Het is nooit ver

Als je weet waar je moet zijn,

De weg bekend

De bochten neem je met gemak,

 

Achteloos een arm uit het raam

En een sigaret in de mondhoek

Soms een blik in de spiegel

Om te zien wie volgt.

 

Hoe anders is het als

De bestemming onbekend is

En je toch moet gaan.

Een koffer of twee, of niet eens

Je kleren achterlatend in een kast

Van een ziekenhuis.

 

Wat je hebt is je geloof,

Onwrikbaar. Nee niet in een God

Maar in de goede afloop

Misschien niet hier op aarde

Maar dan toch ergens anders.

 

En als de hoop ijdel blijkt te zijn

Dan is er de rust die dood zijn is

Een glimlach op je oude gelaat,

Tien jaar jonger ineens,

Alsof je meer weet dan wij die achterblijven.