• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: SP

De zwijgende meerderheid

12 maandag sep 2016

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Politici, PVV, SP, zwijgende meerderheid

Er zijn mensen die zeggen dat zij verwoorden wat de zwijgende meerderheid wel denkt, maar niet durft te zeggen. Er zijn partijen die dit pretenderen. Er zijn heel serieus mensen die zeggen te weten wat de zwijgende meerderheid denkt, wil en vindt. Politici meestal.

Het grote probleem hiermee is dat een zwijgende meerderheid zwijgt. Geen clou wie het zijn en vooral geen clou wat zij vindt. Diegenen die het woord voeren namens die zwijgende meerderheid zwijgt zelf niet. Is dus ook geen onderdeel van die zwijgende meerderheid.

Dit is niet zomaar een semantisch leuk dingetje, een woordspelletje. Het echte probleem is dat diegenen die praten in een publiek debat per definitie een minderheid vormen en de rest dus zwijgt. We hebben geen idee van hun motieven om te zwijgen, laat staan dat we weten wat hun overtuigingen zijn.

Zeker, er zijn allerlei peilingen. Daaruit blijkt dat een groot deel van de Nederlandse bevolking iets vindt. Dat grote deel is overigens nooit de meerderheid maar hoogstens een heel grote minderheid. Er zijn ook gebeurtenissen waarin mensen het woord nemen, bijvoorbeeld bij protestbijeenkomsten. Maar ook die mensen zwijgen niet en zij zijn altijd redelijk duidelijk wat ze vinden. Komen niet met een oplossing maar in ieder geval wel met het uiten van hun grieven.

De paradox is geboren. Zij die hun mond open doen behoren niet tot de zwijgende groep maar kunnen wel pretenderen namens die zwijgers te praten. Hoe komen zij aan hun informatie? Telepathie? Piskijken? Eigen onderzoek? Praten met de achterban? Met iedereen? Hoe dan? Waar dan? Wanneer dan? Met wie?

Het geval wil dat die zwijgende meerderheid wordt gebruikt om de eigen, meestal niet al te populaire, standpunten te onderbouwen. De mensen in de straat vinden…. en dan komt er iets.

Bottom line moet je iedereen die namens anonieme anderen spreekt te diepste wantrouwen. Vooral in de politiek. Juist in de politiek. Het is een truc die wordt gebruikt om niet te worden tegengesproken, gebaseerd op helemaal niets. Of de politicus nu links of rechts is, het maakt niet uit. Wantrouw uitspraken die de zinsnede “de mensen”, “de zwijgende meerderheid”, “de hardwerkende Nederlander” of wat dan ook bevatten.

Iedere politicus praat namens zichzelf en het is aan mij en alle andere Nederlanders daar wat van te vinden. Zo snel een politicus praat namens een groep kun je stoppen met luisteren. Dan is het geen standpunt meer, maar populisme, volksmennerij, kwade trouw, oneerlijkheid. Altijd.

De zwijgende meerderheid bestaat niet.

Het drama PvdA

14 zondag feb 2016

Posted by Dick Koopman in politiek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

burger, ideologie, politiek, PvdA, PVV, Samsom, SP

Het zijn moeilijke tijden voor de bevlogen medemens. Bij wie kun je nog terecht voor een sociaal genuanceerd geluid. Bij  wie met je overtuiging dat er altijd mensen zullen zijn die het zelf niet redden. En voor wie dus moet worden gezorgd. Kortom: waar kun je terecht voor een ouderwets sociaal democratisch geluid?

Het was ooit, hoe lang geleden lijkt dat al weer, heel duidelijk: de PvdA. Daar moest je zijn. Een grote partij met het hart op de juiste plek. Een partij met een rijke traditie opgericht om arbeiders aan een betere toekomst te helpen.

Maar ja. Arbeiders werden schaars. Er kwam in de laatste decennia van de vorige eeuw een steeds grotere middenklasse. De kinderen van de arbeiders hadden gestudeerd en kregen betere banen dan hun ouders. Kregen dus ook meer te verliezen en minder te winnen dan hun ouders. De wereld werd ook groter. De Nederlandse economie was totaal afhankelijk van wat er in de rest van de wereld gebeurde. Die rest van de wereld kwam naar Nederland. Niet alleen studenten en kenniswerkers maar ook vluchtelingen. Mensen zonder kansen op de arbeidsmarkt.

