Vanmorgen werd ik om half zeven ruw wakker door een artikel in de krant. In Italië is er een anti-vaccinatiebeweging die lawaai maakt en waar politici van populistische partijen mee aan de haal gaan. Van vaccineren “krijg je autisme, je gaat er aan dood”. “Liever kusjes dan prikken.” Het is weer van dik hout zaagt men planken.

Ik hou het kort, al was het alleen maar vanwege mijn bloeddruk.

Het ontkennen van feiten waarop vaccinatieprogramma’s zijn gebaseerd is stuitend. Het is niet alleen stuitend dom maar ook stuitend gevaarlijk. De reden dat kinderen blijven   leven is nu juist dat er gevaccineerd wordt en dat er voldoende kinderen zijn gevaccineerd (95% is een goede grens). De afkeer van vaccineren is vooral gebaseerd op bijgeloof, casuïstiek en slechte informatie. Dat mensen, ouders, het lot van hun kind en dat van andere kinderen laten afhangen van  middeleeuws, niet-wetenschappelijk denken is op zich ernstig verontrustend. Dat politici hier stemmen mee denken te winnen is stuitend en laaghartig.

Ik ben voor verplicht vaccineren. Ik ben tegen genoemde politici. Ik ben niet tegen mensen die bang zijn voor vaccineren maar hun geestelijke luiheid is immens.

Godzijdank las ik ook dit artikel van Roland Pierik waarin hij nauwgezet alle beweringen van de anti’s bespreekt en van een weerwoord voorziet. Ik vrees echter ook dat zijn artikel vooral ondersteund zal worden door mensen zoals ik, door hen die voor vaccineren zijn. Dat zij die tegen zijn het weg zullen zetten als wederom een bewijs van het complot waar zij in geloven. Een complot van de politiek en de farmaceutische industrie.

Mensen met een pre-wetenschappelijk brein zullen er altijd zijn. Complotdenkers domineren Twitter en Facebook, daar hoef je ook niet van te schrikken. Maar het spelen met het leven van kinderen in het bijzonder en mensen in het algemeen is echt heel erg verontrustend.

En niet alleen om 06.30 uur op een donderdagochtend.