• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: white privilege

Modern stotteren

23 dinsdag jul 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

cisgender, mansplaining, micro agression, white privilege

White privilege!

Twee woorden die volop worden gebruikt op social waarachter een wereld schuil gaat. Een wereld met louter negatieve connotaties. Als white privileged mens sta je aan de verkeerde kant van de gehele geschiedenis van de mensheid. Je bent – of je wil of niet – medeschuldig aan heel erg veel naars. Vroeger, ook toen jíj nog in de Munnikenboom zat, maar ook nu.

Mansplaining!

Nog zo een. Ik hoorde Mei Li Vos tijdens een debat dit uitkrijsen en wist dat de PvdA hiermee verloren is. Ook hierachter gaat een wereld van slechtheid schuil. En als man kun je er niet aan ontsnappen.

Cisgender gedrag.

Hoppa. Als je hetero bent, wat je niet meer mag zeggen denk ik, dan vertoon je cisgender gedrag. Heel fout. Heel erg bevooroordeeld ten opzichte van alles wat dus niet hetero, excuses, cis is.

Micro agression.

En daar gaan we: ik hou de deur open voor een vrouw en vertoon daarmee micro agression. Ik maak haar daarmee kleiner dan ik ben en daarmee doe ik iets heel erg fouts.

Ik kan doorgaan maar doe dat niet. Het gebruik van deze termen is modern stotteren. Je roept iets en iedereen weet dat jij aan de goede kant staat en de ander niet. Je brengt een scheiding aan tussen mensen die deugen, vooral jijzelf en de jouwen, en hen die niet deugen. En ook niet eens kúnnen deugen want tja, je bent nou eenmaal man of wit of allebei.

Het zijn uitroepen van mensen die een gitzwart mensbeeld hebben waarin er alleen in goed en slecht gedacht kan worden. De gebruikers van deze termen kijken ook nooit positief naar de wereld. Het is allemaal kloten.

Als mensen op die manier tegen mij stotteren dan sluit ik de oren.

Identiteitsdenken doodt vrijheid

08 maandag jul 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

identity politics, racisme, white privilege

Wat ons mensen onderscheidt van de dingen en de dieren is dat wij kunnen nadenken over onszelf. Niet het feit dat we bewustzijn hebben want een zekere mate van bewustzijn hebben dieren ook. Maar het feit dat we kunnen nadenken over dat bewustzijn is het onderscheid. We kunnen van een afstand naar onszelf kijken en er een oordeel over vormen.

En dat is niet het enige. Wij als mens zijn fundamenteel vrij. Niet in een morele zin overigens. In een fundamentelere zin: als we geboren worden zijn we niets of niemand, dat gebeurt daarna pas. Natuurlijk eerst door socialisatie, ouders, grootouders, later vrienden en anderen. In de eerste jaren krijg je allemaal dingen aangereikt die je adapteert. Bewust of niet. Maar wat je ook adapteert, en hoe bewust je dat ook doet, het zijn rollen en sociale constructies. En hoeveel moeite dat ook zou kosten, je kunt altijd anders kiezen. Wát je sociaal ook doet, je kunt altijd anders kiezen. Je ligt als mens niet vast.

Dat niet vastliggen, dát is onze fundamentele vrijheid. De vrijheid jezelf te kiezen in of ten opzichte van een situatie.

Zoals Marx al ooit eerder stelde: mensen bouwen hun bestaan maar doen dat met de bouwstenen die voorhanden zijn. Ik was ooit voorbestemd om handarbeider te worden maar heb een andere weg gekozen. Ik heb op geen enkele manier afstand gedaan van mijn komaf maar mijn verhouding daartoe heb ik zelf gekozen. En als ik het wel was geworden dan was ook dat mijn keuze geweest.

Gegevenheden kies je niet, daarin ben je geworpen van de dag van je geboorte af aan. Hoe je daarmee omgaat, wat je daarmee doet is wél wat je kunt kiezen. En dat doen we de hele dag. We kiezen hoe we omgaan met het nieuws, met de politiek, met de vervelende buurman, met de auto die niet start, met het slechte bericht van de dokter, met het slagen van je kind.

