Tag Archief: griekenland

Het nieuwe Griekenland

22 dinsdag sep 2015

Posted by in griekenland

≈ 1 reactie

Tags

, ,

Interessant volk de Grieken.

Stel je voor. Ergens aan het begin van het jaar ga je met zijn allen naar de stembus. Als grote winnaar komt een nieuwe partij naar boven met een tegendraads geluid. Anders. Jong. Geen deel van de Papadopoulaki’s van de wereld. Van de oude wereld.

Die jonge nieuwe partij gaat voortvarend aan de gang en wil met Europa iets anders dan Europa met hen wil. Wel de lening, maar niet meer terugbetalen. Wel geld maar geen voorwaarden waaronder dat geld moet worden besteed. Als helden trekken de heren Tsipras en Varoufakis  naar Brussel om de autonomie van Griekenland te bevechten. En de Grieken zijn enthousiast. Na jaren van ellende en bezuinigen krijgen ze iets terug van hun eigenwaarde.

Er komt een referendum en de Grieken spreken zich massaal uit tegen de voorwaarden van Europa. Het lijkt wat te worden.

Helaas voor hen. Europa is onvermurwbaar. Varoufakis treedt af en Tsipras moet alle voorwaarden slikken. Hij gaat terug naar Athene en legt daar uit dat hij het niet eens is met de uitkomst maar het toch gaan uitvoeren. Met tegenzin.

Niet lang daarna treedt ook hij af en schrijft hij verkiezingen uit.

En dan. Syriza komt weer als grootste uit de verkiezingen. Ondanks dat Tsipras een enorme nederlaag heeft geleden in Brussel. Ondanks dat hij geen enkele verkiezingsbelofte eerder dat jaar heeft kunnen nakomen. Ondanks dat zegt Griekenland tegen hem: je mag verder.

Grieken zijn niet gek. Men weet dat het kabinetsbeleid vastgelegd is in de voorwaarden vanuit de EU. Dat de beleidsruimte minimaal is. Dat er verdere bezuinigingen komen. En toch zeggen zij ‘je mag door’.

Dat betekent dat de Grieken verder zijn dan de rest van Europa. Dat zij niet gaan voor de korte termijn. Dat zij weten dat het shit wordt maar nog steeds vertrouwen hebben in een fundamentele vernieuwing. Een vernieuwing van een bestel waar zij vanaf willen.

Dát maakt Grieken tot een interessant volk. Waar Nederland zich bezighoudt met korte termijnresultaten op de vierkante millimeter, durven de Grieken de sprong te maken naar een betere toekomst. Hier worden politici met de grond gelijk gemaakt om veel minder. Veel minder.

De Grieken doen het anders. Erg indrukwekkend.

Tsipras, de musical. Het script.

21 vrijdag aug 2015

Posted by in Europa, griekenland

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Er was eens een land, Griekenland, waar een partij democratisch aan de macht kwam. Die partij dacht dat je alles anders kon doen dan ooit eerder. Dus gingen ze dat doen. Vol goede moed en nieuwe energie gingen ze aan het werk. De bevolking werd heel blij want eindelijk waren er mensen, jonge mensen, die een wenkend perspectief boden.

Nu had Griekenland heel erg veel geld geleend van de rest van de Europeanen en de nieuwe machthebbers dachten dat dat een cadeautje was. Een cadeautje dat ze niet terug hoefden te geven maar waar zij ook geen dankbaarheid voor hoefden te tonen. Het volk smulde van zoveel lef. Prachtig. Een dramatisch hoogtepunt. Het grote Nee (όχι) als samenbindend woord. We zijn tegen.

Dat vind de rest van Europa niet leuk en er ontstaat veel wrijving en ruzie. Tsipras, de aanvoerder van de nieuwe regering en hoofdpersoon van deze musical, bedenkt dat er een referendum moet komen. Immers, als je als gekozen leider in de shit komt dan vraag je gewoon hulp van je burgers. Die burgers stemmen tegen alle plannen vanuit Europa. Heel Griekenland is tegen.

Tsipras heeft even de wind in de rug maar vergeet dat degenen van wie al dat geld was er anders over denken. Referendum of niet.

