• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: Van Tets

Nederland leeft van vrijwilligers

23 maandag jul 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Dieptetuin, Inspector Barnaby, participatiesamenleving, Van Tets, vrijwilligers, Zeist

unnamed-2

Een tuin die aangelegd is in 1905 heeft inmiddels iedereen die daarbij betrokken was overleefd. Een aantal oorlogen meegemaakt: twee warme en een koude. Kinderen van de familie Van Tets die er hebben gespeeld, mensen die er hebben gewandeld, stellen die er zijn getrouwd en nog steeds iedere dag weer mensen die van die tuin genieten.

De Dieptetuin in Zeist.

Een paar weken geleden nog mocht ik een nazaat van Van Tets rondleiden door de tuin en dit weekeinde was het het decor voor een jaarlijks terugkerend feestje: Damast aan de vijver. Dat zit zo.

Een jaar of zeven geleden besloot de gemeente Zeist te bezuinigen op openbare voorzieningen en een ervan was de Dieptetuin. Een monument maar geen zichtlocatie. De tuin zo beheerst verwilderen en de Heer zou zorgen voor de rest. Een aantal betrokkenen vond dat geen goed idee en er werd een stichting opgericht. De Vrienden van de Dieptetuin was geboren. Er kwam een bestuur en schrijver dezes werd voorzitter. Overigens wel met de waarschuwing dat ik graag met de gemeente in gesprek ging voor ondersteuning, maar dat ik geen gewas zou snoeien enzo.

In de jaren die volgden is de samenwerking met de gemeente tot stand gekomen en er is iets moois tussen gemeente en stichting ontstaan. Hét levende bewijs van de participatiesamenleving, zal ik maar zeggen. Alles bedacht en geïnitieerd door inwonenden. We hebben een beheerplan geschreven. Ik heb vaak bij de burgemeester aan tafel gezeten. De wethouders. De centrummanager. Enthousiast, doorzettend en doortastend. Er kwam geld voor onderhoud, de ommuring werd gerestaureerd, beregening  werd aangelegd, de paden werden vernieuwd enzovoort, enzovoort.

Dat was niet de oorzaak van het succes maar een gevolg. Want wat gebeurde na oprichting van de stichting? Veel mensen gaven aan als vrijwilliger te willen helpen met het onderhoud. En zo is in de loop der jaren een kern ontstaan van tientallen vrijwilligers die meehelpen in het weer mooi maken en houden van de tuin. Snoeiend, maaiend, wiedend, taart etend, lol hebbend en wat er allemaal bij komt kijken. Een harde kern van mensen die inmiddels is uitgegroeid tot een vriendenclub. Week in, week uit zijn zij aan het werk om de boel mooi te krijgen en te houden. Nederland, Zeist zonder vrijwilligers zou een stuk minder plezierig en mooi zijn. Ook wordt er weer getrouwd in de Dieptetuin.

Eens per jaar verzorgt het bestuur voor die vrijwilligers een diner. Als grote dank. Wij zetten hen dan in het zonnetje. Wij koken dan voor hen en we bedienen hen. Altijd meerdere gangen. Een welkom met bubbels en een hapje, soep, een hoofdgerecht, een lekker dessert, koffie met chocolade en koekjes na en rijkelijk wijn voor wie wil. Ook dit weekeinde was het weer zover.

unnamed

Ondanks alle vakanties waren er zo’n 25 vrijwilligers. De meesten met een zelfgemaakte hoed op het hoofd en enorm veel goede zin. Het was weer memorabel. De mensen zijn leuk en gezellig. Iedereen heeft een eigen verhaal. Over het leven, over het verleden, over de toekomst, maakt niet uit waarover. Het is een club vrijwilligers die ten diepste verbonden zijn met elkaar en met een klein stukje groen in Zeist.

We blijven dit nog jaren doen. Ik heb mazzel dat ik me hier voorzitter van mag noemen.

En ieder jaar verwacht ik inspector Barnaby die binnenloopt en mededeelt dat niemand weg mag omdat er een lijk achter de rododendrons is gevonden. Tot op heden nog niet gebeurd.

Bewaard verleden

02 maandag jul 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Dieptetuin, Van Tets, Zeist

unnamed-6

Jonkheer van Tets en kinderen

Het was een zeer zonnige zaterdag in Zeist dat ik als voorzitter van Stichting Vrienden van de Dieptetuin een bijzondere gast mocht ontvangen. De inmiddels 93 jarige jonkheer Van Tets kwam langs. Zijn zoon Jeroen zat achter het stuur van de Zonnebloemauto, de klep ging open en daar werd de oude Van Tets uitgereden. Een heer in een rolstoel. Zij gingen het hek van de tuin binnen aan de Van Tetslaan.

Die Dieptetuin is in 1909 door de familie van Tets aangelegd met het idee een Engelse tuin te creëren met een eigen klimaat. Doordat de tuin meters lager ligt dan de omringende percelen is er ook sprake van een micro-klimaat. De sneeuw blijft altijd langer liggen en het is er altijd warmer dan waar ook in Zeist. Toen vanuit allerlei bezuinigingen de gemeente besloot het onderhoud te staken is de Stichting opgericht. Sindsdien, zeven jaar geleden, werken iedere week in totaal zo’n vijftig vrijwilligers aan die tuin. Het originele beplantingsschema is er bij gehaald en er wordt getracht zo goed mogelijk dat plan aan te houden. Het is de Parel van Zeist.

Dieptetuin (13) - zj

De Dieptetuin in de jaren 70

Het is kortom prachtig maar het werd op die zaterdag nog veel mooier. Hoe mooi is het als je door de tuin mag lopen samen met een man van 93 die daar als jongen aan gewoond heeft? Hij heeft in die tuin gespeeld, op de baan ernaast getennist (en nee, die baan is er al  lange tijd niet meer). In 1930 was hij 6 jaar oud en ontdekte de wereld. Er stonden niet allerlei huizen om de tuin. Mijn huis is van 1955 en tot die tijd was het bos. Het landgoed ’t Valckenbosch strekte zich in Zeist uit. Een zesjarige die daarin mag spelen heeft de tijd van zijn leven. Dat laat grote indrukken achter en  het kan niet anders dan dat je dat je leven lang bijblijft. De nu 93 jarige gaat als hij 6 is naar de ZSV, de Zeister SchoolVereeniging, waar hij ook nog eens de eerste steen legt. De school waar mijn zonen ook op hebben gezeten.

Met die man mag ik nu door de tuin lopen. Hij geniet. Hij wijst naar dingen, naar plekken, naar de trappen bij het talud. “Die zijn niet veranderd”, zegt hij. Hij kijkt om zich heen en we praten over vroeger, over hoe het er nu uitziet. Hij ziet het bejaardenhuis en vertelt dat daar het woonhuis stond, in de jaren 80 afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Hij ziet het aan met een zekere distantie en gelatenheid. Met nieuwsgierigheid ook. Met de berusting die oude mensen hebben dat de dingen gaan zoals ze gaan. Dat de dingen voorbijgaan.

Het was een mooi uur in de zon. Daarna gingen zij nog naar de ZSV om een foto te maken van de eerste steen met de legger erbij. We liepen het hek weer uit naar de weg, waar het busje stond. Ik boog me voorover en vroeg of hij genoten had. Zijn antwoord stemde mij melancholisch op een vreemde manier:

“Ik heb enorm genoten. Het is het enige uit mijn jeugd dat er nog is.”

Zoals het gaat.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....