Die vrijheid, dat kiezen van je standpunt ís wat ons onderscheidt van dier en ding. De tafel is en blijft de tafel. En hoe vaak ik ook een gesprek met mijn katten tracht te hebben, zij doen wat zij doen en dat iedere dag weer opnieuw. Zij zijn niet vrij.

Die vrijheid wordt vermoord door identiteitsdenkers.

Indentiteitspolitiek reduceert de mens nou juist tot die zaken die gegeven zijn. Je komaf, je gender, je kleur, je cultuur, je sociaal economische status. Zij ontkent ook dat je je verhoudt tot die zaken en dat je daarin kunt kiezen, sterker nog, dat je daarin kiest. Mijn huid kan blank zijn, dat is nou eenmaal het gevolg van mijn ouders’ huidskleur. Wat ik daaraan ontleen behoort tot het rijk der vrijheid en niet der determinatie. Ik kan kiezen mijn blanke huid een teken van superioriteit te laten zijn, maar daarmee kies ik een plek in de wereld. Of ik kan, zoals ik doe, het aanvaarden als gegeven en er niets aan ontlenen.

Ook hoe anderen reageren op mijn huidskleur is een gegevenheid in mijn wereld waarop ik reageer. Hetzelfde geldt voor mijn komaf, mijn man-zijn (wat dat dan ook mag zijn) et cetera. Het zijn gegevenheden waartoe ik mij verhoud. Die verhouding is belangrijk maar (of: én) fundamenteel vrij. Niets of niemand verplicht mij een bepaalde verhouding te kiezen. Als ik kies doe ik dat zelf ook al doe ik dat niet altijd bewust. Ik kan zelfs kiezen vanuit een sociale identiteit: “ik doe dit nu eenmaal want ik kom uit een arbeidersmilieu”, en daar kun je op worden aangesproken. Wat je niet kunt is je verschuilen achter datzelfde milieu. Jij kiest ervoor om zo te doen en niet het milieu.

Dit lijkt haarkloverij maar dat is het niet. Je voelt waar het wringt als iemand je aanspreekt op bijvoorbeeld je huidskleur. De ander ontneemt je je vrijheid en dat voel je ten diepste als onrecht. Je wordt gereduceerd tot iets waar je niets aan kunt doen. Indentiteitspolitiek doet precies dat. Mensen reduceren tot een functie van hun sociale leven.

Ik weiger daarin mee te gaan en ik vind dat iedereen dat moet weigeren. Als wie dan ook de fundamentele vrijheid van de mens zo met voeten treedt dan moet je nee zeggen. Nee tegen framing, van wie ook. Het wapen tegen alle discriminatie in de wereld is niet discriminatie met andere termen, het is weigeren jezelf en anderen te reduceren tot toevalligheden. Mensen moeten worden aangesproken op hun gedrag en keuzes en daarover moet je in gesprek. Dus als ik me als een hufter gedraag dan doe ik dat niet omdat ik bijvoorbeeld een man ben. Dan doe ik dat omdat ik op dat moment mijn man-zijn gebruik als slap excuus. Ík wil worden aangesproken en niet mijn gegevenheden.

Ontneem mij niet mijn vrijheid. Als je dat wel doet zal ik je in alle vrijheid te vuur en te zwaard bestrijden.

Dat de wereld, de anderen mij proberen te reduceren tot kenmerken dat is een feit. Mijn hele white male privilege als cis-gender is momenteel een issue. Daarmee wordt de wereld lekker overzichtelijk en ben ik in een hokje geplaatst. Wát ik ook doe, want dat is volstrekt onbelangrijk. En daar zit het probleem. Ik kan me niet eens meer losmaken van dat sociale construct, want als ik dat doe zullen de zeloten roepen ‘zie je wel, dát doe je vanuit je white male etc etc’. Ik lig dus vast, geketend aan zaken die mij zijn overkomen en daarmee is mijn vrijheid dood. Dat proces is niets anders dan wanneer mensen zeggen dat donkere mensen nu eenmaal lui zijn, of zo lekker kunnen dansen. Het is reductie tot het individu verdwenen is.

