Werkelijk, ik leef in duistere tijden. Schreef Brecht in de jaren 30 van de vorige eeuw. Laatst heb ik dit gedicht nog herlezen omdat ik er opeens aan moest denken. Ik moest er aan denken toen ik weer beelden op tv zag van mensen die zich schaamteloos als klootzakken gedragen. Het ging natuurlijk over de komst van een AZC en men was tegen.

De manier waarop mensen dan onze cultuur verdedigen doet een mens zich te pletter schamen. Althans mij. Als ik als vluchteling zou denken dat dit een voorbeeld is van de cultuur dan zou ik wegblijven. Misschien, denk je, is dat de bedoeling van dit gedrag. Ik denk dat we dan teveel intelligentie veronderstellen.

Waarom leven we in duistere tijden?

Wat voorbeelden.

De heer Azmani (VVD) zegt op de radio dat hij het zich kan voorstellen dat het draagvlak voor AZC’s is verdwenen. De burgemeester van Geldermalsen trekt voorstellen voor een AZC in nadat het gepeupel een vergadering onmogelijk heeft gemaakt. Rutte houdt zich oorverdovend stil. Wilders zegt doodleuk dat hij niet wil dat het volk in opstand komt als de PVV na verkiezingen niet in de regering komt. Ik  kan doorgaan maar doe het niet.

Wat is het punt wat ik hiermee wil maken?

De politiek in de volle breedte weigert zich uit te spreken tegen de volkse onderbuik. Weigert met argumenten te komen waarom we vluchtelingen moeten opnemen. Of het nu het gevolg is van ondertekende verdragen of dat dat een gevolg is van een humanistische opvatting, van ethiek. Dat maakt uit want het een is een procedureel argument en het ander een ethisch inhoudelijk. Geen van beide argumenten hoor ik. Niets.

De politiek zegt ook niet dat als mensen een democratische besluitvorming onmogelijk maken dat zij dan worden aangehouden, dat die besluitvorming gewoon doorgaat en dat hun gebrul geen enkel effect zal hebben.

De politiek zwijgt omdat zij let op peilingen en weet dat je alleen dat moet beweren dat goed in het gehoor ligt. Op straat.

Vrijheid van meningsuiting brengt de plicht tot meningsvorming met zich mee. Alleen brullen moet worden beantwoord met acties en argumenten.

Dat gebeurt niet. Op geen enkele manier.

De tijden worden duister als de politiek luistert naar het rumoer op straat en het beleid daarop gaat afstemmen. Het leidt ertoe dat het lijkt dat je met schreeuwen en vernielingen je zin krijgt. Momenteel lijkt dat niet alleen zo maar het is ook de alledaagse werkelijkheid.

Alles kan. Alles mag. Ik leef in duistere tijden.