• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: ironie

Ik ben een groot blogger

29 donderdag dec 2016

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Baudet, cynisme, elite, Hiddema, ironie, Jan Roos, PVV, sarcasme

Mijn blogs behoren tot de top van bloggend Nederland. Wat zeg ik: Europa. Ik bedoel dit ironisch. Ik schrijf met plezier over zaken die me boeien -positief of negatief- maar daarin ben ik gewoon een blogger. Ironie houdt de mens in leven. Als je naast je schoenen gaat lopen, dat is het goed om met ironie naar jezelf te kijken. Zet je weer op de aarde.

We leven in mooie tijden. Werkelijk, dat ik nog mee mag maken dat er iedere dag een nieuwe partij wordt opgericht! Ik geniet er met volle teugen van. Dit is sarcastisch bedoeld voor alle duidelijkheid. Ik bedoel het tegenovergestelde. Ik vind namelijk helemaal niet dat we in mooie tijden leven. We leven in duistere tijden. En ik geniet er ook niet van. Sarcasme is een stijlfiguur die de toehoorder op het verkeerde been zet en als het meezit hem aan het denken zet. Sarcasme is zelfs een vorm van intelligentie, zo blijkt uit onderzoek.

Naast ironie en sarcasme, is er ook nog cynisme. Een cynicus is iemand die als hij een bos bloemen ziet, vraagt waar de kist met het lijk staat. Een cynicus is de oom op de verjaardag die het prima vindt dat al die boten op de Middellandse Zee omslaan. Dan komen er ook minder vluchtelingen naar Europa. Cynisme is de volstrekte verwerping van een positieve vertrouwende kijk op het leven. Het is ook het verwerpen van de verantwoordelijkheid voor eigen daden. Met cynici is het moeilijk leven omdat er uiteindelijk niets deugt, omdat niets en niemand te vertrouwen is en omdat het wereldbeeld inktzwart is. En als je een cynicus aanspreekt op zijn gedrag dan draait hij weg. Hij benoemt tenslotte alleen maar.

De huidige nieuwe politici…. o, wacht, dit moet ik natuurlijk anders zeggen. De mensen die nu in de schijnwerpers komen met hun volstrekt ondoordachte en niet-uitvoerbare plannen en die daarmee hopen in de politiek te komen zijn cynici.

Stuk voor stuk verklaren zij alle anderen tot totale verliezers die het allemaal verkeerd zien. En alleen zij hebben de kennis en het inzicht om de waarheid te kennen en alles nu eens anders te doen.

Als ik wil weten wat iemand morgen doet moet ik kijken naar wat hij vandaag doet. Dat gaat hij morgen weer doen namelijk. Dus het hebben van warrige theorieën over de natiestaat zal leiden tot warrige politiek die ten koste van veel zal gaan. Het als journalist schofferen van iedereen, op hoge toon, zal leiden tot het schofferen van collega’s in de politiek. Het totaal lak hebben aan iedereen behalve de eigen familie van Trump zal leiden tot ongebreideld nepotisme als hij eenmaal president is.

Zittende, echte politici zijn niet anders als mens. Als de PVV overal tegen is zonder ook maar ooit één plan tot succes te maken dan is dat cynisme. Het ligt ook aan iedereen behalve de eigen mensen dat het maar steeds niets wordt. Het komt niet eens in de mensen op dat het misschien wel eens aan de eigen plannen zou kunnen liggen. Als ‘het volk’ de ruiten ingooit van asielzoekers met een verwijzing naar het ‘minder, minder, minder’ dan zal de PVV nooit zich daarvoor verantwoordelijk achten. Zij zal zelfs niet oproepen ermee te stoppen. Niets. Helemaal niets.

Cynici krijgen alle ruimte momenteel. Enige tijd geleden sprak ik met van de PVV fractieleden, niet de minste, en vroeg wat zijn wereldbeeld is. ‘Inktzwart’ zei hij, ‘Europa zal verdwijnen en volstrekt islamitisch worden.’ Dat waren letterlijk zijn woorden. In ons gesprek bleek het gewoon een aardige, zeer hartelijke vent te zijn. Zeker geen slecht mens. Zijn beeld was volstrekt uitzichtloos.

Het lijkt alsof er behoefte is aan cynisme bij veel mensen. Mensen die het gevoel hebben dat ‘zij’ niet deugen. Dat ‘de elite’ alles voor zichzelf regelt en niet voor hen. Die mensen moeten wel bedenken dat cynici er niet zijn voor hen. Geheel en al zijn zij er voor zichzelf en voor niemand anders. Waarom? Omdat ook het volk uiteindelijk te wantrouwen is. Daarom.