De PvdA raakte zijn dubbeltjes, die nooit een kwartje zouden worden, kwijt en had geen oog voor de nieuwe kwartjes. De middenklasse werd overgelaten aan andere partijen en de PvdA ging zich richten op nieuwe dubbeltjes. Zielige mensen. Vluchtelingen, allochtonen, mensen met een uitkering. Niet dat die zielig zijn, maar zo werd er wel naar gekeken. Helpen zullen we ze. Of ze willen of niet. Er werd verzuimd een verbinding te maken met die hele grote middenklasse die best wat overheeft voor een ander. Maar die ook tegelijkertijd vindt dat je het zelf moet regelen. Dat je zelf verantwoordelijk bent voor je leven.Wat de PvdA moeilijk vindt is dingen te eisen van zwakkere groepen. Want dat is niet aardig.

Het is de PvdA nooit gelukt een goed antwoord te formuleren op de vraag hoe je solidair kunt zijn in een individualiserende wereld.

Wat is wel gebeurd?

Kok noemde het het afschudden van de ideologische veren. Het leek een meesterzet. Men sprak van het einde van de geschiedenis, het einde van de grote verhalen. De wereld zou gerund worden als een bedrijf en Nederland werd opeens de BV Nederland.

Hoe men er naast kan zitten is wel gebleken. Mensen blijven behoefte hebben aan verhalen, aan ideologie. Aan ethiek. Aan een verbindende verklaring voor alles wat gebeurt. En het is niet meer de PvdA die die verklaring kan leveren. Op links doet de SP zijn best, maar Roemer is uiteindelijk niet de man om grote groepen te binden. Op rechts is er de PVV die doorheeft dat het benoemen van een gemeenschappelijke vijand ook een verhaal is. Niet een prettig verhaal maar wel een verhaal. Een verhaal ook zonder oplossingen maar blijkbaar goed genoeg voor bijna 30% van alle stemmen.

Wat doet de PvdA intussen?

Samsom heeft zijn lot verbonden aan dit kabinet zonder er zelf in te zitten. Best bijzonder. Maar goed, hij verdedigt het met verve en dwars tegen alle peilingen in. En nu in het jaar dat de PvdA 70 wordt worden de messen geslepen. Partijgenoten liggen op de loer om hem een pootje te lichten. Te zorgen dat men in ieder geval niet als een man achter hem staat. Zoals de traditie wil roeptoetert men alles over de ander om zelf meer op te vallen.

Alsof de kiezer gek is. Alsof de potentiële PvdA-stemmer immuun is voor dit geschutter. Men wil niet anders dan een partij die staat voor wat zij zegt en niet meewaait met de bomen in het bos.

Ik denk dat de PvdA weer een ideologisch verenpak moet aantrekken dat zich richt op succesvolle mensen uit alle lagen van de samenleving. Dat zij moet stimuleren dat mensen zelf weer aan het roer staan en dat dat beloond wordt. Dat het niet beloond wordt als je niet mee wilt doen terwijl je wel kunt. Of je nu autochtoon of allochtoon bent, ingezetene of vluchteling, man of vrouw. Een nieuw soort optimisme dat iedereen iets van het bestaan kan maken en dat dat ondersteund moet worden. Een groot verhaal.

Een verhaal in plaats van bijvoorbeeld nieuwe regels of nieuwe wetgeving. Die kramp met de PvdA ook uit: alles willen vatten in wetgeving voor iedereen en alles. Het antwoord op maatschappelijke problemen is niet aangeven dat er een nieuw wetsvoorstel ligt of zo, maar het antwoord is een opvatting, een stellingname. Onvermoeibaar realistisch optimisme. Dat alles kan en mogelijk is, maar dat de mens niet van nature tot het goede geneigd is.

Het drama kan voorkomen worden.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 2.481 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen