• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: twitter

Futiele feiten

19 maandag aug 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Frankrijk, Politici, twitter

Drie weken van een afstand naar Nederland kijken. Dat heb ik gedaan. Iedere ochtend mijn digitale krant lezen en na maximaal tien minuten klaar zijn. Zoveel gebeurde niet. Het was zomer immers en dan lijken gebeurtenissen zich ook koest te houden. Pas als mensen weer dingen gaan doen komen er ook gebeurtenissen.

Hoe dan ook: van een afstand was Nederland een paradijs waarin alles voortkabbelde. Tot ik zo af en toe ook eens op Twitter keek. Daar was het als vanouds oorlog, strijdgewoel, gedoe, geruzie enzovoort.

Twitter nodigt uit tot het uitvergroten van heel kleine zaken tot enorme proporties. Futiliteiten worden groot nieuws. Soms veroorzaakte ik het zelf. Door bijvoorbeeld te reageren op een tweet van een bekende ruziezoeker. Dom, dom, dom. Tot dagen daarna kreeg ik heel veel shit in mijn timeline van zijn trollenleger. Twitteraccounts, vaak anoniem, met maximaal 150 volgers die opkwamen voor hun held.

Bijzonder.

Ik werd er moedeloos van.

De relativering hiervan is natuurlijk dat het slechts Twitter is. Dat op Twitter ook slechts een deel van de mensen actief is en dan ook nog eens het deel met veel negativiteit. In het echte leven kom ik hen niet tegen.

Nederland is een paradijs waarin mensen boos zijn. Er alle ruimte voor hebben. Mensen die beweren dat we hier in een dictatuur leven en dat dag in, dag uit doen, zonder te worden opgepakt. Mensen, politici ook, die willen dat we uit de EU stappen omdat dat echt beter zou zijn voor ons. Het komt allemaal voorbij. Complotgekkies die continu de lokale temperatuur tweeten om aan te tonen dat het klimaat helemaal niet verandert.

Soms reageer ik met feiten om bijvoorbeeld te laten zien op welke plaats Nederland in allerlei ranglijstjes staat. Steevast bij de beste presterende landen. Maar feiten maken geen enkele indruk meer. Het gaat om perceptie. En als de perceptie negatief is dan zijn feiten te wantrouwen. Sterker nog: feiten die het wantrouwen tegenspreken versterken het wantrouwen.

En dat alles bezien vanaf mijn bergje, diep in Frankrijk. Een land met een armoede die we hier niet tegenkomen. Met een wantrouwen, niet ten opzichte van feiten maar ten opzichte van politici in Parijs. Een land ook waar mensen met elkaar ’s morgens om 10 uur op het terras de stand van zaken bespreken en er nog een glas op drinken. Waar mensen boos zijn maar ook weer niet tè boos want dan heb je een slecht leven. En dat is al niet te best.

Het zou ons land helpen als en wanneer we onszelf niet al te serieus zouden nemen. Idem onze perceptie: die is altijd voorwaardelijk waar. Percepties kunnen geheel los staan van de werkelijkheid zoals die is. Percepties zijn meningen, overtuigingen, privé constructies, meer niet. En als we die ook niet al te serieus nemen dan worden we met elkaar ook wat relaxter. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen, niemand uitgezonderd, tien jaar geleden andere overtuigingen had dan nu. En over tien jaar weer. Die relativiteit ten opzichte van jezelf voelen werkt heilzaam.

Nederland is het minst slechte paradijs denkbaar en laten we daar een glas op drinken. En voordat de discussie grimmig wordt nog een glas. Gewoon, omdat hoe dan ook we het met elkaar moeten doen. Er is geen keuze.

De feiten zijn nu eenmaal wat zij zijn.

Twitter sucks

15 woensdag mei 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 2 reacties

Tags

humor, radicaal, twitter

Jaren, jaren geleden had ik een etentje met de directie van het bedrijf waar ik toen werkte. We hadden wat te vieren, al weet ik niet meer wat.

Ik zat aan tafel tegenover mijn collega voor HR en zij zat de hele tijd op haar telefoon te kijken. Ik zei daar iets over omdat ik altijd zeg wat ik denk. Ik vroeg of ik niet interessant genoeg was en of zij liever ergens anders was. Met een grijns dat wel. Zij zei dat ze op Twitter keek. Ik zat op dat moment niet op Twitter dus het was ergens rond 2010 schat ik zo.

Ik deed een beetje lacherig omdat ik het echt ongelooflijk idioot vond, dat hele Twitter. En vooral haar gedrag.

En toen nam ik ook een account. Mijn eerste tweet was geloof ik ‘dit is mijn eerste tweet’. Ik begon met het posten van dingen die me opvielen en ik ging ménsen volgen die me opvielen. Omdat zij grappig waren, leuke invalshoeken op de werkelijkheid hadden, een interessante ava hadden, een leuk profiel. Ik ging accounts volgen die me nieuws brachten of over onderwerpen gingen die ik interessant vind: filosofie, wiskunde, wetenschap, koken, literatuur. Ik ging kortom doen wat ik in irl ook doe: omgaan met leuke interessante mensen en lezen.

