Nog geen tien jaar geleden was Cotignac (Var) een wat armetierig dorpje. Het had qua bouw alles mee: een kleine compacte kern en een prachtige cours op zo’n twee meter boven straatniveau. Er waren wat restaurants en de mensen waren vriendelijk.
De middenstand trok echter weg en winkels sloten. Op nog geen 10 kilometer werd in Carcès een zeer lokale en kleine supermarkt verbouwd tot een echte goed gesorteerde hypermarché en die zoog de clientèle weg uit Cotignac. Toen de verbouwing een feit was ging het snel. Cotignac bood een treurige aanblik. Ik weet nog dat wij bij Brasserie Phil wat gingen drinken en er was verder niets open. Dat is dertien jaar geleden. Het personeel ontfermde zich over onze pasgeboren zoon zodat wij de handen vrij hadden. Heerlijke mensen in een desolaat dorp.
En kijk eens naar de wedergeboorte van het dorp. Als er nu op dinsdag de wekelijkse markt is in de zomer, dan moet je ver buiten het dorp parkeren. Je kunt over de hoofden lopen. Het dorp zingt weer, beweegt, is vrolijk. Niet alleen zijn er restaurants bijgekomen (zoals La Table des Coquelicots, wat stijfjes maar qua eten echt een aanrader.) er zijn restaurants op de Cours Gambetta van eigenaar gewisseld. Er is ook een hotel gekomen met allure, de Hostellerie de Cotignac. En wellicht het belangrijkste in deze ontwikkeling: de Grand Rue – ooit vol met alleen maar treurige verlaten winkels – is nu een straat vol ateliers. Het ene atelier met schilderijen en het andere met beelden. Kleurig, aantrekkelijk, vrolijk, zomers. Tegelijkertijd is er ook een kunstgalerie gekomen aan het begin van de Cours, boven de winkel van Mirabeau wijnen. Een permanente tentoonstelling van prachtkunst. Fraai opgezet en als je op dinsdag de galerie bezoekt heb je vanaf het balkon een schitterend uitzicht op de drukte van de markt. De gemeente zelf heeft ook zwaar geïnvesteerd. De Cours is enige jaren geleden geheel gerenoveerd, de Grand Rue is opnieuw bestraat en ziet er weer heel strak uit. Gemeente, ondernemers en inwoners hebben samengewerkt om het dorp weer aantrekkelijk te maken.
Het is wonderbaarlijk hoe Cotignac een draai heeft gemaakt en van ooit een verloren dorp een geweldig dorp is geworden. En waar komt dat door? Een actieve gemeente die werk maakte van het opknappen van het dorp. Wat kunstzinnige mensen die begonnen zijn met een atelier, waardoor er meer ateliers bij kwamen. En zelfs restaurant La Terrasse, een vaste plek voor ons en een onveranderlijk baken in de tijd, heeft de menukaart veranderd. Er is meer te doen, er komen meer mensen, er zijn meer inkomsten, het dorp wordt opgeknapt, er komen meer mensen et cetera.
Van Cotignac word je vrolijk en je komt er graag terug. Het bezoeken waard. Elke keer weer.