Met Marseille heb ik altijd een haat-liefde-verhouding gehad. Heel lang geleden ben ik in een buitenwijk beland doordat ik verkeerd reed. Het was nog voor de navigatieapparatuur en ik draaide ergens een weg in waar ik niet moest zijn. Jong en naïef reed ik door tot ik voelde dat de Goede Geest niet meer aanwezig was. Er gebeurde niets en toch voelde ik dat ik hier niet thuishoorde. Later heb ik in de haven nog lekker gegeten en zag ik de twee kanten van Marseille.

Een paar jaar geleden heb ik de Netflix-serie Marseille gezien. Een prachtige en prachtig gemaakte serie. Politiek gekonkel en gemarchandeer en vooral ook de achterkant van de stad. Duister, donker, onheilspellend. Mooi. Aantrekkelijk. In een aantal afleveringen geeft de serie alle kanten van de stad weer.

En precies zo is Marseille.

Intussen ga ik graag naar Marseille. De buitenwijken laat ik links liggen maar dat doe ik bij vrijwel iedere stad. Dat heeft niets te maken met (vermeende) criminaliteit. Ze zijn voor mij gewoonweg niet interessant.

Vanuit ons dorp in de Var is het een uurtje rijden en na een paar keer weet je waar je wel en ook waar je niet naar toe moet. De stad binnenkomen vind ik altijd leuk en druk. Alle tunnels, de racende auto’s en scooters, alle mensen, al die verschillende nationaliteiten, de terminal waar de boten aankomen, de chaos en de schoonheid. Je voelt dat je in een echte stad bent en ook nog eens een havenstad. Parkeren doe ik altijd achter de haven.

De trap op, de garage uit en van de stad genieten. Er hangt een soort loomheid die heel Zuid Frans is en tegelijkertijd raast het verkeer voorbij. Wat je dus snel moet doen is die drukte achter je laten en bijvoorbeeld Le Panier inlopen. Hier, achter de oude haven, is het rustig en heel erg provençaals. Smalle straatjes, winkeltjes, barretjes, restaurants. Er hangt een wat alternatieve kunstzinnige sfeer die heel relaxed is. Ga wat eten op een van de terrasjes en luister naar de stad. Het geroezemoes van de mensen.

Als je van kunst houdt ga dan vooral ook naar La Vieille Charité, prachtig gebouwd en mooie tentoonstellingen. En als je echt van kunst houdt ga dan vooral naar Mucem. Misschien qua collectie niet het interessantste museum, maar wat is het mooi zo aan de monding van de Middellandse Zee. Een prachtgebouw.

Eten in de oude haven is ook altijd top maar wel een tikkie toeristisch.

Marseille dus, verrassend, oud en druk. Het is een stad die je niet zomaar omarmt maar waar je langzaam mee bekend raakt.

En zeker ook op je gemak raakt.