• Over

Dick Koopman

~ Durf te denken

Dick Koopman

Tag Archief: racisme

Identiteitsdenken doodt vrijheid

08 maandag jul 2019

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

identity politics, racisme, white privilege

Wat ons mensen onderscheidt van de dingen en de dieren is dat wij kunnen nadenken over onszelf. Niet het feit dat we bewustzijn hebben want een zekere mate van bewustzijn hebben dieren ook. Maar het feit dat we kunnen nadenken over dat bewustzijn is het onderscheid. We kunnen van een afstand naar onszelf kijken en er een oordeel over vormen.

En dat is niet het enige. Wij als mens zijn fundamenteel vrij. Niet in een morele zin overigens. In een fundamentelere zin: als we geboren worden zijn we niets of niemand, dat gebeurt daarna pas. Natuurlijk eerst door socialisatie, ouders, grootouders, later vrienden en anderen. In de eerste jaren krijg je allemaal dingen aangereikt die je adapteert. Bewust of niet. Maar wat je ook adapteert, en hoe bewust je dat ook doet, het zijn rollen en sociale constructies. En hoeveel moeite dat ook zou kosten, je kunt altijd anders kiezen. Wát je sociaal ook doet, je kunt altijd anders kiezen. Je ligt als mens niet vast.

Dat niet vastliggen, dát is onze fundamentele vrijheid. De vrijheid jezelf te kiezen in of ten opzichte van een situatie.

Zoals Marx al ooit eerder stelde: mensen bouwen hun bestaan maar doen dat met de bouwstenen die voorhanden zijn. Ik was ooit voorbestemd om handarbeider te worden maar heb een andere weg gekozen. Ik heb op geen enkele manier afstand gedaan van mijn komaf maar mijn verhouding daartoe heb ik zelf gekozen. En als ik het wel was geworden dan was ook dat mijn keuze geweest.

Gegevenheden kies je niet, daarin ben je geworpen van de dag van je geboorte af aan. Hoe je daarmee omgaat, wat je daarmee doet is wél wat je kunt kiezen. En dat doen we de hele dag. We kiezen hoe we omgaan met het nieuws, met de politiek, met de vervelende buurman, met de auto die niet start, met het slechte bericht van de dokter, met het slagen van je kind.

Die vrijheid, dat kiezen van je standpunt ís wat ons onderscheidt van dier en ding. De tafel is en blijft de tafel. En hoe vaak ik ook een gesprek met mijn katten tracht te hebben, zij doen wat zij doen en dat iedere dag weer opnieuw. Zij zijn niet vrij.

Die vrijheid wordt vermoord door identiteitsdenkers.

Indentiteitspolitiek reduceert de mens nou juist tot die zaken die gegeven zijn. Je komaf, je gender, je kleur, je cultuur, je sociaal economische status. Zij ontkent ook dat je je verhoudt tot die zaken en dat je daarin kunt kiezen, sterker nog, dat je daarin kiest. Mijn huid kan blank zijn, dat is nou eenmaal het gevolg van mijn ouders’ huidskleur. Wat ik daaraan ontleen behoort tot het rijk der vrijheid en niet der determinatie. Ik kan kiezen mijn blanke huid een teken van superioriteit te laten zijn, maar daarmee kies ik een plek in de wereld. Of ik kan, zoals ik doe, het aanvaarden als gegeven en er niets aan ontlenen.

Ook hoe anderen reageren op mijn huidskleur is een gegevenheid in mijn wereld waarop ik reageer. Hetzelfde geldt voor mijn komaf, mijn man-zijn (wat dat dan ook mag zijn) et cetera. Het zijn gegevenheden waartoe ik mij verhoud. Die verhouding is belangrijk maar (of: én) fundamenteel vrij. Niets of niemand verplicht mij een bepaalde verhouding te kiezen. Als ik kies doe ik dat zelf ook al doe ik dat niet altijd bewust. Ik kan zelfs kiezen vanuit een sociale identiteit: “ik doe dit nu eenmaal want ik kom uit een arbeidersmilieu”, en daar kun je op worden aangesproken. Wat je niet kunt is je verschuilen achter datzelfde milieu. Jij kiest ervoor om zo te doen en niet het milieu.

Dit lijkt haarkloverij maar dat is het niet. Je voelt waar het wringt als iemand je aanspreekt op bijvoorbeeld je huidskleur. De ander ontneemt je je vrijheid en dat voel je ten diepste als onrecht. Je wordt gereduceerd tot iets waar je niets aan kunt doen. Indentiteitspolitiek doet precies dat. Mensen reduceren tot een functie van hun sociale leven.

Ik weiger daarin mee te gaan en ik vind dat iedereen dat moet weigeren. Als wie dan ook de fundamentele vrijheid van de mens zo met voeten treedt dan moet je nee zeggen. Nee tegen framing, van wie ook. Het wapen tegen alle discriminatie in de wereld is niet discriminatie met andere termen, het is weigeren jezelf en anderen te reduceren tot toevalligheden. Mensen moeten worden aangesproken op hun gedrag en keuzes en daarover moet je in gesprek. Dus als ik me als een hufter gedraag dan doe ik dat niet omdat ik bijvoorbeeld een man ben. Dan doe ik dat omdat ik op dat moment mijn man-zijn gebruik als slap excuus. Ík wil worden aangesproken en niet mijn gegevenheden.

Ontneem mij niet mijn vrijheid. Als je dat wel doet zal ik je in alle vrijheid te vuur en te zwaard bestrijden.

Dat de wereld, de anderen mij proberen te reduceren tot kenmerken dat is een feit. Mijn hele white male privilege als cis-gender is momenteel een issue. Daarmee wordt de wereld lekker overzichtelijk en ben ik in een hokje geplaatst. Wát ik ook doe, want dat is volstrekt onbelangrijk. En daar zit het probleem. Ik kan me niet eens meer losmaken van dat sociale construct, want als ik dat doe zullen de zeloten roepen ‘zie je wel, dát doe je vanuit je white male etc etc’. Ik lig dus vast, geketend aan zaken die mij zijn overkomen en daarmee is mijn vrijheid dood. Dat proces is niets anders dan wanneer mensen zeggen dat donkere mensen nu eenmaal lui zijn, of zo lekker kunnen dansen. Het is reductie tot het individu verdwenen is.

De verdwijning van het individu. Dat is wat we momenteel maken. Wij allen staan in de schaduw van een systeem waarin we gecategoriseerd worden. Gereduceerd tot feitelijke gegevens. Meer niet.

De EU moet veranderen

04 dinsdag dec 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

EU, europa, gewone mensen, racisme, white privilege

Ik ben Europeaan in hart en nieren. Ik heb niets met nationalisme, niets met Blut und Boden achtige argumenten en gevoelens om het eigen land zuiver te houden. Ik heb niets met mensen die hard allerlei tradities verdedigen die te kinderachtig zijn voor woorden. Ik heb niets met relschoppers in wat voor hesje dan ook.

Ik ben een Europeaan in hart en nieren en ik ben ervan overtuigd dat een verenigd Europa noodzakelijk is om alle uitdagingen en problemen die voor ons liggen aan te kunnen. Daarbij gaat het om een gemeenschappelijke defensie, een gemeenschappelijke markt met open grenzen en om een gemeenschappelijk milieubeleid. Ik ben niet bang voor Brussel, want Brussel dat zijn wij.

En toch moet de EU veranderen.

Als ik kijk naar huidige tendensen in Europa dan kan ik die niet meer afdoen als louter ressentiment. De Gele Hesjes (en ja hoor, het Front National kaapt het protest weer met hun onfrisse xenofobe ideeën), de opkomst van alle rechtse partijen, de openlijke afkeer van alles wat niet blank is: het gaat wel ergens over.

