Al heel vaak heb ik mijn verjaardag gevierd. Ik ben in de zomer jarig en ik kan me nog herinneren van vroeger dat veel vriendjes dan op vakantie waren. De zon scheen eeuwig en de straat was waar het feestje was. Er is wel een en ander veranderd in de loop der jaren. Afgelopen zomer was ik weer jarig. Dat heb ik uitbundig gevierd en daarmee was de kous af. Dacht ik.

Dat liep anders. Gezin en vrienden wilden het nog verder vieren en dat hebben we dus afgelopen weekeinde gedaan. Ik moet zeggen dat het de moeite meer dan waard was.

Feestjes zijn altijd het moment om weer bij te praten over het leven, de liefde en de vriendschap. Ik herinner me nog de verjaardagen van vroeger. Er kwamen hapjes, heel simpele, op tafel en er stonden altijd cocktailglazen met twee soorten sigaretten op tafel. Mét en zonder filter. Er werd volop gerookt, er werd volop gedronken (vooral bier, jonge klare of een citroentje met suiker) en er werd volop herrie gemaakt. Met z’n allen in een kring en praten, lachen. Mijn vader verwisselde af en toe een plaat.

Die hapjes waren simpel, zoals ik schrijf. Het was een blokje kaas en erop óf een stukje ananas óf een stukje stemgember. Verder was er leverworst en als we sjiek deden dan een asperge uit blik met ham eromheen. Chips met ‘Festival’ dipsaus en natuurlijk pinda’s. Dat was het ongeveer. Geen idee meer hoe laat we begonnen en zeker geen idee hoe laat het werd. Ik lag al lang en breed in bed.

De gasten waren altijd dezelfden: familie, ooms en tantes, de grootouders en wat buren. Maar vooral familie. Soms vind ik ergens een zwart-wit foto van zo’n feestje.

Ik zie mezelf op de foto met een helm op en een zwaard in mijn hand, achter de deur. Ik hield niet zo van drukte. En ik zie mijn vader, lachend en ik heb het gevoel dat ik in de spiegel kijk.

De feestjes nu zijn anders. Ik regel iemand die komt BBQ-en en mijn oudste zoon maakt een playlist zodat we de hele avond muziek hebben. En om te voorkomen dat we achterblijven met wel heel erg veel vaat huren we alles bij een topbedrijf. Voor verrassend weinig geld heb je alles voor 30 personen in huis.

En natuurlijk wordt de familie uitgenodigd voor het feest. Broer en zus met aanhang. En daarnaast heel veel vrienden. In mijn jeugd woonde iedereen in de buurt. Zuilen in Utrecht. Het verst weg was de familie die woonde op Plan Overvecht. Dat was het. Nu nodig ik vrienden uit die in de VS wonen en uit het hele land. De vrienden hebben over de hele wereld gewoond en gewerkt. Men maakt selfies en foto’s. Op Whatsapp zijn er groepen aangemaakt om uit te nodigen, cadeaus te bespreken, voorpret te hebben.

We zijn een generatie verder, in alles. In welvaart, in techniek, in mogelijkheden, in mobiliteit, in huisvesting, in financiële positie. De foto’s van nu lijken niet meer op de foto’s van vroeger. Ze worden bewerkt zodat ze mooier en leuker worden. Ze worden gedeeld op social en uit alle hoeken komen er reacties op. Er staan geen sigaretten meer op tafel en de mensen die wel roken zijn enorm in de minderheid. De Goudse kaas en vervangen door allerlei kaasjes uit allerlei landen. Een andere tijd.

Maar het belangrijkste is niet veranderd. We komen nog steeds bij elkaar om feest te vieren. We eten en drinken. We praten met iedereen die er is en hebben lol. De jarige wordt toegesproken (ik door vrouw en oudste zoon), we raken ontroerd, we worden gejend en liefdevol worden wat slechte eigenschappen benadrukt. De jarige speecht ook en probeert leuk en luchtig te zijn. De kern is dat we het met elkaar goed hebben, dat we van elkaar houden en dat we nog heel veel feestjes met elkaar gaan vieren. Dát is niet veranderd. Dat was in mijn jeugd op Zuilen zo en dat is nu niet anders.

Wat ook niet is veranderd: de tevreden blik van de jarige die alles aanziet en weet dat het goed is.

Ik ben al mijn hele leven tevreden met mijn verjaardag en vandaag weer het meest.