Omgaan met leuke interessante mensen en lezen.

Ik raakte gegrepen door Twitter. Mijn lieve collega van toen, waar ik nog veel Twittercontact mee heb, heeft me daarvoor redelijk vaak uitgelachen. En terecht. Van rabiaat tegenstander tot hyperactief twitteraar. Alleen een steen blijft bij zijn mening zal ik maar zeggen.

Dat is inmiddels 8 jaar en 36.882 tweets verder.

Twitter is de moderne versie van het dorpsplein. Je komt elkaar tegen, je kletst, je maakt plezier en soms krijg je woorden. En zoals het altijd gaat met groepen mensen, op een zeker moment gaan de gemiddelden naar huis. Zoeken hun bed op, moeten nog koken, willen wat anders doen.

Die overblijven zijn óf de feestvierders óf de querulanten. En dat is wat er met Twitter is gebeurd. De gewone, gemiddelde, gematigde mensen -waar je uiteindelijk het mees mee omgaat en waar je langst mee bevriend blijft- zijn weg. Of staan op een afstand toe te kijken.

Die overgebleven zijn maken ruzie, luisteren niet meer naar elkaar, gaan niet de discussie aan maar komen met jij-bakken. Het zijn de mensen die energie halen uit conflict, uit de scherpte opzoeken. Het zijn mensen met één mening en die dan overal bijhalen. Meestal extreme meningen. Links én rechts.

Twitter sucks.

Twitter was ooit een gezellig feestje. Het is verworden tot een vergadercentrum waar per ongeluk twee radicale groepen op hetzelfde moment een bijeenkomst hebben en elkaar in de lobby tegenkomen. En dan gaat het los.

Soms stap ik ook die lobby in, meestal sta ik aan de rand en zie toe.

Deugzeikerds

03 vrijdag aug 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

deugmensen, Goedmens, Gutmensch, Rechts Nederland, twitter

Schermafdruk 2018-08-03 11.26.55

Bron: Twitter

Als ik vroeger iets deed dat niet door de beugel kon, zeiden mijn ouders dat er niets deugde van mijn gedrag. Dat was niet positief, integendeel. Deugen was iets om na te streven, wetende dat het een soort vliedende horizon is want een mens doet altijd wel iets dat niet deugt.

Mensen die deugden waren ok. Die waren aardig voor anderen, hielpen anderen, waren beleefd, gingen aan de kant als er een ouder iemand aan kwam, stonden op in de bus voor zwangeren, deden vrijwilligerswerk, waren attent en dachten aan je verjaardag, veroorzaakten nooit grote problemen et cetera, enzovoort. Mensen die deugden, daar ging je graag mee om.

Dat is nu anders. Mensen die voor anderen willen opkomen, bijvoorbeeld voor een gezin dat hier al 15 jaar woont en uitgezet wordt, worden goedmensen, deugmensen genoemd. Ze worden zo genoemd door rechtse haatzaaiers op social. Verzuurde types die zo alleen maar in hun eigen wereldbeeld zijn geïnteresseerd dat zij zich niet kunnen voorstellen dat iemand deugt én bij zinnen is. Deugmensen zijn de slechtste soort mens die er bestaat. Zij kijken weg van de werkelijkheid van een maatschappij die wordt overgenomen door de islam, waar ’s avonds niemand meer over straat durft, waar de dochters binnen moeten blijven en waar sluipenderwijs alle levensmiddelen halal worden.

De rechtse deugzeikerds vinden namelijk dat hun kijk op de wereld de enig juiste is en iedereen die anders tegen de wereld aankijkt is naïef, dom en vooral medeplichtig aan de oorlog die er gaat komen. Zij hebben nu al ‘bloed aan hun handen’.

Rechts Nederland was in mijn jonge jaren amoreel (niet immoreel), behoudend en vooral gezellig en opgewekt. Links Nederland was altijd verwikkeld in een strijd tegen de status quo en ontbeerde iedere vorm van humor en zelfrelativering. Links zorgde wel altijd goed voor elkaar en anderen die het niet breed hadden. De samenleving moest wel inclusief zijn en zorgen dat behoeftigen konden stijgen. Ik weet het want ik zat er met mijn rode neus bovenop.

Hoe anders is dat nu? Nu dat rechts ziet de aloude privileges gedeeld moeten worden met mensen uit andere landen breekt er paniek uit. Nederland moet gedeeld worden met mensen die deels hier niet geboren zijn en deels met mensen die wel hier geboren zijn maar heel duidelijk niet lelieblank zijn. Die ook nog iets hebben met het land van herkomst van hun ouders bijvoorbeeld.

Voor rechts Nederland is dat de vijfde colonne. En als zij praten over allochtonen bedoelen zij niet alle Amerikanen, Duitsers, Belgen, Britten, Denen, Grieken die in Nederland wonen. (Van de bijna vier miljoen allochtonen komen er 1.7 miljoen uit Europa en nog eens bijna 700 duizend  uit de VS.) Zij bedoelen moslims. Moeilijker dan dat is het niet.