De discussies worden gekaapt door handige volksmenners en daar wil ik het niet over hebben. Waar het wel om gaat zijn als die mensen die ik snap, waar ik begrip voor kan opbrengen.

Mensen die de wereld groter zien worden zonder mee te kunnen doen. Die inzitten over het milieu en tegelijkertijd beseffen dat de financiële gevolgen bij hen terecht gaan komen. Mensen die worden beticht van racisme of white privilege zonder daar ook maar iets van te hebben. Mensen die  opeens ook niet meer op hun manier Sinterklaas mogen vieren, of vuurwerk mogen afsteken, of carbidschieten. Kleine gebruiken en gewoonten die afgedwongen moet worden gestopt. Mensen ook die horen dat zij ongezond leven en dat er een pact is om iedereen 200 te laten worden. Die ook merken dat de BTW op gezonde producten omhoog gaat. Die merken dat alles duurder wordt. Mensen die bij alles denken: wat betekent dat voor mij heel concreet en wat gaat het kosten.

Als de EU niet ook de stem gaat vertegenwoordigen van die mensen, gewone mensen dan gaat het mis. Als je met dédain praat over deze mensen dan gaat het mis. Als de EU technocratisch blijft in hervormingen en uitleg, dan gaat het mis. Het moet veel meer over de leefwereld van burgers gaan. Wat betekent een maatregel, ook als die negatief uitpakt. Leg het uit. Vertel. Vertel ook dat je door de EU lekker op vakantie kunt zonder grenscontrole, dat je kind wel in het buitenland naar school kan, dat je allerlei producten makkelijk kunt kopen, dat je overal voor hetzelfde tarief kunt bellen en internetten. Kleine betekenisvolle zaken.

Maar vooral: toon begrip voor mensen die het niet verkeerd bedoelen en toch aan de verkeerde kant van de ontwikkelingen lijken uit te komen. Praat, neem hen serieus.

Als je dat als EU, als landelijke politici niet doet dan zullen zij zich achter hen opstellen die het wél slecht bedoelen.

Ik ben overtuigd Europeaan en ik wil en hoop op verandering.

Onnozel extremisme

16 dinsdag okt 2018

Posted by Dick Koopman in leven

≈ 1 reactie

Tags

Friezen, kinderfeest, racisme, zwarte piet

Schermafdruk 2018-10-16 14.31.45

 

Afgelopen week naar de afloop gekeken van het Sinterklaas en Zwarte Piet-gedoe van vorig jaar. Ik zal er verder niet op ingaan want er is genoeg over gezegd. De voor- en tegenstanders van Zwarte Piet kwamen op televisie in een praatshow. Aan tafel zat de Friezin die het verzet in 2018 leidde met haar advocaat. In de zaal, op de eerste rij, zaten de tegenstanders van Zwarte Piet. Ik keek eerst met het geluid uit en later pas met het geluid aan.

Kijken met het geluid uit is aan te raden bij dit soort dingen. Je let dan vooral op de blik van mensen, de expressies, alle lichaamstaal. En wat mij direct opviel was de blik bij beiden. Afgesloten voor de buitenwereld, vastberaden geloof in het eigen gelijk, onverzettelijkheid in de eigen opvatting. Beide partijen keken de wereld in zonder enige twijfel. Dit is de waarheid en daar zal ik nooit meer van afstappen. De Waarheid met een hoofdletter. De overige lichaamstaal was congruent. Als de talkshowhost sprak met de ene partij dan keek de andere partij vol afkeer en minachting toe. Beiden deden dat.

In het klein zag ik gebeuren wat in het groot al langer openbaar is, in de Tweede Kamer, in de landspolitiek.

Die politiek polariseert. Iedere partij zoekt de vleugels op van links of rechts. Rechts is overigens hipper en moderner. Partijen en partijleiders die weten hoe de wereld in elkaar zit, wie de schuldige is en wat er moet gebeuren. Standpunten die in beton gegoten zijn en waar we nooit meer van gaan afwijken. Het ziet er allemaal heel krachtdadig uit.