In de musical verschuift nu de focus van het volk naar de regenten. Zuur kijkende mannen en wat vrouwen die bij elkaar staan en een blok vormen. Ze kennen elkaar door en door en hebben afgesproken die nieuwelingen een lesje te leren.

En dat doen ze. Tot in de vroege ochtend vergaderen. Dreigen. Pleasen. Lachen. Boos zijn. Alles wordt uit de kast gehaald en met verve. Hier staan mensen die van plan zijn nog heel lang aan de macht te blijven. Ze weten al lang dat ze hun geld nooit meer terugkrijgen. Hun eer echter wel.

Het eind van het liedje is dat Tsipras alsnog akkoord gaat en terugkeert naar Athene. Daar wordt onze held met ongeloof ontvangen. En zeker, hij zegt zelfs dat hij iets moet uitleggen waar hij zelf niet in gelooft. Dat hij iets moet uitvoeren waarvan hij zelf denkt dat het niet gaat werken.

Hij blijft overeind. Uit dank wordt er weer heel erg veel geld overgemaakt naar de rekening van de Griekse regering zodat hij andere schulden kan aflossen.

En nu komt de dramatische tournure: 25 kameraden uit eigen gelederen vallen Tsipras af! We hebben ze al kunnen zien overleggen helemaal links op het podium. Een heel dominant, drieëntwintig doen mee en knikken instemmend. Leggen hun hand even op de schouder van de leider, knikken veel en hummen. Eén staat er aarzelend bij. Hij weet niet wat hij moet doen.

Tsipras doet een meesterlijke zet: hij treedt af en schrijft verkiezingen uit. Wéer vraagt hij de mening aan het volk. Weer moet het volk hem te hulp schieten. En dat gaat het doen. Op deze manier wil Tsipras zijn partij groot laten zijn en de 25 eruit gooien. Hij denkt hardop dat dit moet lukken want er zijn nog geen vervelende maatregelen genomen waar het volk last van heeft. En dat betekent dat het nog positief kan zijn.

Europa, rechts op het podium, wacht zwijgend af. Nors kijkend.

En terwijl Tsipras zijn slotlied zingt zien we op het podium die ene twijfelaar zich omdraaien en zijn hand leggen op de schouder van de leider van de afvalligen.

Rare jongens die Grieken

15 woensdag jul 2015

Posted by in Europa, nationalisme

≈ Een reactie plaatsen

Tags

,

Het wordt met de dag opmerkelijker wat in Griekenland gebeurt. Ik volg het op de voet.

Nu blijkt Tsipras vandaag alle voorstellen in het parlement te gaan verdedigen. Niet omdat hij het ermee eens is, want dat is hij niet. Waarom dan wel? Omdat het het beste is voor Griekenland. Dat is minimaal opmerkelijk.

Wat zegt hij hier in feite?

“Alle voorstellen die ik heb gedaan en waar ik het dus wel mee eens was zijn minder goed voor Griekenland dan de voorstellen die ik zal verdedigen maar waar ik het niet mee eens ben.”

Als Griek, met koel verstand en graag met analytisch vermogen, zou ik me nu helemaal bekocht voelen. Ik zou tijdens het referendum dus tegen iets hebben gestemd dat goed is voor Griekenland, zo hoor ik nu.

Als Griek met emotie, passie, nationalisme en al dat soort niet-functionele eigenschappen zou ik hier het bewijs in zien dat de EU mijn leider zou hebben gekneveld. Gedwongen tot capitulatie.

Dit zal geen rust brengen voorlopig in Griekenland. Het zal wel brengen dat zij gaan doen wat de andere landen al lang gedaan hebben. Landen zoals Spanje, Portugal, Italië. Gelijken dus. En de EU had moeten zorgen dat Tsipras met opgeheven hoofd het parlement had kunnen betreden. Minimaal dat had men moeten doen. Want ook de heethoofden moeten het gevoel hebben dat zij er iets uit hebben gesleept. En dat hebben zij nu niet. Zoals we weten is nationalisme voedingsbodem voor louter slechte dingen. Het brengt nooit iets goeds.

De EU heeft de deur opengezet voor ressentiment en nationalisme. Tsipras houdt die deur met graagte open.

Griekenland aan zet

13 maandag jul 2015

Posted by in Europa, Grexit

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Het is zover. Tsipras heeft moeten slikken wat er aan eisen lag, heeft er een schepje op gedaan en kon een nacht afwachten. In wijsheid heeft de rest van Europa vannacht in Brussel besloten dat er een akkoord ligt.

Griekenland moet wel ASAP alle beloften omzetten in wetgeving en die ook in hoog tempo door het parlement krijgen. Tempo, tempo, tempo.

Eerst het eten en dan de moraal. Met lege banken, hoge werkloosheid, lege winkels en veel werkloosheid is het moeilijk onderhandelen. Dat snapt iedereen. Zoals ook iedereen snapt dat Griekenland zelf met een oplossing moest komen en dat niet van een ander mocht verwachten. Bij volwassen zijn hoort ook de je je eigen shit opruimt of om hulp vraagt.

Mooi zou zijn geweest als Europa Tsipras had geholpen met een goed verhaal, met gezichtsbehoud, een overwinning voor het volk thuis. Laat men zich vooral niet bekocht voelen in Griekenland, laat men zich voelen als de overwinnaar die met opgeheven hoofd het strijdtoneel verlaat. Zoiets. Maar dat is niet gebeurd.

Griekenland is aan zet maar helaas niet vanuit een positie van kracht. Een gemiste kans voor Europa.

Mijn Griekse familie.

12 zondag jul 2015

Posted by in Europa, Grexit

≈ 2 reacties

Tags

, , , , , ,

Zondagmiddag 12 juli 2015. Er wordt verwoed vergaderd over het lot van de Grieken. Vergaderd door niet-Grieken over Grieken. Hoe voelen de Grieken zich?

Vorige week heeft 61% van de Grieken tegen een akkoord met de EU gekeerd in een referendum. En nu, een week later is de wereld veranderd. Sterk veranderd. Tsipras heeft ingestemd met ongeveer alle eisen en heeft er hier en daar nog een schepje bovenop gedaan. Het werd duidelijk dat nog langer wachten Griekenland echt aan de rand van de afgrond zou brengen. Trots, vrij maar totaal berooid. En uiteindelijk niet meer trots en vrij? Hmm, geen enkel land is vrij als je vrijheid definieert als onafhankelijk.

Er zijn wat dingen misgegaan in de afgelopen maanden vanaf de overwinning van Syriza. De gedachte alles anders te gaan doen was oprecht prachtig. Tsipras straalde een optimisme uit dat hoort bij mensen die geloven in absolute maakbaarheid. Gewoon opnieuw beginnen. Opruimen. Een nieuwe situatie maken. Probleem is alleen dat het leven maakbaar is met gebruik van alles wat er al is en in omstandigheden die je aantreft. Je begint nooit zonder geschiedenis.

Zo is er in Griekenland de geschiedenis van grote groepen met belastingvrijstelling. Van economisch verkeer zonder belastingafdracht. Van een land zonder al te veel natuurlijke hulpbronnen. Van een land zonder industrie van betekenis. Het enige exportproduct van enige waarde is de import van toeristen. En dan heb je het wel gehad.

Zo is er ook de geschiedenis van de rest van Europe dat al €350 miljard in Griekenland heeft gestoken onder de belofte dat het allemaal wel terug zou komen.

Zo is er ook de geschiedenis van alle eerdere afspraken die niet zijn nagekomen.

Als je dan als regeringsleider denkt dat je, omdat je nieuw bent, alle eerdere afspraken eenzijdig op kunt zeggen en een lange neus kunt trekken naar alle Europeanen die echt geld hebben gegeven aan je, dan ontbreekt er iets aan je kritisch vermogen.

Varoufakis had gelijk. Speltheorie is een goed analysemiddel om onderhandelingen te analyseren. De chicken game situatie waarin Griekenland en de EU zich bevonden is waarheid geworden. Uiteindelijk heeft Griekenland als eerste op de rem getrapt en toegegeven. Dat had hij waarschijnlijk niet voorzien.