De verdwijning van het individu. Dat is wat we momenteel maken. Wij allen staan in de schaduw van een systeem waarin we gecategoriseerd worden. Gereduceerd tot feitelijke gegevens. Meer niet.

De EU moet veranderen

04 dinsdag dec 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

EU, europa, gewone mensen, racisme, white privilege

Ik ben Europeaan in hart en nieren. Ik heb niets met nationalisme, niets met Blut und Boden achtige argumenten en gevoelens om het eigen land zuiver te houden. Ik heb niets met mensen die hard allerlei tradities verdedigen die te kinderachtig zijn voor woorden. Ik heb niets met relschoppers in wat voor hesje dan ook.

Ik ben een Europeaan in hart en nieren en ik ben ervan overtuigd dat een verenigd Europa noodzakelijk is om alle uitdagingen en problemen die voor ons liggen aan te kunnen. Daarbij gaat het om een gemeenschappelijke defensie, een gemeenschappelijke markt met open grenzen en om een gemeenschappelijk milieubeleid. Ik ben niet bang voor Brussel, want Brussel dat zijn wij.

En toch moet de EU veranderen.

Als ik kijk naar huidige tendensen in Europa dan kan ik die niet meer afdoen als louter ressentiment. De Gele Hesjes (en ja hoor, het Front National kaapt het protest weer met hun onfrisse xenofobe ideeën), de opkomst van alle rechtse partijen, de openlijke afkeer van alles wat niet blank is: het gaat wel ergens over.

De discussies worden gekaapt door handige volksmenners en daar wil ik het niet over hebben. Waar het wel om gaat zijn als die mensen die ik snap, waar ik begrip voor kan opbrengen.

Mensen die de wereld groter zien worden zonder mee te kunnen doen. Die inzitten over het milieu en tegelijkertijd beseffen dat de financiële gevolgen bij hen terecht gaan komen. Mensen die worden beticht van racisme of white privilege zonder daar ook maar iets van te hebben. Mensen die  opeens ook niet meer op hun manier Sinterklaas mogen vieren, of vuurwerk mogen afsteken, of carbidschieten. Kleine gebruiken en gewoonten die afgedwongen moet worden gestopt. Mensen ook die horen dat zij ongezond leven en dat er een pact is om iedereen 200 te laten worden. Die ook merken dat de BTW op gezonde producten omhoog gaat. Die merken dat alles duurder wordt. Mensen die bij alles denken: wat betekent dat voor mij heel concreet en wat gaat het kosten.

Als de EU niet ook de stem gaat vertegenwoordigen van die mensen, gewone mensen dan gaat het mis. Als je met dédain praat over deze mensen dan gaat het mis. Als de EU technocratisch blijft in hervormingen en uitleg, dan gaat het mis. Het moet veel meer over de leefwereld van burgers gaan. Wat betekent een maatregel, ook als die negatief uitpakt. Leg het uit. Vertel. Vertel ook dat je door de EU lekker op vakantie kunt zonder grenscontrole, dat je kind wel in het buitenland naar school kan, dat je allerlei producten makkelijk kunt kopen, dat je overal voor hetzelfde tarief kunt bellen en internetten. Kleine betekenisvolle zaken.

Maar vooral: toon begrip voor mensen die het niet verkeerd bedoelen en toch aan de verkeerde kant van de ontwikkelingen lijken uit te komen. Praat, neem hen serieus.

Als je dat als EU, als landelijke politici niet doet dan zullen zij zich achter hen opstellen die het wél slecht bedoelen.

Ik ben overtuigd Europeaan en ik wil en hoop op verandering.

