Deze maand zijn de Europese verkiezingen. Ik kijk er naar uit. Ik ga zeker stemmen. Ik vind dat iedereen moet gaan stemmen.

Ik ben behept met de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader, in de oorlog in het kam gezeten, en mijn moeder waren jongvolwassen toen WO2 uitbrak. Nog net geen twintig en dan in een bezet land leven. Mijn moeder vertelde over de as die in Utrecht neerkwam na het bombardement op Rotterdam. Ze vertelde over de gefusilleerden die dagen voor de Jaffa op de Vleutenseweg lagen, bij haar om de hoek. Ze vertelde over de Duitsers in haar hoofd die altijd meekeken. Zoveel militairen waren niet nodig om een volk te onderdrukken. Wel de mogelijkheid van terreur.

Mijn vader vertelde helemaal niets. Pas toen de mogelijkheid besproken werd om de ‘Drie van Breda’ vrij te laten (Van Agt wilde dat en pas nu weet ik waarom) mompelde mijn vader dat als dat zou gebeuren zij niet lang zouden leven. Vooral Kotälla.

Rond 4 mei werd het altijd vervelend in huis. Een slapeloze vader. De Waalsdorpervlakte en dan na de twee minuten bij het Wilhelmus een huilende vader. Ieder jaar weer.

Zij hebben op mij en mijn zus overgebracht wat Europa echt betekent. Eerst de EEG en nu de EU. Allerlei landen die met elkaar gemeen hebben dat zij eenzelfde komaf hebben (historisch, cultureel), die alle heel veel meegemaakt en doorstaan hebben, oorlog hebben gevoerd, opnieuw zijn ingedeeld, afspraken hebben gemaakt en -vooral- geen nieuwe grote oorlog zijn begonnen. Frankrijk en Duitsland die normaal met elkaar omgaan en niet twisten over de Elzas bijvoorbeeld.

Europa is een grote familie met vriendschappen, belangen, animositeiten, vervelende ooms en tantes, kleine en grote ruzies maar altijd wel familie. Verbonden.

Om dat een beetje te managen is er een groot apparaat ontstaan dat tussen alle voordelen van Europa en de individuele burgers in is gaan staan. Een technocratische bestuurslaag zonder gevoeld fundament in de samenleving. Dat laatste komt ook door individuele politici zoals bijvoorbeeld Rutte. Als je steeds benadrukt dat je de idiote regels vanuit Brussel weet te weerstaan en dat het enige is wat je doet het belang van Nederland verdedigen, dan zal men de EU als de vijand gaan zien. Een logge ongeïnteresseerde gevoelloze vijand.

De boodschap vanuit onze politieke elite moet veranderen. Rutte moet zeggen hoe het is. Namelijk dat Brussel de optelsom is van alle lidstaten. Dat Nederland daar wordt vertegenwoordigd. Dat ons belang juist ook daar ligt. Van groot, vrede, tot klein, geen grenscontroles bijvoorbeeld.

Europa is niet vermoeid, de mensen zijn niet vermoeid. Wij zijn collectief losgezongen van het gruwelijke verleden van WO2, wij weten niet meer welke shit er ooit was en in welke luxe we nu leven. Het vanzelfsprekende is niet vanzelfsprekend. Dat zijn we vergeten. Huidige generaties zijn dat vergeten. Niet vermoeid zijn we, we hebben geheugenverlies.

Nou ja, we…ik niet. Ik ga stemmen. Zeker en vast.