Heeft rechts alleen maar ongelijk? Zeker niet. Er is sprake van frictie tussen de waarden van de islam en de parlementaire democratie en rechtsstaat waar wij in leven. Er is frictie tussen de Nederlandse cultuur die gebaseerd is op vrijheid, gelijkheid en openheid en de monocultuur waarin het geloof boven alles staat. Natuurlijk is die er. En, nee, ik zeg nut niet ‘maar dat was bij ons ook zo’. Wij hebben die frictie al eeuwen achter ons gelaten en we hebben geleerd dat je er altijd uit moet komen. Mensen met één boek zijn daartoe niet makkelijk te bewegen.

Waar rechts ongelijk heeft, is het verketteren van iedere poging tot wederzijds begrip. Als er moslims zijn die het gesprek willen aangaan, in alle openheid, dan worden die weggezet als onbetrouwbaar. En dan kun je doen wat je wilt maar alles zal die onbetrouwbaarheid bevestigen. Als er Nederlanders zijn die begrip willen tonen om er uit te komen in plaats van de verdelen dan zijn dat naïeve deugmensen. Die tweedeling, dat haat zaaien, dat wegzetten van andersdenkenden als dom, slecht, naïef et cetera, daarin heeft rechts totaal ongelijk.

We kunnen niet voor of tegen een multiculturele samenleving kiezen. Die ís er namelijk al eeuwen. Wat we kunnen doen is keer op keer de discussie aangaan over verenigbare en onverenigbare standpunten in culturen. Waar iedereen die in Nederland woont aan moet voldoen is het omarmen van vrijheid, gelijkheid en openheid, want anders keer je dit land de rug toe en kun je beter ergens anders onderdak gaan zoeken. Onverzoenlijk in een klein aantal uitgangspunten zul je als deugmens moeten zijn. Zonder referentie weet je niet waarin je moet en kunt deugen. Als deugmens ben je verschillig: hard op de feiten, zacht voor de mens. Mijn overtuiging is dat alleen deugmensen de samenleving naar een hoger plan krijgen, de deugzeikerds kunnen dat niet.

Mijn ouders hadden een referentiekader: hun jeugd in de crisisjaren, de oorlog, het kamp, de jaren vijftig, de opbouw en welvaart van de jaren zestig. Dat had hen gevormd en daar deden zij geen afstand van. Zij wisten van daaruit dat mensen alleen met elkaar kunnen samenleven als je aardig bent, begripvol, open van geest en bereid tot gesprek. Er was geen concessie bespreekbaar met betrekking tot hun basis. Dat heb ik niet anders. Mensen, wie dan ook, die de rechtsstaat afwijzen, niet voor democratie staan, niet voor vrijheid van meningsuiting, niet voor gelijkheid tussen man en vrouw, tussen welke gender en welke gender dan ook, die zich afkeren van dit mooie land krijgen van mij geen millimeter ruimte voor welk gesprek dan ook. Je past je aan of je blijft binnen zitten of gaat weg.

Voor alle anderen, de hele grote overgrote meerderheid van mensen, wil ik graag een deugmens zijn. Ik wil wel graag deugen, hoe moeilijk dat ook is. En ik wil me daar graag voor verantwoorden.

 

Twitter als gekkenhuis

29 donderdag mrt 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

islamofobie, politie, twitter

 

spooky-2813134_960_720

Ik twitter. Dat doe ik al lang en ik twitter veel. Als ik zie dat ik vanaf februari 2011 tot vandaag bijna 31.000 tweets heb verstuurd dan is dat nogal wat. Stel dat je per tweet zo’n 20 seconden nodig hebt, dan heb ik het over een tijdsinvestering van 620.000 seconden. Dat is iets meer dan 172 uur netto.  En dan heb ik het alleen over mijn getwitter. Een veelvoud daarvan breng ik door op twitter.

Waarom?

Twitter is voor mij allereerst een snel venster op de wereld. Van heel lokaal tot aan het heelal. Als ik een sirene hoor weet ik al na een aantal seconden waar wat aan de hand is. Als er indirect bewijs is voor donkere materie, dan lees ik daarover op en via Twitter. Ik converseer via Twitter en ik uit mijn mening. So far so good.

Twitter geeft mij ook een idioot beeld van de wereld waarin we leven. Inmiddels weten we dat het schreeuwend deel der natie ruim is vertegenwoordigd op Twitter. En dat gaat vrij ver. Achter iedere gebeurtenis wordt een complot gezien, worden Social Justice Warriors vermoed, ruikt met islamofobie dan wel moslimfundamentalisme. Als het tegen Pasen loopt weet je vooraf dat de xenofobe gekkies losgaan op het ‘feit’ dat ze ons alles willen afpakken want we spreken opeens van een feeststol.

Je wordt gek als je er in meegaat. Het leven verengt zich tot de grootte van een fobische postzegel waarin iedere mens de ander een wolf is.

Twitter houdt me zo ook bij de les. Mijn eigen les. Qua informatie maar ook qua mensbeeld. Ik ben het rancuneuze gezeik meer dan zat. Als ik voor mijn baan bij ‘gewone’ mensen thuis kom dan zie ik heel wat anders. Alle mensen van allerlei komaf willen gewoon een rustig leven en vinden al die opwinding maar niets. En natuurlijk zien zij in hun buurt dingen gebeuren en veranderen, maar dat is nooit anders geweest. De gewone mens respecteert iedereen en vragen respect terug. Meer niet en ook niet minder. Ongenoegen is heel concreet en gaat niet over abstracte groepen maar over een concrete buurman of buurvrouw. Over kinderen die ’s avonds nog over straat zwerven. Over de politie die niet komt als er iets is. Over de buurtbarbeque die zo super gezellig was.

Twitter is een gekkenhuis waarin de werkelijkheid wordt gesimuleerd. Een simulatie die als werkelijkheid wordt ervaren. De bewoners hebben niet door dat zij niet alleen het gekkenhuis bewonen maar ook mede tot stand brengen. De bewoners denken dat zij representatief zijn voor de ‘gewone Nederlander’.

Helaas voor de bewoners van het gekkenhuis: de echte wereld is buiten, niet binnen.

Onbenul en kwetsbare zieltjes

29 dinsdag aug 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

opiniemakers, radio, social, twitter

Onbenul komt in soorten en maten, maar al dat onbenul heeft één ding gemeen: de zender van de boodschap heeft geen clou waar het over gaat maar denkt toch dat hij het wél weet. Twitter (en soms de krant) staat er vol mee, en dan vooral van zogenaamde opiniemakers en politici. Radio is gek op deze dwaallichten. Je bent zeker van ophef en een ‘goed debat’.

Ik ben er helemaal klaar mee.

Ik ben klaar met het roepen op internet en in media van allerlei zaken die niet kloppen, niet waar zijn. Marx en Nietzsche kun je niet in één mandje gooien waarin zij verantwoordelijk zijn voor het ‘gelijktrekken van alles’ in onze cultuur. De beide heren verschilden nogal van elkaar. Dat is interessant doen zonder kennis van zaken. Nieuwe politici doen dat graag. Zij kunnen dat ook, want wie checkt in de aanhang überhaupt hun uitspraken?

Ik ben ook klaar met opiniemakers die frank en vrij over alle onderwerpen een mening hebben. Ik had ooit een hoogleraar die zei ‘hmmm, interessant. Helaas is een mening geen visie.’ “Klimaat is geen issue want de wereld redt zichzelf al heel erg lang”, om maar een uitspraak op Radio1 te citeren. Het is het niveau redeneren dat Groep Vlek niet overstijgt.

Een andere opiniemakers die stelt dat alle pretstudies moeten worden afgeschaft want wat heb je eraan? Tja, dat kun je vinden maar kom met feiten en vooral met een visie op de toekomst. Een toekomst waar vooral creativiteit een onderscheidend vermogen wordt omdat het meeste feitelijke werk ook en vaak beter door computers kan worden gedaan. Alleen al het frame ‘pretstudie’ toont het onbenul aan. Zelf niet gestudeerd en daar trots op zijn omdat je dan een frisse mening kunt hebben.

Geen analyse, alleen maar gezond verstand. Dat is hip.

Geestelijk laten we de Verlichting weer achter ons. De macht van het vinden van iets, de macht van het hebben van een mening is groot. We leven in een tijd waarin meningen evenveel waard zijn als feiten gebaseerd op grondige studie. Erger nog: als een gestudeerde het woord neemt is dat verdacht. Deskundigen zijn er immers om ons zand in de ogen te strooien.

Voorbeelden van onderwerpen?

Politiek, vaccinatie, e-nummers, klimaat, multiculturele maatschappij, studeren, de islam, onderwijs, de politie, Israel, de kabinetsformatie, de elite, het kartel, Jesse en ga zo maar door. Ieder van deze onderwerpen levert hoon op voor hen die er genuanceerd over willen praten. Ieder van deze onderwerpen levert applaus en zendtijd op voor hen die maar wat kwaken.

En dan de kwetsbare zieltjes. Die kwakers hebben een kwetsbare ziel. Ergens, diep weggestopt, voelen zij zich kwetsbaar. Zodra er kritiek komt op een van de opiniemakers en dergelijke dan schreeuwen zij moord en brand. Dan worden zij gedemoniseerd of onterecht aangevallen. De tolerantie ten opzichte van anderen is gering.

Zoals ik al zei, ik ben er klaar mee. Een open samenleving is niet gebaat bij maar wat roepen, en vooral niet als dat roepen dezelfde status heeft als feiten en goed onderzoek. Wij zijn met zijn allen hier aangekomen in de 21ste eeuw door juist feitenonderzoek, door onderzoek naar oorzaak en gevolg, door het ontwikkelen van beleid en kennis op basis van dat alles. Roeptoeters zijn van alle tijden, dat zij massaal hun gelijk krijgen is niet van alle tijden. Als zij, zoals het nu is, zoveel aandacht en zelfs zetels krijgen zegt dat iets over de geestelijke en culturele staat van Nederland. Waarschijnlijk zijn wij zo gespeend van echte shit dat we hier allemaal maar tijd voor en zin in hebben.

