Ieder boek, ieder artikel over commercie en marketing begint met de opmerking dat de mens per dag gemiddeld 10.000 commerciële uitingen ziet. Of 50.000, of minder. Hangt af van de schrijver en echt belangrijk is het niet want onverifieerbaar. Waar het om gaat is ook altijd hoe je in die wereld van overprikkeling als bedrijf kunt opvallen. Met mijn eigen bedrijf is het niet anders: je moet opvallen om klanten te krijgen. Opvallen is namelijk aandacht krijgen en aandacht leidt tot kopen. Dat is zo ongeveer de denktrant.

De wereld dringt zich aan de mens op en er is geen ontsnappen aan. Of toch?

Een alledaagse dag begint met wakker worden en daarna ontbijten. Dat doe je met producten die je kent, producten die je in je keuze bevestigen. Wat goed dat je mijn yoghurt eet want er zit nu nog meer calcium in. De zwarte bessen zitten vol vrije radicalen en die maken je gelukkig en gezond. De krant of je favoriete nieuwssite schreeuwen je niet alleen het nieuws toe, maar ook allerlei commerciële boodschappen. Banners, pop-ups et cetera. En dan ben je nog maar een half uur op weg. Kun je nagaan hoe de rest van de dag eruit gaat zien. Iedere dag opnieuw, je leven lang.

En over de wereld heb je niets te zeggen. Over jezelf wel. Hoe kun je in die wereld zorgen dat je met meer aandacht leeft en dat je in die tsunami van informatie zelf het heft in handen houdt?

Aandacht hebben is moeilijk. De neiging om meer tegelijkertijd te willen doen, zien, ervaren is altijd aanwezig. Aandacht hebben is een oefening in zelfbeheersing. Aandacht hebben is allereerst stil worden in jezelf. Proberen alle gedachten stop te zetten. Alle oordelen. Dat is moeilijk maar doenbaar.

Benedictus schrijft dat als je iets doet, je dat moet doen met een opgaan in het moment. Als je in de tuin werkt moet je ervoor zorgen dat je ook volkomen in de tuin werkt en niet al met je gedachten bij het middaggebed zijn. Dat vraagt dat je vooraf weet wat je gaat doen en waarom en dat je je daaraan volkomen overgeeft. Omdat je dat ook zelf gekozen hebt.

Voorbeeld. Mijn dagen begin ik altijd met datgene waar ik het meest tegenop zie. Waar ik het minst zin in heb. Dat kan een telefoontje zijn, een gesprek dat moeilijk is. Ik bereid me in de auto daarop voor en als ik op mijn werk ben ga ik dat als eerste doen. Vanaf dat moment is het weg uit mijn systeem. De dingen daarna zijn lichter doordat het zware achter me ligt. Alle andere taken doe ik met dezelfde aandacht. Als ik mijn mail doe heeft dat altijd een begintijd en een eindtijd. Tussen die twee doe ik mijn mail. Daarbuiten niet. Als ik een gesprek heb ligt mijn mobiel omgekeerd en stil op tafel. Ik heb me op dat gesprek een kwartier voorbereid, bedenkend waar het over gaat, wat mijn positie is, welke uitkomsten mogelijk of wenselijk zijn et cetera. Door mijn tijd in compartimenten op te delen kan ik met volledige aandacht aanwezig zijn.

Dat kan altijd. Privé kun je dit ook. Als je eet met elkaar doe dan alleen dat. Geen tv aan op de achtergrond, geen mobieltjes, niet snel even toch appen. Wees met elkaar. Heb aandacht. Eet dus niet even snel op de bank.

En nu de stap naar buiten. Als je de straat opgaat kun je je voornemen dat te doen als bijvoorbeeld toerist. Kijk anders naar gevels, naar straten, naar mensen. Stel je voor dat je vreemdeling bent in je eigen stad. Kijk ook zo naar alle reclames bijvoorbeeld. Zie wat ze met je doen, wat jij wilt wat ze met je doen. Richt je aandacht alleen op datgene wat jij wilt. Je zult zien dat de wereld groter, rijker en verrassender is dan je denkt. En als je ondergedompeld wilt worden in de drukte die de wereld is, doe dat dan ook met voorbedachte rade. Geniet van de herrie en de veelheid.

De kunst van aandacht is het uitschakelen van alle prikkels die je niet wilt en je volledig te richten op dat wat je wel wilt.

Aandacht is schaars én goedkoop. Een vreemde combinatie.