Een cynicus heeft geen vrienden, slecht potentiële vijanden. Een cynicus komt voor niemand op behalve zichzelf. Een cynicus zal zeggen ‘zie je wel, ik heb het je verteld’ als het anders loopt dan hij dacht. Een cynicus twijfelt aan iedereen behalve aan zichzelf.

Cynisme leidt tot helemaal niets. Hoogstens tot het einde.

 

De glimlach van Geert

20 zondag sep 2015

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Geert Wilders, ironie, nepparlement, tweede kamer, vluchtelingen

Afgelopen week buitelden alle politieke kopstukken over elkaar heen in het debat over de vluchtelingen. Het was het één – barmhartig zijn – én het ander – streng tegen gelukszoekers. Iedereen kon er wat van vinden en ieders mening was ergens wel verwoord. Veel duidelijker werd het er niet op en dus moesten gemeenten aan de slag. Stoere bestuurder worden ze tegenwoordig genoemd in al die gemeenten. Je moet wel, denk ik dan, als er zich duizenden in Nederland melden. Die vluchtelingen gaan niet naar Den Haag om de Tweede Kamer te bewonen. Zij melden zich gewoon bij de een of andere gemeente.

Tijdens het debat ging Wilders weer eens vol op het orgel. De onrust in het land neemt grootse proporties aan zo zei hij. Dat hij zelf onderdeel is van die onrust valt volgens mij niemand meer op, maar à la. Zijn betoog was wederom qua toonhoogte zelfs uitstijgend boven Roemer, bij wie iedere interruptie zo wordt uitgesproken alsof het eind eraan zit te komen. Zijn woorden waren opmerkelijk. Hij sprak zijn collega kamerleden toe en kwam tot de conclusie dat hier sprake is van een nepparlement. Hij riep het volk op Rutte tot aftreden te dwingen. Hij wist in al zijn wijsheid dat Nederland zich niet meer vertegenwoordigd voelt door dit kabinet in het bijzonder en door dit parlement in het algemeen.

Dat is best knap. Dat inzicht. Moet ik zeggen.

Allereerst betekent het dat Wilders onze parlementaire democratie naar de prullenbak verwijst. Verkiezingen zijn ondergeschikt aan opiniepeilingen. De wil van het volk wordt slechts verwoord door één man, en dat is Hij.

Daarnaast doet hij een opmerkelijke oproep aan dat volk. Het afzetten van deze regering. Nou gebeurt dan wel eens hier en daar, Afrika, het Midden-Oosten, maar het resultaat is niet echt een vooruitgang te noemen. Het is ook niet echt democratisch om te verwachten dat de horden in staat zijn een betere wereld te scheppen. Van alle slechte staatsvormen leven wij in de minst slechte.

Ik zat naar hem te luisteren en dacht ‘dit kan niet waar zijn. Zelfs Wilders is niet zo knettergek dat hij dit meent. Zelf 17 jaar kamerlid en dan dit als conclusie?’

Ik denk ook dat het anders is.

Wilders is geen domme man. Integendeel. Hij weet wat hij wanneer zegt. Debatteren doet hij nooit maar hij is de perfecte zender. Hij zendt meningen en oproepen. Aan eenieder die het horen wil.

Deze week kwam hij ’s avonds thuis en zei met een glimlach dat hij weer een steen in de Hofvijver had gegooid. Dat hij weer op alle nieuwsuitzendingen heel veel tijd had gekregen. En! Dat ze er weer in waren getrapt. Hij zei dat hij natuurlijk weet dat hij geen enkele macht heeft. Dat met alles wat hij zegt hij niets voor elkaar heeft gekregen. Ja, een beetje stemmingmakerij. Verder niet. Maar dat was niet zijn punt. De glimlach werd breder. Het belangrijkste was dat al die anderen niet door hadden wat zijn superieure ironie was. Zeventien jaar trouw kamerlid, zeventien jaar goedbetaald kunnen zeggen wat je wilt. Zelfs Miltenburg greep niet in.

Nee, het belangrijkste zei hij, was dat de uitspraak over een nepparlement natuurlijk ging over hem. Hij hield het al die tijd al uit in dat parlement. Waar anderen wel wat voor elkaar kregen, wel macht hadden. Waar naar anderen wel werd geluisterd. Waar anderen ook gewoon het parlement verlaten als ze er niets meer aan vinden.

Het was de uitspraak van een man die op zijn werk stil mompelt ‘ik werk bij een nepbedrijf’ en blijmoedig ’s morgens in zijn stoel gaat zitten en de pc opstart. Innig tevreden met de omstandigheden. En om zes uur weer naar huis.

En niemand heeft dat door, zei hij. Niemand ziet hoezeer ik het naar mijn zin heb. Niemand ziet dat ik vol zelfrelativering zit met deze uitspraak. Echt niemand. Hoogstens Martin. Die heeft het ook.

En Geert glimlachte nog veel breder.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen