• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: utrecht

Het touwtje uit de brievenbus anno 2018

21 donderdag dec 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

nostalgie, utrecht, zuilen

touwtje

 

Aan de wijk Zuilen in Utrecht bewaar ik goede herinneringen. Daar, óp Zuilen, heb ik de eerste 18 jaar van mijn leven doorgebracht. Ik rij er zo af en toe nog eens door en dan valt mij op hoe klein het huis was waarin ik ben grootgebracht. In mijn herinnering woonden wij in een kasteel.

Zo af en toe was de straat opengebroken voor rioleringswerkzaamheden. Wij speelden dan in de gegraven gaten tussen de buizen. Met de klinkers maakten we een burcht. In ons deel van de straat woonde één buurman met een auto. Het was in de jaren 60 van de vorige eeuw. Iedereen kende elkaar van haver tot gort en iedereen had een bijnaam. Mijn vader, oud bokser en lang, was de reus. Aan de overkant woonde een echtpaar dat beiden klein van stuk was, en dus heetten zij ‘kop en kont’. Er was een buurvrouw die gekte kreeg in haar hoofd als de blaadjes óf aan de bomen kwamen óf er weer afvielen. En ’s zomers zat iedereen op straat te vieren dat het weer perfect was. Bij een borrel teveel kwam er ruzie maar na een half uur zat iedereen weer met elkaar te drinken.

Jaren waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Een knus soort geborgenheid met zo af en toe een rauw randje.

Uit iedere brievenbus hing een touwtje.

Inmiddels ziet de wereld er heel anders uit. Families wonen niet meer dicht bij elkaar in de buurt. Iedereen heeft een of meer auto’s en als er al werkzaamheden zijn in de wijk dan staan er grote hekken omheen en ’s nachts is er beveiliging.

De wereld is veel groter en ook anoniemer geworden.

Er hangen geen touwtjes meer uit brievenbussen. En daar wordt soms met weemoed op teruggekeken. Dat touwtje stond ook voor elkaar kennen en elkaar vertrouwen. Stond voor sociale cohesie én sociale controle. En het lijkt erop dat al die dingen ergens in de loop der tijd zijn verloren gegaan. Maar is dat ook zo?

Ik denk van niet. Ik weet ook wel dat de wereld veranderd is. Dat gebeurt nu eenmaal. En ik weet ook dat mijn herinneringen vertekend zijn door nostalgie. Dat die werkelijkheid anders was. Kleiner vooral. Mijn leven speelde zich toen af in mijn buurt en nu in de grote wereld. Via televisie en internet ben ik verbonden met de grote wereld. Van Nederland tot aan welk land of welke stad ook. En via social, Facebook en Twitter, ben ik verbonden met heel veel individuen. Mijn wereld is misschien wat anoniemer maar tegelijkertijd ook veel rijker en vooral groter geworden.

En voor iedereen die denkt dat het touwtje uit de brievenbus verleden tijd is: kijk nog eens heel goed! Dat touwtje is er nog steeds maar het ziet er totaal anders uit. Dankzij de zegeningen der techniek kun je je huis nu aansluiten op al je familie en vrienden. Je hebt internet en wifi nodig en dan kun je aan de gang!

Ik snap alle mensen met nostalgie best overigens. De wereld was overzichtelijk en bekend. Tegelijkertijd stonden we toentertijd ook redelijk stil. Hoe anders is dat nu. We staan er niet meer bij stil dat we met onze auto overal komen. Dat we live kunnen zien wat er in andere landen gebeurt. Dat we dankzij technologie veel langer leven. Dat we met onze smartphone de hele dag online zijn en dat ook nog eens leuk vinden. We staan er niet eens bij stil dat we onze persoonlijke veiligheid geheel online en via internet kunnen regelen, simpel, goedkoop en zeker. Via een app jouw familie en vrienden voor jouw huis en jouw veiligheid laten zorgen als jij er even niet bent. Omdat je op vakantie bent, uit eten of even naar de bioscoop. Simpel en makkelijk te bedienen. De wereld mag dan wel groot lijken maar mensen die om je geven zijn altijd dichtbij. En met Homies breng je ze nog dichterbij.

Het touwtje uit de deur anno 2018 heet Homies.

Pegida, of de grote onnozelheden

12 maandag okt 2015

Posted by Dick Koopman in PEGIDA

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger en politiek, maakbaarheid, PEGIDA, utrecht, vluchtelingen

Afgelopen zondag demonstraties in de stad waar ik geboren en getogen ben. De stad waar nooit iets gebeurt. De stad waar de revolutie nooit zal uitbreken. Utrecht. De beelden gingen over internet. Oranje rookbommen. Demonstranten die naar spandoeken schoppen. Schreeuwende mensen. Een Duitser die namens Pegida een toespraak houdt. Haat in ogen. Verontwaardiging. Alles kwam weer voorbij. Het was niet echt een verheffend gezicht.