Maar dat is het niet.

Ook in de talkshow is het schreeuwen om te schreeuwen, om de eigen achterban en het eigen gelijk te dienen. In de landspolitiek wordt er gegooid met simpele oplossingen. De grenzen dicht, uit de EU, de Gulden herinvoeren, iedereen een basisinkomen, geen geld meer naar bedrijven, nu verkiezingen etc etc. Tot vermoeiens toe.

En tussen al dat gekwaak vergeet men te kijken naar het eigen leven dat iedere dag volzit met compromissen. Gewoon omdat je anders geen leven hebt. Je hebt een mening, je bespreekt die met elkaar, je schuift een beetje op of je gunt de ander de overwinning en  je komt eruit. Alleen kluizenaars hebben dat gedoe niet. De rest van de mensheid wel.

Blijkbaar is dat niet meer nodig in de publieke ruimte. Zelfs over een bagatel als Zwarte Piet kun je dan heftige ruzies krijgen. En ik snap het wel: wie wil er nou terugkomen op zijn harde standpunt als je daar al zoveel in hebt geïnvesteerd? Dat doe je niet snel. Zeker niet als je dat moet doen voor de mensen die je volgen.

En toch zal dat moeten. Het is niet anders. Het leven wordt geleefd in het midden tussen twee uitersten. Het compromis is geen nederlaag maar een overwinning op de eigengereidheid die kinderlijk is. Mensen zonder twijfel zijn mensen zonder ontwikkeling. Stemmen op partijen -die nog nooit iets hebben gepresteerd overigens- die stoere onverzettelijkheid uitstralen is zinloos. We delen deze wereld met anderen die ook hun plek hebben. We zullen met elkaar moeten praten en eruit moeten komen. De mens leeft niet op een eiland maar in een samenleving.

Van die talkshow is echt niemand beter geworden, zeker de kinderen niet waar het zogenaamd over zou gaan. Die willen gewoon een feestje dat typisch Nederlands mag zijn, maar er nu ook al niet meer uitziet zoals 50 jaar geleden.

Dus. De Friezen en alle andere sympathisanten moeten stoppen met hun zinloze en lege kruistocht tegen een meer moderne Zwarte Piet en de Anti Zwarte Pieten moeten stoppen met zeuren over trivia. Het verandert allemaal toch wel. Vanzelf. Omdat alles verandert. Omdat voor het gros van de mensen samenleven betekent rekening houden met anderen. Dus ook met de gevoelens van gekleurde Nederlanders. Zo moeilijk is dat niet. De kinderen zal het worst wezen.

Stap dus uit je eigen kerker van je eigen gelijk en praat en relax. Het moet.

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014

Categorieën

  • Autonomie
  • Brexit
  • Burger serieus nemem
  • Burger serieus nemen
  • Commissie Stiekem
  • Communicatie
  • crisis
  • culinair
  • de open samenleving
  • deeleconomie
  • Durf te denken
  • economie
  • Europa
  • Fatsoen
  • filosofie
  • Geen categorie
  • GeenPeil
  • Grexit
  • griekenland
  • Gutmensch
  • Klant centraal
  • leven
  • Lezen
  • Literatuur
  • Maatschappij
  • Management
  • Marketing
  • mensbeeld
  • nationalisme
  • New Business
  • Ondernemen
  • Onderwijs
  • organisaties
  • Parijs
  • PEGIDA
  • politiek
  • Politiek correct
  • Populisme en de Grondwet
  • referendum
  • religie
  • Retail
  • seculaire religie
  • terreur
  • Toeristen
  • Turkije
  • twitter
  • Verlichting
  • vluchtelingen
  • Zwarte Piet

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • Dick Koopman
    • Doe mee met 44 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Dick Koopman
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....