De kerker van het eigen gelijk

20 vrijdag okt 2017

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

cultural appropriation, Levinas, white privilege

Het is mij allemaal overkomen: de plek waar ik geboren ben, het gezin waarin ik ben opgegroeid, de kleur van mijn huid, mijn haar en mijn ogen. De scholen waar ik naar toe ging. De waarden die ik heb meegekregen: nooit zielig doen, niet zeiken, hard werken, je plek in deze wereld verdienen, ergens willen komen. De taal die ik spreek. De astma die ik heb. Het geslacht waarmee ik ben geboren. De cultuur waar ik deel van uitmaak. Alles. Alles. En niets had anders kunnen zijn. Dat alles vormt mijn noodzakelijke basis. Alles heeft zo moeten zijn. Onstuitbaar. Wat je daarmee doet is echter nooit noodzakelijk en onstuitbaar.

De eerste herinnering die ik heb aan mijn eigen gedrag ten opzichte van al die gegevenheden, dateert ergens uit mijn jeugd, zo rond mijn twaalfde. Ik begon te puberen en zette me af tegen alles wat tot dan vanzelfsprekend was. Tot in het absurde, durf ik nu wel toe te geven.

Toen ik een jaar of veertien was heb ik mijn Utrechtse accent afgeleerd. Ik kreeg een zware onvoldoende voor een spreekbeurt vanwege mijn accent. De inhoud was een 9, mijn accent een 0. Ik dank die leraar nog steeds omdat ik opeens wist dat als ik plat zou praten ik nooit zo ver zou komen als ik wilde. En ik wilde ver komen. Zo’n leraar zou nu niet meer kunnen bestaan.

In mijn leven heb ik geleerd mensen te beoordelen op wat zij doen en niet op waar zij toevalligerwijze vandaan komen. Niet op hun kleur, niet op hun accent, niet op hun geslacht. Wel, en altijd op hun gedrag. Een mens is immers wat hij/zij doet. Verder niks.

Te zien hoe tegenwoordig iedereen zich opsluit in de kerker van zijn eigen gelijk maakt me woedend. Van white (maar dan dus ook black) privilege tot aan cultural appropriation, het is allemaal van een intellectuele en vooral humane armoe die zijn weerga niet kent. Het is zieligheidsdenken, slachtofferdenken, waar ik nooit aan mee zal doen. Want de ander is immers nooit de vijand vanwege afkomst of kleur. De ander kun je niet definiëren aan de hand van wat oppervlakkige en toevallig verkregen kenmerken. De Ander is altijd, zoals Levinas betoogt, een appèl aan mij om hem of haar als heel wezen tegemoet te treden. Als mens. Niet als voorbeeld van een totaal slechte, of goede, andere groep.

Die kerker is ook gevuld met arrogantie. Wie is die ander die denkt mij te kunnen reduceren tot kenmerken, wat denkt die ander eigenlijk wel? En vooral als die ander mij beticht van gedrag dat ik zelf nog niet heb ontdekt bij mijzelf. Alsof ik een soort vals bewustzijn heb, zoals de oude Leninisten ook zo mooi wisten te duiden.

Ik heb een voorstel.

Ik geloof best dat ik, omdat ik kom waar ik vandaan kom, bepaalde opvattingen heb meegekregen. Opvattingen die ik niet eens expliciet ervaar. Zoals dat voor iedereen geldt. Ik stel voor dat we dat voor gegeven aannemen en de moeite doen elkaar op gedrag te beoordelen. Ook ik mijzelf. Iedereen. Ik stel ook voor dat we aan onze afkomst geen enkel recht ontlenen. Helemaal niks. Vroeger is dood en irrelevant voor de rechtvaardiging van ons gedrag nu. Als je niet verder komt dan te verwijzen naar mijn afkomst of die van jezelf ben je een luie denker en een gemakzuchtig mens. Wil je wat veranderen in de wereld dan zul je meer moeite moeten doen. Je kerker uitkomen, weten dat jouw mening ook een mening is en daarover gaan praten. Ruimte scheppen daardoor. En als ik mijn vanzelfsprekendheden moet aanpassen omdat ik een ander daarmee kwets, dan doe ik dat. Na een goed gesprek! We zullen wel moeten want een andere samenleving dan een pratende bestaat niet eens.

Voor minder doe ik het niet.

 

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 2.478 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen