• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: Cotignac

Het eeuwige Frankrijk verandert (*)

29 zaterdag feb 2020

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Cote&Provence, Cotignac, Frankrijk, Var

Afbeeldingsresultaat voor la france profonde carces

Enige jaren geleden verscheen een biografie van De Gaulle (van Henk Wesseling) met de mooie titel ‘De man die nee zei’. Ik kocht het boek direct en las het in één ruk uit. Dit ging niet alleen over De Gaulle maar over alle Fransen. Nee zeggen tegen heel veel.

Frankrijk is een land van heel veel tradities. Van heel grote tot heel kleine. Quatorze Juillet is altijd een groot feest en zal dat ook blijven. Niemand die het in zijn hoofd haalt iets te veranderen. Men koestert de tradities en heeft een afkeer van veranderingen. Zeker als die worden gevraagd vanuit Parijs, zoals nu door Macron. Frankrijk is zichzelf.

En dus kan ik nog steeds oefenen in zen in de supermarkt als er weer iemand betaalt met een cheque en niet met een carte bleu. Ik kan een petit blanc op het terras drinken zo om half elf in de ochtend maar als ik voor drie uur een pastis bestel is dat vloeken in de kerk. De post die nog steeds iedere dag wordt bezorgd, steak frites kan ik overal eten en zo kan ik nog heel lang doorgaan. En als er al vernieuwing dreigt gaat men staken omdat verandering altijd wordt gezien als verslechtering. En zo blijft La France Profonde geloven in een wereld die er niet meer is. 

Maar niet iedereen gelooft meer in het onveranderlijke. Jongeren trekken weg uit de dorpen en er zijn tegengeluiden en tegenbewegingen. En dan niet alleen geluiden in Parijs of Lyon. 

Ook in het klein is de oude manier van doen niet meer houdbaar. Het moet anders en dat gebeurt ook.

Neem het dorp Cotignac in de Var, niet ver van ons vandaan. Dat dorp was een jaar of vijftien geleden op sterven na dood. Het had alles: een mooie cours, schilderachtig onder de platanen en een relaxte sfeer. Toeristen kwamen er wel, maar gingen ook weer weg omdat er niets geburde. Bij de cafés aan het einde van de cours hingen jongeren die zich verveelden. Werk was schaars en zelfs de restaurants werden steeds minder ok.

Jonge mensen hebben daar verandering in gebracht. Op zeker moment gingen restaurants over in andere handen, er kwamen meer terrassen en die waren goed onderhouden. Het café waar je werd uitgescholden sloot en ook daar kwam iets anders. Er kwam een hippe wijnbar waar je buiten aan barretjes gezeten een soort tapas kon eten. Een goede wijn vestigde zich in het dorp met een heel mooie winkel erbij. 

Boven die wijnhandel werd een ‘museum’ geopend, niet groot wel mooi. In de straat naar de Mairie kwamen ateliers. Er vestigde zich een nieuwe artisanale bakker waar nu de rijen voor de deur staan. Er kwam een hotel met een mooi terras. Jonge mensen die initiatief namen om van dat mooie dorp iets mooiers te maken. Zeker, er was scepsis maar die is weg. De trots is terug.

Het ging niet vanzelf en er moest veel veranderen. Vooral mentaal. Toeristen zijn geen plaag maar een bron voor groei. Werken in de horeca is top als het druk is. Wijn verkoopt niet zichzelf maar moet je packagen in een concept. Gruwelijke woorden voor de man van middelbare leeftijd die na een borrel in zijn Lada Niva stapt en ‘bof’ roept. 

De oplettende Frankrijkganger ziet het land veranderen. Dat moet en dat is niet erg. Het zorgt ervoor dat jongeren hun idealen na kunnen jagen en Frankrijk interessant blijft. Juist de combinatie van traditie en veranderen maakt het spannend en mooi.

(*) Ook gepubliceerd in Côte & Provence, voorjaar 2020, p.35.

De grotten van Cotignac (*)

03 vrijdag nov 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Cotignac, Frankrijk, Var

 

Schermafbeelding-2017-10-22-om-10.37.59-620x360

Ze zijn jaren gesloten geweest omdat het te gevaarlijk was om er naar boven te gaan: de grotten van Cotignac in de Var. Inmiddels alweer enkele jaren geopend, en het is een goed idee om er naar toe te gaan.

