind dat een enorme teruggang in de tijd.

Als het geloof namelijk terug is in het publieke domein, in de openbare ruimte, dan bemoeit het geloof zich weer met mij. Gelovigen zullen proberen hun waarden en normen een belangrijke plek te geven in de wereld. Geloof gaat de strijd aan met de Grondwet, met de wet, met mijn overtuigingen, met mijn geschiedenis, met wie ik wil zijn. En dat wil ik niet. Dat moet niemand willen.

Ik heb geen enkele moeite om in de beslotenheid van mijn vriendenkring te praten over geloof als er naar wordt gevraagd. Ongevraagd zal ik er nooit over beginnen. Ik heb er ook geen enkele moeite mee dat mensen hun geloof vieren in hun privéleven. Met elkaar, met vrienden, met geloofsgenoten. Waar ik moeite mee heb is een vermenging van geloof met de samenleving in het algemeen.

Ik pleit dan ook voor een Nederlandse vorm van Laïcité, de absolute scheiding tussen kerk en staat. Extreem doorgevoerd. Wat betekent dat iedere uiting in het publieke domein wordt teruggedrongen. Dat de staat geen enkele religie steunt of bevoorrecht. Dat religie een totale privé-aangelegenheid is. Dat er totale vrijheid van godsdienst is. En tegelijkertijd dat de openbaarheid van het leven wordt gevrijwaard van religie.

De algemene trend is immers al sinds decennia dat mensen mogen geloven wat zij willen zolang je het maar voor jezelf houdt. Dat je anderen er niet mee lastig valt en dat je vooral ook geen missiedrang hebt. Geloof: wees er blij mee en val er niemand mee lastig.

Daarnaast heb ik ook altijd medelijden met hen die samenvallen met hun geloof. Die hun identiteit, ook hun sociale identiteit, ontlenen aan hun geloof. Het duidt op een totaal gebrek aan eigenwaarde en uniciteit. Maar als je dat nou per sé wilt, doe dat thuis. Laat mij en allen die er niets mee te maken willen hebben met rust.

Leve de seculiere samenleving.