Met verbazing het nieuws over Griekenland gevolgd. De plek waar ooit, naar eigen zeggen, de democratie is uitgevonden. Waar de democratie opnieuw wordt uitgevonden.

Eerst is er het oude sleetse stelsel waarbij via democratische verkiezingen een nieuwe partij aan de macht komt. Een partij die fel anti-Europesche instellingen is. Die met dat standpunt ook de grootste wordt en vervolgens een regering vormt. Twee charismatische mannen die als blikvanger fungeren. Tsipras en Farouvakis. Hup, de boer op, Europa in en daar op een gesloten bastion stuiten.

Tot zover normale politiek zou ik denken. Politiek is het organiseren van macht zodat je je standpunten door kunt drukken. In dat proces win je wat, verlies je wat, loop je tegen elkaar op en uiteindelijk komt er altijd iets uit. Voor de speltheoreticus Farouvakis interessant en bekend terrein.

En nu, na maanden soebatten en de wereld afreizen is er een nieuwe vondst! Het referendum, het plebisciet.

Hoe wordt het verkocht?

Grieken zijn een trots en sterk volk dat zelf kan besluiten wat goed voor hen is. Griekenland moet terug naar de oude staat van een zelfbewuste trotse sterke natie van vrije burgers. Wij zijn niemands slaaf, wordt geroepen. En dus zijn met ingang van vandaag de banken dicht en wordt er komende week een referendum gehouden.

Wat is de werkelijkheid?

Een stel incompetente idealisten is aan de macht gekomen in Griekenland. Niks mis mee. Iedereen begint incompetent en aan idealisten ontbreekt het meestal. Leer snel, weet wat je per sé binnen wilt halen en waar de ruimte zit. Beweeg mee met de oude wereld om te vernieuwen. Dát is allemaal niet gebeurd. De heren zijn steeds stijver in het pak gaan zitten. Zover dat men niets anders meer weet te verzinnen dan een referendum.

De boodschap aan het volk is deze:

“Jullie hebben massaal op ons gestemd. Jullie dachten dat wij verandering zouden brengen, verandering die hard nodig is in Griekenland. Wij zijn met optimisme en veel lawaai Europa ingetrokken met jullie mandaat. Het is ons niet gelukt vrienden te maken. Het is ons niet gelukt jullie te vertegenwoordigen. Dus moeten jullie het zelf maar uitzoeken en ons vertellen wat we moeten gaan doen. Op eigen houtje, met het democratisch mandaat dat zoveel waard is, lukt het ons niet.

In plaats van in deemoed ons hoofd te buigen, doen we triomfantelijk een beroep op jullie. Wij zeggen niet dat het ons spijt. Wij zeggen dat het aan de anderen ligt. En jullie zijn nu weer aan zet. Geen idee wat daarna komt overigens. En de groeten na.”

De Grieken worden in de steek gelaten. Door Grieken.