Mijn oproep is: doe weer eens moeite voor een mening. Onderdruk je eerste gevoel en oprispingen en wees het oneens met jezelf. Denk verder. Veel verder. Krijg stress daarvan. Zoals Marx ooit zei, ‘lees dialectisch’. Ga er van uit dat wat je leest, hoort en ziet, moeilijker is dan je denkt. Minder eenduidig. Zoek het tegenvoorbeeld en onderzoek dat.

Dit lijkt heel wat, maar de gemiddelde mens doet het ook bij de aanschaf van een koelkast. Zo moeilijk is het dus niet. Het is meer een kwestie van willen.

Willen we dat nog wel?

Twitter sucks

22 maandag aug 2016

Posted by Dick Koopman in twitter

≈ Een reactie plaatsen

Tags

communicatie, haat, onderbuik, plezier, ressentiment, twitter

Het zal iedereen wel eens overkomen zijn op social. Je reageert op een tweet en vervolgens kom je in een discussie terecht waar je niet in wil zitten. Jouw naam wordt in iedere nieuwe reactie meegenomen en je weet niet wat je overkomt. Reacties die zo rabiaat dom of slecht zijn dat je je verbaast over de slechtheid van de mens. Je schrikt.

Het overkwam mij dus ook. Ik reageerde op een tweet, kort en zeer sec. Er kwamen meer reacties en ik zat er steeds bij. Het ging al snel over niet-Nederlanders. Zeer ruim gedefinieerd in ieder geval. Eigenlijk ging het al snel over iedereen die niet blank is en geen tweehonderd voorouders heeft die hier zijn geboren. En steeds met mij ingekopieerd. Ik werd er stil van. En boos.

Je moet het vergelijken met een feest waar je een gesprek met iemand hebt. Je reageert op die ander en vervolgens komt een voor jou onbekende erbij staan schreeuwen dat al die …. moeten oprotten naar hun eigen land. Zoiets. Op zo’n feestje zou ik zeggen dat die persoon weg moest gaan wegens ongepast gedrag. Op Twitter weet ik dat zo’n  reactie tot een explosie van reacties leidt. Het is me al eens gebeurd. Nare tweets met een niet al te originele verwijzing naar mijn voornaam.

Twitter is voor mij een manier om snel een haakje te hebben met wat er in de wereld gebeurt. Helicopters boven mijn huis? Binnen vijf minuten weet ik wat er is. De stand op de Olympische Spelen? Hoppa. Ook volg ik mensen vanwege hun mening. Niet alleen mensen met wie ik het eens ben. Daarnaast volg ik ook accounts over onderwerpen die me na aan het hart liggen. Ik heb interessante gesprekken met medetweeps. Twitter is een thermometer van de onderbuik, van de spontaan opborrelende reactie, van de lol en de haat, van het sarcasme en de empathie. Daarom zit ik op Twitter en tweet ik. Ik doe mee, meestal met plezier. Ik kan voorspellen wie op welk nieuws hoe gaat reageren. Dat zullen sommigen bij mij ook kunnen. We zijn voorspelbaar en dat toont zich. En soms zijn we ongelooflijk verrassend.

Maar twitter is niet alleen dat, het sucks ook.

Het is namelijk ook de plek waar ongeïnformeerdheid, de domheid, de haat, het ressentiment, de onnozelheid, ongefilterd en plompverloren worden gepost. Het is de plek waar je vaak tevergeefs zoekt naar beschaving en terughoudendheid. Vooral terughoudendheid is een onbekend fenomeen. Het is de plek waar kleine dingen groot worden gemaakt. Waar oud nieuws opnieuw wordt gebracht. Twitter is uit de aard van de zaak snel en ongepolijst en vooral makkelijk toegankelijk.

Een brief geplaatst krijgen in een krant is moeilijk. Je moet hem schrijven, het moet een beetje Nederlands zijn, het moet relevant en opmerkelijk zijn en zo’n brief moet ook nog eens langs een redacteur. Dat hoeft allemaal niet op Twitter. Je hebt een mening en post die. Positief of niet, doet er niets toe.

De verleiding is dat je Twitter gaat zien als dè sociale werkelijkheid. Ook mijn valkuil is dat ik Twitter ga zien als spiegel van de samenleving. Dat is niet zo. Die samenleving is namelijk veel genuanceerder, veel minder schreeuwerig en veel gecompliceerder dan alle posts bij elkaar.

Soms denk ik erover te stoppen met Twitter. Ik doe dat toch niet. Ik wil niks missen. Daarmee accepteer ik ook alle minder leuke aspecten. Het zij zo. Mijn beste vriend zei: ‘sinds ik niet meer op Twitter zit, is de wereld weer overzichtelijk en zie ik de grote lijnen beter.’ Ik wil het een met het ander combineren. Blijven én niet het nieuws maar de trends volgen. Snappen hoe alles in elkaar past. Hoe standpunten passen bij belangen. Twitter als een soort tekstlijn die meeloopt met de werkelijkheid, als toevoeging.