Op je gemak de Cours Gambetta afslenteren, omhoog de Grand Rue in en dan linksaf nog verder omhoog. Het is even klimmen, maar met iedere meter wordt het uitzicht over het stadje mooier en wordt het ook stiller. Veel mensen nemen namelijk niet de moeite van de klim. Beetje jammer, dat wel.

Want als je dat wel zou doen wordt al het geklim beloond.

Wij troffen bij de ingang een inwoner van Cotignac die het geld (€ 2 pp) in ontvangst neemt en direct het een en ander vertelt. De grotten zijn zeer oud en de eerste bewoners waren waarschijnlijk de Kelten. In de 8ste eeuw NC werden zij door lokale mensen bewoond. Er werd in geleefd, wat nog steeds te zien is aan de roetvorming op de plafonds.

Eenmaal naar boven lopend moet je vooral geen hoogtevrees hebben. De restauratie is tot stand gebracht met stalen pijpen die zo’n beetje aan elkaar vast gemaakt zijn. Je moet flink door de knieën omdat sommige stukken maar 1.20 meter hoog zijn. En dan kom je boven. Wat een uitzicht. Wat een pracht. Je kunt tientallen kilometers ver kijken en Cotignac is van boven nog mooier dan je al dacht. Gewoon doen dus als je er een keer bent.

Dezelfde ‘toegangsman’ vertelde mij trouwens dat hij oorspronkelijk uit Aix komt. Maar daar was het zo druk. Hij kwam nooit tot rust. Nu, na 16 jaar wonen in Cotignac heeft hij als ambtenaar van de gemeente alle tijd voor zichzelf. Hij is gul in verhalen en vriendelijkheid.

Maar wil je ook als ambtenaar van zo’n stadje.

(*) Eerder gepubliceerd op coteprovence.nl

Cotignac, een herboren dorp*

08 woensdag feb 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Cote&Provence, Cotignac, Vakantie, Var

Afbeeldingsresultaat voor cotignac

Nog geen tien jaar geleden was Cotignac (Var) een wat armetierig dorpje. Het had qua bouw alles mee: een kleine compacte kern en een prachtige cours op zo’n twee meter boven straatniveau. Er waren wat restaurants en de mensen waren vriendelijk.
De middenstand trok echter weg en winkels sloten. Op nog geen 10 kilometer werd in Carcès een zeer lokale en kleine supermarkt verbouwd tot een echte goed gesorteerde hypermarché en die zoog de clientèle weg uit Cotignac. Toen de verbouwing een feit was ging het snel. Cotignac bood een treurige aanblik. Ik weet nog dat wij bij Brasserie Phil wat gingen drinken en er was verder niets open. Dat is dertien jaar geleden. Het personeel ontfermde zich over onze pasgeboren zoon zodat wij de handen vrij hadden. Heerlijke mensen in een desolaat dorp.
En kijk eens naar de wedergeboorte van het dorp. Als er nu op dinsdag de wekelijkse markt is in de zomer, dan moet je ver buiten het dorp parkeren. Je kunt over de hoofden lopen. Het dorp zingt weer, beweegt, is vrolijk. Niet alleen zijn er restaurants bijgekomen (zoals La Table des Coquelicots, wat stijfjes maar qua eten echt een aanrader.) er zijn restaurants op de Cours Gambetta van eigenaar gewisseld. Er is ook een hotel gekomen met allure, de Hostellerie de Cotignac. En wellicht het belangrijkste in deze ontwikkeling: de Grand Rue – ooit vol met alleen maar treurige verlaten winkels – is nu een straat vol ateliers. Het ene atelier met schilderijen en het andere met beelden. Kleurig, aantrekkelijk, vrolijk, zomers. Tegelijkertijd is er ook een kunstgalerie gekomen aan het begin van de Cours, boven de winkel van Mirabeau wijnen. Een permanente tentoonstelling van prachtkunst. Fraai opgezet en als je op dinsdag de galerie bezoekt heb je vanaf het balkon een schitterend uitzicht op de drukte van de markt. De gemeente zelf heeft ook zwaar geïnvesteerd. De Cours is enige jaren geleden geheel gerenoveerd, de Grand Rue is opnieuw bestraat en ziet er weer heel strak uit. Gemeente, ondernemers en inwoners hebben samengewerkt om het dorp weer aantrekkelijk te maken.
Het is wonderbaarlijk hoe Cotignac een draai heeft gemaakt en van ooit een verloren dorp een geweldig dorp is geworden. En waar komt dat door? Een actieve gemeente die werk maakte van het opknappen van het dorp. Wat kunstzinnige mensen die begonnen zijn met een atelier, waardoor er meer ateliers bij kwamen. En zelfs restaurant La Terrasse, een vaste plek voor ons en een onveranderlijk baken in de tijd, heeft de menukaart veranderd. Er is meer te doen, er komen meer mensen, er zijn meer inkomsten, het dorp wordt opgeknapt, er komen meer mensen et cetera.
Van Cotignac word je vrolijk en je komt er graag terug. Het bezoeken waard. Elke keer weer.