Hoe nu verder?

De power play vanuit de EU heeft gewerkt. Tsipras is genormaliseerd, gedisciplineerd en mag nu weer een beetje meepraten. De apenrots heeft gewerkt en duidelijk is wie de Alfa mannetjes zijn. Tsipras moet wel in Griekenland uitleggen hoe het vrije en trotse volk ergens tegen stemt wat een week later realiteit wordt. Hoe leg je dat uit zonder gezichtsverlies?

Het zijn geen vrolijke tijden voor Europa. Europa waar ik enthousiast inwoner van ben. Ook niet voor Griekenland. Dat mooie land met die fantastische mensen.

De EU moet nu onder ogen zien dat het geld nooit meer terugkomt. Dat het het best is grote delen van de schuld kwijt te schelden. Moet ook eisen dat de normale Griek z.s.m. geholpen wordt om weer op eigen benen te staan. De EU moet onder ogen zien dat er landen zijn waar altijd geld naartoe moet. Waarom dat moet?

Gewoon omdat je familie nooit in de steek laat.

De Grieken in de steek gelaten

29 maandag jun 2015

Posted by in Europa, Grexit

≈ 1 reactie

Tags

, , ,

Met verbazing het nieuws over Griekenland gevolgd. De plek waar ooit, naar eigen zeggen, de democratie is uitgevonden. Waar de democratie opnieuw wordt uitgevonden.

Eerst is er het oude sleetse stelsel waarbij via democratische verkiezingen een nieuwe partij aan de macht komt. Een partij die fel anti-Europesche instellingen is. Die met dat standpunt ook de grootste wordt en vervolgens een regering vormt. Twee charismatische mannen die als blikvanger fungeren. Tsipras en Farouvakis. Hup, de boer op, Europa in en daar op een gesloten bastion stuiten.

Tot zover normale politiek zou ik denken. Politiek is het organiseren van macht zodat je je standpunten door kunt drukken. In dat proces win je wat, verlies je wat, loop je tegen elkaar op en uiteindelijk komt er altijd iets uit. Voor de speltheoreticus Farouvakis interessant en bekend terrein.

En nu, na maanden soebatten en de wereld afreizen is er een nieuwe vondst! Het referendum, het plebisciet.

Hoe wordt het verkocht?

Grieken zijn een trots en sterk volk dat zelf kan besluiten wat goed voor hen is. Griekenland moet terug naar de oude staat van een zelfbewuste trotse sterke natie van vrije burgers. Wij zijn niemands slaaf, wordt geroepen. En dus zijn met ingang van vandaag de banken dicht en wordt er komende week een referendum gehouden.

Wat is de werkelijkheid?

Een stel incompetente idealisten is aan de macht gekomen in Griekenland. Niks mis mee. Iedereen begint incompetent en aan idealisten ontbreekt het meestal. Leer snel, weet wat je per sé binnen wilt halen en waar de ruimte zit. Beweeg mee met de oude wereld om te vernieuwen. Dát is allemaal niet gebeurd. De heren zijn steeds stijver in het pak gaan zitten. Zover dat men niets anders meer weet te verzinnen dan een referendum.

De boodschap aan het volk is deze:

“Jullie hebben massaal op ons gestemd. Jullie dachten dat wij verandering zouden brengen, verandering die hard nodig is in Griekenland. Wij zijn met optimisme en veel lawaai Europa ingetrokken met jullie mandaat. Het is ons niet gelukt vrienden te maken. Het is ons niet gelukt jullie te vertegenwoordigen. Dus moeten jullie het zelf maar uitzoeken en ons vertellen wat we moeten gaan doen. Op eigen houtje, met het democratisch mandaat dat zoveel waard is, lukt het ons niet.

In plaats van in deemoed ons hoofd te buigen, doen we triomfantelijk een beroep op jullie. Wij zeggen niet dat het ons spijt. Wij zeggen dat het aan de anderen ligt. En jullie zijn nu weer aan zet. Geen idee wat daarna komt overigens. En de groeten na.”

De Grieken worden in de steek gelaten. Door Grieken.