En het deel dat sucks is ook het echte leven. Tsja.

 

 

 

Politiek correct rechts

24 donderdag mrt 2016

Posted by Dick Koopman in Politiek correct

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Goedmens, meningenpolitie, Politiek correct, twitter

Op Twitter (en soms ook op Facebook) zie ik alle scheldkanonnades aan me voorbij trekken, ook nu weer daags na de aanslagen in België. Vanmorgen werd het me opeens duidelijk: er is een nieuw politiek correct ontstaan in een paar jaar tijd. Een rechts politiek correct! Een rechtse meningenpolitie die wacht tot iemand iets zegt dat riekt naar nuance en dan vol op het orgel gaat.

Ooit, lang geleden, was de meningenpolitie links georiënteerd. De mensheid kon worden verdeeld in zielig en niet zielig. De zieligen waren menigvuldig en moesten beschermd worden. Tegen de wereld, tegen alles en iedereen en vooral tegen allerlei opmerkingen en gedachten. Zieligen waren hot. Je kon er je helemaal op botvieren.

In de loop van de laatste decennia zijn daar scheurtjes in gekomen. Niet alle zieligen blijken zielig te zijn. Sommigen zieligen blijken akelig gedrag te vertonen. En naïviteit is ook al geen goede leidsman in het leven. Kortom: de harde werkelijkheid is hier en daar wat grimmiger dan de links georiënteerden dachten. Deze mensen, die er overigens nog volop zijn bedoelen het goed. Niks mis mee. De werkelijkheid is weerbarstiger helaas.

Maar tijden zijn veranderd. Mensen die het op zich goed bedoelden, en daarin wellicht wat doorschoten werden Goedmensen genoemd. Een term waar je van denkt dat je er trots op kunt zijn, maar in de nieuwpraat van nu is dat een ernstige belediging. Een Goedmens is een naïeve linkse gek die ons hele land en alles wat we kennen op wil offeren aan, ja aan wat eigenlijk. Anyway: als je Goedmens wordt genoemd kun je beter dekking zoeken.

Je kunt ook beter dekking zoeken als je genuanceerd bent over de komst van een AZC in je gemeente. Als je vindt dat iedere vluchteling opgevangen moet worden maar dat dat in goed overleg moet. Of in beperkte mate in een kleine gemeenschap. Als je dus laat zien dat je iets van meerdere zijden kunt belichten. Berg je dan.

Je kunt ook beter dekking zoeken als je genuanceerd bent over de islamitische landgenoten. En bijvoorbeeld beweert dat niet iedereen fanatiek en gek is, dat ook daar genuanceerd naar kan worden gekeken.

Voor wie moet je dan dekking zoeken?

Voor de rechtse meningenpolitie!

Politiek correct is dat roepen wat als goed wordt ervaren door deze groep. En jazeker, dat kan worden afgedwongen door een twitterbombardement, scheldpartijen, verdachtmakingen et cetera. Door van alles wat een genuanceerd mens niet wil. De rol van politiek correcte mens is geheel overgenomen door rechts georiënteerde mensen. Er blijkt een ruim arsenaal van vrijwilligers te bestaan in ons land die bijvoorbeeld Twitter goed in de gaten houden om direct in te grijpen als er iets slechts wordt beweerd. Slecht in hun denken dan.

Ook op TV zie je ze voorbij komen. In ruime mate anderen met een andere mening beledigend, voor gek uitmakend, voor landverrader et cetera. En ook continu beweren dat de linkse omroepen geen enkele aandacht voor rechtse vaderlandslievende mensen hebben. En dat paradoxaal genoeg iedere avond uur na uur kunnen uitdragen.

Ik vind het boeiend dat zij die zo tekeer gaan tegen politiek correct gedrag zelf de nieuwe politieke correctheid afdwingen. Het is een Umwertung aller Werte. En ik vermoed dat zij het zelf niet eens door hebben dat zij dat doen en dat zij dat zijn.

Politiek correct rechts.

Lekker schelden

26 donderdag nov 2015

Posted by Dick Koopman in Fatsoen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

communicatie, facebook, fatsoen, goed humeur, schelden, twitter

Ik las op Twitter over een vrouw die een opmerking geplaatst had over echte Zwarte Pieten bij de HEMA. Zij wilde HEMA eraan herinneren dat dat afweek van wat zijzelf gezegd hadden. Er zouden namelijk alleen ‘roetveegpieten’ voorkomen in de winkels.

Nou ja, zij dacht, kom, laat ik hen daar eens aan herinneren.

Wat er toen gebeurde kan iedereen raden. Een lawine van scheldkanonnades en verwensingen was haar deel. Het gesundes Volksempfinden ging weer eens helemaal los. Hoppa. Allereerst vraag ik me dan altijd af waardoor die mensen daar tijd voor hebben, maar a la, laat ik niet flauw doen.

Waarom wordt er zoveel gescholden?