* Ook geplaatst op Côte et Provence

Failliete steden in Frankrijk

26 dinsdag jul 2016

Posted by Dick Koopman in economie

≈ 1 reactie

Tags

Brignoles, burger, Cotignac, economie, Failliet, Frankrijk, retail, Var

FullSizeRender-2Cotignac is een klein dorp in de Var. Er wonen momenteel een kleine 2.500 mensen. Zo’n 10 jaar geleden was het een van de armste dorpen die ik kende in de Var. Een paar armetierige terrassen, een paar restaurants en op dinsdag een markt. Veel zwervers en aan lager wal geraakte hippies mét hond. Meer was er niet. Als je maar lang genoeg doorliep door de kleine straatjes kwam je terecht bij een winkeltje met brocanterie dat werd gerund door een Nederlandse vrouw. Ze was hier ooit blijven hangen en ze kon maar net het hoofd boven water houden.

Dat is in de afgelopen jaren veranderd. Cotignac is nu een levendig dorp vol restaurants op de Cours Gambetta, zo’n twee meter boven de hoofdstraat. Het is er altijd levendig en ’s avonds kun je er heerlijk eten. Nog afgelopen week was er een Soupe au Pistou festival waar je aan kon schuiven aan lange tafels met feestvierende Fransen.

Wat is er gebeurd? Er is geld gestoken in het opknappen van een aantal panden. Daarmee is er een opknapbeurt begonnen van een groot aantal restaurants. En door de jaren heen kwam van het een het ander. Alsof er een soort tipping point bereikt werd waardoor er steeds meer werd aangetrokken. Mirabeau Wine kwam in het dorp en knapte een pand prachtig op. Het daarboven gelegen pand is verbouwd tot een expositieruimte. Het opknappen gebeurde op een mooie kunstzinnige manier. Daarmee werd de weg geopende voor een groot aantal galerietjes om zich te vestigen in Cotignac. Een totaal verlaten straatje met failliete bakker en idem slager is nu een levendige straat met galerietjes. De slager is weg maar voor de bakker staan nu rijen buiten om Pain Artisanal te kopen. De hippies zijn er nog maar verkopen nu biologisch eten op de markt. Cotignac heeft een nieuw hart gekregen. Kunstzinnig, bio-dynamisch, alternatief en puur La France Profonde. Uit de dood herrezen.

Twintig kilometer verderop ligt Brignoles, de hoofdstad van de Var met zo’n 16.000 inwoners. Tien jaar geleden een levendige stad waar je voor van alles en nog wat terechtkon. Soms een grote Vide Grenier langs de rivier, een grote markt en altijd wat te doen. Ooit ’s nachts met mijn jongste zoon in het ziekenhuis gezeten na een rit door de nacht achter een ambulance met zwaailicht aan. Lieve mensen. Even buiten de stad een grote Leclerc, een GammVert, een Intersport en nog heel veel. Brignoles is leeggelopen. Zelfs de kleine middenstand bestaat niet meer. Geen slagerij in het centrum, één bakker en -jawel- één boekhandel. Op het plein wat café’s. Een van de zijstraten die lang overeind is gebleven heeft nu lege etalages met grote foto’s van winkelende mensen. Er is een aantal shisha-bars met verveelde jongeren. Een stad om weg te blijven, failliet. Zielloos.

Iedere stad heeft een tipping point waarbij het twee kanten op kan gaan. Voor Brignoles is mijn hoop vervlogen. De mensen gaan het daar niet meer doen. De ontevredenheid is gigantisch. De armoede is groot en men voelt zich in de steek gelaten door Parijs. Maar ondanks dat lukt het een dorp als Cotignac wel om er weer bovenop te komen en een stad als Brignoles niet. Als het tipping point eenmaal is bereikt lijkt er geen weg meer terug. Mensen maken echt het verschil.

Een ook ikzelf verheug me niet op een bezoek aan Brignoles.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 2.473 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....