Maar goed, dingen gebeuren.

Waar ik me over blijf verbazen is de grenzeloze naïviteit aan beide zijden van het spectrum. Aan beide zijden bestaat een mens- en vooral wereldbeeld dat het heel goed zou doen in de jaren 70 van de vorige eeuw. Maakbaarheid van de samenleving en een verdeling van mensen in goeden en slechten.

Laat ik hier wat duidelijker in zijn. Eerst maar eens de verdeling van mensen in goeden en slechten.

Het ligt eraan met wie je praat maar Nederland wordt steeds meer bevolkt door mensen die het weten, die een zekere kennis hebben waar ik niet aan kan tippen. Zo weten de tegenstanders van immigratie dat iedereen die voor is, een Gutmensch is, wat zoveel betekent als een naïeve verrader van het ergste soort. Een mens die Nederland van oranje, blanje, bleu wil verkwanselen aan de Islam.  Tegenstanders haten ook de elite, geen idee wie dat zijn, en vertrouwen geen enkele politicus meer.

Aan de andere kant staan de mensen die precies weten wie de fascisten zijn, wie eigenlijk het Arische Vierde Rijk willen stichten. De ‘linksen’ die weten wie rechts is. Die ook weten dat als iemand zegt dat hij bezorgd is, het eigenlijk een racist is die niet voor zijn mening uitkomt.

Beiden zijn grenzeloos onnozel. Tegenstanders zijn niet allen fascist of wat dan ook. Het zijn ook medeburgers die zich zorgen maken over een snel veranderende wereld. Een wereld waarin waarden en normen Nederland binnenkomen die zij niet zien als verrijking maar als bedreiging.

Voorstanders zijn geen verraders. Het zijn mensen die vinden dat de wereld van iedereen moet zijn, dan iedere vluchteling recht heeft op een veilige plek. Zij willen Nederland niet verkopen maar hebben de overtuiging dat het land beter wordt door goed te doen. Wat gij wilt dat u geschiedt, doet dat vooral een ander. Wie wil niet geholpen worden?

Goeden en slechten bestaan nauwelijks. De meeste mensen zijn weifelend, twijfelend over waarheen en waarvoor. Zoeken steun bij elkaar en bij schijnbaar duidelijke standpunten.

Dan het wereldbeeld. In de jaren 70 dacht iedereen dat de wereld maakbaar is. Dat lijkt nog zo. Terwijl Nederland voor 10% zelf nog wat kan en voor 90% van de wereld afhankelijk is, te beginnen met Europa. Het is ondenkbaar dat grenzen gesloten kunnen worden zonder allerlei zeer nadelige gevolgen. Het is ondenkbaar dat je uit de Euro kunt stappen, terug naar de Gulden kunt gaan en dat dan de wereld weer goed is. Dit getuigt allemaal van een nostalgie die past bij negentigjarigen. Ook is het ondenkbaar dat de influx van vluchtelingen alleen maar leidt tot een verrijking van Nederland. Dat iedere vluchteling automatisch een blije Nederlander wordt. Dat iedere vluchteling automatisch dankbaar is voor het kunnen slapen in een tennishal.

Maakbaarheid is beperkt. Je kunt je eigen vierkante meter met enige mazzel goed inrichten. Een land als Nederland is open en dus komt alles binnen. Mensen, trends, technologie, ideologieën, terrorisme, Franse kaas, thee met nana noem maar op. Potentiële verrijking en potentiële dreigingen. Alles. Wen er maar aan.

Dus, wat te doen?

Het hoofd koel houden en weten dat die ander daar aan de overkant van de demonstratie ook maar probeert zijn leven onder controle te krijgen. Ok, met een spandoek of een knuppel. Is niet handig. Inzien dat de maatschappij gebeurt, ontwikkelt ook zonder jou. Zoals de file op de A2, of je nou meedoet of niet.

Relaxen omdat we in een van de meest relaxte landen van de wereld leven. Begrip hebben voor vluchtelingen die op zoek zijn naar een beter leven. Een overheid die zacht is voor vluchtelingen en hard is voor hen die in Nederland niet mee willen doen. Een premier die duidelijk is, die er voor iedereen is. Dus banen wil scheppen voor iedereen, niemand uitgezonderd. Huizen bouwt voor iedereen. Eerlijk is in de beperkte mogelijkheden die er zijn. Een politiek die niet meehuilt met de wolven in het bos maar leidt.

Makkelijk gezegd maar moeilijk te doen. Want wie wil er nou niet een simpele oplossing van ingewikkelde problemen? Wie wil er nou nuance in plaats van het grote heldere antwoord?

Het is niet anders. Het zal moeten. De wereld gaat niet meer weg. We kunnen maar beter meedoen vanuit het besef dat we wellicht niet de samenleving kunnen veranderen, maar wel onszelf.

Begin daar dus maar.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • april 2023
  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 46 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....