Laat ik eerst beginnen met iets dat achter het schelden ligt: emoties. Er zijn grosso modo twee manieren waarop je naar emoties kunt kijken.

De eerste is: emoties worden opgeroepen door een situatie. Zij zijn het gevolg van een situatie en je bent min of meer overgeleverd aan hoe je reageert. Die reactie komt voort uit dingen die in je jeugd hebben gespeeld of in je latere leven van betekenis waren. Je kat is net dood, je kijkt tv waar een kat doodgaat en je wordt overmand door verdriet.

De tweede manier is: emoties stellen je in staat een gegeven situatie te beïnvloeden, naar je hand te zetten. Je bent nergens aan overgeleverd maar je bent zelf regisseur en acteur in een stuk dat er al wel is. Je loopt de bakker binnen waar het heel erg druk is. Iemand komt binnen en dringt voor en je wordt enorm boos. Met die boosheid druk je je afkeer uit en je wilt dat de ander direct stopt met voordringen. Je zet de situatie naar je eigen hand.

Mijn idee is dat met al dat gescheld op Twitter, Facebook en internet überhaupt de schelders vooral de situatie naar hun hand willen zetten. Dat zij hun emotie, woede, en de uiting daarvan, schelden, alleen gebruiken om te zorgen dat zij hun zin krijgen. Niets ervan is een opgeroepen emotie waarbij mensen willoos zijn overgeleverd aan hun eigen slechte humeur.

Dat betekent dat iedere schreeuwer, verwenser, eigooier, kwaaie kop de boel aan het regisseren is. Niets anders dan dat. Hij is niet zielig, hij probeert “in charge” te komen. Het zijn hypermoderne mensen die weten dat argumenteren totaal passé is. Dat een goed gesprek niet meer nodig is omdat dat tot niets leidt. En ook hypermodern is de opvatting dat niet feiten maar emoties leiden tot inzicht en verandering.

Wat betekent dit? Dat je er rekening mee moet houden dat als je iets beweert er een tegenreactie komt die niet uit redelijke argumenten bestaat. De tegenreactie bestaat uit krachttermen en verwensingen. Boegeroep bij inspraakavonden. Dreigen van mensen met een andere mening.

Het betekent ook dat je nooit moet argumenteren met deze groep mensen. Zij zijn immers hypermodern en doorzien dat argumenten een teken van zwakte betekenen. Je moet hun emoties ernstig nemen. Niet omdat de mensen zielig zijn, maar omdat zij emoties als actief wapen tegen jou gebruiken. Je moet ook niet terugdeinzen. Wat je wel moet? Vriendelijk lachen, ze ook een goede dag wensen en een opperbest humeur tonen. De dag kan immers niet beter. Weet dat jij ook met je emoties de boel kunt besturen.

Lekker schelden kan niet tegen een goed opgeruimd humeur.

 

Het einde van de Gutmensch

24 maandag aug 2015

Posted by Dick Koopman in Gutmensch

≈ 1 reactie

Tags

communicatie, Gutmensch, twitter, vluchtelingenvraagstuk

Ik ben veel te vinden bij de moderne dorpspomp. De plek waar men samenkomt om meningen te verkondigen. Niet zozeer om meningen uit te wisselen, maar vooral om luidkeels de eigen mening te geven en dan te zien wat er gebeurt.

Bij de dorpspomp ken je sommigen al en sommigen wat minder. Gelijkgestemden zijn er (beetje saai), toehoorders (ook saai) en de recalcitranten en querulanten (nooit saai, wel voorspelbaar). Herrie maken vanwege de herrie. Maar ook meningen verkondigend die haaks staan op mijn mening. En dan gaan we los. Avonden lang.

Twitter dus.

Een van de onderwerpen waarop we los gaan met zijn allen is het vluchtelingenprobleem. Of frame ik het nu al teveel en moet ik zeggen het vraagstuk van de vluchtelingenstroom en hoe daar mee om te gaan? In ieder geval heeft iedereen een mening.

Grosso modo zijn er twee basismeningen. Een is dat iedere vluchteling geholpen moet worden, toegelaten moet worden tot het westen. Gewoon omdat het een vluchteling is. De andere is dat de grenzen gesloten moeten worden en dat niemand moet worden toegelaten tenzij aangetoond is dat het een echte oorlogsvluchteling betreft.

Ik zal het niet hebben over de praktische haalbaarheid van beide meningen want daar valt nog wel wat op af te dingen. Ik wil het over iets anders hebben.

Was het in de jaren 70 van de vorige eeuw modieus om links te zijn, het is nu modieus om rechts te zijn, liefs rabiaat. Het kan niet hard genoeg. Die rechtse kerk (ja ja als er een linkse kerk is dan moet er ook een rechtse zijn) heeft iets bedacht om links in een woord te framen en weg te zetten: Gutmensch. Of goedmens.

Wat wordt daar nu eigenlijk mee bedoeld? Gutmenschen zijn naïeve linkse mensen die geloven dat de mens van nature goed is. Daarnaast geloven zij dat iedereen die het minder heeft dan wij zielig is en moet worden geholpen. Zij geloven ook dat we iedereen moeten toelaten tot Nederland omdat wij een soort schuld hebben aan wat er allemaal gebeurt in de wereld.

