Terug van drie weken Frankrijk, mijmer ik nog na over weer een heerlijke tijd. Een paar dagen Marseille (waarover later meer in een volgende blog) en daarna lang op Le Sommet in de Var. Vooraf netjes alles geregeld: de eigen verklaring dat we geen Covidgerelateerde klachten hadden, de appli gedownload en er onze QR-codes ingezet zodat we overal onze pass sanitaire konden laten zien. De jongste zoon die nog niet volledig was gevaccineerd netjes een test laten doen en de oudste eveneens voor die later invloog.

We waren er klaar voor.

In de auto en op weg. Twaalf uur later parkeerde ik de auto in Marseille en stapten we uit. Onderweg hadden we gezien dat iedereen zo snel men inpandig was een masker droeg. Ook hier in de parking. Eenmaal op straat op weg naar het hotel was de sfeer uitgelaten zomers en relaxed. In het hotel masker op, bij de ontvangst, in de lift (niet meer dan twee personen) en op de gangen. Geen uitzonderingen gezien.

Ik ben veel met mijn jongste zoon de stad in geweest. Wandelen en hier en daar wat drinken. Wat een prachtige stad. En wat ons opviel: op het moment dat het echt druk was (rond de haven) droeg men een masker maar verderop op de Canebière, waar de winkels overgaan in winkeltjes met smartphonehoesjes, droeg nog een procent of twintig een masker. Verder niet.

Nog niet één keer was gevraagd naar mijn pass sanitaire. Tot we een tocht boekten naar het Île d’If. Toen moesten we hem wel tonen. Later op het eilandje moesten we hem nogmaals tonen om toegelaten te worden tot het museum. En ook nu: op de boot binnen iedereen met een masker, buiten niet. In het kasteel op en erbuiten af.

Zo is het drie weken lang gegaan. Alles en iedereen heel relaxed omdat de regels heel duidelijk zijn en door iedereen worden nageleefd. De Intermarché in het dorp, in de kerk, lopend naar het terras op en eenmaal zittend af.

Pas toen we de ‘grens’ met Monaco passeerden werden we aangehouden en moesten we alles laten zien. En ook daar hetzelfde beeld: binnen en op drukke plekken buiten een masker op.

Gedrag valt te sturen

De regels in Frankrijk zijn heel duidelijk, dat bleek. Bij iedere winkel stond een bordje met ‘masque obligatoire’ en omdat iedereen er zich aan hield werd het normaal. Duidelijke regels dus. Daarnaast hadden winkels eigen aanvullingen. Bij de bakker in het dorp mochten niet meer dan twee mensen tegelijkertijd binnen zijn. En iedereen die zich daaraan hield. Geen uitzonderingen. Supermarkt: idem.

Bij de Abbaye de Thoronet moest iedereen zijn pass sanitaire laten zien en die werd ook gescand voor je naar binnen mocht. Dat deed dus iedereen en ook daar de maskers.

Er waren twee dingen: de regels waren helder én iedereen deed mee (of was de pineut als je het zo wilt zien). Dat maakt dat het gedoe heel democratisch was, zonder aanzien des persoons, en daarmee heel acceptabel. Ik heb nergens mokkende mensen gezien. Het was prima.

En ook op de overdekte markt in Cannes, zie de foto, droegen mensen een masker. Eenmaal buiten ging het ding weer af. Tot men weer in een van de smalle drukke straten kwam, dan ging ie weer op. Ook hier weer simpel: als je twee meter afstand kunt houden, geen masker verplicht. Kan dat niet: masker verplicht.

En ja, soms is het gedoe, dat vind ik ook. Maar overal zijn maskers te koop voor de luttele prijs van €1,90 per 50. En je moet er gewoon een aantal bij je hebben.

Later werden de regels iets aangescherpt, precies op de aangekondigde datum! Dat betekende dat de niet (volledig) gevaccineerden een bewijs moesten overleggen van een test. In ons dorp kon je die test gewoon doen bij de Pharmacie voor €25,01. Een kwartier later kreeg je netjes je dossier met bewijs van negatieve test. Laagdrempelig en makkelijk. Als je de, altijd drukke, pharmacie binnenliep kreeg je voorrang als het om een test ging. Ook hier: iedereen moest dit doen en dus was het prima. Geen uitzonderingen, geen geklaag, geen gedoe. Heldere regels en een goede infrastructuur.

Wat vond ik ervan?

Ondanks het feit dat in Frankrijk bijna 67% volledig gevaccineerd is is dat in PACA anders. In PACA woont 5,1% van alle Fransen (5,1/67,1 miljoen), het aandeel mensen op de IC is 16% (297/1852), op zondag 15 augustus zijn er in PACA 19 nieuwe opnamen op de IC bijgekomen (26% van het totaal in heel Frankrijk). Het aantal besmettingen (per 100.000 inwoners) ligt in PACA meer dan twee keer zo hoog als in heel Frankrijk (536/246). En ook hier geldt dat de niet- of gedeeltelijk gevaccineerd het ziekenhuis bevolken.

Wij wisten dit vooraf. Wij weten ook dat we zelf goed beschermd zijn en getest. We weten ook dat we op ons bergje geen enkel risico lopen en dat dat risico er alleen maar is als we ons onder de mensen begeven.

En als je je onder de mensen begeeft, zie je dat duidelijke regels en een bevolking die zich daaraan houdt vrijheid geven. Ik heb me nergens kwetsbaar gevoeld. Nee, dat is niet waar. Eén keer wel: we stonden met zijn drieën in de lift in het hotel toen er toch mensen bijkwamen staan. Ik ben uitgestapt. Dat wilde ik echt niet. Maar dat was dan ook de enige keer.

Pas bij terugkomst in Nederland voelde ik de kwetsbaarheid weer. In de supermarkt, waarin geen maskers meer gedragen worden en iedereen weer over elkaar buitelt bij de groenten. In de boekhandel, waar ik voor een kast staande het gehijg van een andere klant in mijn nek voelde. Terug in Nederland dus.

Ik zou graag strengere regels in Nederland willen om erger te voorkomen. Heel eerlijk: overal een masker dragen is echt geen opgave. Het is normaal als iedereen het doet. Erg fijn en ontspannen.