Tenminste, dit is wat ik denk te begrijpen uit alle tweets die ik lees. Het is geen positieve aanduiding, terwijl dat wel zo klinkt. De goede mens. Wie zou dat nou niet willen zijn?

Twee dingen daarover.

Allereerst raad ik iedereen aan Victor Klemperer te lezen over taalgebruik in het Derde Rijk. Hoe daar woorden uiteindelijk stigmatiseerden, segregeerden en door iedereen normaal gevonden werden. Zijn LTI fileert dat taalgebruik. Woorden die doodnormaal lijken maar een harde werkelijkheid versluieren. Het gaat me niet om de vergelijking met WO2, het gaat me om het scherpen van de geest dat woorden nooit zomaar woorden zijn. Woorden zijn daden. Dat ze een wereldbeeld verwoorden. Dat we moeite moeten doen om het wereldbeeld van de spreker moeten begrijpen.

Dat brengt me bij mijn tweede punt. De gebruikers van het woord Gutmensch weigeren iedere dialoog. Door degeen waar zij het niet mee eens zijn weg te zetten als domme naïeve gansjes komen zij weg met een totaal gebrek aan argumenten. Sterker nog, de boodschap is: omdat de ander dom is heb ik gelijk! Niet echt een krachtig argument. Het werkt wel want menigeen heeft het woord schamperend, triomferend overgenomen.

Het einde van de Gutmensch is heel simpel. Stop met gemakzuchtig framen van tegenstanders en probeer eens uit te vinden wat me met de vluchtelingen aanmoeten. Want er moet wel iets gebeuren. Om het voor hen en voor ons hanteerbaar en duidelijk te maken. Dat dan ook de Gutmensch het gesprek aangaat. Dat de wereld misschien wat minder duidelijk is, wat grijzer dan goed of fout. Dat niet alle mensen een goede intentie hebben.

Ik vrees echter dat de Wutmensch en de Gutmensch dit niet gaan doen.

Verbeter je communicatie op twitter (en überhaupt)

08 maandag dec 2014

Posted by Dick Koopman in Communicatie, twitter

≈ Een reactie plaatsen

Tags

communicatie, habermas, jij-bak, normen, twitter, verbeteren, waarden, zwarte piet

We kennen allemaal deze situatie: je krijgt kritiek op iets en het eerste dat je denkt is ‘ja en jij dan?’. Voorbeelden te over: kijk een avond tv en ze komen voorbij, de eeuwigdurende jij-bakken waar overigens niemand van beter wordt.

Nou zijn dat nog programma’s waar een mens wat tijd heeft. Maar neem nu social in zijn algemeen en Twitter in het bijzonder. In mijn timeline barst het van de jij-bakken. Soms grappig maar meestal niet. Veel verwijten zonder in te gaan op wat de ander zegt. Altijd hetzelfde stramien: iemand beweert iets, anderen vallen over hem heen en proberen ‘m onderuit te halen.

Dat kan anders. De gevoeligheid en oppervlakkigheid voorbij, zeg maar.

Daarvoor haal ik een oude bekende van stal: Jürgen Habermas. Hij heeft geschreven, al decennia geleden, dat er drie criteria zijn voor goede communicatie. En goed is dan doeltreffend.

De allereerste vraag die je je moet stellen is die naar de waarheid van de uitspraak. Gewoon: klopt het? Is het waar of klopt het niet? Daar moet je wel wat voor doen. Je kunt niet gewoon roepen ‘dat is niet waar’. Je zult dat met tegenargumenten moeten komen. Vergt inspanning en kennis.

De tweede vraag die je je moet stellen is, ‘is het moreel juist?’ wat wordt beweerd. Dat betekent dat je iets van een idee moet hebben over je eigen normen en waarden. Dat je je moet kunnen verplaatsen in die van een ander. Dat je kunt nadenken over tegenstrijdigheden daarin.

De allerlaatste vraag is ‘mag jij dat eigenlijk wel vinden?’. Met andere woorden, ben je geloofwaardig.

Stel dat een zeer slordige partner tegen je zegt dat je je kleren eens op moet ruimen. Hoe reageer je dan? Juist: ‘dat moet jij zeggen, jij ruimt nooit iets op’.

De vraag kan natuurlijk ook zijn: is het waar dat ik er een klerezooi van maak? Check. Dan: klopt het dat wij geen klerezooi in huis willen? Check. Opruimen dus! En daarna het gesprek over het gedrag van je partner.

Stel nu eens dat wij allemaal op social en twitter dit patroon zouden volgen. Is het waar wat er wordt beweerd? Is het juist dat dit punt nu wordt gemaakt? En pas als laatste de ander erop attenderen, dat als hij dat ook echt vindt, het geloofwaardig zou zijn daarnaar te handelen.

Stel dat de hele Zwarte Pietendiscussie zo zou verlopen, zou het dan beter zijn gegaan?

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 2.478 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....